♥♥ขอดราม่า♥♥
สวัสดีค่ะ หนูเคยตั้งกระทู้ ถามในพันทิปไปแล้วเรื่องเกี่ยวกับคณะที่หนูอยากเรียน
เริ่มเเรกเลย หนูสอบได้โควต้า คณะ สารสนเทศ สาขามัลติมีเดียเเละแอนิเมชั่น เป็นสาขาวิชาที่หนูชอบอยู่เเล้วมาตั้งเเต่เด็กๆ
แม่หนูก็โอเค บอกว่าจะพาไปสอบสัมภาษณ์ เเต่ต้องปรึกษากับหยี่เกาก่อนนะ เผื่อจะได้เเบ่งเบาภาระทางการเงินได้บ้าง
หนูก็ดีใจมาก ๆตอนนั้น คิดเเล้วว่า เราคงจะได้เดินตามความฝันซักที ได้ทำงานที่เรารัก วาดฝันในใจซะสวยหรู
เเม่โทรคุยกับญาติๆเสร็จเค้าก็บอกโอเค จะเตรียมเงินค่ายืนยันสิทธิ์ให้นะ 20000 หนูก็ยิ่งดีใจมาก
เพราะตอนเเรก เหล่าญาติก็ค้านจะไม่ไห้เรียนที่วลัยลักษณ์ เเต่ตอนนี้พวกท่านยอม ก็โอเค ดีเเล้วล่ะ
หนูจัดการทำพอร์ตโฟลิโอ ตรวจร่างกาย เพื่อเตรียมตัวจะไปสอบให้เต็มที่เลย ฝึกซ้อมตอบคำถาม ศึกษาข้อมูลมาอย่างเเน่นๆ
เตรียมเขียนใบลากิจโรงเรียน เพื่อจะได้มาสอบสัมภาษณ์ในวันที่วันพุธ 4 กันยายนนี้ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เเต่วันอังคารที่ 3
ก่อนวันไปสอบสัมภาษณ์ ฟ้าถล่มดินทลาย เเม่กลับมาบอกมา "ญาติไม่โอเคนะ สอบ ม.อ หาดใหญ่ดีกว่า ภาษีดีกว่าเยอะเลย พวกหยี่เกาอยากไห้ลูกเรียนภาษาจีนนะ ถ้างั้นก็ลองคุยกับพวกท่านก่อนดีมั้ย ถ้าลูกอยากเรียนจริงๆ ลำพังเเม่ ส่งคนเดียวคงไม่ไหวนะ เค้าว่าจบมางานหายาก"
อะไรกัน ทำไมเป็นเเบบนี้ไปล่ะ ไหนตอนเเรกบอกโอเค มาตัดกันเเบบนี้ดื้อๆเนี่ยนะ ทั้ง ๆที่ทุกอย่างก็เรียบร้อยหมดเเล้ว
อันที่จริง ใจจริงๆของหนู อยากเรียนที่ศรีปทุมมากกว่า เเต่ปัจจัยมันไม่เอื้อ เลยมาที่ วลัยลักษณ์ ดีกว่าถูกกว่า ใกล้บ้านกว่าด้วย
รู้สึกไม่ดีเลยพอได้ยินเเบบนี้ โทรคุยกับญาติเเล้ว เค้าก็ยังยืนยันคำเดิม สุดท้าย เลยขอให้เเม่พาไปสอบจนได้
พอวันสอบ หนูก็มา ได้ลองสอบสัมภาษณ์ มีเพื่อนๆจากจังหวัดต่างๆมากมาย มาสอบ ถามเพื่อน จะยืนยันสิทย์เลยมั้ย
เพื่อนก็ตอบว่า ยืนยันเลย หนูก็ได้เเต่ตอบว่า "ยินดีด้วยนะ ขอให้โชคดี" ทั้งที่ในใจมันโคตรเจ็บ
พอถึงเวลาสอบสัมภาษณ์ อาจารย์ก็ชมหนูว่า "ถ้าหหนูได้เรียนสาขานี้ อาจารย์ว่า หนูต้องไปได้ดีเเน่ อาจารย์ดูจากพอทของหนู เเละการตอบคำถาม ซึ่งผ่านการค้นคว้าศึกษามาอย่างดี อาจารย์ไม่ได้เจอคนแบบหนูมานานละ ที่มีใจรักในการเรียนสาขานี้จริงๆ เพราะฉะนั้น อาจารย์ให้หนูสอบผ่าน" หนูก็ได้เเต่ยิ้มให้อาจารย์ เเต่ข้างในหนู ร่ำร้องจนเเบบจะเป็นเลือด อยู่เเล้ว เเต่ก็ยังฝืนยิ้ม เพื่อไม่ไห้น่าเกลียดจนเกินไป
