คือประเด็น เราบังเอิญเจอเพื่อนคนหนึ่งที่เคยแอบชอบตอนสมัยเด็กๆง่ะค่ะ สมัยป.2 - ป.3 ก็ว่าได้
ตอนนั้นแอบชอบเค้าค่ะ ชอบเอามือตัวเองไปวางทับมือเค้าตอนไปฝากตังออมทรัพย์ทุกเช้าค่ะ เพราะเค้าเปนหัวหน้าห้องค่ะ
คำว่ารักแรก เรามักไม่เคยลืมเสมอ ประมาณว่าป๊อบปี้เลิฟเลยค่ะ แต่ตอนนั้นมีเหตุให้ต้องย้ายไปที่อื่นกระทันหัน..
ใช้ชีวิตมาก็เกือบๆจะ 30 ปีแล้วนะค่ะ ก็ยังมีเค้าอยู่ในใจมาตลอด ในทุกครั้งที่กลับบ้านก็จะผ่านบ้านเค้าแอบมองตลอดว่าอยู่ไหม ?
ชอบถามเพื่อนๆถึงเค้าตลอดว่าเค้าเปนยังไงบ้าง สิ่งที่เรารู้ที่ผ่านๆมาเกี่ยวกับเค้าก็เรื่องคร่าวๆค่ะ
เช่น เค้าไปเรียนที่นี่นะ ทำงานที่นี่นะ ......
เวลาผ่านไปอย่างที่บอกว่าเกือบๆ 30 ปี เราก็คิดว่าคงไม่ได้เจอกันแล้ว เค้าคงมีแฟนแต่งงานมีครอบครัวไปแล้วหละ
ก็ไม่ได้คิดติดใจอะไรค่ะ แต่ก็ยังมีความทรงจำดีๆให้เสมอค่ะ
วันนึ่งแบบบังเอิญมาก เราเจอเค้า...แต่ก็คิดว่าคงเป็นคนหน้าคล้ายๆแต่พอเหนที่คอว่ามีไฝ เลยจำได้และทักว่าใช่เค้าไหม??
เค้าตอบกลับมาว่าใช่...และเรียกชื่อจริงเราออกมา...ซึ่งเอ่อ ทำให้เราดีใจและตกใจมาก ว่าเค้าก็จำเราได้เช่นกันหรอ คิคิ
วันนั้นดีใจไปทั้งวันเลย....นึกในใจหน้าเรานี่ไม่เปลี่ยนเลยน้อตั้งแต่เด็กเนี่ย 5555
เราก็พูดคุยกัน..ถามไถ่สารทุกสุขดิบกันธรรมดาตามปกติเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน..ทั้งๆที่ก็อยู่หมู่บ้านเดียวกัน 555
เราก็แอบแซวเค้านะค่ะ ว่าเนี่ยชื้อรองเท้าไปฝากแฟนสักคู่ป่าว (คือเราขายรองเท้าอยู่) เค้าก็ไม่ตอบเราแต่กับถามว่าเราอยู่ไหน
อยู่กะใคร มีแฟนรึยัง ซึ่งถ้าให้เรามองเค้าแต่งตัวผู้ใหญ่ดูดีมากคงมีครอบครัวแล้วแต่เค้าไม่ตอบเรา เราก็งง
ก็พอคุยกันเราก็แยกย้ายกันไปตามหน้าที่ ที่ต้องทำ........แต่ก่อนไปเราก็แอดเฟสกันไป....และเวลาผ่านไป....ผ่านไป
...ส่วนเรา หลังจากที่เค้ารับเพื่อนเราแล้ว เราก็ดูเฟสเค้าทุกวัน ทุกรูป ดูว่าช่วงไหนเค้าได้ทำอะไรบ้าง ชีวิตเค้าเป็นยังไง สบายดีไหม
ความรู้สึก มันดีใจ สดชืน สดใสไปสะหมดทุกอย่างค่ะ ก็มีคุยกันในแชทเฟสบ้าง ถามไถ่ปกติค่ะ ทำอะไร กินข้าวยัง ฝันดี....
ในใจเราดีใจมากจิงๆค่ะที่ได้เจอเค้า..และกำลังรู้สึกตกหลุมรักเค้าอีกครั้ง.......
