เรื่องสั้นย่อหน้าเดียว : มรสุม

“พ่อคะ เปลือกหอยอยู่มือซ้ายหรือขวา” กิจกรรมริมชายหาดเริ่มขึ้นแล้ว ผมมองแขนเล็กๆ สองข้างที่ยื่นมาตรงหน้าแล้วทำท่าครุ่นคิด
เด็กหกขวบยิ้มแป้น หลักสากลการเล่นกับลูก ต้องเริ่มจากการที่พ่อหรือแม่พ่ายแพ้ลูกก่อนเสมอ
ภรรยาของผมที่กำลังเพลินปากกับส้มตำชายหาดเป็นคนบัญญัติกฎ เกมส์นี้ไม่ยากเลย เธอกำมือซ้ายแน่นกว่ามือขวานิดหน่อย
เปลือกหอยต้องอยู่มือซ้ายแน่ๆ “มือขวาลูก” ทั้งสองมือแบออก ไม่มีเสียงใสๆ หัวเราะเย้ยคนเป็นพ่อ ผมดันทายถูก
เหมือนมรสุมมันกำลังจะเริ่ม เธอร้องไห้เสียงลั่นวิ่งไปฟ้องแม่ ราวครึ่งอึดใจคลื่นใหญ่ก็ซัดใส่ผมอย่างไม่ปราณี
ด้วยเสียงของสุภาพสตรีอันเป็นที่รักดังมาจากเตียงผ้าใบว่า “พ่อ mung  จำไม่ได้รึไง ลูกถนัดซ้าย”