ก่อนอื่น ต้องบอกก่อนว่า จขกท.นี้ ตั้งขึ้นเปน กระทุ้แรก จึงขออภัยในความผิดพลาดทุกประการ
และ กระทุ้นี้ ไม่มีเจตนากล่าวพาดพิงหรือก่อให้เกิด การทะเลาะเบาะแว้งใดใดเกิดขึ้น
เข้าประเดนเลยละกัน.. จขกท.เปน นศเฟรชชี่ในมหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งของภาคเหนือ
ซึ่งแน่นอน คำว่าเฟรชชี่มาคุ่กับ การรับน้อง
คหสต.ตั้งแต่แรกเริ่มของ จขกท.เกี่ยวกับการรับน้องคือ ....ไร้สาระ
ซึ่งในเลือกสาขาของ จบกท.ตอนแรกนั้น เรียกได้ว่าค่อนข้างเสี่ยง
เพราะเลือกเรียนไม่ตรงสาย ซึ่งจขกท.ก็ไม่เคยทราบเกียรติศัพท์ของสาขานี้มาก่อนแต่อย่างใด
คิดแค่ว่า น่าสนใจ เลยเลือกเรียน
....ใกล้ๆจะเปิดเทอมและ รุ่นพี่ได้เรียกรวมให้ไปรับน้องบลาๆว่ากันไป
ซึ่งก็เรียกได้ว่า แสนจะธรรมดา ว๊ากกงว๊ากเกอร์ ลุกนั่ง หมอบ มีสันทนาการ (น้อยครั้งสั_) แต่รับนอก มหาลัย ก็เบสิคใครๆก็ทำกัน
แต่..ทว่า สาขาของจขกท.เองเนี่ยะ มีอาจารที่ดั้นนนนนนนนนน ไม่ชอบการรับน้อง และ รุ่นพี่เองแกก็ไม่เคยยอมทำอะไรให้มันถูกเลยซักครั้งตั้งแต่แรก
จนโดนอาจารจับได้ ครั้งที่1 2 และ 3 ซึ่งก็ยังไม่เค้ยยยยยยย ไม่เคยที่จะลดราวาศอก ไม่ยอมเขียนโครงการเสนออาจารย์ จนต้องโดนแบนกันทั้งรุ่นในวันเปิดเทอมเพราะพี่ๆ โดนดาวน์เกรดวาในสาขา แล้วก็มีการเรียกร้องของเพื่อนๆ จขกท.เองที่ทนไม่ได้ อยู่ไม่ได้ พี่ไม่มาช่วย ฯลฯ
ก็มีการรับน้องเกิดขึ้นอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เปนประเดนมากพี่แกเอาไปรับข้างนอก รับโหดกว่าเดิม และห้ามลาห้ามขาด ห้ามบอกใคร
ก่อนน่านี้ จขกท.ลาบ่อย จึงอาจทำให้เปนที่หมั่นไส้ของเพื่อนๆ ไปจริงเหรอ? ธุระอีกแล้วหรอ? ประมานนั้น
จขกท.จึงตัดสินใจ เดินออกมา เพราะ
1 ถึงรับไป คำว่าเพื่อน ก็ไม่ได้
2 นัด 5โมงเย็น เลิก 5ทุ่ม ประชุมต่อ ไหนจะซ้อมอีก กว่าจะถึงบ้านอีก เช้ามามีเรียน ตายยยยยยยยเยี่ยงเขียด แค่นี้(มั้ง)
ตั้งแต่จขกท.ไปทำกิจกรรมที่พี่พาไป หลักๆเลย อดทน กับ ฝึกรับแรงกดดัน รวมจิตใจเพื่อนให้เปนหนึ่ง(แต่คิดว่าจทกข.เองไม่ผ่านข้อนี้เพราะแค่ตอนที่เอารุ่นอยู่ก็โดนเกลียดไปแล้ว )(แต่ว่าเพื่อนดีก็มีนะ แอบเสียดายอยู่ )แค่นั้น ไอ่ที่ได้สาระจริงๆ คือนั่งคุยกับพี่ ถามตอบกัน แลกเปลี่ยนความคิด จุนให้เข้าใจตรงกัน เลยทำให้จขกท.เปลี่ยนความคิดที่ว่า การรับน้องเปนเรื่องไร้สาระ ไปหมดเลย
