สำหรับเรา มากมายหลายการณ์ เหตุ ที่ได้เจอกับ ปาฏิหารย์ หรือเรื่องราวอะไรต่างๆ ที่มักสร้างความประหลาดใจมาจนถึงทุกวันนี้ มีเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นมาเหตุการณ์หนึ่ง ที่ทุกวันนี้ ก็ไม่เคยคิดลืม และลืมไม่ลง จนบางทีเคยคิดร้อนใจ อยากเขียนลงในสมุดบันทึกพื่อฝากเรื่องราวให้หลายคนได้ช่วยเตือนสติ ว่าเาองที่เกิดขึ้น มันคืออะไร
นานมาแล้ว เรารู้จักน้องชายคนหนึ่ง เขามีนิสัยอันตรพาล ชอบมีเรื่องมีราวประจำ แล้ววันหนึ่งเขาก็โดนจับอยู่ที่ สน. ในกทม พอดีแม่ของน้องโทรมาจากต่างจังหวัดให้เราไปเยี่ยม เนื่องจากน้องไปทำร้ายร่างกายเด็กวัยรุ่น คู่อริ พอโดนจับขังห้องขัง ผู้เสียหายญาติๆ ก็ไม่ธรรมดา ถือมีด ถือไม้มารอหน้าห้องพัก กะว่าใครมาเยี่ยมมาช่วย จะโดนยำแหลก เราไม่ทราบเรื่องว่ามีญาติๆ เพื่อนผู้เสียหาย มารุมรอดูหน้า น้องเราเต็มโรงพัก ก็เดินขึ้นไปเยี่ยม ญาติๆ ผู้เสียหายก็เดินตามไปประกบเรา พร้อมทั้งขู่ว่าลงไปเราเจอพักพวกๆ เขากระทืบแน่ โดนรุมแน่ เราเห็นแต่ละคน ใจหายเลย รู้ว่ายังไงโดนแน่ๆ ขนาดตำรวจที่โรงพักนั้นยังบอกเราเลยว่าหลบไปอยู่ห้องพัก พนักงานสอบสวนก่อน แต่เรายังไงก็ต้องกลับ เพราะต้องไปทำงานต่อ ตัดสินใจเดินหลบมาด้านหลังตามที่ตำรวจบอก จะเดินไปขึ้นแทกซี่ พอเดินออกไปไม่มีแทกซี่ผ่านมาเลย พอดีที่ญาติผู้เสียหายมองมาเห็นเรากำลังเดินออกไปรอแทกซี่ ก็วิ่งตามมา ยกพวกมามีทั้งไม้ เหล็ก บางคนถือรองเท้าเตรียมมาตบหน้า ทำร้ายเราแน่ๆ มีคนนึงในนั้นขว้างไม้มาเฉียดหัวเรานิดเดียว ใจเรานี่วูบลงทันที มองไปเห็นอีกคนกำลังจะถือเหล็กมา เดินอ้าแขนมาเราคิดว่า โดนตีแน่ก็ยืน สมองไม่คิดอะไรแล้ว หลับตา ยายจ๋า ช่วยหนูด้วย คนที่ถือเหล็กมา ด้วยความที่เขาคงแค้นมาก อ้าแขนกะจะขว้างมาที่เรา อีกคนขว้างขวดมา บังเอิญขวดกับเหล็กกระทบกันพอดี ขวดแตกกระจายแต่ไม่โดนเรา อีกคนวิ่งจะมาต่อยเราเกือบถึงตัวแล้วไม่ถึงเมตร มองหน้าเราปุ้บ ก็ทัก เฮ้ยพี่ พี่ที่ให้ค่ารถผมที่หมอชิตป่าว ผมจำได้ เราก็บอกอ๋อ ใช่ด้วยความงง บวกกลัว น้องคนนั้นก็ถามอ้าวพี่มาทำไร มารู้จักคนที่ตีน้องพี่ผมได้ไง เราบอกอ๋อ เรารู้จักแม่เขา แม่เขาให้มาเยี่ยม คนอื่นๆที่ถือไม้มา ก็พากันหยุดฟัง น้องยกมือไหว้ พี่ ผมดีใจมากที่ได้เจอพี่ วันนั้นถ้าไม่มีพี่ ผมก็คงไม่มีตังค์กลับมาถึงห้อง เงินผมหาย...จากนั้นน้องเข้ามากอด ไหว้แล้วไหว้อีก เหตุการณ์จากที่น่ากลัว เรากลับงง ก็พยายามนึก เพราะทั้งตกใจ ทั้ง งง ทั้งยืนนึก ก็อ๋อ นึกได้...ณ วันนั้น มีคนเดินมายกมือไหว้ขอค่ารถ เรารู้สึกไม่ดีหรอกแต่ยื่นให้เพราะรีบๆ กับรำคาญ ให้เสร็จก็ไม่ได้มองหน้า ไม่สนใจอะไร คือ จำไม่ได้ว่าให้ใคร เอาง่ายๆ ว่าเดินมาไหว้ มองมือที่ไหว้ ฟังเขาพูดขอก็ยื่นให้ เราก็เดินไปขึ้นแทกซี่ แต่น้องเขามองตามเราตลอด เขาบอกมองพี่เดินไปขึ้นแทกซี่ คันสีไหน ขึ้นตรงไหน เอากระเป๋าขึ้นรถยังไง น้องบอกเขาอยากช่วยถือกระเป๋า...น้องเล่าจบเราก็พอนึกได้ หลังจากนั้น น้องก็ถามว่าไหน ไปส่งขึ้นรถ ....เราโล่งใจ น้ำตาไหล ถ้าขวด กับเหล็กมาถึงเราก่อน เราคงเจ็บตัว....
