เรื่องมันเกิดเมื่อสัปดาห์ก่อน ผมจำได้แม่นว่ามันคือวันศุกรที่ยี่สิบเก้าของเดือนสิงหาคม
ผมเป็นพนักงานบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ที่บังเอิญมีออฟฟิตอยู่ในกรุงเทพ
ทุกวันผมต้องนั่ง bts ตลาดพลู ไปลง สถานนีพร้อมพงศ์
วันนั้นเหตุการณ์ก็เหมือนเดิมเช่นทุกวัน ผมตื่นหกโมงเช้า อาบน้ำสิบนาที แต่งตัวสามนาที แล้วก็ออกไปทำงานตามปกติ และต้องขึ้น bts เหมือนเช่นทุกวัน
จังหวะที่ผมจะต้องลง สถานีสยามเพื่อไปต่อสายอ่อนนุชนั้น มันเป็นจังหวะเดียวกับที่ผมกับคุณ สบตา กัน เหมือนไฟฟ้ามันวิ่งเข้าหัวใจ เหมือนกลองเพลงจังหวะชัด ชัด ช่า ดังขึ้นในหัวใจ
ผมตกหลุมรักคุณเข้าแล้ว มันเขิล คุณก็เขิล ผมรู้สึกได้
เราต่างคนก้าวออกประตูเดียวกัน แต่น่าเสียดาย คุณไปทางหมอชิต
ตั้งแต่วันนั้นมาทุกเช้าผมจะมองหาคุณเสมอ แต่เกือบสองสับดาห์แล้วก็ไม่เห็นอีกเลย ผมเดาว่าคุณอยู่ถัดจากสถานีตลาดพลูไป เพราะคุณได้นั่ง
ผมอยากเจอคุณ จะมีวาสนาไหมนะ
เคยเป็นไหม รักโดยที่ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
ผมเป็นพนักงานบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ที่บังเอิญมีออฟฟิตอยู่ในกรุงเทพ
ทุกวันผมต้องนั่ง bts ตลาดพลู ไปลง สถานนีพร้อมพงศ์
วันนั้นเหตุการณ์ก็เหมือนเดิมเช่นทุกวัน ผมตื่นหกโมงเช้า อาบน้ำสิบนาที แต่งตัวสามนาที แล้วก็ออกไปทำงานตามปกติ และต้องขึ้น bts เหมือนเช่นทุกวัน
จังหวะที่ผมจะต้องลง สถานีสยามเพื่อไปต่อสายอ่อนนุชนั้น มันเป็นจังหวะเดียวกับที่ผมกับคุณ สบตา กัน เหมือนไฟฟ้ามันวิ่งเข้าหัวใจ เหมือนกลองเพลงจังหวะชัด ชัด ช่า ดังขึ้นในหัวใจ
ผมตกหลุมรักคุณเข้าแล้ว มันเขิล คุณก็เขิล ผมรู้สึกได้
เราต่างคนก้าวออกประตูเดียวกัน แต่น่าเสียดาย คุณไปทางหมอชิต
ตั้งแต่วันนั้นมาทุกเช้าผมจะมองหาคุณเสมอ แต่เกือบสองสับดาห์แล้วก็ไม่เห็นอีกเลย ผมเดาว่าคุณอยู่ถัดจากสถานีตลาดพลูไป เพราะคุณได้นั่ง
ผมอยากเจอคุณ จะมีวาสนาไหมนะ