แต่ประเด็นคือ....คือครั้งแรกที่เราเจอเค้า เราก็สงสัยว่าเค้าเปนเกย์รึป่าว ??
วันแรกที่เจอเค้าเลย ก็โทรไปถามเพื่อนที่บ้านเลยค่ะ แต่เพื่อนก็ไม่กล้าตอบอะไรมากเพื่อนพูดแค่ว่า ไม่รู้เหมือนกันนะแต่ไม่ค่อยเจอง่ะ
และยังถามอีกว่า เราเจอครั้งแรกเรามองออกเลยหรอกว่าใครเปนรึไม่เปน ...เราก็บอกไปว่าก็ป่าวหรอกแค่สงสัยง่ะเลยถามดู...
เวลาก็ผ่านไป ก็ยังไม่หายสงสัยค่ะ ...บังเอิญอีกครั้งค่ะ กำลังดูรูปในเฟสเค้าอยู่ และบังเอิญเจอคนที่เค้าถ่ายรูปด้วยไว้ 2-3 คนในกลุ่ม
เลยเดินเข้าไปถามว่าเทอๆๆ เทอใช่คนที่อยู่ในรูปนี้ไหม ? เค้าเห็นรูปก็ตอบว่า ใช่ ...เราเลยถามว่ารู้จักคนนี้ไหม เค้าบอกว่ารู้จักเปนรุ่นพี่ที่ทำงาน
ก้คุยกะเค้าไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็แอบถามว่า เค้าคนนี้ใช่เกย์ไหม? ไม่มีคำตอบใดๆกลับมา นอกจากรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
และก็พูดว่า อันนี้ต้องไปถามพี่เค้าเองนะ...โอเคร เทอไม่บอกก็ไม่เปนไรแต่ที่เรารู้คือคนตอบเนี่ยก็เปนเกย์ค่ะ 555
เลยเดาคำตอบไม่น่ายาก.....
ก็คือใจมันกระวน กระวาย กำลังอยากจะรัก แต่ดันไม่ทันรักเลยต้องมาอกหักแทนค่ะ...ซ้ำๆนิดๆค่ะ...
เลยเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง ว่าเราเจอคนที่เราเคยชอบตอนเด็กๆ และตอนนี้ก็รู้สึกตกหลุมรักเค้าอีกครั้ง แต่ตอนนี้เราสงสัยว่าเค้าจะเปนเกย์
สงสัยจนจะบ้าตายแล้ว ไม่ไหวเลยจิงๆ เพื่อนแนะนำว่าให้ถามเค้าไปเลยว่าเป็นไหม..แต่เราเองไม่กล้า เพราะกลัวคำตอบ..
แล้วเพื่อนก็ถามว่า..แล้วถ้าเค้าเป็นจะทำไง ตัดใจสะเถอะ.../ไม่น๊าาาา เปนเกย์ฉันก็จะยังรัก /เพื่อนเลยถามว่าแล้วจะยอมรับได้หรอ ?
ในตอนนั้นคิดไปไกลมาก...ว่าถ้าเปนเกย์จิง เราก็คุยกับเค้าไปตรงๆว่า เราแต่งงานกันไหม เราจะดูแลพ่อและแม่และเทอให้เอง
เรารับได้ไม่ว่าเทอจะเปนเพศอะไร ขอแค่ให้เราได้อยู่ไกล้ๆเพื่อได้ดูแลเทอบ้างก็พอ แต่ขออย่างเดียวคือเทอต้องเปิดใจยอมรับเรานะ
อาจจะในฐานะเพื่อนสนิทกันก็ได้ เพื่อที่ให้เราอยู่กันได้ ได้ดูแลกันในวันแก่เฒ่าที่ชรากัน
เพราะบางทีคำว่าความรักก็ไม่ใช่ต้องจบด้วยเรื่องเซ็กอย่างเดียวเสมอไป...เพียง ถ้าเทอโอเคร ที่จะเปิดใจเราก็ยินดีที่จะสละทุกอย่าง
ในใจมันคิดแบบนั้น...
