"Jeff the killer"
ลักษณะของเขาคือ ชายผมดำ ใส่เสื้อกันหนาวสีขาว ผิวขาวซีด (ใส) กางเกงยีนสีดำ รองเท้าสีแดงขาว
ลักษณะหน้าตาคือ ตากลมโต ปากฉีกเกือบถึงใบหู เอาง่ายๆ หน้าตาน่ากลัว
เจฟฟ์นั้นเมื่อวัยเด็ก มีแผลลึกฝังใจร้ายแรง คือผมสรุปได้ว่า ไปสู้เพื่อปกป้องคนอื่น แต่ว่าโดนทำร้ายจน
ปากฉีก แถมโดนแม่โกหกหลอกหลวง ทุกคนในครอบครัวเกลียด เห็นว่าเป็นตัวประหลาด นั่นคือแผลใจ

ซึ่งเป็นตัวจุดฉนวน ให้เขากลายเป็นฆาตกร เขาเริ่มออกฆ่าคนครั้งแรก เมื่อหลังหนีออกจากบ้านได้ไม่นาน ผู้คนเรียกเขาว่า "ฆาตกรปริศนา" ซึ่งผมแปลและเรียบเรียงได้ดังนี้

หลังจากสัปดาห์ที่มี การฆาตกรรมสยองต่อเนื่องเกิดขึ้น ในรัฐๆหนึ่ง ผู้คนต่างหวาดกลัว กับฆาตกร ปริศนาดังกล่าว ตำรวจในรัฐ ได้รีบเร่งหาหลักฐานและเบาะแส เพื่อตามจับคนร้าย พวกเขาได้หลักฐานเพียงเล็กน้อย แต่ก็ได้เจอผู้รอดชีวิตรายหนึ่ง ซึ่งเขาได้ต่อสู้กับฆาตกรปริศนา อย่างกล้าหาญ

จนสามารถรอดออกมาได้ เขาจึงได้มาให้ปากคำ กับตำรวจ และเล่าเป็นเรื่องว่า
"ผมจำได้ว่า ผมตื่นนอนจากฝันร้ายในตอนกลางดึก แต่น่าแปลก ที่เหงื่อของผมไม่ไหลออกมา ผมรู้สึกว่า มีลมเย็นๆพัดเข้ามา ทั้งๆที่ผมปิดหน้าต่าง และ ไม่ได้เปิดแอร์เลย ผมรู้สึกเหนื่อย และ หนาวมาก

ผมลองหันซ้ายและขวา ไปรอบๆ ขณะที่ผมหันหน้า ผมสังเกตุเห็น สิ่งผิดปกติตรงหน้าต่าง หน้าต่าง!! หน้าต่างถูกเปิดออก ทั้งๆที่ผมปิดมัน ขณะที่ผมกำลังจะนอน ผมหัวเสียนิดหน่อย แต่ก็พยายามคิดว่า "วันนี้ลมแรง ลมอาจจะพัดจนหน้าต่างเปิดก็ได้" ทั้งๆที่ หน้าต่างนั้นเป็นบานเลื่อน ซึ่งลมไม่สามารถพัดจากด้านล่างเพื่อเปิดได้อยู่แล้ว แต่ผมก็พยายามคิด ให้ตัวเองใจเย็น ผมลุกไปปิดหน้าต่างอีกครั้ง

และกลับมานอนที่เตียง ขณะผมนอน ผมมีความรู้สึกประหลาดที่ว่า "เหมือนมีใครจ้องมองผม อยู่ตลอดเวลา" ผมนอนไม่หลับ จึงเงยหน้ามองไปตรงเพดาน ผมตกใจสุดขีด!! เมื่อมีคนบางคน เอาสายตา
อันน่าสยดสยองจ้องมองผม เขาคนนั้น เกาะอยู่ตรงช่องแคบที่เพดาน ผมเริ่มหัวเสียหนักเข้าไปอีก

เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา ปากของเขาฉีกเป็นสีแดงเกือบถึงติ่งหู!! เขากระโดดลงมาตรงท้ายเตียงของผม และพูดประโยคสั้นๆว่า "Go To Sleep" เขากล่าวพร้อม "รอยยิ้มอันน่ากลัว" กล่าวจบเขากระโดดเล็งมีดที่เขาถือ มาตรงหัวใจของผม ผมหลบและพยายาม ต่อสู้กับเขา ผมรีบวิ่งไปเคาะตรงประตู หน้าห้องพ่อ
เพื่อให้พ่อช่วย เขาตามผมมาแล้ว!! ในขณะนั้น เป็นจังหวะเดียวกับที่พ่อผมเปิดประตูออกมา
เขาคนนั้น ปามีดโดนไหล่พ่อของผม!! และเขาอาจจะฆ่าผมกับพ่อแล้วก็ได้ หากคนในบ้านไม่โทรแจ้งตำรวจ ผมรีบพาพ่อมายังโรงรถ เพื่อขี่รถพาพ่อไปโรงพยาบาล ขณะขี่รถออกมาจากโรงรถ
ผมเห็นชายคนดังกล่าว วิ่งไปด้วยความเร็วมากตามถนน ลักษณะของเขาคือ ผู้ชายผมดำ ผิวขาวซีด ใส่เสื้อกันหนาวสีขาว ใส่กางเกงยีนสีดำ และ ใส่รองเท้าสีแดงขาว เขาหันหน้ากลับมา พร้อมแสยะยิ้ม อันน่ากลัว ซึ่งเขาต้องกลับมาหา
ผมและครอบครัวอีกแน่ๆ!!" -------
ความสามารถของเขาคือ เป็นคนที่อึดมาก ทนพิษบาดแผลได้สบาย แปปเดียวหายจากอาการเป็นแผล
ตายยาก วิ่งเร็ว ความสามารถสูง และเป็นคน บ้าคลั่ง เสียสติ
ชื่อของมันคือ เจฟฟ์ เดอะ คิวเลอร์ อ้ากกก!!
หลังจากเล่าจบ ทุกคนในสถานีนั้นถูกฆ่าตายอย่างน่าสยอง
ถ้าใครที่มาเจอสมุดนี้ขอให้คิดว่าท่าน
ไม่มีวันหนีจากมันได้!!


