ช่วงพรีซีซั่นปีนี้ Juventus เลือกมาทัวร์เอเชียค่ะ เราอยากจะไปดูปีร์โลเล่นสักครั้งก่อนจะประกาศแขวนสตั๊ด
(ซึ่งก็ไม่แน่ว่าเหลือเวลาอีกนานแค่ไหน) เลยยอมควักกระเป๋าบินตามไปดูน้าง่วง
ตอนแรกอยากไปอินโดมากกกกกก (ดูรีวิวที่เที่ยวแล้วน่าไปสุดๆ)
แต่มีเวลาเตรียมตัวไม่พอ แล้วค่าใช้จ่ายก็แพงกว่ามาก
เลยเลือกมาสิงคโปร์แทน ช่วงนี้มีโปรแรงพอดี ค่าตั๋วไป-กลับแค่สามพันนิดๆ
พอเลือกตั๋วเครื่องบินได้ก็กดจองซื้อตั๋วบอลไว้ในเน็ตเลย เขามีให้เลือกว่าจะปริ๊นท์ตั๋วไปเอง
หรือถ้าใครเลือกไปออกตั๋วที่เคาน์เตอร์ก็จะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มประมาณ 1.5 เหรียญสิงคโปร์
เรายอมเลือกไปออกที่เคาน์เตอร์เพราะคิดว่าตั๋วมันจะมีลวดลายสวยงามเป็นที่ระลึก
แต่... ตั๋วที่เขาออกให้ก็เป็นแค่กระดาษขาวพิมพ์ตัวอักษรสีดำ ไม่มีลวดลายใดๆ
รู้งี้ปริ๊นท์ไปเองก็ได้... รู้สึกเงิบเบาๆ แถมต้องเดินไปออกตั๋วที่ฝั่ง Indoor Stadium แล้วค่อยเดินกลับมา
............................
ตัดมาที่สนามแข่งเลยค่ะ
เรามาช้ากว่าที่ตั้งใจนิดหน่อยเพราะหลงทาง จริงๆ เดินทางมาไม่ไกลนะ
แต่พอหลงแล้วรู้สึกว่ามันไกลขึ้นอีกแปดกิโลแม้ว
ดันไปเจอรถเมหมดระยะ แล้วคนขับพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ งานเข้าเลย
ที่สนามไม่มีของที่ระลึกขายเลย ตอนแรกอยากมาซื้อเสื้อ นึกว่าจะมีมาขายแบบตอนบาร์เซโลน่ามาไทย
แต่ปรากฏว่ามีแค่หนังสือโปรแกรมขายอย่างเดียว ราคาตั้ง 10 เหรียญ (แต่ก็ซื้อ เพราะมันไม่มีคู่แข่งอื่นแล้วนั่นเอง 555)
ดีใจที่เตรียมวาดป้ายเชียร์มาเองไว้แล้วเป็นแผนสำรองกรณีไม่มีเสื้อ
บรรยากาศในสนาม
อันนี้แฟนๆ มายืนรอนักเตะออกมา พวกที่พาดของนั่นคือรอขอลายเซ็นสุดฤทธิ์
ภาพนี้ถ่ายก่อน kick off เกือบ 2 ชั่วโมง นั่นแปลว่า... ยืนกันขาแข็งอะ เพื่ออ๊ปป้ะ เราต้องอดทน ฮึบๆๆๆ
จำเนียรกาลผ่านไป เริ่มมีเสียงฮือฮาของแฟนๆ ที่เห็นในอุโมงค์
แล้วนักเตะทีม Singapore Selection ก็ทยอยเดินลงสู่สนามก่อน
แล้วเสียงฮือฮากรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้น
มีโบนุชชี่เดินมึนๆ ออกมาก่อนเพื่อน
(รูปคนอื่นชัดบ้างไม่ชัดบ้าง แต่รูปโบชัดทุกรูป แกเล่นของใช่มั้ย

)
พอคู่
อาวุโสนี้ออกมาแฟนๆ ก็กรี๊ดกร๊าดกันสุดฤทธิ์ โดยเฉพาะน้าง่วงที่เลิฟ
แฟนๆ ตะโกนเรียกตอนรอบแรกแกก็เดินมึนๆ ไม่สนใจ เหมือนคนเดินละเมอ

แต่หลังจากโดนแหกปากตะโกนเรียกชื่อ ซักพักน้าก็เริ่มรู้สึกตัว ยืนชะงักไปหน่อยก่อนจะโบกมือเบาๆ (ด้วยความกลัว)
เพจ
https://www.facebook.com/in.the.pensieve
