สวัสดีครับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวpantipทุกท่าน นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมขอมาระบายในกระทู้นี้หน่อยนะครับ เนื่องจากตอนนี้ผมได้เลิกกับแฟนที่คบกันมา5ปี เมื่อต้นเดือนสิงหาคมปี57 ครับ เรื่องมีอยู่ว่า
ผมมีแฟนคนนึงเป็นรุ่นน้องในมหาลัยในกทม ที่ได้รู้จักกันเพราะว่ามีรุ่นน้องแนะนำติดต่อให้ บอกว่าน้องคนนี้ ยังไม่มีแฟนครับ ผมก็ได้จีบน้องคนนี้ครับ มีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายๆกัน เรามีจิตที่สื่อถึงกันได้อย่างบอกไม่ได้ครับ เหมือนถูกชะตา ผมเริ่มคุยและจีบเค้าตั้งแต่ตอนนั้น จนเราตกลงกันเป็นแฟนวันที่ 18ก.ค.52 และต่อมาในทุกๆเดือน ของวันที่18 จะเป็นเสมือนวันครบรอบการคบกันว่า กี่ปี กี่เดือน ตลอดมา ผมกับแฟนตอนนั้นอยู่ไกลกันครับ ผมทำงาน ตจว แต่น้องเค้าเรียนป.ตรี ก็ไปหาเค้าบ่อยมากครับ ขับรถไปบ้าง นั่งรถไปบ้าง ทุกอย่างก็ดีครับ มีไปเที่ยวกัน ถ่ายรูปกัน ผมชอบถ่ายรูปครับ ส่วนใหญ่รูปน้องจะเยอะมากในกล้องผม ตลอดเวลาที่คบกัน มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามประสา"คนรักกัน" ตอนนั้นผมเชื่อว่า เวลาห่างกัน น้องไม่เคยนอกใจผมเลย อาจจะมีคิดบ้างแต่ผมก็เชื่อใจเค้าครับ จนเรารู้จักกันมาได้3ปี ผมก็เริ่มสนิทกับญาติผู้ใหญ่ของน้องเค้า น้องเป็นครภาคอีสานครับ ผมภาคกลางตอนบน ผมกับน้องคบกันมาได้4ปีกว่า น้องเรียนจบและกำลังจะรับปริญญา ผมก็ถ่ายรูปให้เธอนะครับ พาไปถ่ายนอกสถาานที่ด้วย ช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมาก อยากจะใช้ชีวิตกันเค้า จนวันที่น้องได้ไปสอบแข่งขันราชการ น้องเคยบอกกับผมนะครับว่าสิ่งที่เค้าทำอยู่ เค้าไม่ชอบเลย แต่ต้องทำเพราะเลือกมาทางนี้ ผมได้แต่คอยให้กำลังใจเค้าครับ จนน้องสอบติด ไปรายงานตัว เค้าก็ยังบอกว่าเค้าจะทำได้ไหมกับที่แห่งนี้ ผมเลยได้แต่บอกว่า สู้ๆ เดี๋ยวก็ดีเอง น้องทำได้อยู่แล้ว
ผ่านไปสักระยะนึงครับ เหมือนน้องเริ่มทำใจกับที่นั่นได้ เริ่มมีเพื่อนทำงาน จนผมคิดว่าเค้าคงเริ่มรักในสิ่งที่ทำแล้ว ผมก็ยังคิดที่จะอยู่กับเค้านะครับ แต่ผมยังติดทำงาน ตจว จนมาระยะหลังผมกับน้องเริ่มห่างกันครับ ผมมีกิจกรรมมากมาย ออกกำลังกายบ้าง ทำงานบ้าง จนน้องเค้าคิดว่าผมลืมเค้าไปชั่วขณะ จนระยะหลังน้องมาบอกว่า เค้าเหงาจัง เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วยกัน ผมจะไปทำงานใกล้ๆเธอไหม บางทีถามจนผมโมโหและตอบไปว่า"ถ้าเหงามาก็หาคนที่สามารถดูแลน้องไหม" บอกตรงๆผมพูดเพราะผมโมโห ผมโมโหตัวเองที่ไปหาน้องไม่ได้ครับ ไม่ได้ต้องการให้เค้ามีคนอื่นจริงๆ ผมเป็นคนไม่ชอบทานเหล้า สูบบหรี่ครับ ชอบตีแบดมินตันอย่างเดียว จนเค้าคิดว่า ผมรักแบดมากกว่ารักตัวเค้า จนผ่านมาถึงวันครบรอบ 5 ปีของเราพอดี วันที่18 ก.ค.57 ก่อนหน้านั้นผมก็ไปหาเธอครับ แต่รับรู้ได้ว่า มีสิ่งผิดปกติระหว่างเรา เธอเริ่มไม่ใส่แหวนที่เคยซื้อให้กันใส่ครับ(แต่ผมใส่ตลอด) จนบางครั้งผมมาดูรูปที่เค้าส่งมาให้ดูเวลาถ่ายรูปทำกิจกรรมต่างๆ ในช่วงเดือนมิถุนายน ไม่ใส่แหวนเลยครับ ผมก็เริ่มสงใส จนมาดูรูปในเฟส ที่เค้าถ่ายรูปกับเพื่อนร่วมงาน ผมก็จะเห็นว่ามีคนๆนึงยืนคู่กับแฟนผมตลอดครับ ผมภาวนาไม่ให้เป็นไปอย่างที่ผมคิด ตอนอยู่ด้วยกัน เค้าก็เริ่มไม่ให้ผมจับโทรศัพย์ครับ โทรศัพย์ ของผม เฟสผม เค้าเคยชอบเช็คของผมนะครับ ผมให้เช็คเพราะผมบริสุทธิ์ใจ ไม่เคยโกหกอะไร แต่ของน้อง ผมไม่เคยเช็คเลยครับ จนมีวันนึงที่มีโทรศัพท์โทรมาหาน้อง เค้าคุยกันนานมากครับ ผมก็แค่คิดว่าเพื่อนร่วมงานโทรมาไม่ก็เพื่อนๆสาว ไม่คิดอะไร
และแล้วก็มาถึงวันที่ผมเสียใจมากที่สุด คือวันที่8 ส.ค. เราไม่คุยกันมาเกือบ7วันได้ครับ เพราะผมกำลังสงสัยว่าแฟนกำลังนอกใจ แล้ววันนี้ผมรู้สึกใจไม่ดีมากๆครับ น้องบอกว่า"เค้ามีคนอื่น ขอโทษนะ" ผมช๊อคครับ ล้มทั้งยืน ตัวเกร็งไปหมด น้ำตาไหลมาจากไหนไม่รู้ ผมเสียสติอย่างมากในเวลานั้น ผมขับรถไปหาเธอครับในวันนั้น เพื่ออยากรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นว่ามันเป็นอะไร เราได้คุยกันครับ เค้าบอกว่า เค้าคบกับอีกคนมาได้ 1 เดือน เค้ารู้สึกรักผู้ชายคนนั้นและผู้ชายคนนั้นก็รักน้อง และที่ผมเสียใจมากคือ ผู้ชายคนนั้นคือคนที่ผมเคยคิดว่า แฟนผมแอบคบด้วย โปรไฟล์ผู้ชายคนนั้นดีมากครับมีอนาคตที่ดี ถ้าเทียบกับผม ผมเหมือนเงิน แต่เค้าเป็นทองเลยครับ แต่ผู้ชายคนนั้นก็น่าจะรู้ว่าผมกับน้องเป็นแฟนกัน(เพราะเป็นเพื่อนกันในเฟส) ผมเสียใจมากจนบอกไม่ถูก น้องบอกว่า น้องรัก2คนในเวลาเดียวกันไม่ได้ น้องต้องเลือก สุดท้ายน้องเลือกอีกคนครับ พร้อมกับเหตุผลคือ จำที่น้องเคยถามได้ไหมว่าจะได้อยู่ด้วยกันไหม ผมตอบ ว่ายังไปอยู่ไม่ได้ตอนนี้ และจำคำพูดที่เคยให้น้องไปมีคนอื่นได้ไหม จำตอนที่เธอทำกิจกรรมมากมายจนลืมน้องไปชั่วขณะได้ไหม มันทำให้น้องเปลี่ยนไปไม่รักผมอีกต่อไปแล้ว
