ต้องบอกก่อนว่าแฟนผมคนแรก ไม่ขอเอ่ยนาม A
เป็นคนที่ผมเรียนโรงเรียนเดียวกันมา และคบกันตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงปัจจุบัน (ตอนนี้ผมไม่ได้คบกันแล้ว แต่ขอเรียกว่าแฟน เพื่อจะได้ง่ายต่อการเข้าใจ) เลิกกันด้วยเหตุผลหลายๆอย่างหลายครั้ง แต่ก็ไม่พ้นเรื่องเขาไปมีคนอื่น... ปัจจุบันเขาต้องมาอยู่หอพักเดียวกันกับผม ถึงแม้เขาจะมีแฟนเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผมแล้วก็ตาม ด้วยเหตุผลที่ว่า เขาไม่อยากจะอยู่กับพ่อของเขาแล้ว (พ่อแม่แยกทางกัน) และเขาไม่สามารถไปอยุ่กับแฟนของเขาได้ พ่อของเขามักจะด่าว่าเขาโดยไม่มีสาเหตุอยู่บ่อยๆ (ไม่ได้เข้าข้างกันแต่เป็นเรื่องจริง) แต่พ่อเขาก็ยังคงส่งเงินมาให้บ้าง อาทิตย์นึง 300-500 บาท นอกนั้นผมเป็นคนออก
แฟนอีกคนนึง B
เป็นคนที่ผมไม่ค่อยได้เจอกันอยู่คนละมหาวิทยาลัย ไกลกันมากๆ คนๆนี้มักจะดีกับผมเสมอ ถึงแม้จะมีนิสัยเด็กมากก็ตาม เขามักจะงอแงโดยไร้สาเหตุ บางครั้งถามคำถามง่ายๆเล่นๆกัน ก็มักจะไม่ค่อยตอบ มีอะไรมักไม่ค่อยพูดกัน มีปัญหาทะเลาะกันทีไรมักจะเงียบไม่ยอมพูดด้วยทุกครั้งไป ผมไปหาบ้างเป็นครั้งคราว เขาก็อยากจะมาหาผมเหมือนกัน แต่ด้วยเหตุที่ว่าผมไม่ค่อยมีเงิน + กับคนด้านบน จึงไม่สามารถให้เขามาหาได้บ่อยๆ
ต้องบอกก่อนว่าผมรักเขาทั้ง 2 คน และไม่อยากทำร้ายใคร A ไม่ค่อยใส่ใจในตัวผมแต่เขาเป็นคนอัธยาศัยดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากๆ สนุกไปด้วยกันเสมอ ข้อเสียหลักๆคือ เขามักจะคิดถึงตัวเขาเองเป็นที่ 1 บางครั้งผมก็ยอมลำบากเพื่อเขา แต่เหมือนเขาไม่ใส่ใจด้วยซ้ำไป ถ้าถามว่าเขารักผมไหม เขาก็รัก และเขาก็ขาดผมไปไม่ได้ เพราะถ้าไม่มีผมเขาก็ไม่มีที่อยู่ ไม่มีเงินใช้ (ฟังดูเหมือนเขาอยู่เพื่อผลประโยชน์แต่จริงๆแล้วเขาก็รักผมมากจริงๆ) ตอนนี้เขาก็พยายามหาเงินเพื่อช่วยผมบ้าง หางานจากเพื่อนที่รู้จักกัน รับงานอีเว้นต่างๆ เพื่อให้ได้มาซึ่งเงิน
B ก็เป็นคนนึงที่รักผมเอาซะมากๆ และเขาก็ขาดผมไม่ได้เหมือนกัน ผมก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม เรา 2 คนก็ยังไม่เลิกกันทั้งๆที่หลังๆมีปัญหากันอยู่บ่อยๆ (B ไม่รู้ว่า A ยังอยู่กับผม >> A และ B รู้จักกันแต่ไม่ถูกกันอย่างแรง) บางครั้งเขาก็ยอมลำบากเพื่อผม มีครั้งหนึ่งเงินผมไม่พอใช้จริงๆ เขาก็ส่งเงินมาให้ ทั้งๆที่เขาเองก็จะไม่พอใช้ ทั้งๆที่ผมเองก็ไม่ได้อยากได้ของเขา ผมก็เลยเป็นหนี้บุญคุณเขาจนถึงปัจจุบัน
**อาจจะอ่านแล้ววนไปๆมาๆ ผมต้องขอโทษด้วย ผมไม่เก่งเล่าเรื่องยาวๆ แต่ครั้งนี้ผมทนไม่ไหวจริงๆต้องมาขอใช้พื้นที่แห่งนี้ระบายออกมา**
A มักจะยืมโทรศัพท์ผมไปใช้แทนของตนบ่อยๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า อายคนอื่นเขา (ผมใช้ Zen5 เขาใช้ SS pocket) โทรศัพท์เครื่องเก่าของเขาที่ผมให้ไปนั้น เขาถูกขโมยไปขณะที่ไปเยี่ยมคุณย่าที่ต่างจังหวัด ตอนที่คุณย่าเข้าโรงพยาบาล