[นิยาย] ในดวงมาน...♡ #บทที่ 14

ย้อนอ่านบทก่อนหน้า



“ นักร้องดังหวิดอนาคตดับ หลังก่อเหตุทำร้ายดาราสาวทายาทเจ้าของโรงแรม ด้านพ่อคู่กรณีลั่นไม่เอาเรื่อง แต่ขอตัดความสัมพันธ์ ” ศัลยแพทย์หนุ่มยื่นหนังสือพิมพ์ฉบับวันรุ่งขึ้นที่พาดหัวข่าวดังกล่าวให้แก่พี่สาว รสรินทร์รับมาอ่านอย่างหัวเสีย ขณะนั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าวกับน้องชายหลังจากที่ถูกปล่อยตัวออกมาเมื่อคืน

“ พี่ครับ...ผมว่าเลิกยุ่งกับเขาเถอะ นี่พี่จะหาเรื่องเขาไปถึงไหน ” คุณหมอมงคลมาสขอร้องพี่สาวของตน

“ แกไม่เข้าใจหรอก!! คนอย่างฉันฆ่าได้ แต่หยามไม่ได้!! ” เธอว่า

“ โธ่!! นี่พี่เลยจุดอิ่มตัวมาแล้วนะครับ ทุกคนในประเทศรู้จักพี่กันหมดแล้ว พี่ยังต้องการอะไรอีก...ผมว่าพี่น่าจะเปิดทางให้เด็กรุ่นใหม่ก้าวขึ้นมาบ้าง ” คุณหมอโน้มน้าว

“ ฉันหลีกทางให้แน่!! ถ้าเด็กคนนั้นไม่ใช่อีนางซีรี!! ” รสรินทร์ประกาศ พลางถลึงตาอย่างเดือดดาล

       ศัลยแพทย์หนุ่มเห็นดังนั้นจึงส่ายหน้าอย่างอิดหนาระอาใจ พลางคิดว่าเป็นการยากที่จะให้พี่สาวของเขาปล่อยวางลง ในเมื่อเธอมีความยึดมั่นถือมั่นในศักดิ์ศรี คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะให้เจ้าหล่อนวางมือ

“ ฉันว่า...แกหยุดพูดให้ฉันเลิกทำในสิ่งที่ควรจะทำดีกว่า กลับคอนโดฯ ไป...ประเดี๋ยวฉันจะต้องเตรียมตัว เพราะตอนเย็นมีคิวออกงานที่โรงแรม ” รสรินทร์กล่าวพลางโบกมือไล่น้องชาย เพราะเบื่อกับคำพูดของเขาที่ดูเป็นคนดี แต่ไม่ทันที่คุณหมอจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ตามคำสั่งของเจ้าหล่อน โทรศัพท์มือถือของนักร้องสาวก็ดังขึ้น เผยให้เห็นรูปของผู้ที่โทรฯ เข้าปรากฏบนหน้าจอ ซึ่งเป็นรูปของผู้จัดการส่วนตัวของเธอเอง

       หญิงสาวรับสายพลางกล่าวทักทายเขาด้วยท่าทีที่แช่มชื่น ราวกับว่าเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเรื่องปกติ...แต่ไม่ทันไรน้ำเสียงของเจ้าหล่อนก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อได้ยินสิ่งที่เกย์สาวกล่าวมาจากปลายสาย

“ ยกเลิก!!...อะไรนะคะพี่ไก่ ? หมายความว่ายังไงที่เขาขอยกเลิก ?!! ” รสรินทร์ถามเสียงสูง

“ ก็เพราะข่าวที่ออกไปนั่นแหละโรส พี่ก็พยายามอธิบายให้ลูกค้าเข้าใจแต่เขาก็ไม่ยอม...ขอยกเลิกท่าเดียว ” พี่ไก่กล่าว ซึ่งนั่นทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกหงุดหงิด

รสรินทร์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง เพราะไม่คิดว่าจะมีใครบอกเลิกจ้างงานกับเธอ

“ ช่างมันเถอะค่ะพี่ไก่...แค่งานเดียวเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มีอีกงานหนึ่งรออยู่!! ” นักร้องสาวพูด