เพื่อนเลยแนะนำเมื่อไม่กล้าถามเค้าตรงๆ ก็ให้ลองเอารูปเค้าให้คนที่เป็นเกย์ดูว่า ใช่ไหม เพราะว่าพวกนี้เค้าจะดูกันออก
แต่เพื่อนก็ยังปลอบใจอีกว่า..เค้าอาจจะไม่ใช่เกย์ก็ได้ แต่มันก็น่าสงสัยนะว่าทำไมเค้าจำชื่อจิงได้ แปลว่ามันต้องมีอะไร
เพราะขนาดกูกะเพื่อนกูเองสมัยเด็กๆแก้ผ้าเล่นน้ำมาด้วยกันทุกวัน เจอกันวันนี้โตมากูยังจำชื่อจิงมันไม่ได้เลย 5555 นี่ไม่ได้เจอกันตั้ง ปอ.2 นะ
มันยังจำชื่อจิงได้ง่ะแปลว่ามันก็ต้องมีอะไร / เอ่อ ถ้าเปนอย่างนั้นมันก็คงจะดีหละนะ 55
เพราะเราก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมเค้าถึงจำชื่อจิงเราได้ในขนาดที่เราก็จำเค้าได้แค่ชื่อเล่นง่ะ 555
แต่ก็อย่างว่านะ คนเรามีความทรงจำกันคนละแบบ ซึ่งเราเองก็ไม่สามารถรู้ได้หรอกว่าใครๆจะจำจดเราในแบบไหนบ้างในวันที่เราไม่อยู่แล้ว..
หลังจากนั้นก็มาต่อกันที่ คำถามคาใจเลย....
ก่อนอื่นเลยก็ประเดิมด้วยการถามน้องสาวตัวเองเลย เพราะน้องจะอยู่บ้านมากกว่าเรา... คำตอบที่ได้คือ เป๋น 100% อีพี๋เอ้ยยย 555
หลังจากนั้นยังไม่ยอดลดละ....ถามอีก..
คนที่ 1 ตอบว่าเปน
คนที่ 2 ตอบว่าใช่
คนที่ 3 ตอบว่าตุ๊ดเลยสาวออกสะขนาดนั้น
ยังไม่วายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ค่ะ
คนที่ 4 ตอบว่าน่าจะเป็น และยังบอกอีกว่าแฟนเค้ารู้จัก และมีปลอบใจเราอีกนะ ว่าเค้าอาจจะไม่ได้เปนก็ได้นะ แต่คนรอบข้างๆเค้าเปนกันหมดง่ะ กำเลย..
คนที่ 5 (แฟนคนที่ 4 พอดีรู้จักกัน เลยถามสะเลย) เค้าตอบว่า อ่อ เคยรู้จักแต่ก็ไม่ได้สนิทกันเพราะเค้าเปนรุ่นพี่สมัยมัธยม เค้าอาจจะไม่ได้เปนก็ได้
แต่แบบเปนผู้ชายเรียบร้อยอะไรประมาณนั้น....(ง่ะ..อย่าให้กำลังใจกันสิ..555)
คนสุดท้ายนี่เจ็บสุด...เปนเพื่อนต่างคณะมหาลัยเดียวกันกับเราและอยู่บ้านเดียวกับเรา บังเอิญเจอเลยถามเค้า....ซึ่งคนนี้เป็นประมาณกระเทยนะ 55
เค้าตอบว่าเป็น....เปนแท้ แน่นอน เป็นมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วหละ /แล้วพ่อแม่เค้ารู้ไหม/ก็น่าจะรู้นะไม่แน่ใจ/หรอ 555 /ถามทำไมง่ะ/
อ่อ พอดีมีคนแอบปลื้มเค้าง่ะ/ อ่อ เค้าคงไม่เอาแล้วหละมั้ง 555/ จบเสียงหัวเราะกระเทยผู้นั้นก็เดินจากไป...พร้อมเสียงหัวเราะที่ก้องอยู่ในใจ 555
โอ้ยยยย จิงหรอเนี่ย..เครียดๆ เครียดจิงๆ ทั้งคิด ทั้งตำตอบที่ได้ทำให้ปวดหัวกันเลยที่เดียว..