เชื่อ หรือ ศรัทธา ในปาฏิหารย์ กันบ้างไหมค่ะ
นานมาแล้ว เรารู้จักน้องชายคนหนึ่ง เขามีนิสัยอันตรพาล ชอบมีเรื่องมีราวประจำ แล้ววันหนึ่งเขาก็โดนจับอยู่ที่ สน. ในกทม พอดีแม่ของน้องโทรมาจากต่างจังหวัดให้เราไปเยี่ยม เนื่องจากน้องไปทำร้ายร่างกายเด็กวัยรุ่น คู่อริ พอโดนจับขังห้องขัง ผู้เสียหายญาติๆ ก็ไม่ธรรมดา ถือมีด ถือไม้มารอหน้าห้องพัก กะว่าใครมาเยี่ยมมาช่วย จะโดนยำแหลก เราไม่ทราบเรื่องว่ามีญาติๆ เพื่อนผู้เสียหาย มารุมรอดูหน้า น้องเราเต็มโรงพัก ก็เดินขึ้นไปเยี่ยม ญาติๆ ผู้เสียหายก็เดินตามไปประกบเรา พร้อมทั้งขู่ว่าลงไปเราเจอพักพวกๆ เขากระทืบแน่ โดนรุมแน่ เราเห็นแต่ละคน ใจหายเลย รู้ว่ายังไงโดนแน่ๆ ขนาดตำรวจที่โรงพักนั้นยังบอกเราเลยว่าหลบไปอยู่ห้องพัก พนักงานสอบสวนก่อน แต่เรายังไงก็ต้องกลับ เพราะต้องไปทำงานต่อ ตัดสินใจเดินหลบมาด้านหลังตามที่ตำรวจบอก จะเดินไปขึ้นแทกซี่ พอเดินออกไปไม่มีแทกซี่ผ่านมาเลย พอดีที่ญาติผู้เสียหายมองมาเห็นเรากำลังเดินออกไปรอแทกซี่ ก็วิ่งตามมา ยกพวกมามีทั้งไม้ เหล็ก บางคนถือรองเท้าเตรียมมาตบหน้า ทำร้ายเราแน่ๆ มีคนนึงในนั้นขว้างไม้มาเฉียดหัวเรานิดเดียว ใจเรานี่วูบลงทันที มองไปเห็นอีกคนกำลังจะถือเหล็กมา เดินอ้าแขนมาเราคิดว่า โดนตีแน่ก็ยืน สมองไม่คิดอะไรแล้ว หลับตา ยายจ๋า ช่วยหนูด้วย คนที่ถือเหล็กมา ด้วยความที่เขาคงแค้นมาก อ้าแขนกะจะขว้างมาที่เรา อีกคนขว้างขวดมา บังเอิญขวดกับเหล็กกระทบกันพอดี ขวดแตกกระจายแต่ไม่โดนเรา อีกคนวิ่งจะมาต่อยเราเกือบถึงตัวแล้วไม่ถึงเมตร มองหน้าเราปุ้บ ก็ทัก เฮ้ยพี่ พี่ที่ให้ค่ารถผมที่หมอชิตป่าว ผมจำได้ เราก็บอกอ๋อ ใช่ด้วยความงง บวกกลัว น้องคนนั้นก็ถามอ้าวพี่มาทำไร มารู้จักคนที่ตีน้องพี่ผมได้ไง เราบอกอ๋อ เรารู้จักแม่เขา แม่เขาให้มาเยี่ยม คนอื่นๆที่ถือไม้มา ก็พากันหยุดฟัง น้องยกมือไหว้ พี่ ผมดีใจมากที่ได้เจอพี่ วันนั้นถ้าไม่มีพี่ ผมก็คงไม่มีตังค์กลับมาถึงห้อง เงินผมหาย...จากนั้นน้องเข้ามากอด ไหว้แล้วไหว้อีก เหตุการณ์จากที่น่ากลัว เรากลับงง ก็พยายามนึก เพราะทั้งตกใจ ทั้ง งง ทั้งยืนนึก ก็อ๋อ นึกได้...ณ วันนั้น มีคนเดินมายกมือไหว้ขอค่ารถ เรารู้สึกไม่ดีหรอกแต่ยื่นให้เพราะรีบๆ กับรำคาญ ให้เสร็จก็ไม่ได้มองหน้า ไม่สนใจอะไร คือ จำไม่ได้ว่าให้ใคร เอาง่ายๆ ว่าเดินมาไหว้ มองมือที่ไหว้ ฟังเขาพูดขอก็ยื่นให้ เราก็เดินไปขึ้นแทกซี่ แต่น้องเขามองตามเราตลอด เขาบอกมองพี่เดินไปขึ้นแทกซี่ คันสีไหน ขึ้นตรงไหน เอากระเป๋าขึ้นรถยังไง น้องบอกเขาอยากช่วยถือกระเป๋า...น้องเล่าจบเราก็พอนึกได้ หลังจากนั้น น้องก็ถามว่าไหน ไปส่งขึ้นรถ ....เราโล่งใจ น้ำตาไหล ถ้าขวด กับเหล็กมาถึงเราก่อน เราคงเจ็บตัว....