เคยมีความคิดขัดแย้งระหว่างคณะที่เราเรียนกับงานที่เราอยากทำกันบ้างไหมคะ
จากที่ได้เห็นมา บางคนได้ทำงานในด้านที่ตัวเองจบมาโดยตรงก็ดีไป คิดว่าคงรักและมุ่งมั่นกับอาชีพนั้นจริงๆ แต่สำหรับบางคนที่เลือกทางเดินใหม่ เลือกสายงานอาชีพที่ตนเองไม่ได้เรียนมา เราเคยเจอคนที่จบแพทย์แต่เลือกมาทำงานด้านออร์แกไนเซอร์ จบคหกรรมมาทำงานเป็นผู้จัดการบริษัท จบนาฏศิลป์มาทำงานเป็นแพลนเนอร์ แล้วคนอื่นๆเคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ไหมคะ เลือกทำงานในสายอาชีพที่เราไม่ได้จบมา เชื่อว่าสาเหตุของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะใจไม่รัก บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะเงินเดือน บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะสภาพสังคม บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะ... อีกมากมายหลายเหตุผล หลายคนอาจประสบความสำเร็จต่อการเลือกนั้นก็ถือว่าโชคดี แต่สำหรับคนที่ก้าวพลาดก็ถือเป็นบทเรียนของชีวิต
เราเองก็เป็นคนนึงที่ตอนนี้กำลังลังเลกับทางเดินชีวิตตัวเองตอนนี้ ใกล้เรียนจบแล้ว สิ่งที่เราเรียนอยู่ไม่ใช่สิ่งที่เราชอบที่สุด เราทำได้ แต่อาจไม่ได้ทำได้ดีไปทุกเรื่อง แต่เราก็เลือกที่จะทำมันต่อแม้บางครั้งมันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขเท่าไรนัก พ่อแม่เราอยากให้เราเรียนต่อโทเพื่อที่จะได้จบมาเป็นอาจารย์ในสายวิชาที่เรียน แต่ตัวเราเองจริงๆแล้วมีสิ่งที่อยากทำอยู่สองอย่าง คือทำธุรกิจของตัวเอง กับเป็นนักเขียน เราเป็นคนที่ค่อนข้างรักอิสระ และมีโลกส่วนตัวสูง ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง(ค่อนข้างมาก) เราชอบอ่านหนังสือ การ์ตูน นิยาย หรือบทความตั้งแต่เด็ก ทุกวันเราจะอ่านมันจนเกิดแรงบัลดาลใจที่อยากจะเขียนหนังสือสักเล่มนึงเป็นของตัวเอง แต่ถึงแม้ว่าเราจะอ่านหนังสือเหล่านี้มากแค่ไหน แต่ก็ยังมีปัญหาในเรื่องการเรียบเรียงเนื้อหาให้สวยงาม ยังไม่สามารถบรรยายภาพในเรื่องของภาษาเขียนให้สมจริงได้ และที่สำคัญคือเรายังขาดวินัยไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม "งานที่ออกมามักสื่อถึงบุคลิกนิสัยและความใส่ใจของคนทำ" ซึ่งเราก็เป็นแบบนั้น เพราะเรายังขาดความมุ่งมั่นทุ่มเท ทุกอย่างที่ทำเลยยังไม่ถึงขั้นสุด เรามีความฝันแต่เราก็ไม่ได้พยายามที่จะทำมัน แม่เคยบอกว่าเราเป็นคนทำตามใจตัวเองมากเกินไป ตั้งแต่เล็กจนโตถ้าเรามีความสุขกับสิ่งที่ทำเราจะทำมันได้ดี