เหนื่อยจังกับการหายใจ

ยิ่งนานวัน ฉันยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตฉันบ้าง
สภาวะตอนนี้ ฉันเป็นคนแย่มาก นิสัยไม่ดี ไม่เอาใครเลย ไม่สนใจใครเลย บางทีแหมกระทั้งความสุขตัวเอง
บางวันก็ไม่อยากกินข้าว นอนไม่หลับ เหนื่อย หมดแรง จำไรได้บ้างไม่ได้บ้าง
ใครพูดไร ก็คิดว่าเขากำลังว่าเราไปหมด
ใกล้แล้วค่ะ คิดว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้าไปแล้ว
ยิ่งนับวัน ยิ่งรู้สึกเหมือนล่องลอย ว่างเปล่า บางทีเดินผ่านคนมากมาย แต่เหมือนเรายืนอยู่คนเดียวไม่เห็นใครเลย
ฉันพยายามแล้ว ได้แป๊บเดียวเท่านั้น ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก
ฉันไม่รู้จะพยายามยังไงแล้ว ถ้าอยู่ไปไร้ค่าไม่มีความเป็นคนเหลืออยู่ จะมีชีวิตไปทำไม อยู่ไปให้ พ่อแม่อับอาย
ไม่ได้ต้องการความเห็นใจ แต่ท้อมาก ท้อที่สุด