คือเรื่องมันมีอยู่ว่ากำลังนั่งทำการบ้านอยู่ในofficeหมู่บ้านคือมาทำงานพาทไทม์
สักพักมีแขกคนนึงรูปร่างใหญ่โพกผ้ามีเคราะเดินเข้ามา
ที่ประตูคือไอ้เราก็นึกว่าลูกค้ามาไม่ทันเอะใจ
เราถาม "ไปเปิดถามสอบถามเรื่องไรคะ"
มันก็ถาม "เจ้าของที่นี้อยู่ไหม"
เราบอก "ไม่ได้เข้ามาคะ" พอเราเดินมาที่โต๊ะมันก็ยืนกระดาษสี่เหลี่ยมเล็กๆเขียนว่าดูดวงไรสักอย่าง
เราบอกไม่ดูบอกไปแบบหลายรอบมันก็บอกเนี้ยผู้หญิงสองคนเมื่อกี้ก็ดู
(นึกสองคนไหนวะนั่งทำงานอยู่ไม่รู้เว่ยย)
เราก็บอกไม่ดูอีกมันก็ทักมีแฟนมาสองหรือสามคนก็ไม่รู้คือมันพูดสำเนียงไม่ชัด
เราบอกว่าไม่มีตังไม่ดูมันบอกโกหกไม่ดีน้า-__-เราก็ยังย้ำว่าไม่
ไอ้เราก็ฮะไปหลายรอบไม่รู้มันพูดอะไรต่อมาพี่แกบอก "เดือนตุลาจะได้โชค"
และบอกขอดูลายมือหน่อยตอนแรกเราก็จะยื่นนะไม่รู้ทำไมแต่คือมือขวาเรากำโทรศัพท์ไว้
เราคิดของเราแบบไม่น่าไว้ใจกลัวมาแตะแล้วเป็นกำยานหรือยาไรก็ไม่รู้เลยบอกไม่เอา(อยู่ในofficeคนเดียว)
มันคงคิดว่าไม่ให้ดูลายมือเลยมาถาม "ชื่ออะไร?" เราไม่ตอบตอนแรกมันก็ย้ำอยู่นั้นอะ
พอเราบอกมันก็จดเลขลงในกระดาษสี่เหลี่ยมแผ่นเล็กๆแล้วพับๆแล้วให้เรากำตอนนั้นกำลังสตั้น
มันก็จดเลขต่อ มีเลข102 348 103 มั้งเลขกลางจำไม่ค่อยได้ส่วนมุมขวามือมันมีเลข199*แบบนี้
มันก็ถามอีก "ชอบเลขไร" เราชี้102มันก็กากบาทเลขกลาง
มัน "ไม่ชอบเลขนี้ใช่ไหม" ชี้ที่เลขกลาง
เรา "เฉยๆ" ละมันก็พูดงุมงิมๆละบอกอีก
"ไม่ชอบเลขที่ใช่ไหม (103)" เราเงียบ
มันถามจ้า"มีพ่อมีแม่ใช่ไหม" (ในใจคิดใครไม่มีพ่อมีแม่วะเนี้ย)
*เราคิดในใจตอนนั้นคิดว่ามันน่าจะอารมณ์มีพ่อแม่อยู่ด้วยกันไหม ซึ่งที่จริงเราคือไม่เราไม่ได้อยู่กับพ่อ
แต่คือเราคิดว่าตอบไม่ตรงบ้างก็ได้ไม่อยากให้มันจับจุดนึงได้ว่าไม่มีคนนึง
เรา "มี" และสักพักพี่แกหยิบรูปเก่าๆมาใบนึงอารมณ์สีซีเปียอะ มีรูปคนแขกเยอะผมยาวๆมีเคราเราก็งงมันเอามาวางที่โต๊ะทำไม
มันก็เอาเลข102 มาเขียนในกระดาษอีกละตั้งแล้วถามเรา "ชอบเลขไร"
เราบอก 7มันก็บอกอีกเอาสามตัว เราก็ยืนนึงกเอา347ไป
มันก็เขียนลงไปมันก็เอากระดาษมาให้กำละบอกให้เป่าสามที เราเป่าไปทีเดียวงงยิ้มอะไรของยิ้มเนี้ย
มันก็ถามอีก "มีพ่อมีแม่ใช่ไหม" คือนึกเอ้าถามกูอีกละนะ--(ขออภัยหยาบ)
เราก็บอกเอ้ามีไง มันก็ให้คืนกระดาษที่พับและถามเราอีกรอบ "ชอบเลขไร"