แต่ถ้าเรารู้สึกไม่ดีหรือไม่ชอบกับสิ่งที่ทำอยู่ก็จะไม่สนใจและละทิ้งมันไปเลย ตอนนี้แม่เริ่มถามเราอีกครั้งว่าจบมาเราจะทำงานอะไร เพราะเหมือนท่านเริ่มรู้ว่าเรามีความเอนเอียงไม่ได้พอใจกับสิ่งที่เรียนอยู่ ซึ่งเราก็ได้แต่บอกไปว่าหลังจบก็คงทำงานตามสายงานที่เรียนมานั่นแหละ แต่อนาคตอาจจะไม่ได้มั่นคงที่อาชีพนี้ เราคงลองหางานที่น่าสนใจด้านอื่นๆทำบ้างเผื่อว่ามันจะทำให้เรามีความสุขและค้นพบตัวเองได้ เราเคยได้ไปฝึกงานกับบริษัทนึง และมีโอกาสได้ทำงานในสิ่งที่เราไม่เคยทำซึ่งเราก็รู้สึกโอเคกับมัน แม้จะเป็นแค่ช่วงระยะเวลาไม่นาน แต่เรากลับรู้สึกสนุกและท้าทายที่ได้ทำ เป็นงานที่ทำให้เราได้เปิดกว้าง มีมุมมองใหม่ๆ ได้พบกับสังคมที่หลากหลายต่างจากสิ่งที่เคยได้เจอมา ซึ่งเราคิดว่าถ้ามีโอกาสเราอยากจะกลับไปทำมันอีกครั้ง
ปัจจุบันเรียนอยู่ปีสี่เเล้วอีกไม่นานก็ใกล้จะจบ ทุกวันนี้เรียนไม่ได้เครียดหรือมีปัญหาอะไร มุ่งเรียนให้จบตามกำหนดเวลาและพยายามที่จะทำออกมาให้เป็นที่น่าพอใจ แม้สุดท้ายอาจจะได้ทำหรือไม่ได้ทำงานในสายอาชีพนี้ก็แล้วแต่ แต่เราก็ภูมิใจที่จะได้มีโอกาสได้เรียนรู้ และเป็นบัณฑิตที่จบจากคณะนี้ค่ะ
ปล.อาจจะรกบอร์ดไปซักหน่อย แชร์ความรู้สึกตัวเองล้วนๆเลย -///-
ขอบคุณพื้นที่ดีๆในพันทิปค่ะ ^^
ความขัดแย้ง สิ่งที่เรียนกับอาชีพที่อยากทำ
จากที่ได้เห็นมา บางคนได้ทำงานในด้านที่ตัวเองจบมาโดยตรงก็ดีไป คิดว่าคงรักและมุ่งมั่นกับอาชีพนั้นจริงๆ แต่สำหรับบางคนที่เลือกทางเดินใหม่ เลือกสายงานอาชีพที่ตนเองไม่ได้เรียนมา เราเคยเจอคนที่จบแพทย์แต่เลือกมาทำงานด้านออร์แกไนเซอร์ จบคหกรรมมาทำงานเป็นผู้จัดการบริษัท จบนาฏศิลป์มาทำงานเป็นแพลนเนอร์ แล้วคนอื่นๆเคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ไหมคะ เลือกทำงานในสายอาชีพที่เราไม่ได้จบมา เชื่อว่าสาเหตุของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะใจไม่รัก บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะเงินเดือน บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะสภาพสังคม บางคนเลือกเปลี่ยนงานเพราะ... อีกมากมายหลายเหตุผล หลายคนอาจประสบความสำเร็จต่อการเลือกนั้นก็ถือว่าโชคดี แต่สำหรับคนที่ก้าวพลาดก็ถือเป็นบทเรียนของชีวิต