“ ใครว่าล่ะโรส อาทิตย์นี้มีคนขอยกเลิกงานไปแล้วห้าราย นี่ยังไม่รวมของอาทิตย์หน้าอีกนะ ” พี่ไก่บอก

“ อะไรกันนักหนา!! นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ?!! ” รสรินทร์กล่าวอย่างหงุดหงิด

“ พี่ว่าอาจเป็นเพราะคุณอมรหรือเปล่า อย่างคราวที่แล้วเขาก็ใช้อิทธิพลของเขาปิดข่าวเรื่องซีรีกับสื่อฯ ” ผู้จัดการเกย์สาวตั้งแง่

รสรินทร์ฉุกคิด พลางหยีตาแสดงถึงความเคียดแค้น

“ คุณอมรนะคุณอมร!!!... ” หล่อนกัดฟันพูดอย่างเดือดดาล

       คุณหมอมงคลมาสซึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น มองดูพี่สาวของตนอย่างเป็นห่วง เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น หากรสรินทร์ทำอะไรวู่วามลงไปโดยเฉพาะกับอมรวิสุทธิ์

“ โรสจะไปพบเขา!! ” เธอว่า

“ แต่... ” พี่ไก่พยายามปราม

“ พี่ไก่จะไปกับโรสไหมคะ ?!! ” หญิงสาวถามแทรก

...นักจัดอีเวนท์คนเก่งนิ่งไป ราวกับว่าไม่อยากรับข้อเสนอนั้น

“ พี่ไก่... ” รสรินทร์เรียกซ้ำ

“ โรส...พี่ว่าพี่คงต้องบอกอะไรบางอย่างกับโรสแล้วล่ะ ” ผู้จัดการดารากล่าวขึ้นในที่สุด

“ อะไรคะ ?? ” เธอถาม

“ ต่อไปนี้โรสคงต้องรับงานเองแล้วล่ะ ?? พี่...พี่ขอไม่ยุ่งแล้ว!! ” เขาพูด

“ ม...หมายความว่าไงคะพี่ไก่ ?? พี่ไก่จะทิ้งโรสเหรอ ?!! ” เธอตะเบ็งเสียง

คุณหมอมองพี่สาว เขาตกใจที่เห็นเธอกำลังทะเลาะกับผู้จัดการส่วนตัว

“ โรส!! มันไม่ใช่แค่เธอนะที่โดนยกเลิกงาน พี่ก็โดนเหมือนกัน!! พอเถอะโรส เราจบกันแค่นี้ดีกว่า ” เกย์สาวอธิบายพลางขอตัดความสัมพันธ์

“ พี่ไก่!!! พี่ไก่จะทำอย่างนี้กับโรสไม่ได้นะคะ!! ” รสรินทร์โวยวายพลางตะโกนเรียกผู้จัดการของเธอซ้ำอยู่อย่างนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่มีเสียงตอบรับมาจากนักจัดอีเวนท์จอมฉอเลาะแต่อย่างใด

“ อีพี่ไก่บ้า อีบ้าๆๆๆๆ!!! ” นักร้องสาวเกรี้ยวกราด พลางขว้างโทรศัพท์ลงกับพื้น และทำลายข้าวของที่ขวางหูขวางตาบนโต๊ะทานข้าวเสียกระจัดกระจาย จนหมอหนุ่มต้องเข้ามาห้ามและล็อคตัวเธอไว้ ก่อนที่พี่สาวของตนจะอาละวาดไปมากกว่านี้

       ศัลยแพทย์หนุ่มกอดรสรินทร์ไว้แน่น พลางพูดปลอบให้เธอสงบสติลง นักร้องสาวร้องไห้สลับกับด่าพี่ไก่ไปมา ดวงตาที่แข็งกร้าวเต็มไปด้วยความแค้น น้ำตาที่ไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย บ่งบอกถึงความอาฆาตที่ไม่สามารถบรรยายได้ หล่อนโทษอมรวิสุทธิ์ที่เป็นตัวทำลายทุกอย่างในชีวิต บัดนี้ความเคียดแค้นชิงชังกำลังเข้าถาโถมในจิตใจของนักร้องสาว เธอรู้เพียงแต่ว่าจะไม่ยอมให้เขาได้ทำร้ายเธออย่างนี้อีกเป็นอันขาด



