ขอเน้นว่าเป็นนิยาย น้ำเน่านะครับ เพราะน้ำมีน้อย
ที่ประเทศแห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากประเทศไทยมานัก ยังเป็นประเทศที่มีป่าอุดมสมบูรณ์อยู่
เลยมีบริษัทเอกชนได้รับสัมปทาน สร้างเขือนดินเพื่อผลิตไฟฟ้าขายเอากำไร พร้อมกับปล่อยน้ำมาให้ชาวบ้านได้ใช้กันด้วย
ชาวบ้านมีน้ำใช้ทั้งปี คนสร้างเขื่อนได้ไฟฟ้าไปขาย รับทรัพย์เข้ากระเป๋ามานานปี
ต่อมาทางรัฐบาลของประเทศนั้น ออกนโยบายใหม่ ให้หลายๆ บริษัทมาประมูลสร้างเขื่อนกัน เพราะป่ามีเยอะ
แต่คราวนี้ให้สร้างเขื่อนคอนกรีตนัยว่าแข็งแรงกว่า ใช้พื้นที่น้อยกว่า แต่เก็บน้ำได้เยอะกว่า
เจ้าเก่าๆ ก็ร่วมประมูลกันด้วยหลายราย และพร้อมเลิกสร้างเขื่อนดินกันไป และหันมาสร้างเขื่อนคอนกรีตกัน
ระหว่างที่สร้างเขื่อนใหม่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ เริ่มกักเก็บน้ำได้บ้าง แต่ระบบชลประทานให้ชาวบ้านยังไม่เรียบร้อย
หลายๆ บริษัท ก็สูบเอาน้ำจากเขื่อนดินเก่า มาใส่ในเขื่อนคอนกรีต เพื่อเริ่มจ่ายน้ำและผลิตไฟฟ้าขายหารายได้
บริษัทหน้าใหม่ ก็ต้องรอน้ำฝนอย่างเดียวไม่มีน้ำต้นทุนเดิมจากเขื่อนดิน บางรายก็แทบจะถอดใจ ฝนไม่ตก น้ำไม่มี
ชาวบ้านก็ไม่มีน้ำใช้ หันไปต่อท่อมาจากเขื่อนเจ้าอื่น
แต่มีอยู้เจ้านึง ไม่ยอมสูบน้ำจากเขื่อนดิน มาใส่เขื่อนคอนกรีต นัยว่า รอให้ฝนตกเอง สร้างระบบชลประทานเสร็จเมื่อไหร่ ถึงจะ
ค่อยสูบน้ำจากเขื่อนดินมาใส่เขื่อนคอนกรีต และบอกว่าจะใช้งานเขื่อนดินนี้ไปอีกหลายปี
ทางเจ้าหน้าที่บอกว่า เอ้ยไม่ได้นะ กฏต้องเป็นกฏ ตอนนี้มีนโยบายใหม่ ห้าม อบต ไปเอาน้ำจากเขื่อนดิน ไปแจกชาวบ้านแล้ว
ให้ อบต ทั้วประเทศไปเอาน้ำจากเขื่อนคอนกรีตเท่านั้น เจ้าอื่นๆ เขาก็เลยสูบน้ำจากเขื่อนดินมาใส่เขื่อนคอนกรีตกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
พอกฏใหม่ออกมาแบบนี้ บริษัทจอมดื้อรายนี้ เลยบอกว่าฉันมีน้ำเยอะ ใสสะอาดกว่าที่ไหนๆ ไม่มีเรื่องคาวๆ ในน้ำแน่นอน ยืนยันจะให้
อบต มาขนน้ำกันต่อไป
ฝ่าย อบต ต่างๆ กลัวว่าชาวบ้านจะบ่นว่าไม่ทำงาน อยากกินน้ำใสๆ จากเขื่อนดินเก่าๆ เจ้านี้ เลยยังขนน้ำจากเขื่อนนี้ไปแจกชาวบ้านอย่างท้ากฏหมาย