เราเองก็เป็นคนนึงที่ตอนนี้กำลังลังเลกับทางเดินชีวิตตัวเองตอนนี้ ใกล้เรียนจบแล้ว สิ่งที่เราเรียนอยู่ไม่ใช่สิ่งที่เราชอบที่สุด เราทำได้ แต่อาจไม่ได้ทำได้ดีไปทุกเรื่อง แต่เราก็เลือกที่จะทำมันต่อแม้บางครั้งมันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขเท่าไรนัก พ่อแม่เราอยากให้เราเรียนต่อโทเพื่อที่จะได้จบมาเป็นอาจารย์ในสายวิชาที่เรียน แต่ตัวเราเองจริงๆแล้วมีสิ่งที่อยากทำอยู่สองอย่าง คือทำธุรกิจของตัวเอง กับเป็นนักเขียน เราเป็นคนที่ค่อนข้างรักอิสระ และมีโลกส่วนตัวสูง ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง(ค่อนข้างมาก) เราชอบอ่านหนังสือ การ์ตูน นิยาย หรือบทความตั้งแต่เด็ก ทุกวันเราจะอ่านมันจนเกิดแรงบัลดาลใจที่อยากจะเขียนหนังสือสักเล่มนึงเป็นของตัวเอง แต่ถึงแม้ว่าเราจะอ่านหนังสือเหล่านี้มากแค่ไหน แต่ก็ยังมีปัญหาในเรื่องการเรียบเรียงเนื้อหาให้สวยงาม ยังไม่สามารถบรรยายภาพในเรื่องของภาษาเขียนให้สมจริงได้ และที่สำคัญคือเรายังขาดวินัยไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม "งานที่ออกมามักสื่อถึงบุคลิกนิสัยและความใส่ใจของคนทำ" ซึ่งเราก็เป็นแบบนั้น เพราะเรายังขาดความมุ่งมั่นทุ่มเท ทุกอย่างที่ทำเลยยังไม่ถึงขั้นสุด เรามีความฝันแต่เราก็ไม่ได้พยายามที่จะทำมัน แม่เคยบอกว่าเราเป็นคนทำตามใจตัวเองมากเกินไป ตั้งแต่เล็กจนโตถ้าเรามีความสุขกับสิ่งที่ทำเราจะทำมันได้ดี แต่ถ้าเรารู้สึกไม่ดีหรือไม่ชอบกับสิ่งที่ทำอยู่ก็จะไม่สนใจและละทิ้งมันไปเลย ตอนนี้แม่เริ่มถามเราอีกครั้งว่าจบมาเราจะทำงานอะไร เพราะเหมือนท่านเริ่มรู้ว่าเรามีความเอนเอียงไม่ได้พอใจกับสิ่งที่เรียนอยู่ ซึ่งเราก็ได้แต่บอกไปว่าหลังจบก็คงทำงานตามสายงานที่เรียนมานั่นแหละ แต่อนาคตอาจจะไม่ได้มั่นคงที่อาชีพนี้ เราคงลองหางานที่น่าสนใจด้านอื่นๆทำบ้างเผื่อว่ามันจะทำให้เรามีความสุขและค้นพบตัวเองได้ เราเคยได้ไปฝึกงานกับบริษัทนึง และมีโอกาสได้ทำงานในสิ่งที่เราไม่เคยทำซึ่งเราก็รู้สึกโอเคกับมัน แม้จะเป็นแค่ช่วงระยะเวลาไม่นาน แต่เรากลับรู้สึกสนุกและท้าทายที่ได้ทำ เป็นงานที่ทำให้เราได้เปิดกว้าง มีมุมมองใหม่ๆ ได้พบกับสังคมที่หลากหลายต่างจากสิ่งที่เคยได้เจอมา ซึ่งเราคิดว่าถ้ามีโอกาสเราอยากจะกลับไปทำมันอีกครั้ง
ปัจจุบันเรียนอยู่ปีสี่เเล้วอีกไม่นานก็ใกล้จะจบ ทุกวันนี้เรียนไม่ได้เครียดหรือมีปัญหาอะไร มุ่งเรียนให้จบตามกำหนดเวลาและพยายามที่จะทำออกมาให้เป็นที่น่าพอใจ แม้สุดท้ายอาจจะได้ทำหรือไม่ได้ทำงานในสายอาชีพนี้ก็แล้วแต่ แต่เราก็ภูมิใจที่จะได้มีโอกาสได้เรียนรู้ และเป็นบัณฑิตที่จบจากคณะนี้ค่ะ
ปล.อาจจะรกบอร์ดไปซักหน่อย แชร์ความรู้สึกตัวเองล้วนๆเลย -///-
ขอบคุณพื้นที่ดีๆในพันทิปค่ะ ^^