"Eyeless Jack"
สวัสดี ผมชื่อ Mitch ผมจะมาเล่าประสบการณ์ที่ผมเจอ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติ หรืออะไรก็ตามที่พวกงี่เง่าพยายามจะอธิบายเกี่ยวกับสิ่งเหนือธรรมชาตินี้ แต่หลังจากที่ มัน มาหาผม มันทำให้ตอนนี้ผมเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติแล้วหล่ะ หนึ่งสัปดาห์ต่อมาผมกำลังจะย้ายไปอยู่กับพี่ชาย Edwin หลังจากที่บ้านของผมโดนยึด ในตอนที่ผมเก็บข้าวของ Edwin เห็นด้วยกับความคิดที่ผมจะไปอยู่ด้วย เพราะเราไม่ได้เจอหน้ากับมาสิบปีแล้ว ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ทันที่ที่ผมย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ผมก็ผลอยหลับไป หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ผมได้ยินเสียงกรอบแกรบมาจากข้างนอกในเช้าวันหนึ่ง ผมคิดว่ามันเป็นแร็คคูน ดังนั้นผมจึงไม่สนใจและนอนต่อ เช้าวันต่อมา ผมเล่าเรื่องนี้ให้ Edwin ฟังและเขาก็เห็นด้วย ในคืนถัดมา อย่างไรก็ตาม ผมได้ยินเสียงหน้าต่างของผมเปิดตามด้วยเสียงบางอย่างดัง ราวกับว่ามีบางสิ่งเข้ามาในห้องของผม ผมพุ่งขึ้นมาและมองไปรอบ ๆ ห้องของผม แต่ก็ไม่เห็นอะไร เช้าวันถัดมา Edwin วางถ้วยกาแฟลงเมื่อเขาเห็นผม เขาให้ผมดูกระจก แล้วผมก็พบแผลใหญ่บนแก้มซ้ายของผม หลังจากนั้นผมก็รีบไปโรงพยาบาล หมอบอกผมว่าผมเดินละเมิอ แต่เขาก็แสดงบางอย่างให้ผมเห็นมันทำให้เลือดผมแข็งตัว เขายกเสื้อผมจนผมมองเห็นรอยเย็บบริเวณไต ตาของผมเบิกกว้าง "ไตซ้ายของคุณหายไปในคืนที่ผ่านมา เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ขอโทษด้วยครับ Mitch" หมอบอกผม คืนถัดมาเป็นจุดแตกหักของผม ประมาณเที่ยงคืน ผมตื่นขึ้นมาพบกับสายตาที่หน้ากลัวอย่างแท้จริง ผมมองใบหน้าของ มัน ในฮูดสีดำ หน้ากากสีน้ำเงินดำที่ไม่มีจมูกหรือปาก สิ่งทีทำให้ผมกลัวคือมันไม่มีลูกตา มีเพียงความว่างเปล่า มีเหมือนสารสีดำหยดลงมาจากซ็อกเก็ต ผมรีบหยิบกล้องมาถ่าย หลังจากที่ผมได้ภาพมัน มันก็พุ่งมาที่ผมพยายามใช้กรงเล็บเปิดหน้าอกผมไปถึงปอด ผมเลยถีบเข้าที่หน้ามัน แล้ววิ่งออกจากห้อง หยิบกระเป๋าสตางค์ ผมต้องการเงิน แล้ววิ่งออกจากบ้านของพี่ในคืนนั้น ผมที่สุดสิ้นสุดในป่าใกล้บ้าน Edwin แล้วสะดุดก้อนหิน ผมหมดสติและตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล หมอเข้ามาในห้อง มีคนหนึ่งได้รับการรักษาก่อนผม "ฉันมีข่าวดี และข่าวร้าย Mitch" หมอบอก "ข่าวดีก็คือคุณได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย และครอบครัวคุณกำลังมารับกลับบ้าน" ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ข่าวร้ายคือ พี่ชายเธอโดนฆ่าตายด้วยบางสิ่ง เสียใจด้วยครับ" ครอบครัวผมพาผมมาบ้าน Edwin เพื่อเก็บข้าวของที่เหลือ ซึ่งผมไม่ได้ทำ เมื่อผมเข้ามาในห้องของผม ผมรู้สึกกลัว แต่ก็ยังอยู่ในความสงบ ผมเก็บกล้องของผมที่ตกอยู่บนทางเดินในห้องโถงที่ติดกับห้องของผม ผมเห็นศพของ Edwin และบางอย่างเล็กๆที่นอนอยู่ถัดไป ผมหยิบมันมาแล้วขึ้นรถของครอบครัว ไม่มีใครพูดเรื่องศพของ Edwin ผมมองดูสิ่งที่หยิบมาแล้วอาเจียนออกมา มันคือไตของผมที่โดนกินไปแล้วครึ่งหนึ่ง โดยมีของเหลวสีดำอยู่บนมัน


