เคยรู้สึกว่าชีวิตตัวเองไร้ค่ามั้ยคะ

ปัญหาของเราเริ่มมาตั้งแต่รู้ตัวว่าท้องแล้วฝ่ายชายไม่รับผิดชอบ เขาสั่งให้เราทำแท้งแต่เราไม่ทำหลังจากนั้นเจาก็ทิ้งเรากับลูกอย่างไม่มีเยื่อใยแถมยังเอาผู้หญิงคนใหม่มาด่าเราเสียๆหายๆ ที่บ้านเขารู้เรื่องหมดทุกอย่างแต่ก็ไม่เคยมีใครยื่นมือเข้ามาแสดงความรับผิดชอบ อนาคตการงานที่เราฝันถึงกำลังจะเริ่มแต่ก็ต้องมาชะงักเพราะมีภาวะแท้งคุกคามต้องอยู่บ้านเฉยๆทำงานหนักไม่ได้ขอเงินแม่ใช้ไปวันๆเหมือนมีชีวิตแค่ให้พ้นไปวันๆเท่านั้นเอง เราตกลงกับญาติห่างๆว่าหลังจากคลอดจะยกลูกให้เป็นบุตรบุญธรรมของเขาเพราะพี่เขามีลูกไม่ได้แต่ก็มีคนรู้จักบางคนไม่เห็นด้วยคอยพูดจาประชดประชันว่าอุ้มท้องมาตั้งเก้าเดือนลูกตัวเองแท้ๆยกให้คนอื่นไปเลี้ยงได้ไงพูดประมาณว่าเราไม่รักลูก ความรู้สึกของเราคืออยากให้ลูกได้มีครอบครัวที่อบอุ่นไม่รู้สึกขาดลูกทั้งคนทำไมจะไม่รักยอมให้คนแถวบ้านตราหน้าว่าท้องไม่มีพ่อเพื่อให้เขาได้เกิดมานี่เราไม่รักลูกหรอ
ความเจ็บปวดมันสะสมมากขึ้นทุกวันอยากที่ร้องไห้ฟูมฟายจนตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นอึดอัดจนไม่มีน้ำตาไหล
สับสนท้อใจมากแต่ไม่รู้จะระบายกับใครรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวปัญหาคอยหาเรื่องมาให้แม่ปวดหัว

ปัญหาของเธอจบเพียงแค่เธอตัดการรับรู้ตัดเรื่องของฉันและลูกออกไปจากชีวิต แต่รู้มั้ยว่าคนที่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างฉันมันรู้สึกแย่มากแค่