       ในช่วงบ่ายของวัน รถสีม่วงเปลือกมังคุดคันใหญ่ได้ขับเคลื่อนตัวมายังโรงแรมหรูใจกลางเมือง รสรินทร์เปิดประตูออกมาจากรถ เธอสวมชุดแซ็คสีดำประกายม่วงพร้อมสวมหมวกสีดำใบใหญ่ อีกทั้งยังใส่แว่นตากันแดดเพื่ออำพรางผู้คน และซ่อนแววตาอันแดงก่ำที่เศร้าสร้อยไว้ หญิงสาวเดินเข้าไปในโรงแรม จากนั้นจึงกดลิฟท์เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสุดของตึก และทันทีที่ลิฟท์เปิดออก หล่อนก้าวเดินออกมาอย่างมาดมั่นเพื่อมุ่งตรงไปยังห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงแรมโดยทันที

“ ขอโทษนะคะ ?? คุณได้นัดท่านไว้หรือเปล่า ? ” เลขานุการสาวร้องถามขึ้น

“ ฉันไม่จำเป็นต้องนัด!! ” รสรินทร์กล่าว ขณะที่เท้ายังก้าวเดินอยู่

“ ตอนนี้ท่านไม่สะดวกให้เข้าพบนะคะ!! ” เลาขานุการสาวว่าต่อ

       หล่อนไม่พูดอะไรได้แต่เดินต่อไปจนถึงยังหน้าห้อง จากนั้นจึงผลักประตูเข้าไปด้านใน เผยให้เห็นอมรวิสุทธิ์และสาริสา ซึ่งขณะนั้นกำลังนั่งจิบชากับกาแฟกันอยู่ พลางพูดคุยกันตามประสาพ่อและลูก

       ทั้งคู่ต่างหันมาทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู แล้วก็ต้องประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้พบกับนักร้องสาวดาวค้างฟ้า

“ มีความสุขกันเหลือเกินนะ...พ่อลูกคู่นี้ ” หล่อนประชดประชัน

“ คือ...ฉันพยายามห้ามเธอแล้วนะคะ!! แต่... ” เลขานุการสาวรีบพูด

อมรวิสุทธิ์ยกมือขึ้นปรามเพราะไม่ต้องการฟังคำอธิบาย จากนั้นจึงโบกมือไล่เพื่อให้เลขานุการสาวออกไป

หล่อนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินถอยออกไปตามที่เขาสั่ง

“ หนูว่าหนูไปรอข้างนอกดีกว่าค่ะ ตอนนี้คงไม่สะดวกที่จะอยู่!! ” สาริสาพูดกับพ่อของเธอ แต่สายตาส่งไปถึงรสรินทร์อย่างเอาเรื่อง ซึ่งเจ้าหล่อนเองก็มองเธอกลับอย่างเอาเรื่องเช่นกัน

“ โรส!! ” อมรวิสุทธิ์เรียกชื่อของนักร้องสาวเพื่อดึงความสนใจ ซึ่งขณะเดียวกับที่สาริสาผลักประตูเพื่อเดินออกไปยังด้านนอก

“ คุณมีธุระอะไรกับผม ? ” หนุ่มใหญ่ถามอดีตคนรัก

“ ทำไมคุณถึงใช้อำนาจบีบให้ลูกค้าเลิกจ้างงานของฉัน ?!! ” รสรินทร์เปิดประเด็นทันที หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าสาวน้อยเดินออกไปไกลเกินกว่าจะได้ยิน

“ นี่คุณพูดเรื่องอะไร ?!! ” อมรวิสุทธิ์ถาม

“ คุณรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร ?!!! ” เธอย้ำ

“ เดี๋ยวนะคุณโรส...คุณหาว่าผมเป็นต้นเหตุให้พวกเขาเลิกจ้างงานอย่างนั้นสิ!! ” เขาว่า

“ ทำอย่างกับว่าคุณไม่เคยใช้อำนาจบีบบังคับใครอย่างนั้นแหละ!! ” รสรินทร์ถลึงตาใส่

“ ใช่!! แต่ไม่ใช่กับคุณ... ” เขาย้ำ ทว่าหญิงสาวทำท่าราวกับไม่เชื่อ หนุ่มใหญ่จึงอธิบายต่อ