หลังจากวันนั้นผมเสียใจมาตลอด จนถึงทุกวันนี้ ผมทำกิจกรรมแบบเดิมไม่ได้เลยครับ ทุกๆวันศุกร์ ผมจะนั่งรถไป - กลับ ไปทั้งๆที่ไม่มีจุดหมาย ผมไปนั่งๆที่เคยไปเผื่อวันนึงอาจจะได้เห็นเค้าทั้งคู่ ผมรู้สิ่งที่ทำอยู่ไม่มีประโยชน์ครับ มันสายไปแล้ว แต่ผมบอกตรงๆครับ ผมรักคนนี้มาก แต่ก็เข้าใจในเหตุผลของเค้า ว่าเค้าคงเกิดมาคู่กัน แต่ที่ผมจะถามคือ ที่ผมยังลืมเค้าไม่ได้ ที่ผมยังรอเค้ากลับมา มันจะเป็นไปได้ไหม ที่เค้าจะกลับมาหาผมอีกครั้ง ใครที่เคยมีความรักแบบนี้ ลองช่วยให้คำแนะนำผมทีครับ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่ ผมรักเค้าใช่ไหม ถึงแม้วันนี้ผมจะรู้ว่าเค้าคงอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข ผมก็ดีใจที่น้องมีความสุข แต่ผมคิดถึงน้องมากครับ ทุกๆวันจะรอเสียงโทรศัพท์ เสียงไลน์ ทักเฟส แต่ไม่มีเลยครับ แต่ผมก็จะรอต่อไปครับ ผมไม่ท้อที่จะรอครับ
ขอขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะครับ อาจจะยาวไปหน่อย เพราะผมไม่ได้เรียบเรียง คิดอะไรมาก็พิมพ์ไปเลยครับ ขอบคุณครับ
เป็นไปได้ไหมที่แฟนเก่าที่คบกันมา5ปี ตอนนี้คบหาดูใจกับคนอื่น วันนึงจะกลับมาคบกับผมอีกครั้ง?
ผมมีแฟนคนนึงเป็นรุ่นน้องในมหาลัยในกทม ที่ได้รู้จักกันเพราะว่ามีรุ่นน้องแนะนำติดต่อให้ บอกว่าน้องคนนี้ ยังไม่มีแฟนครับ ผมก็ได้จีบน้องคนนี้ครับ มีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายๆกัน เรามีจิตที่สื่อถึงกันได้อย่างบอกไม่ได้ครับ เหมือนถูกชะตา ผมเริ่มคุยและจีบเค้าตั้งแต่ตอนนั้น จนเราตกลงกันเป็นแฟนวันที่ 18ก.ค.52 และต่อมาในทุกๆเดือน ของวันที่18 จะเป็นเสมือนวันครบรอบการคบกันว่า กี่ปี กี่เดือน ตลอดมา ผมกับแฟนตอนนั้นอยู่ไกลกันครับ ผมทำงาน ตจว แต่น้องเค้าเรียนป.ตรี ก็ไปหาเค้าบ่อยมากครับ ขับรถไปบ้าง นั่งรถไปบ้าง ทุกอย่างก็ดีครับ มีไปเที่ยวกัน ถ่ายรูปกัน ผมชอบถ่ายรูปครับ ส่วนใหญ่รูปน้องจะเยอะมากในกล้องผม ตลอดเวลาที่คบกัน มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามประสา"คนรักกัน" ตอนนั้นผมเชื่อว่า เวลาห่างกัน น้องไม่เคยนอกใจผมเลย อาจจะมีคิดบ้างแต่ผมก็เชื่อใจเค้าครับ จนเรารู้จักกันมาได้3ปี ผมก็เริ่มสนิทกับญาติผู้ใหญ่ของน้องเค้า น้องเป็นครภาคอีสานครับ ผมภาคกลางตอนบน ผมกับน้องคบกันมาได้4ปีกว่า น้องเรียนจบและกำลังจะรับปริญญา ผมก็ถ่ายรูปให้เธอนะครับ พาไปถ่ายนอกสถาานที่ด้วย ช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมาก อยากจะใช้ชีวิตกันเค้า จนวันที่น้องได้ไปสอบแข่งขันราชการ น้องเคยบอกกับผมนะครับว่าสิ่งที่เค้าทำอยู่ เค้าไม่ชอบเลย แต่ต้องทำเพราะเลือกมาทางนี้ ผมได้แต่คอยให้กำลังใจเค้าครับ จนน้องสอบติด ไปรายงานตัว เค้าก็ยังบอกว่าเค้าจะทำได้ไหมกับที่แห่งนี้ ผมเลยได้แต่บอกว่า สู้ๆ เดี๋ยวก็ดีเอง น้องทำได้อยู่แล้ว
ผ่านไปสักระยะนึงครับ เหมือนน้องเริ่มทำใจกับที่นั่นได้ เริ่มมีเพื่อนทำงาน จนผมคิดว่าเค้าคงเริ่มรักในสิ่งที่ทำแล้ว ผมก็ยังคิดที่จะอยู่กับเค้านะครับ แต่ผมยังติดทำงาน ตจว จนมาระยะหลังผมกับน้องเริ่มห่างกันครับ ผมมีกิจกรรมมากมาย ออกกำลังกายบ้าง ทำงานบ้าง จนน้องเค้าคิดว่าผมลืมเค้าไปชั่วขณะ จนระยะหลังน้องมาบอกว่า เค้าเหงาจัง เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วยกัน ผมจะไปทำงานใกล้ๆเธอไหม บางทีถามจนผมโมโหและตอบไปว่า"ถ้าเหงามาก็หาคนที่สามารถดูแลน้องไหม" บอกตรงๆผมพูดเพราะผมโมโห ผมโมโหตัวเองที่ไปหาน้องไม่ได้ครับ ไม่ได้ต้องการให้เค้ามีคนอื่นจริงๆ ผมเป็นคนไม่ชอบทานเหล้า สูบบหรี่ครับ ชอบตีแบดมินตันอย่างเดียว จนเค้าคิดว่า ผมรักแบดมากกว่ารักตัวเค้า จนผ่านมาถึงวันครบรอบ 5 ปีของเราพอดี วันที่18 ก.ค.57 ก่อนหน้านั้นผมก็ไปหาเธอครับ แต่รับรู้ได้ว่า มีสิ่งผิดปกติระหว่างเรา เธอเริ่มไม่ใส่แหวนที่เคยซื้อให้กันใส่ครับ(แต่ผมใส่ตลอด) จนบางครั้งผมมาดูรูปที่เค้าส่งมาให้ดูเวลาถ่ายรูปทำกิจกรรมต่างๆ ในช่วงเดือนมิถุนายน ไม่ใส่แหวนเลยครับ ผมก็เริ่มสงใส จนมาดูรูปในเฟส ที่เค้าถ่ายรูปกับเพื่อนร่วมงาน ผมก็จะเห็นว่ามีคนๆนึงยืนคู่กับแฟนผมตลอดครับ ผมภาวนาไม่ให้เป็นไปอย่างที่ผมคิด ตอนอยู่ด้วยกัน เค้าก็เริ่มไม่ให้ผมจับโทรศัพย์ครับ โทรศัพย์ ของผม เฟสผม เค้าเคยชอบเช็คของผมนะครับ ผมให้เช็คเพราะผมบริสุทธิ์ใจ ไม่เคยโกหกอะไร แต่ของน้อง ผมไม่เคยเช็คเลยครับ จนมีวันนึงที่มีโทรศัพท์โทรมาหาน้อง เค้าคุยกันนานมากครับ ผมก็แค่คิดว่าเพื่อนร่วมงานโทรมาไม่ก็เพื่อนๆสาว ไม่คิดอะไร