แต่ระหว่างนั้นเราก็ติดต่อเค้าในเฟสเรื่อยๆนะค่ะ และก็มีขอเบอร์เค้าด้วยนะ ตอนแรกเค้าเหมือนจะไม่ให้และเงียบๆไป
เนื่องจากเราอยากได้เบอร์ติดต่อเค้ามากเลยอ้างไปว่า อยากรู้เรื่องธุรกิจที่เค้าทำอยู่ด้วย เค้าเลยให้เบอร์เรามา..
ก็ได้เบอร์มาแล้วก็ไม่กล้าโทรค่ะ เขินแป๊ป เลยบอกเค้าไปว่า เด๋วเสาร์อาทิตย์เราจะโทรไปนะ.....
ไม่ทันโทรนะ..วันศุกร์เราก็เจอเค้าในแบบที่เค้าไม่เจอเรา เพราะวันนั้นเรารู้สึกว่ายังไม่สะดวกที่จะเจอเค้า คือแบบว่าวันนั้นไม่สวยพอง่ะ 55
คือยังไม่กล้าเจอ กลัวใจตัวเองง่ะนะ ก็ทำเปนหลบเค้า ทั้งๆที่ก็เหนเค้าตั้งแต่เค้าเดินมาแล้ว เค้าทำธุระเสด เค้าก็คงจะเดินมองหาเราแต่ไม่เจอ
เค้าก็กลับเลยมั้งไม่ค่อยแน่ใจ.....
พอวันเสาร์ เราก็โทรไปหาเค้า ก็คุยกันปกติ ถามเค้าว่าทำไมถึงจำเราได้ /ก็พอนึกหน้าได้อยู่ /่อ่อ / เค้าก็ถามเราว่ามาทำงานทุกวันรึป่าว? /
/ก็ทุกวันนะ / จิงๆก็คุยกันหลายเรื่องนะ แต่ที่เล่าแค่นี้เพราะว่าเราก็คิดว่าวันนั้นที่เค้ามาเค้าคงมาแวะหาเราด้วยแต่ไม่เจอ แต่จิงๆแล้ว
เราเองก็อยากเจอเค้านะ อยากคุยกับเค้าในอีกหลายๆเรื่อง แต่แค่ลองใจเค้าดูว่าเค้าจะอยากเจอเราไหม ? เท่านั้นเอง
เพราะเราก็กลัวว่าเราจะทำให้เค้าอึดอัดใจรึป่าว..เท่านั้นเอง พอได้ยินคำถามว่ามาทำงานทุกวันไหม ? ก็โอเครขึ้นนะ แปลว่าเค้าก็ยินดีที่อยากเจอเรา
แต่หลังจากคุยโทสับกันครั้งนั้น ไม่ได้คุยกันอีกเลย โทรไปเค้าก็ติดประชุม ทักเฟสไปก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ทั้งๆที่เราก็เหนว่าเค้าออนตลอดเวลา
บางทีจิตใจคนนั้นมันก็ยากแท้ที่หยั่งถึงจิงๆค่ะ....
ตอนนี้ก็ คิดว่า น่าจะอกหัก เศร้าใจ ก็ได้แต่บ่นพร่ำเพ้อกะเพื่อนไปค่ะ..เพื่อนก็มักจะถามเสมอ ไหนว่ารับได้ไง..แล้วจะเปนอะไร
ก็ลองบอกเค้าไปสิ ว่าชอบเค้า....
ใจง่ะก็อยากบอก...แต่กลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก เพราะโอกาสที่เราจะได้เจอเค้ามันขึ้นอยู่กับเค้าทั้งหมด..
กลัวว่าเค้าจะเกลียดเรา...กลัวว่าสุดท้ายบอกไป คำว่าเพื่อนจะหายไป............
ตอนนี้สับสน วุ่นวาย ไม่รู้ควรไปทางไหนดี เดินหน้าต่อไปจะดีไหม รึควรหยุดความรู้สึกดีๆไว้เพียงเท่านี้แล้วปล่อยเกย์คนนึ่งให้เดินจากไป..
พอมีทางแนะนำกันบ้างไหมค่ะ...ตอนนี้ใจสับสนค่ะ ไม่เคยตกหลุมรักเกย์แบบนี้มาก่อน ???
