เยอะเกินไปแล้วนะ (เม้ามอยหมาแมว)

ชวนมาเม้ามอยความเยอะของลูกๆค่ะ   

จริงๆ ตอนนี้ทั้งหมาและแมวของเราชิงลาตายกันไปหมดแล้ว ตอนนี้เลยเหลือแต่คนนั่งเหงา ไม่มีเสียงหมาเขี่ยประตูขอเข้าบ้าน ไม่มีเสียงแมวตะกายมุ้งลวดจะออกจากบ้าน

แต่มีเรื่องราวความเยอะของทั้ง 2 ตัวไว้ให้คิดถึงค่ะ

เริ่มจากตัวใหญ่ก่อนเลย



เจ้าแบ๊ว (หมาเยอะ)
เรื่องกิน : แบ๊วไม่เคยเลือกกินเลย ให้กินอะไรก็กินทุกอย่าง กินจนหมดเกลี้ยงด้วย
แต่ความเยอะอยู่ที่นิสัยการกินนี่แหละค่ะ  

เธอจะมีกะละมังสังกะสีเป็นของตัวเองอยู่ใบหนึ่ง  
เวลาให้ข้าว เราต้องวางกะละมังไว้หลังบ้าน เพื่อที่แบ๊วจะคาบกะละมังไปกินข้าวที่หน้าบ้าน

วันนึง เราเลยเอากะละมังไปวางหน้าบ้านให้ แบ๊วจะได้ไม่ต้องคาบเดินไปมา
ปรากฏว่า... คุณชายไม่กินค่ะ จนจะเที่ยงก็แล้ว ก็ไม่ยอมกินข้าว
เราเลยเอากะละมังกลับไปวางไว้หลังบ้านแทน พอวางเท่านั้นแหละ คุณชายกระดิกหาง เดินตามมาที่กะละมังหลังบ้านทันที

แล้วเธอก็คาบเดินไปกินหน้าบ้าน....  


เรื่องชามข้าวยังไม่จบค่ะ  

วันนึงแม่เราหวังดี บอกว่ากะละมังสังกะสีที่แบ๊วกิน มันดูไม่ไฮโซ แม่เลยซื้อชามข้าวหมามาให้แทน
ส่วนกะละมังสังกะสี คุณย่าก็เอาไปเพาะเม็ดมะยม

เราก็ให้ข้าวแบ๊วตามปกติ คือใส่ชามวางไว้ให้หลังบ้าน
แบ๊วมาถึงชามข้าวก็ดมๆ แล้วคาบจะเดินไปกินที่หน้าบ้าน

ปรากฏว่านางคาบไม่ขึ้นค่ะ ไม่มีขอบให้ฟันเกาะ พยายามยังไงก็คาบไม่ขึ้น
ผลสุดท้าย นางคาบไม่ได้ เลยไม่กิน เดินไปนอนงอนอยู่ที่หน้าบ้าน

เดือดร้อนคุณย่า ต้องไปเคาะดินออกจากกะละมังเดิม ล้างแล้วเอากลับให้แบ๊วกินข้าว
ส่วนชามข้าวหมาน่ะเหรอ...

คุณย่าเอาไปเพาะมะยมแทน  



เดี๋ยวมาต่อนะคะ
เรื่องราวความเยอะของหมาแมวบ้านนี้ มันเยอะจริงๆ