เอิ่มถามสามรอบละนะเลยบอก171มันก็เขียนเลยจ้าตั้งเลขลงมาเป็น 102 347 171
มันก็ถามอีก"ศาสนาอะไร"-___-คือเเบบ...และสักพักมันก็พูดนะโมไรไม่รู้
ในใจคืออยากให้มันออกไปนะแต่กลัวคือทำไรไม่ถูกอยู่คนเดียวถ้าจะเดินไปคือต้องอ้อมโต๊ะไปเจอมัน
มันให้เป่าอีกบอกสามรอบเราแค่เอามือปิดปาก มันก็บวกเลขลงมาได้ประมาน1348มั้งน่าจะละมันบอกให้เปิดกระดาษดู
ในกระดาษนั้นก็1348คือเราก็มองหลอกกูสินะเห้อก็ใส่กระดาษนั้นกลับไปที่ช่องที่มีซองสีแดงๆของมัน
มันบอกก่อนหน้านี้ว่าถ้าเลขตรงกันจะมีโชคที่จริงเราเฉยๆนะคิดว่าไม่ตรงอยู่ละ
พอคือกระดาษไปมันชี้ที่เลข199บอกให้ใส่เงินมาเกิน199มั้งตอนแรกแต่เราฟัง99 ก็ใส่ไปเพราะคิดเออไปๆสักทีฟาดเคราะห์ค่าโง่ก็ได้
มันก็ยังไม่ไปละชี้เลขเดิมบอกยังไม่เกินเราเลยแบบอ่อเข้าใจละ199 คือตอนนี้หน้าเหวี่ยงละอยากเอาเอาไปอีกร้อยนึงก็ได้ละไปไหนก็ไป
มันพูด199บาทไม่แพงงเลยนะถูกๆ.....(หราาาาาาาาาไม่แพงนี้กินข้าวได้หลายมื้ออยู่นะ)
พอเรานั่งละมันก็บอกดูลายมือไหม เราบอกไม่ไม่ดูแล้วละมันก็ถามอีกสองสามรอบเราก็บอกไม่ดูละไม่มีตัง
มันก็เดินบ่นๆไป คือนึกในใจว่าโชคดีที่มันไม่ขโมยอะไรไปหรือไม่ทำร้ายเราสองร้อยถือว่าฟาดเคราะห์ละกัน
แต่อีกใจกลัวว่ามันจะทำของได้หรือแบบคุณไสยT__Tทำไรไม่ได้เลยโทรไปบอกแม่แม่บอกช่างมันฟาดเคราะห์ไปมันเป็นมิจฉาชีพ
เราแบบเฮ้อโง่เองโทษใครไม่ได้ต้องโทษตัวเองวันหลังจะระวังตัวมากกว่านี้ละ
คิดว่าตัวเองเจออะไรแบบนี้บ่อยมากใจอ่อนง่ายเกินไปเมื่อปีที่แล้วเจอผู้ชายคนนึงกับผู้หญิงกำลังอุ้มลูก
คือเขาเหมือนกระวนกระวายอยู่แถวๆป้ายรถเมล์เราแค่มองและคือกำลังจะข้ามถนนเขาบอกหนูลุงขอค่ารถกลับบ้านหน่อย
เขาบอกว่าเขาตกรถที่จะกลับบ้านก่อนหน้านี้เพิ่งโดนผู้รับเหมาเบี้ยวตังมาไม่มีตัง
เราก็ใจอ่อนเห็นเด็กละเขาไม่ใส่รองเท้ามากันสามคนเราเลยให้ไปร้อยนึงซึ่งถ้านั่งรถทัวร์ก็จะไม่พออยู่แล้ว
เราเลยคิดว่าทำบุญพอกลับมาบ้านเล่าให้ที่บ้านฟังที่บ้านบอกวันหลังอย่าไปให้มิจฉาชีพหรือเปล่าก็ไม่รู้(T_Tคือหนูไม่รู้แค่คิดว่าช่วยเขาเท่านั้นเอง)
นอกจากนั้นยังเจอยายฯลฯ อ่าเรานอกเรื่องไปละเลยอยากเตือนคนอื่นๆว่าระวังพวกหมอดูเเขกที่เดินตามท้องถนนให้ดีๆนะ
เจอก็ไม่ต้องไปสนใจช่างเขา
ปล.หนูด่าตัวเองแล้วอย่าตอกย้ำเลยช้ำใจ
เสียค่าโง่(เตือนภัย)สดๆร้อนหมอดูแขก
สักพักมีแขกคนนึงรูปร่างใหญ่โพกผ้ามีเคราะเดินเข้ามา
ที่ประตูคือไอ้เราก็นึกว่าลูกค้ามาไม่ทันเอะใจ
เราถาม "ไปเปิดถามสอบถามเรื่องไรคะ"
มันก็ถาม "เจ้าของที่นี้อยู่ไหม"
เราบอก "ไม่ได้เข้ามาคะ" พอเราเดินมาที่โต๊ะมันก็ยืนกระดาษสี่เหลี่ยมเล็กๆเขียนว่าดูดวงไรสักอย่าง
เราบอกไม่ดูบอกไปแบบหลายรอบมันก็บอกเนี้ยผู้หญิงสองคนเมื่อกี้ก็ดู
(นึกสองคนไหนวะนั่งทำงานอยู่ไม่รู้เว่ยย)
เราก็บอกไม่ดูอีกมันก็ทักมีแฟนมาสองหรือสามคนก็ไม่รู้คือมันพูดสำเนียงไม่ชัด
เราบอกว่าไม่มีตังไม่ดูมันบอกโกหกไม่ดีน้า-__-เราก็ยังย้ำว่าไม่
ไอ้เราก็ฮะไปหลายรอบไม่รู้มันพูดอะไรต่อมาพี่แกบอก "เดือนตุลาจะได้โชค"
และบอกขอดูลายมือหน่อยตอนแรกเราก็จะยื่นนะไม่รู้ทำไมแต่คือมือขวาเรากำโทรศัพท์ไว้
เราคิดของเราแบบไม่น่าไว้ใจกลัวมาแตะแล้วเป็นกำยานหรือยาไรก็ไม่รู้เลยบอกไม่เอา(อยู่ในofficeคนเดียว)
มันคงคิดว่าไม่ให้ดูลายมือเลยมาถาม "ชื่ออะไร?" เราไม่ตอบตอนแรกมันก็ย้ำอยู่นั้นอะ
พอเราบอกมันก็จดเลขลงในกระดาษสี่เหลี่ยมแผ่นเล็กๆแล้วพับๆแล้วให้เรากำตอนนั้นกำลังสตั้น
มันก็จดเลขต่อ มีเลข102 348 103 มั้งเลขกลางจำไม่ค่อยได้ส่วนมุมขวามือมันมีเลข199*แบบนี้
มันก็ถามอีก "ชอบเลขไร" เราชี้102มันก็กากบาทเลขกลาง
มัน "ไม่ชอบเลขนี้ใช่ไหม" ชี้ที่เลขกลาง
เรา "เฉยๆ" ละมันก็พูดงุมงิมๆละบอกอีก
"ไม่ชอบเลขที่ใช่ไหม (103)" เราเงียบ
มันถามจ้า"มีพ่อมีแม่ใช่ไหม" (ในใจคิดใครไม่มีพ่อมีแม่วะเนี้ย)
*เราคิดในใจตอนนั้นคิดว่ามันน่าจะอารมณ์มีพ่อแม่อยู่ด้วยกันไหม ซึ่งที่จริงเราคือไม่เราไม่ได้อยู่กับพ่อ
แต่คือเราคิดว่าตอบไม่ตรงบ้างก็ได้ไม่อยากให้มันจับจุดนึงได้ว่าไม่มีคนนึง
เรา "มี" และสักพักพี่แกหยิบรูปเก่าๆมาใบนึงอารมณ์สีซีเปียอะ มีรูปคนแขกเยอะผมยาวๆมีเคราเราก็งงมันเอามาวางที่โต๊ะทำไม
มันก็เอาเลข102 มาเขียนในกระดาษอีกละตั้งแล้วถามเรา "ชอบเลขไร"
เราบอก 7มันก็บอกอีกเอาสามตัว เราก็ยืนนึงกเอา347ไป
มันก็เขียนลงไปมันก็เอากระดาษมาให้กำละบอกให้เป่าสามที เราเป่าไปทีเดียวงงยิ้มอะไรของยิ้มเนี้ย
มันก็ถามอีก "มีพ่อมีแม่ใช่ไหม" คือนึกเอ้าถามกูอีกละนะ--(ขออภัยหยาบ)
เราก็บอกเอ้ามีไง มันก็ให้คืนกระดาษที่พับและถามเราอีกรอบ "ชอบเลขไร"
