เท้าความ... ที่บ้านไม่ได้เลี้ยงแมว แต่มีแม่แมวจรตัวหนึ่งชอบมาเดินเล่นที่บ้าน เลยให้อาหารกินตลอด
หลังๆ แม่แมวก็พาลูกแมวมาด้วย เป็นสีดำเพศผู้ เป็นหนุ่มหล่อแล้วชื่อเฉาก๊วย เราก็ให้อาหารสองแม่ลูกตลอด
สักพักแม่แมวท้อง คลอดลูกออกมาเป็นเหมียวตัวน้อยๆ แม่แมวก็คาบมาไว้ที่บ้านเรา
เราตั้งชื่อว่าผึ้งน้อย (แม้จะไม่ใช่สีผึ้งทั้งตัว แต่มันดูน่ารักดี)
พอผึ้งน้อยอายุได้สักเดือนนึง แม่เหมียวก้อคาบหนีไป ไม่รู้เอาไปไว้ที่ไหน
เราคิดถึงและเป็นห่วงผึ้งน้อยมาก
พอผึ้งน้อยเริ่มเดินได้ แม่เหมียวเริ่มพาผึ้งน้อยมาเดินเล่นที่บ้านเรา เราคอยซื้ออาหารให้ตลอด
บางทีก้อซื้อปลามาต้มให้ บางวันก็เป็นข้าวคลุกกับปลาทู และมีนมให้ด้วย
ช่วงที่ผึ้งน้อยเริ่มซน วิ่งเก่ง ทานเก่ง ร้องเสียงดัง (น่าจะอายุราวๆ 3-4 เดือน)
ตื่นมาก็ร้องหิว กินเสร็จก็วิ่งเล่น พอเหนื่อยก็หลับ
ช่วงนี้แม่เหมียวมักจะพาผึ้งน้อยมาฝากไว้ เดินตามกันมาตอนกลางวัน ตอนกลางคืนแม่เหมียวออกไป ผึ้งน้อยก็อยู่ในบ้านเรา
แม่เหมียวมักจะมาเกาที่ประตูบ้านร้องเรียกราวๆ ตี 4 ของทุกๆ วันเพื่อเข้ามาหาลูก ราวๆ ตี 5 ก็จะออกไป
แล้วกลางวันค่อยกลับมารับลูกอีกที......
เรารักผึ้งน้อยมากค่ะ เพราะดูแลมันมาตั้งแต่มันเพิ่งคลอดแล้วแม่เหมียวคาบมาไว้ หากล่องหาผ้าปูให้นอน คอยเปิดประตูรอรับเวลาแม่เหมียวมา
แต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา แม่เหมียวพาผึ้งน้อยออกไป แล้วหายไปจนกระทั่งคืนวันจันทร์............
เราก็ได้แต่กังวลว่า ผึ้งน้อยไปไหน ทำไมแม่ไม่พามาเลย แม่เหมียวมากินข้าวกับเฉาก๊วย (พี่ชายผึ้ง) แต่ไม่พาผึ้งมา
มากินแล้วก็ไป เราก็คิดถึงผึ้ง
จนกลางดึกคืนวันจันทร์ ประมาณเที่ยงคืนครึ่ง ได้ยินเสียงเกาประตูบ้านและเสียงแมวร้อง
เลยเดินไปเปิดประตู..........
พบว่าเป็นผึ้งน้อย เดินมาคนเดียว ขากะเผลกๆ พอเปิดประตูปุ๊บ ผึ้งน้อยรวบรวมแรงเดินเข้ามาในบ้าน แล้วทรุดลงล้มลงเลย
เราว่าขาหลังทั้งสองข้างผึ้งเจ็บ เดินไม่ได้ ผึ้งไม่มีเสียงร้อง มีสายตาที่ร้องขอความช่วยเหลือ
เราแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เราไม่รู้ว่าผึ้งน้อยไปเจออะไรมา มันมีคำถามมากมายไปหมด.......
