ตำรวจถือเป็นอาชีพที่ประชาชนเกลียดมากที่สุดอาชีหนึ่ง
ผมเป็นลูกตำรวจตั้งแต่เกิดมาตลอดยี่สิบกว่าปี
ตั้งแต่เด็กผมรู้สึกน้อยใจอยู่เสมอเลยว่าในวันหยุดเทศกาลต่างทำไมเพื่อนๆได้ไปเที่ยวกับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา
แต่ผมต้องอยู่บ้านพักตำรวจเพราะพ่อต้องเข้าเวร ในช่วงที่เรียกว่า "7 วันอันตรา ห้ามลาห้ามขาด"
แม่ผมปลอบใจอยู่เสมอว่าเป็นลูกตำรวจต้องอดทน พ่อเป็นตำรวจก็ต้องไปอพนวยความสะดวกให้ประชาชนในช่วงเทศกาล
ชีวิจวัยเด็กของผมวันหยุดยาวในแต่ละปี ไม่เคยได้เที่ยวกับพ่อเลยซักครั้ง "เพราะเป็นลูกตำรวจหรอครับแม่ ต้องเสียสละเนาะ"
เย็นวันหนึ่งพ่อออกเวรเร็ว ผมกับพ่อไปจ่ายตลาดซื้อของมาทำแล้วพ่อก็สอนผมทำกับข้าว เราช่วยกันทำและจะกินมื้อเยนด้วนกัน
พอทำเสร็จผมจัดโต๊ะเรียบร้อย พ่อแม่ลูกก็นั่งล้อมวงกันกินข้าว
พ่อตักข้าวใส่ปากได้คำเดียว(แค่เพียงคำเดียวจริงๆ)ครับ มีวอเรียกกำลังเสริม ว่าเกิดอุบัติเหตุให้ไปด่วน
พ่อวางช้อนแล้วใส่ชุดเครื่องแบบแล้วก็ขี่รถเครื่องออกบ้านไปเลย
ผมรู้สึกสงสารพ่อ สงสารตัวเองด้วย พ่อกับแม่คงไม่รู้สึกอะไรกับเหตุการณ์วันนั้น แต่ผมยังจำติดตาตลอดมา
วันหนึ่งผมนั่งแทคซี่จากดอนเมืองไปสน. ..... พอบอกแทคซี่เท่านั้นแหละ คนขับบ่นตลอดทาง ด่าตำรวจแบบสาดเสียเทเสีย
ผมไม่ตอบโต้อะไร หัวเราะอย่างเดียว "เพราะเป็นลูกตำรวจต้องอดทน" ไม่ว่าใครรู้ว่าเป็นลูกตำรวจผมก็จะต้องถูกเหน็บแนมมาตลอดชีวิต
พ่อเคยบอกว่าตอนพ่อฝึกครูฝึกแกล้งสารพัด ด่าสารพัด ไม่รู้จะแกล้งทำไม แต่พอมาเป็นตำรวจแล้วพ่อจึงได้เข้าใจ
อาชีพนี้จะต้องโดนประชาชนด่าและก-ว-น-ตี-น ใส่อย่างไรบ้าง ต้องความคุมอารมณ์ให้ได้
ตั่งแต่เกิดมาใครๆถามว่าอยากเป็นตำรวจเหมือนพ่อมั้ย ผมก็บอกว่าไม่อยากเป็นมาโดยตลอด
ผมกลัวลูกผมจะไม่ได้เที่ยวในวันเทศกาล ผมกลัวลูกผมต้องรอกินข้าว ผมกลัวลูกผมต้องโดนประชาชนด่า
แต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ผมได้ไปสอบตำรวจแล้วครับ สงสัยมั้ยครับว่าทำไม
ผมได้ทุนไปเรียนภาษาจากเมืองนอก วันนี้จบแล้วทำงานแล้วและก็ยังจะไปสอบนายสิบ
ผมก็ถามตัวเองเหมือนกันว่าทำไม คำตอบอยู่ในใจผมตลอดมา
..............................................................................................................................................................................