[CR] พาไปเกาะขอบสนาม Singapore International Stadium ในวันที่ม้าลายจากอิตาลีมาเยือน
(ซึ่งก็ไม่แน่ว่าเหลือเวลาอีกนานแค่ไหน) เลยยอมควักกระเป๋าบินตามไปดูน้าง่วง
ตอนแรกอยากไปอินโดมากกกกกก (ดูรีวิวที่เที่ยวแล้วน่าไปสุดๆ)
แต่มีเวลาเตรียมตัวไม่พอ แล้วค่าใช้จ่ายก็แพงกว่ามาก
เลยเลือกมาสิงคโปร์แทน ช่วงนี้มีโปรแรงพอดี ค่าตั๋วไป-กลับแค่สามพันนิดๆ
พอเลือกตั๋วเครื่องบินได้ก็กดจองซื้อตั๋วบอลไว้ในเน็ตเลย เขามีให้เลือกว่าจะปริ๊นท์ตั๋วไปเอง
หรือถ้าใครเลือกไปออกตั๋วที่เคาน์เตอร์ก็จะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มประมาณ 1.5 เหรียญสิงคโปร์
เรายอมเลือกไปออกที่เคาน์เตอร์เพราะคิดว่าตั๋วมันจะมีลวดลายสวยงามเป็นที่ระลึก
แต่... ตั๋วที่เขาออกให้ก็เป็นแค่กระดาษขาวพิมพ์ตัวอักษรสีดำ ไม่มีลวดลายใดๆ
รู้งี้ปริ๊นท์ไปเองก็ได้... รู้สึกเงิบเบาๆ แถมต้องเดินไปออกตั๋วที่ฝั่ง Indoor Stadium แล้วค่อยเดินกลับมา
............................
ตัดมาที่สนามแข่งเลยค่ะ
เรามาช้ากว่าที่ตั้งใจนิดหน่อยเพราะหลงทาง จริงๆ เดินทางมาไม่ไกลนะ
แต่พอหลงแล้วรู้สึกว่ามันไกลขึ้นอีกแปดกิโลแม้ว
ดันไปเจอรถเมหมดระยะ แล้วคนขับพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ งานเข้าเลย
ที่สนามไม่มีของที่ระลึกขายเลย ตอนแรกอยากมาซื้อเสื้อ นึกว่าจะมีมาขายแบบตอนบาร์เซโลน่ามาไทย
แต่ปรากฏว่ามีแค่หนังสือโปรแกรมขายอย่างเดียว ราคาตั้ง 10 เหรียญ (แต่ก็ซื้อ เพราะมันไม่มีคู่แข่งอื่นแล้วนั่นเอง 555)
ดีใจที่เตรียมวาดป้ายเชียร์มาเองไว้แล้วเป็นแผนสำรองกรณีไม่มีเสื้อ
บรรยากาศในสนาม
อันนี้แฟนๆ มายืนรอนักเตะออกมา พวกที่พาดของนั่นคือรอขอลายเซ็นสุดฤทธิ์
ภาพนี้ถ่ายก่อน kick off เกือบ 2 ชั่วโมง นั่นแปลว่า... ยืนกันขาแข็งอะ เพื่ออ๊ปป้ะ เราต้องอดทน ฮึบๆๆๆ
จำเนียรกาลผ่านไป เริ่มมีเสียงฮือฮาของแฟนๆ ที่เห็นในอุโมงค์
แล้วนักเตะทีม Singapore Selection ก็ทยอยเดินลงสู่สนามก่อน
แล้วเสียงฮือฮากรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้น
มีโบนุชชี่เดินมึนๆ ออกมาก่อนเพื่อน
(รูปคนอื่นชัดบ้างไม่ชัดบ้าง แต่รูปโบชัดทุกรูป แกเล่นของใช่มั้ย
พอคู่
อาวุโสนี้ออกมาแฟนๆ ก็กรี๊ดกร๊าดกันสุดฤทธิ์ โดยเฉพาะน้าง่วงที่เลิฟแฟนๆ ตะโกนเรียกตอนรอบแรกแกก็เดินมึนๆ ไม่สนใจ เหมือนคนเดินละเมอ
แต่หลังจากโดนแหกปากตะโกนเรียกชื่อ ซักพักน้าก็เริ่มรู้สึกตัว ยืนชะงักไปหน่อยก่อนจะโบกมือเบาๆ (ด้วยความกลัว)
เพจ https://www.facebook.com/in.the.pensieve