ผึ้งน้อยไม่เคยเดินมาที่บ้านคนเดียว ไม่เคยมาเกาที่ประตูเอง
ทำไมวันนี้ผึ้งเดินมาเอง
เวลาเที่ยงคืนกว่า
ไม่มีแม่มาส่ง
ผึ้งเดินมาจากไหน
ใครทำผึ้งเจ็บ
ผึ้งเจ็บตรงไหน ผึ้งพูดไม่ได้ ได้แต่มองหน้า แววตาเศร้าๆ
ทุกเช้าเมื่อเราตื่น ผึ้งจะตื่นตาม และวิ่งกระโดดเกาะขาทุกวัน
วันนี้ ผึ้งแหงนหน้ามองเราที่กำลังออกมาทำงาน สายตาแบบ...... อย่าทิ้งหนูไปนะ
เย็นนี้เราจะพาผึ้งน้อยไปโรงพยาบาลสัตว์ค่ะ เราไม่รู้น้องเป็นอะไร ทำไมเจ็บขา แล้วไม่มีแผลเลย เจ็บแบบเดินไม่ไหว
คือน้องคงรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย มาร้องเรียกเรา
เข้าบ้านเสร็จ น้องก้อนอนทรุดลง หายใจรวยริน
ตัวผอมมากเหมือนไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน.........
เราให้น้ำ ให้กินนม น้องก้อไม่กิน ไม่กินอะไรเลยค่ะวันนี้ นอนหายใจรวยรินอย่างเดียว
ฝากคนที่บ้านให้ดูให้ วันนี้แม่เหมียวก้อมากินข้าว แต่แม่เหมียวไม่มาดูผึ้งเลย ปล่อยผึ้งนอนคนเดียว..........
เราอยากรู้ว่า ทำไมแม่เหมียวทิ้งผึ้ง ไม่ดูลูก ลูกยังเล็ก......
คนที่บ้านบอกว่า แม่เหมียวเหมือนพุงใหญ่ขึ้น อาจจะกำลังท้องอีกรอบ เลยไม่สนใจผึ้ง
แต่ไม่ยอมให้ผึ้งกินนม ไม่ยอมเข้าใกล้ ไม่เหลียวแลเลย เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆ เคยเจอแม่เหมียวแบบนี้ไหมคะ
แล้วเราจะต้องดูแลผึ้งยังไง ให้กินอะไรดี น้องไม่ยอมกินอะไรเลย นอนหายใจรวยรินหมดแรงอย่างเดียว T^T
เย็นนี้เลิกงานแล้วเราจะพาน้องไปหาหมอ ตอนนี้คิดถึงผึ้งน้อยสุดๆ สงสารจับใจ....
รูปผึ้งน้อยกับแม่เหมียว ก่อนหน้านี้ค่ะ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนี้ แม่เหมียวไม่เอาลูกเลย
ย้อนไปอ่านอีกที แต่ยาวมาก ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
เห้อ คิดถึงผึ้ง.....
ลูกแมวบาดเจ็บ และยังถูกแม่เหมียวทอดทิ้ง ดูแลยังไงดีคะ???
หลังๆ แม่แมวก็พาลูกแมวมาด้วย เป็นสีดำเพศผู้ เป็นหนุ่มหล่อแล้วชื่อเฉาก๊วย เราก็ให้อาหารสองแม่ลูกตลอด
สักพักแม่แมวท้อง คลอดลูกออกมาเป็นเหมียวตัวน้อยๆ แม่แมวก็คาบมาไว้ที่บ้านเรา
เราตั้งชื่อว่าผึ้งน้อย (แม้จะไม่ใช่สีผึ้งทั้งตัว แต่มันดูน่ารักดี)
พอผึ้งน้อยอายุได้สักเดือนนึง แม่เหมียวก้อคาบหนีไป ไม่รู้เอาไปไว้ที่ไหน
เราคิดถึงและเป็นห่วงผึ้งน้อยมาก
พอผึ้งน้อยเริ่มเดินได้ แม่เหมียวเริ่มพาผึ้งน้อยมาเดินเล่นที่บ้านเรา เราคอยซื้ออาหารให้ตลอด
บางทีก้อซื้อปลามาต้มให้ บางวันก็เป็นข้าวคลุกกับปลาทู และมีนมให้ด้วย
ช่วงที่ผึ้งน้อยเริ่มซน วิ่งเก่ง ทานเก่ง ร้องเสียงดัง (น่าจะอายุราวๆ 3-4 เดือน)
ตื่นมาก็ร้องหิว กินเสร็จก็วิ่งเล่น พอเหนื่อยก็หลับ
ช่วงนี้แม่เหมียวมักจะพาผึ้งน้อยมาฝากไว้ เดินตามกันมาตอนกลางวัน ตอนกลางคืนแม่เหมียวออกไป ผึ้งน้อยก็อยู่ในบ้านเรา
แม่เหมียวมักจะมาเกาที่ประตูบ้านร้องเรียกราวๆ ตี 4 ของทุกๆ วันเพื่อเข้ามาหาลูก ราวๆ ตี 5 ก็จะออกไป
แล้วกลางวันค่อยกลับมารับลูกอีกที......