ด้านบริษัทเจ้าของเขื่อนดินรายนี้ ก็ไม่อยากจะไปทำให้ถูกกฏหมาย เพราะกฏหมายใหม่ระบุว่า ถ้าจะให้ อบต ขนโดยตรง จะต้องลดการขายไฟฟ้าลง
รายได้คงจะหดไปเยอะ
ในกลุ่มผู้รักษากฏหมาย ก็เสียงแตก ฝ่ายหนึ่งบอกว่า กฏ ต้องเป็น กฏ ต้องห้าม อบต มาขนไปอีก แต่อีกฝ่ายบอกว่า
แม้ จะมีกฏ ออกมา แต่ถ้าทำตามกฏ กลัวชาวบ้านจะเดือดร้อนไม่มีน้ำใช้ เพราะบริษัทนี้บอกว่า ฉันไม่สูบน้ำไปใส่เขื่อนคอนกรีตแน่
หาก อบต ไม่ขนไปให้ชาวบ้าน ชาวบ้านขาดน้ำ ก็จะไปด่า อบต และน่าจะไปกดดันเจ้าหน้าที่ให้หาทางออกเอาเอง
ผู้คุมกฏที่ไม่อยากจะขัดใจบริษัทดังกล่าว ก็อ้างว่า น่าจะเจรจากันไปก่อน ฟ้องร้องกันไปซักพัก แล้วค่อยมาตัดสินดีกว่าไหม
เขาไม่สูบน้ำไปเขื่อนใหม่ก็เรื่องของเขา อย่าไปบังคับเขาเลย
ตอนนี้ผมแต่งนิยายเรื่องนี้ได้เพียงแค่นี้
อยากให้ช่วยกันแต่งนิยายเรื่องนี้ให้จบซะทีครับ
ผมจะได้รวมเล่ม ตีพิมพ์ วางขาย เผื่อมีใครจะเอาไปทำละคร ออกทีวีบ้างนะครับ
ขอเล่าเรื่องนิยายน้ำเน่า บริษัทสร้างเขื่อนไม่ยอมสูบน้ำจากเขื่อนดินไปเขื่อนคอนกรีต
ที่ประเทศแห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากประเทศไทยมานัก ยังเป็นประเทศที่มีป่าอุดมสมบูรณ์อยู่
เลยมีบริษัทเอกชนได้รับสัมปทาน สร้างเขือนดินเพื่อผลิตไฟฟ้าขายเอากำไร พร้อมกับปล่อยน้ำมาให้ชาวบ้านได้ใช้กันด้วย
ชาวบ้านมีน้ำใช้ทั้งปี คนสร้างเขื่อนได้ไฟฟ้าไปขาย รับทรัพย์เข้ากระเป๋ามานานปี
ต่อมาทางรัฐบาลของประเทศนั้น ออกนโยบายใหม่ ให้หลายๆ บริษัทมาประมูลสร้างเขื่อนกัน เพราะป่ามีเยอะ
แต่คราวนี้ให้สร้างเขื่อนคอนกรีตนัยว่าแข็งแรงกว่า ใช้พื้นที่น้อยกว่า แต่เก็บน้ำได้เยอะกว่า
เจ้าเก่าๆ ก็ร่วมประมูลกันด้วยหลายราย และพร้อมเลิกสร้างเขื่อนดินกันไป และหันมาสร้างเขื่อนคอนกรีตกัน
ระหว่างที่สร้างเขื่อนใหม่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ เริ่มกักเก็บน้ำได้บ้าง แต่ระบบชลประทานให้ชาวบ้านยังไม่เรียบร้อย
หลายๆ บริษัท ก็สูบเอาน้ำจากเขื่อนดินเก่า มาใส่ในเขื่อนคอนกรีต เพื่อเริ่มจ่ายน้ำและผลิตไฟฟ้าขายหารายได้