และแล้วก็มาถึงวันที่ผมเสียใจมากที่สุด คือวันที่8 ส.ค. เราไม่คุยกันมาเกือบ7วันได้ครับ เพราะผมกำลังสงสัยว่าแฟนกำลังนอกใจ แล้ววันนี้ผมรู้สึกใจไม่ดีมากๆครับ น้องบอกว่า"เค้ามีคนอื่น ขอโทษนะ" ผมช๊อคครับ ล้มทั้งยืน ตัวเกร็งไปหมด น้ำตาไหลมาจากไหนไม่รู้ ผมเสียสติอย่างมากในเวลานั้น ผมขับรถไปหาเธอครับในวันนั้น เพื่ออยากรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นว่ามันเป็นอะไร เราได้คุยกันครับ เค้าบอกว่า เค้าคบกับอีกคนมาได้ 1 เดือน เค้ารู้สึกรักผู้ชายคนนั้นและผู้ชายคนนั้นก็รักน้อง และที่ผมเสียใจมากคือ ผู้ชายคนนั้นคือคนที่ผมเคยคิดว่า แฟนผมแอบคบด้วย โปรไฟล์ผู้ชายคนนั้นดีมากครับมีอนาคตที่ดี ถ้าเทียบกับผม ผมเหมือนเงิน แต่เค้าเป็นทองเลยครับ แต่ผู้ชายคนนั้นก็น่าจะรู้ว่าผมกับน้องเป็นแฟนกัน(เพราะเป็นเพื่อนกันในเฟส) ผมเสียใจมากจนบอกไม่ถูก น้องบอกว่า น้องรัก2คนในเวลาเดียวกันไม่ได้ น้องต้องเลือก สุดท้ายน้องเลือกอีกคนครับ พร้อมกับเหตุผลคือ จำที่น้องเคยถามได้ไหมว่าจะได้อยู่ด้วยกันไหม ผมตอบ ว่ายังไปอยู่ไม่ได้ตอนนี้ และจำคำพูดที่เคยให้น้องไปมีคนอื่นได้ไหม จำตอนที่เธอทำกิจกรรมมากมายจนลืมน้องไปชั่วขณะได้ไหม มันทำให้น้องเปลี่ยนไปไม่รักผมอีกต่อไปแล้ว
หลังจากวันนั้นผมเสียใจมาตลอด จนถึงทุกวันนี้ ผมทำกิจกรรมแบบเดิมไม่ได้เลยครับ ทุกๆวันศุกร์ ผมจะนั่งรถไป - กลับ ไปทั้งๆที่ไม่มีจุดหมาย ผมไปนั่งๆที่เคยไปเผื่อวันนึงอาจจะได้เห็นเค้าทั้งคู่ ผมรู้สิ่งที่ทำอยู่ไม่มีประโยชน์ครับ มันสายไปแล้ว แต่ผมบอกตรงๆครับ ผมรักคนนี้มาก แต่ก็เข้าใจในเหตุผลของเค้า ว่าเค้าคงเกิดมาคู่กัน แต่ที่ผมจะถามคือ ที่ผมยังลืมเค้าไม่ได้ ที่ผมยังรอเค้ากลับมา มันจะเป็นไปได้ไหม ที่เค้าจะกลับมาหาผมอีกครั้ง ใครที่เคยมีความรักแบบนี้ ลองช่วยให้คำแนะนำผมทีครับ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่ ผมรักเค้าใช่ไหม ถึงแม้วันนี้ผมจะรู้ว่าเค้าคงอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข ผมก็ดีใจที่น้องมีความสุข แต่ผมคิดถึงน้องมากครับ ทุกๆวันจะรอเสียงโทรศัพท์ เสียงไลน์ ทักเฟส แต่ไม่มีเลยครับ แต่ผมก็จะรอต่อไปครับ ผมไม่ท้อที่จะรอครับ
ขอขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะครับ อาจจะยาวไปหน่อย เพราะผมไม่ได้เรียบเรียง คิดอะไรมาก็พิมพ์ไปเลยครับ ขอบคุณครับ