ถึงวันนี้ จขกท.ทำตัวเฉยมาเรื่อยๆ เพื่อนๆเองก็เฉย ไม่สนใจ เพราะโดนกฏเหล็กว่า แบนคนไม่เอารุ่น ยกเว้นเรื่องจำเปน อย่างเรียน
แต่ว่าวันนี้จขกท.ไปเจออะไรที่ดั้นนนนน ไม่บอกไม่รู้เลยว่าด่า จขกท.อยู่คือมันชัด
เห็นน่าเห็นหลังกัน คือถ้าเดินมาว่าตรงๆ จขกท.ก็พร้อมจะสวน พูดเล่น ไม่ทำหรอก พ่อแม่ไม่ได้สอนให้หาเรื่องใครก่อน
เขาบอกประมานว่า "อยู่ไม่รอดหรอก จะรอดู คนอื่นเขารู้สันดานหมดแล้ว" ว่าปายยยยยยยย
ขึ้นเลยสิคุณผู้ชม ตอนแรกๆเลยนะตอนที่ตัดสินใจไม่เอารุ่น จขกท.ก็คิดว่าต่างคนต่างอยู่ก็ได้ แค่อย่าล้ำเส้นกัน
เขาเองก็จะไม่ต้องโดนพี่ทำโทษ
เลยจะมาถามความคิดเห็นว่า คิดยังไงกันบ้าง
ขอบคุนที่อ่านจนจบ จขกท.ยังเด็กน้อย คำพูดคำจาไม่ฉะฉานไม่สรวยสวยงาม
อารมณ์ล้วนๆครับ
ปล.คนที่ออกมาเปนเพื่อนจขกท.ก็มีนะครัช เพียงแต่ว่าเหมือนไม่เตมที่จะออกมาเท่าไหร่
ปล.2 จขกท. นิสัยน่าตาปาก
ครับ แต่ว่าจริงใจและรักเพื่อนสุดๆ คือถ้าใครไม่รู้จักจขกท.จริงๆ แรกเจอจะคิดว่า จขกท.ไม่น่าคบที่สุดละครับ
ผมหลงตัวเองใช่ไหม ?
ปล.3 ผมเสียดายเวลาครับ เสียดายตังพ่อแม่ เสียดายเพื่อน พี่ (ดีดี) ครับ
เมื่อไม่เอารุ่น และโดนแบน...จะอยู่ได้ไหม ?
และ กระทุ้นี้ ไม่มีเจตนากล่าวพาดพิงหรือก่อให้เกิด การทะเลาะเบาะแว้งใดใดเกิดขึ้น
เข้าประเดนเลยละกัน.. จขกท.เปน นศเฟรชชี่ในมหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งของภาคเหนือ
ซึ่งแน่นอน คำว่าเฟรชชี่มาคุ่กับ การรับน้อง
คหสต.ตั้งแต่แรกเริ่มของ จขกท.เกี่ยวกับการรับน้องคือ ....ไร้สาระ
ซึ่งในเลือกสาขาของ จบกท.ตอนแรกนั้น เรียกได้ว่าค่อนข้างเสี่ยง
เพราะเลือกเรียนไม่ตรงสาย ซึ่งจขกท.ก็ไม่เคยทราบเกียรติศัพท์ของสาขานี้มาก่อนแต่อย่างใด
คิดแค่ว่า น่าสนใจ เลยเลือกเรียน
....ใกล้ๆจะเปิดเทอมและ รุ่นพี่ได้เรียกรวมให้ไปรับน้องบลาๆว่ากันไป
ซึ่งก็เรียกได้ว่า แสนจะธรรมดา ว๊ากกงว๊ากเกอร์ ลุกนั่ง หมอบ มีสันทนาการ (น้อยครั้งสั_) แต่รับนอก มหาลัย ก็เบสิคใครๆก็ทำกัน
แต่..ทว่า สาขาของจขกท.เองเนี่ยะ มีอาจารที่ดั้นนนนนนนนนน ไม่ชอบการรับน้อง และ รุ่นพี่เองแกก็ไม่เคยยอมทำอะไรให้มันถูกเลยซักครั้งตั้งแต่แรก
