แล้วเอาข้อเท็จจริงมาถกกัน

มีแต่มโนเถียงตะพึดตะพือไปวัน ๆ     

ยกตัวอย่างสักสองเรื่อง

หนึ่ง  คือเรื่องไอ้แหลหนีทหาร  

เห็นไหมครับ  สลิ่มไม่มีข้อเท็จจริงอะไรเลย  แต่เถียงตะบัน
บ้างก็ว่าไอ้แหลเรียน รด.ที่อังกฤษ
บ้างก็ว่าเอกสารทางการออกให้  จะผิดได้ไง
บ้างก็ว่า  ไอ้แหลสมัครเป็นอาจารย์  ไม่ได้หนีทหาร  ทั้งที่ไอ้แหลไม่มี สด.43
บ้างก็ว่า  ไอ้แหลสมัครเป็นอาจารย์เพราะอยู่ในระหว่างการผ่อนผัน  แต่พอถามหาใบผ่อนผัน  ก็มิดอิ่มสิ่มไป
หนักสุด  ก็เถียงว่า  นายพลในกองทัพ  มีใครเกณฑ์ทหารบ้างล่ะ

มันเหมือนไม่มีสมองเอาซะจริง ๆ

สอง  คือเรื่อง 99 ศพ  ที่เป็นเรื่องฟ้องร้องกันอยู่ในตอนนี้

เรื่องนี้ก็เถียงแบบไม่รู้ห่าน   ทั้งที่อยู่กับเน็ต  มีข่าวสารมากมายให้สืบค้น ให้ศึกษาข้อเท็จจริง

เถียงมั่วมาแบบไม่รู้ห่านสักคน

ทั้งที่คดีนี้นั้น    มีคนตาย 99 ศพ    ก็ส่งผลการตายแต่ละศพไปให้ศาลสอบสวนสาเหตุการตาย
ว่าตายเพราะใคร  ตายเพราะเหตุใด  
ซึ่งถึงตอนนี้  มีเกือบยี่สิบศพที่ศาลสั่งว่าตายเพราะทหารยิง
บางศพ  ศาลก็สั่งว่า  ไม่รู้ตายเพราะใครยิง

และต้องสอบสวนการตายอีกหลายศพ

เกือบยี่สิบศพนี่แหละ  ที่ดีเอสไอ  ตำรวจ  อัยการ  เขาตั้งคณะทำงานร่วมกัน
พิจารณาฟ้องไป    หนึ่งเหตุการณ์ก็หนึ่งคดี   ก็จะไล่ฟ้องไป   ศาลจะสั่งรวมคดีหรือไม่  ก็แล้วแต่ศาล
เขาไม่ได้ฟ้องเหมารวมมั่ว ๆ ว่า  99 ศพน่ะตายเพราะทหารหมด  เพราะไอ้แหลสั่งหมด
ฟ้องไปตามหลักฐาน  ตามพยานที่มี   ที่ชัดเจนแล้วเท่านั้น

แต่สลิ่มมันไม่รู้ห่าน   เถียงมั่วเต็มบอร์ด



ใครจะผิด  ใครจะถูก   เอาข้อมูล  เอาข้อเท็จจริง  เอาหลักฐานมาถกแย้งกัน
มันจะได้บทสรุป  ว่าควรเป็นอย่างไร
ไม่ใช่ไม่มีห่านอะไรในสมองเลย  นอกจากมโน  แล้วก็เถียงไปวัน ๆ

คิดดูสิครับ  ถึงวันนี้   8 ปีแล้ว (นับจากปี 49 ที่ไอ้แป๊ะลิ้มใส่ร้ายเรื่องนี้)  
สลิ่มจำนวนมากยังเพ้อละเมอพล่ามเรื่อง 31 ธ.ค. 46  ที่รัฐบาลทักษิณให้เป็นวันทำการอยู่เลย
8 ปีผ่านไป  แทนที่จะสืบค้นข้อมูลจนได้ข้อเท็จจริงแล้ว   มันยังไม่ทำ   ยังเอาแต่เชื่อตามที่เคยเชื่อ
เอือมจริง ๆ

เห็นซาหลิ่มทีไร  ก็อยากกินทีนั้น
แต่พอคิดถึงสลิ่มขึ้นมา    หมดอารมณ์กินทันที



บ่นไปงั้น
ประสาคนหล่อ