................ ???
เคยตกหลุมรักใครเปนครั้งที่สองบ้างไหมค่ะ ??
ตอนนั้นแอบชอบเค้าค่ะ ชอบเอามือตัวเองไปวางทับมือเค้าตอนไปฝากตังออมทรัพย์ทุกเช้าค่ะ เพราะเค้าเปนหัวหน้าห้องค่ะ
คำว่ารักแรก เรามักไม่เคยลืมเสมอ ประมาณว่าป๊อบปี้เลิฟเลยค่ะ แต่ตอนนั้นมีเหตุให้ต้องย้ายไปที่อื่นกระทันหัน..
ใช้ชีวิตมาก็เกือบๆจะ 30 ปีแล้วนะค่ะ ก็ยังมีเค้าอยู่ในใจมาตลอด ในทุกครั้งที่กลับบ้านก็จะผ่านบ้านเค้าแอบมองตลอดว่าอยู่ไหม ?
ชอบถามเพื่อนๆถึงเค้าตลอดว่าเค้าเปนยังไงบ้าง สิ่งที่เรารู้ที่ผ่านๆมาเกี่ยวกับเค้าก็เรื่องคร่าวๆค่ะ
เช่น เค้าไปเรียนที่นี่นะ ทำงานที่นี่นะ ......
เวลาผ่านไปอย่างที่บอกว่าเกือบๆ 30 ปี เราก็คิดว่าคงไม่ได้เจอกันแล้ว เค้าคงมีแฟนแต่งงานมีครอบครัวไปแล้วหละ
ก็ไม่ได้คิดติดใจอะไรค่ะ แต่ก็ยังมีความทรงจำดีๆให้เสมอค่ะ
วันนึ่งแบบบังเอิญมาก เราเจอเค้า...แต่ก็คิดว่าคงเป็นคนหน้าคล้ายๆแต่พอเหนที่คอว่ามีไฝ เลยจำได้และทักว่าใช่เค้าไหม??
เค้าตอบกลับมาว่าใช่...และเรียกชื่อจริงเราออกมา...ซึ่งเอ่อ ทำให้เราดีใจและตกใจมาก ว่าเค้าก็จำเราได้เช่นกันหรอ คิคิ
วันนั้นดีใจไปทั้งวันเลย....นึกในใจหน้าเรานี่ไม่เปลี่ยนเลยน้อตั้งแต่เด็กเนี่ย 5555
เราก็พูดคุยกัน..ถามไถ่สารทุกสุขดิบกันธรรมดาตามปกติเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน..ทั้งๆที่ก็อยู่หมู่บ้านเดียวกัน 555
เราก็แอบแซวเค้านะค่ะ ว่าเนี่ยชื้อรองเท้าไปฝากแฟนสักคู่ป่าว (คือเราขายรองเท้าอยู่) เค้าก็ไม่ตอบเราแต่กับถามว่าเราอยู่ไหน
อยู่กะใคร มีแฟนรึยัง ซึ่งถ้าให้เรามองเค้าแต่งตัวผู้ใหญ่ดูดีมากคงมีครอบครัวแล้วแต่เค้าไม่ตอบเรา เราก็งง
ก็พอคุยกันเราก็แยกย้ายกันไปตามหน้าที่ ที่ต้องทำ........แต่ก่อนไปเราก็แอดเฟสกันไป....และเวลาผ่านไป....ผ่านไป
...ส่วนเรา หลังจากที่เค้ารับเพื่อนเราแล้ว เราก็ดูเฟสเค้าทุกวัน ทุกรูป ดูว่าช่วงไหนเค้าได้ทำอะไรบ้าง ชีวิตเค้าเป็นยังไง สบายดีไหม
ความรู้สึก มันดีใจ สดชืน สดใสไปสะหมดทุกอย่างค่ะ ก็มีคุยกันในแชทเฟสบ้าง ถามไถ่ปกติค่ะ ทำอะไร กินข้าวยัง ฝันดี....
ในใจเราดีใจมากจิงๆค่ะที่ได้เจอเค้า..และกำลังรู้สึกตกหลุมรักเค้าอีกครั้ง.......