พอออกจากห้องสัมภาษณ์ ผ่านพ้นขอบประตูไป หนูไปยืนร้องให้ อยู่หน้าห้อง ความรู้สึก เข้ามามากมาย น้อยใจ ต่างๆ ผิดหวัง
หนูลองมาคิดดูอีกที ถ้าอาจารย์ไม่ไห้หนูผ่าน หนูคงจะไม่รู้สึกเสียดายเเบบนี้ เสียใจเเบบนี้ จนเพื่อนที่สอบนิเทศที่มาด้วยกันต้องวิ่งหาทิชชู่ให้ ช่วยปลอบ
สุดท้ายก็ไม่ได้ยืนยันสิทย์เข้าศึกษาต่อ ต้องสละสิทย์ ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลย เครียดมาก เอาจริง ๆเเล้ว หนูเรียน ศิลป์-ฝรั่งเศส ม.อ หนูเลือกไม่ถูกจริงๆว่าเราจะเลือกอะไรดี ถ้าหากเราเลือกจีนไป หนูสอบเข้าไปได้ แต่คงสัมภาษณ์ไม่ผ่านอยู่ดี เพราะหนูพูดไม่ได้ มีคนบอกว่าก็ฝึกสิเหลือเวลาอีกเยอะเเต่ เราฝึกพูดได้ เเต่เวลาไม่กี่เดือน หนูไม่สามารถฟังคนอื่นพูดให้รู้เรื่องได้ ถามรุ่นพี่ที่สนิท เค้าก็ให้คำเเนะนำดีมาก เเต่จะไห้หนูทำยังไง ในเมื่อเราไม่มีใจรักในสิ่งที่ผู้ไหญ่เลือกไห้เลย เราจะไปรอดได้ยังไงกัน ? ตอนนี้เครียดจริง ๆ จะปรึกษาใครก็ไม่ได้
ขอความเห็นของผู้ใหญ่ใจดีด้วยนะคะว่าหนูควรจะทำยังไงต่อไปดี
♥♥ครอบครัวไม่เข้าใจ ไม่ให้เรียนในสิ่งที่เราชอบ♥♥
สวัสดีค่ะ หนูเคยตั้งกระทู้ ถามในพันทิปไปแล้วเรื่องเกี่ยวกับคณะที่หนูอยากเรียน
เริ่มเเรกเลย หนูสอบได้โควต้า คณะ สารสนเทศ สาขามัลติมีเดียเเละแอนิเมชั่น เป็นสาขาวิชาที่หนูชอบอยู่เเล้วมาตั้งเเต่เด็กๆ
แม่หนูก็โอเค บอกว่าจะพาไปสอบสัมภาษณ์ เเต่ต้องปรึกษากับหยี่เกาก่อนนะ เผื่อจะได้เเบ่งเบาภาระทางการเงินได้บ้าง
หนูก็ดีใจมาก ๆตอนนั้น คิดเเล้วว่า เราคงจะได้เดินตามความฝันซักที ได้ทำงานที่เรารัก วาดฝันในใจซะสวยหรู
เเม่โทรคุยกับญาติๆเสร็จเค้าก็บอกโอเค จะเตรียมเงินค่ายืนยันสิทธิ์ให้นะ 20000 หนูก็ยิ่งดีใจมาก
เพราะตอนเเรก เหล่าญาติก็ค้านจะไม่ไห้เรียนที่วลัยลักษณ์ เเต่ตอนนี้พวกท่านยอม ก็โอเค ดีเเล้วล่ะ
หนูจัดการทำพอร์ตโฟลิโอ ตรวจร่างกาย เพื่อเตรียมตัวจะไปสอบให้เต็มที่เลย ฝึกซ้อมตอบคำถาม ศึกษาข้อมูลมาอย่างเเน่นๆ
เตรียมเขียนใบลากิจโรงเรียน เพื่อจะได้มาสอบสัมภาษณ์ในวันที่วันพุธ 4 กันยายนนี้ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เเต่วันอังคารที่ 3