"The Suicide Portrait"
เมื่อไม่นานมานี้ มีข่าวเกี่ยวกับสาววัยรุ่นคนหนึ่งได้ฆ่าตัวตาย แต่ก่อนตายเธอได้วาดภาพ (เชื่อว่าเธอวาดภาพตัวเอง) แล้วสแกนมันและโพสต์ออนไลน์
และแล้วข่าวลือนี้ก็แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วราวกับไฟป่า มีการโพสต์ภาพดังกล่าวมากมายหลายเว็บ ภาพดังกล่าวเป็นผุ้หญิงหน้าตาดีที่มีดวงตาสีฟ้า และต่อมาก็มีข่าวลือน่ากลัวว่าสาวที่ฆ๋าตัวตายนั้นวิญญาณของเธอไม่ได้ไปเกิด หากแต่กลับสิงลงในรูปภาพ หากใครก็ตามจ้องมองภาพโดยเฉพาะดวงตาของเธอ คนที่จ้องหากมีความรู้สึกเศร้ารู้สึกอยากฆ่าตัวตายคล้ายกับเพลง 'Gloomy Sunday' หรือไม่ก็รู้สึกว่าภาพเคลื่อนไหว และบางข่าวลือบอกว่าหากจ้องดวงตาเธอนานมากกว่า 5 นาที คนที่จ้องจะถูกเอาชีวิตหลังจากทำแบบนี้
ใครอยากดูภาพแบบเต็มๆ ไปที่ลิงค์ด้านล่าง (ปล. เท่าที่อ่านรู้สึกจะเป็นข่าวลือขำๆ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.ethereality.info/ethereality_website/paintings_drawings/new/illustrations/melancholic_princess/melancholic_princess.htm

"The Smiling Man"
เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญของฝรั่งจากเว็บ Creepypasta Wiki เล่าคร่าวๆ ว่า ที่เมืองใหญ่แห่งหนึ่งในอเมริกา มีพยานหนึ่งได้เล่าว่า วันหนึ่งในขณะที่เขาออกจากบ้านตอนดึก เดินบนถนนที่ร้างคนอยู่นั้น เขาก็พบชายคนหนึ่งที่ “เต้น” บนทางเท้า เขาเดินด้วยท่าทางแปลกๆ คล้ายกับวอลซ์ แล้วก็เต้นมุ่งหน้ามาทางเขา
ตอนแรกชายคนนั้นคิดว่าคนเต้นอาจเขา เมื่อคนเต้นเข้ามาใกล้ๆ เขาก็พบว่าเขาตัวสูง สวมสุดเก่า และเมื่อชายเต้นใกล้เขา ก็ได้เห็นใบหน้าชายเต้นชัดเจน ดวงตาของเขาเปิดกว้าง ดูดุร้าย หัวเอียงด้านหลัง เล็กน้อย จ้องมองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน ปากของชายเต้นยิ้มกว้างมากราวกับเหมือนการ์ตูน แต่รอยยิ้มแฝงไปด้วยความเจ็บปวดจนดูเหมือนคนบ้าสติแตกได้ที่

เมื่อเขาเห็นชายยิ้มก็รู้สึกใจไม่ดี เขาจึงเดินผ่านชายยิ้มแบบไม่สนใจ และเมื่อเขาย้อนกลับไป เขาก็พบชายยิ้มหายไป หากแต่เมื่อเขาเดินอีกสักพักเขาก็หันมาดูข้างหลังอีกครั้ง คราวนี้เขาเห็นชายยิ้มอีกครั้ง เขาวิ่งเขย่งราวกับตัวการ์ตูน แต่ก็รวดเร็วจนน่ากลัวมาก ด้วยความตกใจเขาจึงวิ่งหนีชายยิ้มแบบไม่คิดชีวิต ในขณะที่วิ่งชายยิ้มยังมองไปที่ท้องฟ้า และมีเสียงครวญคราง

จนกระทั่งเขาวิ่งมาถึงถนนที่มีการจราจรเบาบาง และมีแสงไฟส่อง เขาก็พบชายยิ้มหายไปแล้ว และหลังจากนั้นเป็นต้นมาเขาก็ไม่ออกไปเดินเล่นอีกเลย เพราะประสบการณ์ที่น่าขนลุกดังกล่าว


cr.http://www.horrorclub.net/