แต่ประเด็นคือ....คือครั้งแรกที่เราเจอเค้า เราก็สงสัยว่าเค้าเปนเกย์รึป่าว ??
วันแรกที่เจอเค้าเลย ก็โทรไปถามเพื่อนที่บ้านเลยค่ะ แต่เพื่อนก็ไม่กล้าตอบอะไรมากเพื่อนพูดแค่ว่า ไม่รู้เหมือนกันนะแต่ไม่ค่อยเจอง่ะ
และยังถามอีกว่า เราเจอครั้งแรกเรามองออกเลยหรอกว่าใครเปนรึไม่เปน ...เราก็บอกไปว่าก็ป่าวหรอกแค่สงสัยง่ะเลยถามดู...
เวลาก็ผ่านไป ก็ยังไม่หายสงสัยค่ะ ...บังเอิญอีกครั้งค่ะ กำลังดูรูปในเฟสเค้าอยู่ และบังเอิญเจอคนที่เค้าถ่ายรูปด้วยไว้ 2-3 คนในกลุ่ม
เลยเดินเข้าไปถามว่าเทอๆๆ เทอใช่คนที่อยู่ในรูปนี้ไหม ? เค้าเห็นรูปก็ตอบว่า ใช่ ...เราเลยถามว่ารู้จักคนนี้ไหม เค้าบอกว่ารู้จักเปนรุ่นพี่ที่ทำงาน
ก้คุยกะเค้าไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็แอบถามว่า เค้าคนนี้ใช่เกย์ไหม? ไม่มีคำตอบใดๆกลับมา นอกจากรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
และก็พูดว่า อันนี้ต้องไปถามพี่เค้าเองนะ...โอเคร เทอไม่บอกก็ไม่เปนไรแต่ที่เรารู้คือคนตอบเนี่ยก็เปนเกย์ค่ะ 555
เลยเดาคำตอบไม่น่ายาก.....
ก็คือใจมันกระวน กระวาย กำลังอยากจะรัก แต่ดันไม่ทันรักเลยต้องมาอกหักแทนค่ะ...ซ้ำๆนิดๆค่ะ...
เลยเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง ว่าเราเจอคนที่เราเคยชอบตอนเด็กๆ และตอนนี้ก็รู้สึกตกหลุมรักเค้าอีกครั้ง แต่ตอนนี้เราสงสัยว่าเค้าจะเปนเกย์
สงสัยจนจะบ้าตายแล้ว ไม่ไหวเลยจิงๆ เพื่อนแนะนำว่าให้ถามเค้าไปเลยว่าเป็นไหม..แต่เราเองไม่กล้า เพราะกลัวคำตอบ..
แล้วเพื่อนก็ถามว่า..แล้วถ้าเค้าเป็นจะทำไง ตัดใจสะเถอะ.../ไม่น๊าาาา เปนเกย์ฉันก็จะยังรัก /เพื่อนเลยถามว่าแล้วจะยอมรับได้หรอ ?
ในตอนนั้นคิดไปไกลมาก...ว่าถ้าเปนเกย์จิง เราก็คุยกับเค้าไปตรงๆว่า เราแต่งงานกันไหม เราจะดูแลพ่อและแม่และเทอให้เอง
เรารับได้ไม่ว่าเทอจะเปนเพศอะไร ขอแค่ให้เราได้อยู่ไกล้ๆเพื่อได้ดูแลเทอบ้างก็พอ แต่ขออย่างเดียวคือเทอต้องเปิดใจยอมรับเรานะ
อาจจะในฐานะเพื่อนสนิทกันก็ได้ เพื่อที่ให้เราอยู่กันได้ ได้ดูแลกันในวันแก่เฒ่าที่ชรากัน
เพราะบางทีคำว่าความรักก็ไม่ใช่ต้องจบด้วยเรื่องเซ็กอย่างเดียวเสมอไป...เพียง ถ้าเทอโอเคร ที่จะเปิดใจเราก็ยินดีที่จะสละทุกอย่าง
ในใจมันคิดแบบนั้น...