และเสียในเวลาต่อมา (Lumia 720) ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรได้ ถ้าไม่ให้โทรศัพท์เขาไป เขาก็จะโวยวายอารมณ์เสียทุกครั้งไป ประมาณว่า ขัดใจไม่ได้เลย ผมก็เป็นพวกยอมๆไปตลอดเพราะไม่อยากมีปัญหา แต่มันก็เก็บไว้ในใจเสมอๆ A ไม่ใช่คนน่าตาดี แต่เขาน่ารักด้วยนิสัย การแสดงออก ถึงพูดจาไม่ค่อยน่าฟังซักเท่าไร แต่ก็ทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลา มีคนมาชอบเขาก็มากมาย แต่เขาก็ยังคงอยู่กับผม และคบกับคนที่เรียกได้ว่าแฟนของเขาจริงๆด้วย
ถ้าให้ผมบอกตรงๆ ผมรัก A มากกว่า B เพราะด้วยความสัมพันธ์ที่อยู่ด้วยกันมานาน รู้จักกันมานาน เรียกได้ว่าผูกพันธ์กันนั่นแหละ ผมก็ไม่อยากเสียใครไป ไม่อยากทำร้ายใคร แต่ผมก็อึดอัด มานานหลายเดือนมากๆแล้ว ผมควรทำอย่างไรดี
ถ้าผมเลือก A จริงๆ B ก็จะต้องเสียใจโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด
แต่ถ้าผมเลือก B ละก็ A ก็จะต้องไปอยู่ที่อื่นเพื่อที่ผมควรจะทำให้มันถูก A ก็จะไม่มีที่อยู่ (เขาบอกว่าถ้าหาทางไม่ได้จริงก็อาจจะคิดสั้น เพราะไม่มีญาติพี้องที่เชื่อใจได้อยู่เลย ถึงจะมี อา ของเขาอยู่ แต่อาเขาก็ไม่สามารถช่วยให้เขาไปอยุ่ด้วยได้ ซึ่งผมก็ไม่รุ้เหตุผลเรื่องนี้เหมือนกัน)
หรือผมควรที่จะไม่เลือกใครเลย แล้วอยู่กับตัวเอง
ปล. ผมตั้งกระทู้ครั้งแรก และอย่างที่ว่าไปแล้ว คือผมเล่าเรื่องไม่เก่ง พูดไม่เก่ง แต่พยายามจะสื่อออกมาแล้ว ขอบคุณสำหรับพื้นที่ครับ
ผมควรทำอย่างไรดี...กับแฟนผมทั้ง 2 คน
เป็นคนที่ผมเรียนโรงเรียนเดียวกันมา และคบกันตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงปัจจุบัน (ตอนนี้ผมไม่ได้คบกันแล้ว แต่ขอเรียกว่าแฟน เพื่อจะได้ง่ายต่อการเข้าใจ) เลิกกันด้วยเหตุผลหลายๆอย่างหลายครั้ง แต่ก็ไม่พ้นเรื่องเขาไปมีคนอื่น... ปัจจุบันเขาต้องมาอยู่หอพักเดียวกันกับผม ถึงแม้เขาจะมีแฟนเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผมแล้วก็ตาม ด้วยเหตุผลที่ว่า เขาไม่อยากจะอยู่กับพ่อของเขาแล้ว (พ่อแม่แยกทางกัน) และเขาไม่สามารถไปอยุ่กับแฟนของเขาได้ พ่อของเขามักจะด่าว่าเขาโดยไม่มีสาเหตุอยู่บ่อยๆ (ไม่ได้เข้าข้างกันแต่เป็นเรื่องจริง) แต่พ่อเขาก็ยังคงส่งเงินมาให้บ้าง อาทิตย์นึง 300-500 บาท นอกนั้นผมเป็นคนออก
แฟนอีกคนนึง B
เป็นคนที่ผมไม่ค่อยได้เจอกันอยู่คนละมหาวิทยาลัย ไกลกันมากๆ คนๆนี้มักจะดีกับผมเสมอ ถึงแม้จะมีนิสัยเด็กมากก็ตาม เขามักจะงอแงโดยไร้สาเหตุ บางครั้งถามคำถามง่ายๆเล่นๆกัน ก็มักจะไม่ค่อยตอบ มีอะไรมักไม่ค่อยพูดกัน มีปัญหาทะเลาะกันทีไรมักจะเงียบไม่ยอมพูดด้วยทุกครั้งไป ผมไปหาบ้างเป็นครั้งคราว เขาก็อยากจะมาหาผมเหมือนกัน แต่ด้วยเหตุที่ว่าผมไม่ค่อยมีเงิน + กับคนด้านบน จึงไม่สามารถให้เขามาหาได้บ่อยๆ