เอิ่มถามสามรอบละนะเลยบอก171มันก็เขียนเลยจ้าตั้งเลขลงมาเป็น 102 347 171
มันก็ถามอีก"ศาสนาอะไร"-___-คือเเบบ...และสักพักมันก็พูดนะโมไรไม่รู้
ในใจคืออยากให้มันออกไปนะแต่กลัวคือทำไรไม่ถูกอยู่คนเดียวถ้าจะเดินไปคือต้องอ้อมโต๊ะไปเจอมัน
มันให้เป่าอีกบอกสามรอบเราแค่เอามือปิดปาก มันก็บวกเลขลงมาได้ประมาน1348มั้งน่าจะละมันบอกให้เปิดกระดาษดู
ในกระดาษนั้นก็1348คือเราก็มองหลอกกูสินะเห้อก็ใส่กระดาษนั้นกลับไปที่ช่องที่มีซองสีแดงๆของมัน
มันบอกก่อนหน้านี้ว่าถ้าเลขตรงกันจะมีโชคที่จริงเราเฉยๆนะคิดว่าไม่ตรงอยู่ละ
พอคือกระดาษไปมันชี้ที่เลข199บอกให้ใส่เงินมาเกิน199มั้งตอนแรกแต่เราฟัง99 ก็ใส่ไปเพราะคิดเออไปๆสักทีฟาดเคราะห์ค่าโง่ก็ได้
มันก็ยังไม่ไปละชี้เลขเดิมบอกยังไม่เกินเราเลยแบบอ่อเข้าใจละ199 คือตอนนี้หน้าเหวี่ยงละอยากเอาเอาไปอีกร้อยนึงก็ได้ละไปไหนก็ไป
มันพูด199บาทไม่แพงงเลยนะถูกๆ.....(หราาาาาาาาาไม่แพงนี้กินข้าวได้หลายมื้ออยู่นะ)
พอเรานั่งละมันก็บอกดูลายมือไหม เราบอกไม่ไม่ดูแล้วละมันก็ถามอีกสองสามรอบเราก็บอกไม่ดูละไม่มีตัง
มันก็เดินบ่นๆไป คือนึกในใจว่าโชคดีที่มันไม่ขโมยอะไรไปหรือไม่ทำร้ายเราสองร้อยถือว่าฟาดเคราะห์ละกัน
แต่อีกใจกลัวว่ามันจะทำของได้หรือแบบคุณไสยT__Tทำไรไม่ได้เลยโทรไปบอกแม่แม่บอกช่างมันฟาดเคราะห์ไปมันเป็นมิจฉาชีพ
เราแบบเฮ้อโง่เองโทษใครไม่ได้ต้องโทษตัวเองวันหลังจะระวังตัวมากกว่านี้ละ
คิดว่าตัวเองเจออะไรแบบนี้บ่อยมากใจอ่อนง่ายเกินไปเมื่อปีที่แล้วเจอผู้ชายคนนึงกับผู้หญิงกำลังอุ้มลูก
คือเขาเหมือนกระวนกระวายอยู่แถวๆป้ายรถเมล์เราแค่มองและคือกำลังจะข้ามถนนเขาบอกหนูลุงขอค่ารถกลับบ้านหน่อย
เขาบอกว่าเขาตกรถที่จะกลับบ้านก่อนหน้านี้เพิ่งโดนผู้รับเหมาเบี้ยวตังมาไม่มีตัง
เราก็ใจอ่อนเห็นเด็กละเขาไม่ใส่รองเท้ามากันสามคนเราเลยให้ไปร้อยนึงซึ่งถ้านั่งรถทัวร์ก็จะไม่พออยู่แล้ว
เราเลยคิดว่าทำบุญพอกลับมาบ้านเล่าให้ที่บ้านฟังที่บ้านบอกวันหลังอย่าไปให้มิจฉาชีพหรือเปล่าก็ไม่รู้(T_Tคือหนูไม่รู้แค่คิดว่าช่วยเขาเท่านั้นเอง)
นอกจากนั้นยังเจอยายฯลฯ อ่าเรานอกเรื่องไปละเลยอยากเตือนคนอื่นๆว่าระวังพวกหมอดูเเขกที่เดินตามท้องถนนให้ดีๆนะ
เจอก็ไม่ต้องไปสนใจช่างเขา
ปล.หนูด่าตัวเองแล้วอย่าตอกย้ำเลยช้ำใจ