จนโดนอาจารจับได้ ครั้งที่1 2 และ 3 ซึ่งก็ยังไม่เค้ยยยยยยย ไม่เคยที่จะลดราวาศอก ไม่ยอมเขียนโครงการเสนออาจารย์ จนต้องโดนแบนกันทั้งรุ่นในวันเปิดเทอมเพราะพี่ๆ โดนดาวน์เกรดวาในสาขา แล้วก็มีการเรียกร้องของเพื่อนๆ จขกท.เองที่ทนไม่ได้ อยู่ไม่ได้ พี่ไม่มาช่วย ฯลฯ
ก็มีการรับน้องเกิดขึ้นอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เปนประเดนมากพี่แกเอาไปรับข้างนอก รับโหดกว่าเดิม และห้ามลาห้ามขาด ห้ามบอกใคร
ก่อนน่านี้ จขกท.ลาบ่อย จึงอาจทำให้เปนที่หมั่นไส้ของเพื่อนๆ ไปจริงเหรอ? ธุระอีกแล้วหรอ? ประมานนั้น
จขกท.จึงตัดสินใจ เดินออกมา เพราะ
1 ถึงรับไป คำว่าเพื่อน ก็ไม่ได้
2 นัด 5โมงเย็น เลิก 5ทุ่ม ประชุมต่อ ไหนจะซ้อมอีก กว่าจะถึงบ้านอีก เช้ามามีเรียน ตายยยยยยยยเยี่ยงเขียด แค่นี้(มั้ง)
ตั้งแต่จขกท.ไปทำกิจกรรมที่พี่พาไป หลักๆเลย อดทน กับ ฝึกรับแรงกดดัน รวมจิตใจเพื่อนให้เปนหนึ่ง(แต่คิดว่าจทกข.เองไม่ผ่านข้อนี้เพราะแค่ตอนที่เอารุ่นอยู่ก็โดนเกลียดไปแล้ว )(แต่ว่าเพื่อนดีก็มีนะ แอบเสียดายอยู่ )แค่นั้น ไอ่ที่ได้สาระจริงๆ คือนั่งคุยกับพี่ ถามตอบกัน แลกเปลี่ยนความคิด จุนให้เข้าใจตรงกัน เลยทำให้จขกท.เปลี่ยนความคิดที่ว่า การรับน้องเปนเรื่องไร้สาระ ไปหมดเลย
ถึงวันนี้ จขกท.ทำตัวเฉยมาเรื่อยๆ เพื่อนๆเองก็เฉย ไม่สนใจ เพราะโดนกฏเหล็กว่า แบนคนไม่เอารุ่น ยกเว้นเรื่องจำเปน อย่างเรียน
แต่ว่าวันนี้จขกท.ไปเจออะไรที่ดั้นนนนน ไม่บอกไม่รู้เลยว่าด่า จขกท.อยู่คือมันชัด
เห็นน่าเห็นหลังกัน คือถ้าเดินมาว่าตรงๆ จขกท.ก็พร้อมจะสวน พูดเล่น ไม่ทำหรอก พ่อแม่ไม่ได้สอนให้หาเรื่องใครก่อน
เขาบอกประมานว่า "อยู่ไม่รอดหรอก จะรอดู คนอื่นเขารู้สันดานหมดแล้ว" ว่าปายยยยยยยย
ขึ้นเลยสิคุณผู้ชม ตอนแรกๆเลยนะตอนที่ตัดสินใจไม่เอารุ่น จขกท.ก็คิดว่าต่างคนต่างอยู่ก็ได้ แค่อย่าล้ำเส้นกัน
เขาเองก็จะไม่ต้องโดนพี่ทำโทษ
เลยจะมาถามความคิดเห็นว่า คิดยังไงกันบ้าง
ขอบคุนที่อ่านจนจบ จขกท.ยังเด็กน้อย คำพูดคำจาไม่ฉะฉานไม่สรวยสวยงาม
อารมณ์ล้วนๆครับ
ปล.คนที่ออกมาเปนเพื่อนจขกท.ก็มีนะครัช เพียงแต่ว่าเหมือนไม่เตมที่จะออกมาเท่าไหร่
ปล.2 จขกท. นิสัยน่าตาปาก
ผมหลงตัวเองใช่ไหม ?
ปล.3 ผมเสียดายเวลาครับ เสียดายตังพ่อแม่ เสียดายเพื่อน พี่ (ดีดี) ครับ