บริษัทหน้าใหม่ ก็ต้องรอน้ำฝนอย่างเดียวไม่มีน้ำต้นทุนเดิมจากเขื่อนดิน บางรายก็แทบจะถอดใจ ฝนไม่ตก น้ำไม่มี
ชาวบ้านก็ไม่มีน้ำใช้ หันไปต่อท่อมาจากเขื่อนเจ้าอื่น
แต่มีอยู้เจ้านึง ไม่ยอมสูบน้ำจากเขื่อนดิน มาใส่เขื่อนคอนกรีต นัยว่า รอให้ฝนตกเอง สร้างระบบชลประทานเสร็จเมื่อไหร่ ถึงจะ
ค่อยสูบน้ำจากเขื่อนดินมาใส่เขื่อนคอนกรีต และบอกว่าจะใช้งานเขื่อนดินนี้ไปอีกหลายปี
ทางเจ้าหน้าที่บอกว่า เอ้ยไม่ได้นะ กฏต้องเป็นกฏ ตอนนี้มีนโยบายใหม่ ห้าม อบต ไปเอาน้ำจากเขื่อนดิน ไปแจกชาวบ้านแล้ว
ให้ อบต ทั้วประเทศไปเอาน้ำจากเขื่อนคอนกรีตเท่านั้น เจ้าอื่นๆ เขาก็เลยสูบน้ำจากเขื่อนดินมาใส่เขื่อนคอนกรีตกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
พอกฏใหม่ออกมาแบบนี้ บริษัทจอมดื้อรายนี้ เลยบอกว่าฉันมีน้ำเยอะ ใสสะอาดกว่าที่ไหนๆ ไม่มีเรื่องคาวๆ ในน้ำแน่นอน ยืนยันจะให้
อบต มาขนน้ำกันต่อไป
ฝ่าย อบต ต่างๆ กลัวว่าชาวบ้านจะบ่นว่าไม่ทำงาน อยากกินน้ำใสๆ จากเขื่อนดินเก่าๆ เจ้านี้ เลยยังขนน้ำจากเขื่อนนี้ไปแจกชาวบ้านอย่างท้ากฏหมาย
ด้านบริษัทเจ้าของเขื่อนดินรายนี้ ก็ไม่อยากจะไปทำให้ถูกกฏหมาย เพราะกฏหมายใหม่ระบุว่า ถ้าจะให้ อบต ขนโดยตรง จะต้องลดการขายไฟฟ้าลง
รายได้คงจะหดไปเยอะ
ในกลุ่มผู้รักษากฏหมาย ก็เสียงแตก ฝ่ายหนึ่งบอกว่า กฏ ต้องเป็น กฏ ต้องห้าม อบต มาขนไปอีก แต่อีกฝ่ายบอกว่า
แม้ จะมีกฏ ออกมา แต่ถ้าทำตามกฏ กลัวชาวบ้านจะเดือดร้อนไม่มีน้ำใช้ เพราะบริษัทนี้บอกว่า ฉันไม่สูบน้ำไปใส่เขื่อนคอนกรีตแน่
หาก อบต ไม่ขนไปให้ชาวบ้าน ชาวบ้านขาดน้ำ ก็จะไปด่า อบต และน่าจะไปกดดันเจ้าหน้าที่ให้หาทางออกเอาเอง
ผู้คุมกฏที่ไม่อยากจะขัดใจบริษัทดังกล่าว ก็อ้างว่า น่าจะเจรจากันไปก่อน ฟ้องร้องกันไปซักพัก แล้วค่อยมาตัดสินดีกว่าไหม
เขาไม่สูบน้ำไปเขื่อนใหม่ก็เรื่องของเขา อย่าไปบังคับเขาเลย
ตอนนี้ผมแต่งนิยายเรื่องนี้ได้เพียงแค่นี้
อยากให้ช่วยกันแต่งนิยายเรื่องนี้ให้จบซะทีครับ
ผมจะได้รวมเล่ม ตีพิมพ์ วางขาย เผื่อมีใครจะเอาไปทำละคร ออกทีวีบ้างนะครับ