ต้องบอกก่อนว่าผมรักเขาทั้ง 2 คน และไม่อยากทำร้ายใคร A ไม่ค่อยใส่ใจในตัวผมแต่เขาเป็นคนอัธยาศัยดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากๆ สนุกไปด้วยกันเสมอ ข้อเสียหลักๆคือ เขามักจะคิดถึงตัวเขาเองเป็นที่ 1 บางครั้งผมก็ยอมลำบากเพื่อเขา แต่เหมือนเขาไม่ใส่ใจด้วยซ้ำไป ถ้าถามว่าเขารักผมไหม เขาก็รัก และเขาก็ขาดผมไปไม่ได้ เพราะถ้าไม่มีผมเขาก็ไม่มีที่อยู่ ไม่มีเงินใช้ (ฟังดูเหมือนเขาอยู่เพื่อผลประโยชน์แต่จริงๆแล้วเขาก็รักผมมากจริงๆ) ตอนนี้เขาก็พยายามหาเงินเพื่อช่วยผมบ้าง หางานจากเพื่อนที่รู้จักกัน รับงานอีเว้นต่างๆ เพื่อให้ได้มาซึ่งเงิน
B ก็เป็นคนนึงที่รักผมเอาซะมากๆ และเขาก็ขาดผมไม่ได้เหมือนกัน ผมก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม เรา 2 คนก็ยังไม่เลิกกันทั้งๆที่หลังๆมีปัญหากันอยู่บ่อยๆ (B ไม่รู้ว่า A ยังอยู่กับผม >> A และ B รู้จักกันแต่ไม่ถูกกันอย่างแรง) บางครั้งเขาก็ยอมลำบากเพื่อผม มีครั้งหนึ่งเงินผมไม่พอใช้จริงๆ เขาก็ส่งเงินมาให้ ทั้งๆที่เขาเองก็จะไม่พอใช้ ทั้งๆที่ผมเองก็ไม่ได้อยากได้ของเขา ผมก็เลยเป็นหนี้บุญคุณเขาจนถึงปัจจุบัน
**อาจจะอ่านแล้ววนไปๆมาๆ ผมต้องขอโทษด้วย ผมไม่เก่งเล่าเรื่องยาวๆ แต่ครั้งนี้ผมทนไม่ไหวจริงๆต้องมาขอใช้พื้นที่แห่งนี้ระบายออกมา**
A มักจะยืมโทรศัพท์ผมไปใช้แทนของตนบ่อยๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า อายคนอื่นเขา (ผมใช้ Zen5 เขาใช้ SS pocket) โทรศัพท์เครื่องเก่าของเขาที่ผมให้ไปนั้น เขาถูกขโมยไปขณะที่ไปเยี่ยมคุณย่าที่ต่างจังหวัด ตอนที่คุณย่าเข้าโรงพยาบาล และเสียในเวลาต่อมา (Lumia 720) ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรได้ ถ้าไม่ให้โทรศัพท์เขาไป เขาก็จะโวยวายอารมณ์เสียทุกครั้งไป ประมาณว่า ขัดใจไม่ได้เลย ผมก็เป็นพวกยอมๆไปตลอดเพราะไม่อยากมีปัญหา แต่มันก็เก็บไว้ในใจเสมอๆ A ไม่ใช่คนน่าตาดี แต่เขาน่ารักด้วยนิสัย การแสดงออก ถึงพูดจาไม่ค่อยน่าฟังซักเท่าไร แต่ก็ทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลา มีคนมาชอบเขาก็มากมาย แต่เขาก็ยังคงอยู่กับผม และคบกับคนที่เรียกได้ว่าแฟนของเขาจริงๆด้วย
ถ้าให้ผมบอกตรงๆ ผมรัก A มากกว่า B เพราะด้วยความสัมพันธ์ที่อยู่ด้วยกันมานาน รู้จักกันมานาน เรียกได้ว่าผูกพันธ์กันนั่นแหละ ผมก็ไม่อยากเสียใครไป ไม่อยากทำร้ายใคร แต่ผมก็อึดอัด มานานหลายเดือนมากๆแล้ว ผมควรทำอย่างไรดี
ถ้าผมเลือก A จริงๆ B ก็จะต้องเสียใจโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด
แต่ถ้าผมเลือก B ละก็ A ก็จะต้องไปอยู่ที่อื่นเพื่อที่ผมควรจะทำให้มันถูก A ก็จะไม่มีที่อยู่ (เขาบอกว่าถ้าหาทางไม่ได้จริงก็อาจจะคิดสั้น เพราะไม่มีญาติพี้องที่เชื่อใจได้อยู่เลย ถึงจะมี อา ของเขาอยู่ แต่อาเขาก็ไม่สามารถช่วยให้เขาไปอยุ่ด้วยได้ ซึ่งผมก็ไม่รุ้เหตุผลเรื่องนี้เหมือนกัน)
หรือผมควรที่จะไม่เลือกใครเลย แล้วอยู่กับตัวเอง
ปล. ผมตั้งกระทู้ครั้งแรก และอย่างที่ว่าไปแล้ว คือผมเล่าเรื่องไม่เก่ง พูดไม่เก่ง แต่พยายามจะสื่อออกมาแล้ว ขอบคุณสำหรับพื้นที่ครับ