“ ...ทำไมคุณไม่ลองถามตัวเองดูล่ะว่า มันอาจเป็นเพราะคุณเองหรือเปล่า...บางทีคงไม่มีใครอยากจะจ้างคนที่มีภาวะทางด้านอารมณ์มาร่วมงานด้วย...โดยเฉพาะกับคนที่พยายามจะเอามีดมากรีดหน้าคนอื่นหรอก!! ” อมรวิสุทธิ์ชี้นิ้วไปที่เธอ

“ ใช่สิ!! คนอื่นที่คุณว่า นั่นคือ ลูกสาวของคุณไง!! ” รสรินทร์บอก

“ นี่คุณจะกล่าวหาผมให้ได้เลยใช่ไหม ?!! ว่าผมเป็นคนบังคับให้คนอื่นเลิกจ้างงานคุณ ” เขาถาม

“ ก็เห็นๆ อยู่!! ” หญิงสาวพูดพลางกอดอก

อมรวิสุทธ์มองหน้าเธออย่างเหลืออด แต่แล้วกลับแค่นหัวเราะออกมา ราวกับรู้ดีว่าจากนี้ไปเขาควรจะทำอย่างไร

“ ดี...ถ้าอย่างนั้นผมจะให้คุณได้รู้ว่า เวลาที่ผมใช้อำนาจบีบบังคับจริงๆ ขึ้นมา...มันเป็นยังไง!! ” ครั้นพูดจบ หนุ่มใหญ่จึงเอื้อมมือไปกดปุ่มสีแดงใต้ลิ้นชักโต๊ะ เพื่อเรียกหน่วยรักษาความปลอดภัยเข้ามา

“ คุณอมร!!! คุณจะทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้นะ!!! ” รสรินทร์โวยวายทันทีหลังจากที่โดนยามพาตัวออกไป

“ ปล่อยฉันนะ!! ปล่อย!! ” เธอร้องสั่ง

       อมรวิสุทธิ์มองหน้านักร้องสาวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเห็นหน่วยรักษาความปลอดภัยพาตัวเธอออกไป พลางมองดูประตูที่กำลังปิดลง จากนั้นเขาจึงรีบต่อสายตรงหาป้าติ่งเพื่อให้มาพบโดยทันที ขณะเดียวกับที่สาริสาวิ่งเข้ามาในห้องเมื่อเห็นรสรินทร์ถูกลากตัวออกไป

“ เกิดอะไรขึ้นคะพ่อ ?? ทำไมเธอถึง... ” สาวน้อยร้องถาม แต่ไม่ทันที่เธอจะพูดจบอมรวิสุทธิ์ก็พูดแทรกขึ้นมา

“ ลูกไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น จากนี้ไปทำตามที่พ่อและป้าติ่งบอกก็พอ!! ” เขาพูด

นักร้องสาวนิ่งไม่ถามอะไรต่อจากนั้น นอกจากครุ่นคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น และกำลังจะเกิดขึ้นตามมา

       ช่วงเวลาไม่นาน ป้าติ่งก็มาถึงที่โรงแรมตามที่ได้นัดหมายไว้ จากนั้นอมรวิสุทธิ์จึงมองหน้าลูกสาว และหันมาที่ผู้จัดการส่วนตัวของเธอก่อนจะเริ่มเปิดประเด็น

“ เมื่อครู่โรสมาที่นี่ เขากล่าวหาว่าผมใช้อำนาจบีบคนให้เลิกจ้างงาน ” หนุ่มใหญ่พูดขึ้น

“ ต๊ายย!! อีนางโรส...หล่อนคิดไปได้นะยะ ” ป้าติ่งบ่นราวกับโกรธแค้นแทนอมรวิสุทธิ์ที่ถูกใส่ความ