ก่อนวันไปสอบสัมภาษณ์ ฟ้าถล่มดินทลาย เเม่กลับมาบอกมา "ญาติไม่โอเคนะ สอบ ม.อ หาดใหญ่ดีกว่า ภาษีดีกว่าเยอะเลย พวกหยี่เกาอยากไห้ลูกเรียนภาษาจีนนะ ถ้างั้นก็ลองคุยกับพวกท่านก่อนดีมั้ย ถ้าลูกอยากเรียนจริงๆ ลำพังเเม่ ส่งคนเดียวคงไม่ไหวนะ เค้าว่าจบมางานหายาก"
อะไรกัน ทำไมเป็นเเบบนี้ไปล่ะ ไหนตอนเเรกบอกโอเค มาตัดกันเเบบนี้ดื้อๆเนี่ยนะ ทั้ง ๆที่ทุกอย่างก็เรียบร้อยหมดเเล้ว
อันที่จริง ใจจริงๆของหนู อยากเรียนที่ศรีปทุมมากกว่า เเต่ปัจจัยมันไม่เอื้อ เลยมาที่ วลัยลักษณ์ ดีกว่าถูกกว่า ใกล้บ้านกว่าด้วย
รู้สึกไม่ดีเลยพอได้ยินเเบบนี้ โทรคุยกับญาติเเล้ว เค้าก็ยังยืนยันคำเดิม สุดท้าย เลยขอให้เเม่พาไปสอบจนได้
พอวันสอบ หนูก็มา ได้ลองสอบสัมภาษณ์ มีเพื่อนๆจากจังหวัดต่างๆมากมาย มาสอบ ถามเพื่อน จะยืนยันสิทย์เลยมั้ย
เพื่อนก็ตอบว่า ยืนยันเลย หนูก็ได้เเต่ตอบว่า "ยินดีด้วยนะ ขอให้โชคดี" ทั้งที่ในใจมันโคตรเจ็บ
พอถึงเวลาสอบสัมภาษณ์ อาจารย์ก็ชมหนูว่า "ถ้าหหนูได้เรียนสาขานี้ อาจารย์ว่า หนูต้องไปได้ดีเเน่ อาจารย์ดูจากพอทของหนู เเละการตอบคำถาม ซึ่งผ่านการค้นคว้าศึกษามาอย่างดี อาจารย์ไม่ได้เจอคนแบบหนูมานานละ ที่มีใจรักในการเรียนสาขานี้จริงๆ เพราะฉะนั้น อาจารย์ให้หนูสอบผ่าน" หนูก็ได้เเต่ยิ้มให้อาจารย์ เเต่ข้างในหนู ร่ำร้องจนเเบบจะเป็นเลือด อยู่เเล้ว เเต่ก็ยังฝืนยิ้ม เพื่อไม่ไห้น่าเกลียดจนเกินไป
พอออกจากห้องสัมภาษณ์ ผ่านพ้นขอบประตูไป หนูไปยืนร้องให้ อยู่หน้าห้อง ความรู้สึก เข้ามามากมาย น้อยใจ ต่างๆ ผิดหวัง
หนูลองมาคิดดูอีกที ถ้าอาจารย์ไม่ไห้หนูผ่าน หนูคงจะไม่รู้สึกเสียดายเเบบนี้ เสียใจเเบบนี้ จนเพื่อนที่สอบนิเทศที่มาด้วยกันต้องวิ่งหาทิชชู่ให้ ช่วยปลอบ
สุดท้ายก็ไม่ได้ยืนยันสิทย์เข้าศึกษาต่อ ต้องสละสิทย์ ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลย เครียดมาก เอาจริง ๆเเล้ว หนูเรียน ศิลป์-ฝรั่งเศส ม.อ หนูเลือกไม่ถูกจริงๆว่าเราจะเลือกอะไรดี ถ้าหากเราเลือกจีนไป หนูสอบเข้าไปได้ แต่คงสัมภาษณ์ไม่ผ่านอยู่ดี เพราะหนูพูดไม่ได้ มีคนบอกว่าก็ฝึกสิเหลือเวลาอีกเยอะเเต่ เราฝึกพูดได้ เเต่เวลาไม่กี่เดือน หนูไม่สามารถฟังคนอื่นพูดให้รู้เรื่องได้ ถามรุ่นพี่ที่สนิท เค้าก็ให้คำเเนะนำดีมาก เเต่จะไห้หนูทำยังไง ในเมื่อเราไม่มีใจรักในสิ่งที่ผู้ไหญ่เลือกไห้เลย เราจะไปรอดได้ยังไงกัน ? ตอนนี้เครียดจริง ๆ จะปรึกษาใครก็ไม่ได้
ขอความเห็นของผู้ใหญ่ใจดีด้วยนะคะว่าหนูควรจะทำยังไงต่อไปดี