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการหาเงินทองมาได้มากแค่ไหน
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการหาความสุขใส่ตัวได้มากแค่ไหน
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการหามาคนรักตัวเองได้มาแค่ไหน
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการช่วยเหลือคนอื่นได้มากแค่ไหน
พลิกหลังตราโล่ ครอบครัวตำรวจ
ผมเป็นลูกตำรวจตั้งแต่เกิดมาตลอดยี่สิบกว่าปี
ตั้งแต่เด็กผมรู้สึกน้อยใจอยู่เสมอเลยว่าในวันหยุดเทศกาลต่างทำไมเพื่อนๆได้ไปเที่ยวกับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา
แต่ผมต้องอยู่บ้านพักตำรวจเพราะพ่อต้องเข้าเวร ในช่วงที่เรียกว่า "7 วันอันตรา ห้ามลาห้ามขาด"
แม่ผมปลอบใจอยู่เสมอว่าเป็นลูกตำรวจต้องอดทน พ่อเป็นตำรวจก็ต้องไปอพนวยความสะดวกให้ประชาชนในช่วงเทศกาล
ชีวิจวัยเด็กของผมวันหยุดยาวในแต่ละปี ไม่เคยได้เที่ยวกับพ่อเลยซักครั้ง "เพราะเป็นลูกตำรวจหรอครับแม่ ต้องเสียสละเนาะ"
เย็นวันหนึ่งพ่อออกเวรเร็ว ผมกับพ่อไปจ่ายตลาดซื้อของมาทำแล้วพ่อก็สอนผมทำกับข้าว เราช่วยกันทำและจะกินมื้อเยนด้วนกัน
พอทำเสร็จผมจัดโต๊ะเรียบร้อย พ่อแม่ลูกก็นั่งล้อมวงกันกินข้าว
พ่อตักข้าวใส่ปากได้คำเดียว(แค่เพียงคำเดียวจริงๆ)ครับ มีวอเรียกกำลังเสริม ว่าเกิดอุบัติเหตุให้ไปด่วน
พ่อวางช้อนแล้วใส่ชุดเครื่องแบบแล้วก็ขี่รถเครื่องออกบ้านไปเลย
ผมรู้สึกสงสารพ่อ สงสารตัวเองด้วย พ่อกับแม่คงไม่รู้สึกอะไรกับเหตุการณ์วันนั้น แต่ผมยังจำติดตาตลอดมา
วันหนึ่งผมนั่งแทคซี่จากดอนเมืองไปสน. ..... พอบอกแทคซี่เท่านั้นแหละ คนขับบ่นตลอดทาง ด่าตำรวจแบบสาดเสียเทเสีย
ผมไม่ตอบโต้อะไร หัวเราะอย่างเดียว "เพราะเป็นลูกตำรวจต้องอดทน" ไม่ว่าใครรู้ว่าเป็นลูกตำรวจผมก็จะต้องถูกเหน็บแนมมาตลอดชีวิต
พ่อเคยบอกว่าตอนพ่อฝึกครูฝึกแกล้งสารพัด ด่าสารพัด ไม่รู้จะแกล้งทำไม แต่พอมาเป็นตำรวจแล้วพ่อจึงได้เข้าใจ
อาชีพนี้จะต้องโดนประชาชนด่าและก-ว-น-ตี-น ใส่อย่างไรบ้าง ต้องความคุมอารมณ์ให้ได้
ตั่งแต่เกิดมาใครๆถามว่าอยากเป็นตำรวจเหมือนพ่อมั้ย ผมก็บอกว่าไม่อยากเป็นมาโดยตลอด
ผมกลัวลูกผมจะไม่ได้เที่ยวในวันเทศกาล ผมกลัวลูกผมต้องรอกินข้าว ผมกลัวลูกผมต้องโดนประชาชนด่า
แต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ผมได้ไปสอบตำรวจแล้วครับ สงสัยมั้ยครับว่าทำไม
ผมได้ทุนไปเรียนภาษาจากเมืองนอก วันนี้จบแล้วทำงานแล้วและก็ยังจะไปสอบนายสิบ
ผมก็ถามตัวเองเหมือนกันว่าทำไม คำตอบอยู่ในใจผมตลอดมา
..............................................................................................................................................................................
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการหาเงินทองมาได้มากแค่ไหน
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการหาความสุขใส่ตัวได้มากแค่ไหน
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการหามาคนรักตัวเองได้มาแค่ไหน
บางคนคิดว่าคุณค่าของตัวเองคือการช่วยเหลือคนอื่นได้มากแค่ไหน