เพื่อนเลยแนะนำเมื่อไม่กล้าถามเค้าตรงๆ ก็ให้ลองเอารูปเค้าให้คนที่เป็นเกย์ดูว่า ใช่ไหม เพราะว่าพวกนี้เค้าจะดูกันออก
แต่เพื่อนก็ยังปลอบใจอีกว่า..เค้าอาจจะไม่ใช่เกย์ก็ได้ แต่มันก็น่าสงสัยนะว่าทำไมเค้าจำชื่อจิงได้ แปลว่ามันต้องมีอะไร
เพราะขนาดกูกะเพื่อนกูเองสมัยเด็กๆแก้ผ้าเล่นน้ำมาด้วยกันทุกวัน เจอกันวันนี้โตมากูยังจำชื่อจิงมันไม่ได้เลย 5555 นี่ไม่ได้เจอกันตั้ง ปอ.2 นะ
มันยังจำชื่อจิงได้ง่ะแปลว่ามันก็ต้องมีอะไร / เอ่อ ถ้าเปนอย่างนั้นมันก็คงจะดีหละนะ 55
เพราะเราก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมเค้าถึงจำชื่อจิงเราได้ในขนาดที่เราก็จำเค้าได้แค่ชื่อเล่นง่ะ 555
แต่ก็อย่างว่านะ คนเรามีความทรงจำกันคนละแบบ ซึ่งเราเองก็ไม่สามารถรู้ได้หรอกว่าใครๆจะจำจดเราในแบบไหนบ้างในวันที่เราไม่อยู่แล้ว..
หลังจากนั้นก็มาต่อกันที่ คำถามคาใจเลย....
ก่อนอื่นเลยก็ประเดิมด้วยการถามน้องสาวตัวเองเลย เพราะน้องจะอยู่บ้านมากกว่าเรา... คำตอบที่ได้คือ เป๋น 100% อีพี๋เอ้ยยย 555
หลังจากนั้นยังไม่ยอดลดละ....ถามอีก..
คนที่ 1 ตอบว่าเปน
คนที่ 2 ตอบว่าใช่
คนที่ 3 ตอบว่าตุ๊ดเลยสาวออกสะขนาดนั้น
ยังไม่วายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ค่ะ
คนที่ 4 ตอบว่าน่าจะเป็น และยังบอกอีกว่าแฟนเค้ารู้จัก และมีปลอบใจเราอีกนะ ว่าเค้าอาจจะไม่ได้เปนก็ได้นะ แต่คนรอบข้างๆเค้าเปนกันหมดง่ะ กำเลย..
คนที่ 5 (แฟนคนที่ 4 พอดีรู้จักกัน เลยถามสะเลย) เค้าตอบว่า อ่อ เคยรู้จักแต่ก็ไม่ได้สนิทกันเพราะเค้าเปนรุ่นพี่สมัยมัธยม เค้าอาจจะไม่ได้เปนก็ได้
แต่แบบเปนผู้ชายเรียบร้อยอะไรประมาณนั้น....(ง่ะ..อย่าให้กำลังใจกันสิ..555)
คนสุดท้ายนี่เจ็บสุด...เปนเพื่อนต่างคณะมหาลัยเดียวกันกับเราและอยู่บ้านเดียวกับเรา บังเอิญเจอเลยถามเค้า....ซึ่งคนนี้เป็นประมาณกระเทยนะ 55
เค้าตอบว่าเป็น....เปนแท้ แน่นอน เป็นมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วหละ /แล้วพ่อแม่เค้ารู้ไหม/ก็น่าจะรู้นะไม่แน่ใจ/หรอ 555 /ถามทำไมง่ะ/
อ่อ พอดีมีคนแอบปลื้มเค้าง่ะ/ อ่อ เค้าคงไม่เอาแล้วหละมั้ง 555/ จบเสียงหัวเราะกระเทยผู้นั้นก็เดินจากไป...พร้อมเสียงหัวเราะที่ก้องอยู่ในใจ 555
โอ้ยยยย จิงหรอเนี่ย..เครียดๆ เครียดจิงๆ ทั้งคิด ทั้งตำตอบที่ได้ทำให้ปวดหัวกันเลยที่เดียว..
