เรากับแฟนเก่า ก็น่าจะเรียกแบบนี้มั้ง ? เราคบกันมาปีกว่าค่ะ
เคยพาไปรุ้จักคนในครอบครัวทั้งสองฝ่าย แรกๆทุกอย่างก้เหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี
ก่อนหน้าที่ตัดสินใจจะลดความสัมพัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก
ทะเลาะด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ด้วยนิสัยส่วนตัวที่เราไม่ค่อยยอมคน
ส่วนเค้าก็เป้นคนร้อน และค่อนข้างจะทิฐิ ทำให้หลายๆครั้งพูดจาทำร้ายจิตใจกัน
แต่หลังจากทะเลาะ เราก็กลับมาคุยกันว่าควรจะปรับจะเปลี่ยนอะไร
หลังๆเรารู้สึกว่าเค้าห่างไป พยายามคุยกับเราน้อยลง
จากที่เคยใส่ใจเคยทำเรื่องดีๆด้วยกันก็น้อยลง
เรารักเค้านะ โดยรวมแล้วเค้าดูแลเราดีมาก แต่ปัญหาหลักคือบางครั้งเราต่างยึดติดกับเหตุผลของตัวเองมากไป
แล้วเราก็เอาแต่เถียงกัน.. ทะเลาะกัน
จากการทะเลาะครั้งสุดท้าย เค้าก็ตัดสินใจ ที่จะหยุดความสัมพันธ์ บางเรื่องที่เราอยากให้เค้าทำมันทำให้เค้ารู้สึกว่าเราบังคับเค้ามากไป
เราเสียใจมาก เค้าก้เสียใจ เค้าบอกว่าเหนื่อยเกินไปที่ต้องทะเลาะ
จากวันนั้นก็ผ่านมาสามเดือนกว่าแล้วค่ะ
แต่เรากับเค้ายังติดต่อกันอยู่ โทรคุยกันแทบทุกวัน ไม่ได้คุยแบบคนรู้จัก แต่ก็ไม่ใช่แฟน
แต่เหมือนเป็นความรู้สึกที่เราก็อธิบายไม่ได้ แค่มันรู้สึกดีที่มีเค้ารับฟังเรื่องของเรา เค้าจะเป็นฝ่ายโทรหาเราเสมอ
บางครั้งก็ยังหาเวลามาเจอกัน แต่ก็ไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน
ลึกๆเราแอบคิดว่าเค้ายังรักเราอยู่.. แต่เราก็ไม่อยากคาดหวัง
เค้ายังทำตัวเหมือนเดิม ยังห่วงยังค่อยช่วยเหลือเรา
เคยถามไปตรงๆว่าเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆเหรอ (ซึ่งตอนนั้นอ่อนแอมาก)
เค้าก็ตอบแค่ว่า "ไม่รู้ แต่เราคบกันไปแบบนี้ก้ดีไม่ใช่เหรอ"
ตอนนั้นก็ร้องไห้นะ เลยไม่พยายามพูดถึงเรื่องนี้อีก (จริงๆคิดตลอดเวลา แต่กลัวที่จะถาม)
เลยอยากจะปรึกษาค่ะ ว่าควรจะเริ่มยังไง หรือควรดูอีกซักพักให้แน่ใจก่อน
เพราะตอนนี้เราก็ไม่ทุกข์เท่าตอนแรกแล้ว แต่ก็รู้ว่าอะไรๆมันไม่เหมือนเดิม
แค่อยากให้ชัดเจนในความสัมพัน แต่รวมๆก็ไม่ได้อึดอัดกับสถานะนี้เท่าไร
เราควรจะเอาไงต่อดีคะ
ขอคำปรึกษา การกลับไปคบกับแฟนเก่า
เคยพาไปรุ้จักคนในครอบครัวทั้งสองฝ่าย แรกๆทุกอย่างก้เหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี
ก่อนหน้าที่ตัดสินใจจะลดความสัมพัน เราทะเลาะกันบ่อยมาก
ทะเลาะด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ด้วยนิสัยส่วนตัวที่เราไม่ค่อยยอมคน
ส่วนเค้าก็เป้นคนร้อน และค่อนข้างจะทิฐิ ทำให้หลายๆครั้งพูดจาทำร้ายจิตใจกัน
แต่หลังจากทะเลาะ เราก็กลับมาคุยกันว่าควรจะปรับจะเปลี่ยนอะไร
หลังๆเรารู้สึกว่าเค้าห่างไป พยายามคุยกับเราน้อยลง
จากที่เคยใส่ใจเคยทำเรื่องดีๆด้วยกันก็น้อยลง
เรารักเค้านะ โดยรวมแล้วเค้าดูแลเราดีมาก แต่ปัญหาหลักคือบางครั้งเราต่างยึดติดกับเหตุผลของตัวเองมากไป
แล้วเราก็เอาแต่เถียงกัน.. ทะเลาะกัน
จากการทะเลาะครั้งสุดท้าย เค้าก็ตัดสินใจ ที่จะหยุดความสัมพันธ์ บางเรื่องที่เราอยากให้เค้าทำมันทำให้เค้ารู้สึกว่าเราบังคับเค้ามากไป
เราเสียใจมาก เค้าก้เสียใจ เค้าบอกว่าเหนื่อยเกินไปที่ต้องทะเลาะ
จากวันนั้นก็ผ่านมาสามเดือนกว่าแล้วค่ะ
แต่เรากับเค้ายังติดต่อกันอยู่ โทรคุยกันแทบทุกวัน ไม่ได้คุยแบบคนรู้จัก แต่ก็ไม่ใช่แฟน
แต่เหมือนเป็นความรู้สึกที่เราก็อธิบายไม่ได้ แค่มันรู้สึกดีที่มีเค้ารับฟังเรื่องของเรา เค้าจะเป็นฝ่ายโทรหาเราเสมอ
บางครั้งก็ยังหาเวลามาเจอกัน แต่ก็ไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน
ลึกๆเราแอบคิดว่าเค้ายังรักเราอยู่.. แต่เราก็ไม่อยากคาดหวัง
เค้ายังทำตัวเหมือนเดิม ยังห่วงยังค่อยช่วยเหลือเรา
เคยถามไปตรงๆว่าเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆเหรอ (ซึ่งตอนนั้นอ่อนแอมาก)
เค้าก็ตอบแค่ว่า "ไม่รู้ แต่เราคบกันไปแบบนี้ก้ดีไม่ใช่เหรอ"
ตอนนั้นก็ร้องไห้นะ เลยไม่พยายามพูดถึงเรื่องนี้อีก (จริงๆคิดตลอดเวลา แต่กลัวที่จะถาม)
เลยอยากจะปรึกษาค่ะ ว่าควรจะเริ่มยังไง หรือควรดูอีกซักพักให้แน่ใจก่อน
เพราะตอนนี้เราก็ไม่ทุกข์เท่าตอนแรกแล้ว แต่ก็รู้ว่าอะไรๆมันไม่เหมือนเดิม
แค่อยากให้ชัดเจนในความสัมพัน แต่รวมๆก็ไม่ได้อึดอัดกับสถานะนี้เท่าไร
เราควรจะเอาไงต่อดีคะ