“ แต่ผมคิดว่า ผมจะทำอย่างที่เขาว่าจริงๆ ” ชายหนุ่มพูดขึ้นในที่สุด

ป้าติ่งและสาริสามองหน้ากัน พลางงุนงงในสิ่งที่เขากล่าว

“ ท...ทำไมล่ะคะคุณพ่อ ทำไมไม่ปล่อยให้สังคมลงโทษเขาเองล่ะคะ ?? ” สาวน้อยถาม

“ ลูกรู้อะไรไหมซีรี...พ่อเป็นคนสร้างเขาขึ้นมา และพ่อก็ไม่มีวันที่จะยอมให้คนที่พ่อเคยสร้าง มาทำร้ายลูกของพ่อได้ ” อมรวิสุทธิ์มองหน้าลูกสาว ก่อนที่จะพูดต่อ

“ คุณติ่ง...เพลงต่อไปของซีรีที่กำลังอัดอยู่ไปถึงไหนแล้ว ?? ” เขาถาม

“ ก็...ยังอยู่ในช่วงเลือกเพลงค่ะว่า จะเริ่มอัดเพลงไหนก่อนดี ” ผู้จัดการดาราตอบ

“ ทำเพลง ในดวงมาน ขึ้นมาใหม่ได้ไหม ? ” หนุ่มใหญ่ถามอีกครั้ง

สาริสามองบิดาของเธออย่างแปลกใจ ระคนรู้สึกตกใจเล็กน้อย

“ ทำไมต้องเป็นเพลงนี้ล่ะคะ ? ” เธอถาม

อมรวิสุทธิ์ยิ้มให้ ก่อนจะบอกบุตรสาวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ สมัยที่โรงแรมนี้สร้างเสร็จใหม่ๆ ใครๆ ต่างก็ชอบมานั่งทานข้าว พักผ่อน และมานั่งฟังเพลงที่วงดนตรีของพ่อเล่นกันทุกคืน รวมไปถึงชาวต่างชาติที่มาเข้าพัก...ปู่ของลูกเป็นคนใจดี เขาสร้างโรงแรมนี้ขึ้นมาโดยหวังว่าจะให้พ่อช่วยบริหาร และระหว่างนั้นก็อนุญาตให้พ่อทำสิ่งที่รักควบคู่กันไป เพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจที่นักร้องชื่อดังส่วนใหญ่ต่างมีจุดเริ่มต้นมาจากที่นี่ รวมไปถึงโรส รสรินทร์... ” หนุ่มใหญ่ระลึกความหลังเมื่อครั้งที่พบกับนักร้องสาวเป็นครั้งแรก

“ ...ตอนนั้นเธอเพิ่งจะอายุสิบแปดปี มีน้ำเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ ร้องได้ทั้งเพลงไทยและสากล เป็นที่ถูกอกถูกใจกับลูกค้าที่เข้ามาฟัง รวมถึงพ่อที่หลงใหลในน้ำเสียงของเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน จนถึงขนาดแต่งเพลงให้เธอร้องตั้งมากมาย และในดวงมานก็เป็นหนึ่งในเพลงเหล่านั้น...ไม่น่าเชื่อว่าหลังจากเพลงนี้ได้ถูกขับร้องออกไป จะสร้างชื่อเสียงให้กับเธอได้มากมายขนาดนี้ ” อมรวิสุทธิ์เล่าเรื่องราวความประทับใจในครั้งนั้นให้ลูกสาวฟัง

“ คุณพ่อกับโรสเคย...คบกันเหรอคะ ? ” สาวน้อยถาม

“ ใช่!! เราเคยคบกัน ก่อนที่พ่อจะเจอกับแม่ของลูก ” หนุ่มใหญ่นิ่งไป

       ป้าติ่งและสาริสาสังเกตได้ถึงสีหน้าของอมรวิสุทธิ์ที่บ่งบอกได้ถึงความโศกเศร้าที่กำลังเข้ามา

“ และตอนนี้ลูกก็จะต้องเป็นคนที่ร้องเพลงนี้แทนเขา ” หนุ่มใหญ่กล่าวขึ้น

“ ดีเลยค่ะ!! เพลงเก่านำมาทำใหม่ ต้องไฉไลกว่าเดิมแน่ๆ ” ป้าติ่งว่า

“ ต...แต่มันจะยิ่งทำให้เขาเกลียดหนูมากขึ้นนะคะ ” สาวน้อยรีบบอก