ก่อนอื่นต้องบอกว่ายืมล๊อคอินเพื่อนมานะครับเพราะปกติได้แต่อ่านไม่มีล๊อคอิน..................
.
.
.
เรื่องมีอยู่ว่าผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงผู้หญิงที่เป็นเหมือนแรงบัลดาลใจให้ผมมีวันนี้ แต่พอผมมีโอกาสที่จะสานสัมพันธ์ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิด
.
.เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ประมาณสามปีก่อนครับหลังจากผมอกหักซมซานจนต้องพาตัวเองย้ายที่ทำงานเพื่อมารักษาแผลใจและใช้เวลาอยู่นานกว่าอาการจะดีขึ้น ระหว่างนี้ผมได้เจอรุ่นน้องที่ทำงานคนนึงครับทำอยู่คนละแผนกแต่บางโอกาสก็ได้ติดต่อประสานงานกันบ้าง ช่วงระยะเวลาหนึ่งที่ผมได้รู้จักเธอผมรู้สึกเหมือนชีวิตผมเริ่มมีหวังขึ้นอีกครั้ง เธอไม่ใช่คนสวยแต่เป็นคนน่ารัก เรียบร้อย ระหว่างนี้เราต่างคนต่างแค่รู้จักชื่อกันแต่ไม่ได้มีการตีสนิทใดๆ หลายเดือนต่อมาผมได้ย้ายมาซื้อคอนโดใกล้ที่ทำงานเหมือนเป็นโชคสองชั้นที่บังเอิญได้อยู่ที่เดียวกับน้องเขาแต่อยู่คนละชั้น ผมอยู่ชั้น5 เธออยู่ชั้น3 ตลอดเวลาตั้งแต่ได้รู้จักเธอผมแอบมองแอบชอบโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกในใจบอกผมว่าคนนี้แระต้องเป็นคู่ของผม(ซึ่งไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตั้งแต่เมื่อไหร่ และทำไมผมถึงคิดแบบนั้นก็ไม่รู้)แต่มันเหมือนฝังหัวผมมาตลอดว่ามันต้องเป็นแบบนั้น
.
.
แต่ตอนนั้นผมรู้ตัวดีว่าผมยังไม่พร้อมที่จะจีบเธอเพราะผมอยากเคลียตัวเองให้เรียบร้อย อยากมีความมั่นคงในฐานะการงาน ผมจึงมีเธอเป็นแรงบัลดาลใจในการสู้ฝัน ผมอยากเป็นคนที่ดีพร้อมสำหรับเธอ สามปีที่ผ่านมานอกจากครอบครัวก็มีแต่เธอที่เป็นแรงผลักดัน (กำลังใจโดยที่เธอไม่เคยรู้) เนื่องจากงานที่ผมทำต้องเดินทางออกต่างจังหวัดตลอด เวลาที่เจอเธอจึงนานๆเจอที ยิ่งวันไหนเจอแค่เดินผ่านยิ้มทักทายผมก็เหมือนถูกรางวัลเลขท้ายสองตัว วันไหนโชคดีได้ขึ้นลิฟท์พร้อมกันสองคนยิ่งเหมือนกับถูกแจ๊คพอตเงินล้าน ..
.
.
ตลอดสามปีที่ผ่านมาผมเฝ้ามองเธอไกลๆมาตลอด เพียงแค่อายไม่กล้าที่จะเข้าไปทักทายให้มากกว่านี้ เธอไม่มีใครแน่นอนเพราะผมให้เพื่อนที่ทำงานแผนกเดียวกะน้องเขาสืบให้ตลอดผมพัฒนาตัวเองตลอดสามปีทั้งงานนอกงานในผมรับทำ ไม่เที่ยวไม่วอกแวก จนกระทั่งวันนี้ผมพร้อมทั้งฐานะและความรู้สึกที่เคลียจากแฟนเก่าอย่างใสสะอาด ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะจีบเธอจึงเลือกเวลาช่วงที่บริษัทจัดไปเที่ยวต่างจังหวัด ผมทำทุกวิธีเพื่อให้ได้เข้าใกล้เธอแต่เธอก็เหมือนไม่สนใจ ผมเข้าไปขอเบอเธอก็ให้แบบเกรงใจ ผมโทรไปคุยก็ถามคำตอบคำ ผมยังไม่หมดหวัง พยายามแสดงทุกอย่างว่าสนใจเธอแต่เหมือนเธอก็คุยกับผมแค่น้อยนิด ชวนไปทานข้าวก็ไม่ไป ชวนไปเดินเล่นก็ไม่ไป สุดท้ายผมเลยแอดไลน์เธอแล้วลองทักไปเธอเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ..
.
.
ผมกำลังรู้สึกว่าความฝันที่ผมเฝ้ารอพอผมเดินเข้ามาใกล้มันกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิดเลย ตอนนี้บอกตามตรงว่าผมเริ่มท้อ เริ่มรู้สึกเหมือนคนอกหักทั้งๆที่ยัไม่ได้เริ่มรักสักนิ๊ดดดด....ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ผ่านมาผมถึงมั่นใจเหลือเกินว่าวันนึงเธอต้องเป็นแฟนผม..ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่พอเอาเข้าจริงชีวิตมันไม่ง่ายเลยเมื่อต้องมารับรู้ว่าบุคคลที่เป็นกำลังใจให้เรามาตลอดสามปีมันกำลังเป็นเพียงแค่บุคคลในฝัน..
.
.
ผมควรทำอย่างไรต่อไปดีครับ ตอนนี้รู้สึกสับสน และหมดหวังมาก
.
.