เรารักผึ้งน้อยมากค่ะ เพราะดูแลมันมาตั้งแต่มันเพิ่งคลอดแล้วแม่เหมียวคาบมาไว้ หากล่องหาผ้าปูให้นอน คอยเปิดประตูรอรับเวลาแม่เหมียวมา
แต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา แม่เหมียวพาผึ้งน้อยออกไป แล้วหายไปจนกระทั่งคืนวันจันทร์............
เราก็ได้แต่กังวลว่า ผึ้งน้อยไปไหน ทำไมแม่ไม่พามาเลย แม่เหมียวมากินข้าวกับเฉาก๊วย (พี่ชายผึ้ง) แต่ไม่พาผึ้งมา
มากินแล้วก็ไป เราก็คิดถึงผึ้ง
จนกลางดึกคืนวันจันทร์ ประมาณเที่ยงคืนครึ่ง ได้ยินเสียงเกาประตูบ้านและเสียงแมวร้อง
เลยเดินไปเปิดประตู..........
พบว่าเป็นผึ้งน้อย เดินมาคนเดียว ขากะเผลกๆ พอเปิดประตูปุ๊บ ผึ้งน้อยรวบรวมแรงเดินเข้ามาในบ้าน แล้วทรุดลงล้มลงเลย
เราว่าขาหลังทั้งสองข้างผึ้งเจ็บ เดินไม่ได้ ผึ้งไม่มีเสียงร้อง มีสายตาที่ร้องขอความช่วยเหลือ
เราแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เราไม่รู้ว่าผึ้งน้อยไปเจออะไรมา มันมีคำถามมากมายไปหมด.......
ผึ้งน้อยไม่เคยเดินมาที่บ้านคนเดียว ไม่เคยมาเกาที่ประตูเอง
ทำไมวันนี้ผึ้งเดินมาเอง
เวลาเที่ยงคืนกว่า
ไม่มีแม่มาส่ง
ผึ้งเดินมาจากไหน
ใครทำผึ้งเจ็บ
ผึ้งเจ็บตรงไหน ผึ้งพูดไม่ได้ ได้แต่มองหน้า แววตาเศร้าๆ
ทุกเช้าเมื่อเราตื่น ผึ้งจะตื่นตาม และวิ่งกระโดดเกาะขาทุกวัน
วันนี้ ผึ้งแหงนหน้ามองเราที่กำลังออกมาทำงาน สายตาแบบ...... อย่าทิ้งหนูไปนะ
เย็นนี้เราจะพาผึ้งน้อยไปโรงพยาบาลสัตว์ค่ะ เราไม่รู้น้องเป็นอะไร ทำไมเจ็บขา แล้วไม่มีแผลเลย เจ็บแบบเดินไม่ไหว
คือน้องคงรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย มาร้องเรียกเรา
เข้าบ้านเสร็จ น้องก้อนอนทรุดลง หายใจรวยริน
ตัวผอมมากเหมือนไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน.........
เราให้น้ำ ให้กินนม น้องก้อไม่กิน ไม่กินอะไรเลยค่ะวันนี้ นอนหายใจรวยรินอย่างเดียว
ฝากคนที่บ้านให้ดูให้ วันนี้แม่เหมียวก้อมากินข้าว แต่แม่เหมียวไม่มาดูผึ้งเลย ปล่อยผึ้งนอนคนเดียว..........
เราอยากรู้ว่า ทำไมแม่เหมียวทิ้งผึ้ง ไม่ดูลูก ลูกยังเล็ก......
คนที่บ้านบอกว่า แม่เหมียวเหมือนพุงใหญ่ขึ้น อาจจะกำลังท้องอีกรอบ เลยไม่สนใจผึ้ง
แต่ไม่ยอมให้ผึ้งกินนม ไม่ยอมเข้าใกล้ ไม่เหลียวแลเลย เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆ เคยเจอแม่เหมียวแบบนี้ไหมคะ
แล้วเราจะต้องดูแลผึ้งยังไง ให้กินอะไรดี น้องไม่ยอมกินอะไรเลย นอนหายใจรวยรินหมดแรงอย่างเดียว T^T
เย็นนี้เลิกงานแล้วเราจะพาน้องไปหาหมอ ตอนนี้คิดถึงผึ้งน้อยสุดๆ สงสารจับใจ....
รูปผึ้งน้อยกับแม่เหมียว ก่อนหน้านี้ค่ะ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนี้ แม่เหมียวไม่เอาลูกเลย
ย้อนไปอ่านอีกที แต่ยาวมาก ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
เห้อ คิดถึงผึ้ง.....