แต่ระหว่างนั้นเราก็ติดต่อเค้าในเฟสเรื่อยๆนะค่ะ และก็มีขอเบอร์เค้าด้วยนะ ตอนแรกเค้าเหมือนจะไม่ให้และเงียบๆไป
เนื่องจากเราอยากได้เบอร์ติดต่อเค้ามากเลยอ้างไปว่า อยากรู้เรื่องธุรกิจที่เค้าทำอยู่ด้วย เค้าเลยให้เบอร์เรามา..
ก็ได้เบอร์มาแล้วก็ไม่กล้าโทรค่ะ เขินแป๊ป เลยบอกเค้าไปว่า เด๋วเสาร์อาทิตย์เราจะโทรไปนะ.....
ไม่ทันโทรนะ..วันศุกร์เราก็เจอเค้าในแบบที่เค้าไม่เจอเรา เพราะวันนั้นเรารู้สึกว่ายังไม่สะดวกที่จะเจอเค้า คือแบบว่าวันนั้นไม่สวยพอง่ะ 55
คือยังไม่กล้าเจอ กลัวใจตัวเองง่ะนะ ก็ทำเปนหลบเค้า ทั้งๆที่ก็เหนเค้าตั้งแต่เค้าเดินมาแล้ว เค้าทำธุระเสด เค้าก็คงจะเดินมองหาเราแต่ไม่เจอ
เค้าก็กลับเลยมั้งไม่ค่อยแน่ใจ.....
พอวันเสาร์ เราก็โทรไปหาเค้า ก็คุยกันปกติ ถามเค้าว่าทำไมถึงจำเราได้ /ก็พอนึกหน้าได้อยู่ /่อ่อ / เค้าก็ถามเราว่ามาทำงานทุกวันรึป่าว? /
/ก็ทุกวันนะ / จิงๆก็คุยกันหลายเรื่องนะ แต่ที่เล่าแค่นี้เพราะว่าเราก็คิดว่าวันนั้นที่เค้ามาเค้าคงมาแวะหาเราด้วยแต่ไม่เจอ แต่จิงๆแล้ว
เราเองก็อยากเจอเค้านะ อยากคุยกับเค้าในอีกหลายๆเรื่อง แต่แค่ลองใจเค้าดูว่าเค้าจะอยากเจอเราไหม ? เท่านั้นเอง
เพราะเราก็กลัวว่าเราจะทำให้เค้าอึดอัดใจรึป่าว..เท่านั้นเอง พอได้ยินคำถามว่ามาทำงานทุกวันไหม ? ก็โอเครขึ้นนะ แปลว่าเค้าก็ยินดีที่อยากเจอเรา
แต่หลังจากคุยโทสับกันครั้งนั้น ไม่ได้คุยกันอีกเลย โทรไปเค้าก็ติดประชุม ทักเฟสไปก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ทั้งๆที่เราก็เหนว่าเค้าออนตลอดเวลา
บางทีจิตใจคนนั้นมันก็ยากแท้ที่หยั่งถึงจิงๆค่ะ....
ตอนนี้ก็ คิดว่า น่าจะอกหัก เศร้าใจ ก็ได้แต่บ่นพร่ำเพ้อกะเพื่อนไปค่ะ..เพื่อนก็มักจะถามเสมอ ไหนว่ารับได้ไง..แล้วจะเปนอะไร
ก็ลองบอกเค้าไปสิ ว่าชอบเค้า....
ใจง่ะก็อยากบอก...แต่กลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก เพราะโอกาสที่เราจะได้เจอเค้ามันขึ้นอยู่กับเค้าทั้งหมด..
กลัวว่าเค้าจะเกลียดเรา...กลัวว่าสุดท้ายบอกไป คำว่าเพื่อนจะหายไป............
ตอนนี้สับสน วุ่นวาย ไม่รู้ควรไปทางไหนดี เดินหน้าต่อไปจะดีไหม รึควรหยุดความรู้สึกดีๆไว้เพียงเท่านี้แล้วปล่อยเกย์คนนึ่งให้เดินจากไป..
พอมีทางแนะนำกันบ้างไหมค่ะ...ตอนนี้ใจสับสนค่ะ ไม่เคยตกหลุมรักเกย์แบบนี้มาก่อน ???
................ ???