ขอบคุณที่รับฟังครับ
ผมกำลังรู้สึกสิ้นหวังกับสิ่งที่หวังมาตลอด++++++++
.
.
.
เรื่องมีอยู่ว่าผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงผู้หญิงที่เป็นเหมือนแรงบัลดาลใจให้ผมมีวันนี้ แต่พอผมมีโอกาสที่จะสานสัมพันธ์ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิด
.
.เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ประมาณสามปีก่อนครับหลังจากผมอกหักซมซานจนต้องพาตัวเองย้ายที่ทำงานเพื่อมารักษาแผลใจและใช้เวลาอยู่นานกว่าอาการจะดีขึ้น ระหว่างนี้ผมได้เจอรุ่นน้องที่ทำงานคนนึงครับทำอยู่คนละแผนกแต่บางโอกาสก็ได้ติดต่อประสานงานกันบ้าง ช่วงระยะเวลาหนึ่งที่ผมได้รู้จักเธอผมรู้สึกเหมือนชีวิตผมเริ่มมีหวังขึ้นอีกครั้ง เธอไม่ใช่คนสวยแต่เป็นคนน่ารัก เรียบร้อย ระหว่างนี้เราต่างคนต่างแค่รู้จักชื่อกันแต่ไม่ได้มีการตีสนิทใดๆ หลายเดือนต่อมาผมได้ย้ายมาซื้อคอนโดใกล้ที่ทำงานเหมือนเป็นโชคสองชั้นที่บังเอิญได้อยู่ที่เดียวกับน้องเขาแต่อยู่คนละชั้น ผมอยู่ชั้น5 เธออยู่ชั้น3 ตลอดเวลาตั้งแต่ได้รู้จักเธอผมแอบมองแอบชอบโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกในใจบอกผมว่าคนนี้แระต้องเป็นคู่ของผม(ซึ่งไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตั้งแต่เมื่อไหร่ และทำไมผมถึงคิดแบบนั้นก็ไม่รู้)แต่มันเหมือนฝังหัวผมมาตลอดว่ามันต้องเป็นแบบนั้น
.
.
แต่ตอนนั้นผมรู้ตัวดีว่าผมยังไม่พร้อมที่จะจีบเธอเพราะผมอยากเคลียตัวเองให้เรียบร้อย อยากมีความมั่นคงในฐานะการงาน ผมจึงมีเธอเป็นแรงบัลดาลใจในการสู้ฝัน ผมอยากเป็นคนที่ดีพร้อมสำหรับเธอ สามปีที่ผ่านมานอกจากครอบครัวก็มีแต่เธอที่เป็นแรงผลักดัน (กำลังใจโดยที่เธอไม่เคยรู้) เนื่องจากงานที่ผมทำต้องเดินทางออกต่างจังหวัดตลอด เวลาที่เจอเธอจึงนานๆเจอที ยิ่งวันไหนเจอแค่เดินผ่านยิ้มทักทายผมก็เหมือนถูกรางวัลเลขท้ายสองตัว วันไหนโชคดีได้ขึ้นลิฟท์พร้อมกันสองคนยิ่งเหมือนกับถูกแจ๊คพอตเงินล้าน ..
.
.
ตลอดสามปีที่ผ่านมาผมเฝ้ามองเธอไกลๆมาตลอด เพียงแค่อายไม่กล้าที่จะเข้าไปทักทายให้มากกว่านี้ เธอไม่มีใครแน่นอนเพราะผมให้เพื่อนที่ทำงานแผนกเดียวกะน้องเขาสืบให้ตลอดผมพัฒนาตัวเองตลอดสามปีทั้งงานนอกงานในผมรับทำ ไม่เที่ยวไม่วอกแวก จนกระทั่งวันนี้ผมพร้อมทั้งฐานะและความรู้สึกที่เคลียจากแฟนเก่าอย่างใสสะอาด ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะจีบเธอจึงเลือกเวลาช่วงที่บริษัทจัดไปเที่ยวต่างจังหวัด ผมทำทุกวิธีเพื่อให้ได้เข้าใกล้เธอแต่เธอก็เหมือนไม่สนใจ ผมเข้าไปขอเบอเธอก็ให้แบบเกรงใจ ผมโทรไปคุยก็ถามคำตอบคำ ผมยังไม่หมดหวัง พยายามแสดงทุกอย่างว่าสนใจเธอแต่เหมือนเธอก็คุยกับผมแค่น้อยนิด ชวนไปทานข้าวก็ไม่ไป ชวนไปเดินเล่นก็ไม่ไป สุดท้ายผมเลยแอดไลน์เธอแล้วลองทักไปเธอเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ..
.
.
ผมกำลังรู้สึกว่าความฝันที่ผมเฝ้ารอพอผมเดินเข้ามาใกล้มันกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิดเลย ตอนนี้บอกตามตรงว่าผมเริ่มท้อ เริ่มรู้สึกเหมือนคนอกหักทั้งๆที่ยัไม่ได้เริ่มรักสักนิ๊ดดดด....ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ผ่านมาผมถึงมั่นใจเหลือเกินว่าวันนึงเธอต้องเป็นแฟนผม..ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่พอเอาเข้าจริงชีวิตมันไม่ง่ายเลยเมื่อต้องมารับรู้ว่าบุคคลที่เป็นกำลังใจให้เรามาตลอดสามปีมันกำลังเป็นเพียงแค่บุคคลในฝัน..
.
.
ผมควรทำอย่างไรต่อไปดีครับ ตอนนี้รู้สึกสับสน และหมดหวังมาก
.
.
ขอบคุณที่รับฟังครับ