มา(ช่วย)ทำหัวใจเราให้แข็งแรงกันเถอะ

วันนี้มีเรื่องอยากจะเล่า อยากจะระบายค่ะ
เรื่องมันมีอยูว่า แฟนที่เราคบกันอยู่ตอนนี้ สมัยก่อนเมื่อ8ปีกว่าที่แล้ว เราเคยเป็นแฟนกันมาก่อน รักวัยรุ่น อารมณ์ร้อนทั้งคู่ คบกันได้3ปีกว่า แยกย้ายกันไปเรียน ไอ้เราก็นึกน้อยใจทำไมนะทำไม สัญญาว่าจะมาเรียนที่เดียวกัน กลับมาบอกเราว่าติดอีกที่นึงแล้วเตรียมตัวย้ายไปทันทีเลย อารมณ์สมัยเด็กๆ สาวน้อย 555 ก็จะขี้งอล เอาแต่ใจคิดไปเองว่าเค้าทิ้งเราไปง่ายๆเลย ก้ลุ่มๆดอนๆมาได้1ปีพอดี เราก้ตัดสินใจบอกเลิกเขาไป บอกเองเจ็บเอง (ฮือๆ) แต่ตอนนั้นไม่ได้มีใครคนอื่นเลยจริงๆ

ห่างหายกันไป 5 ปีเต็ม ทั้งเขาและเราต่างมีแฟนใหม่ทั้งคู่ นานๆทีติดต่อกันบ้าง 5ปีที่ผ่านมาจนถึงปลายปีที่แล้วเราก้เลิกกะแฟน (โดนทิ้งง่ะ)  
อยู่อย่างเหงาๆมาเรื่อยๆ แซดๆ แต่เหมือนอะไรตลก อยู่ๆวันนึงเขาทักไลน์มา ชวนคุยสบายดีมั้ย เป็นอย่างไรบ้าง คุยกันบ่อย แต่ไม่ถึงขนาดทุกอาทิตย์ จนมาช่วงหลังสงกรานต์นัดเจอกันไปกินข้าว เราก็ไม่ได้คิด่าอะไรก็ไป หลังจากวันนั้นเราก้คุยกันมาขึ้น ทุกวัน จากที่เคยคุยไลน์เปลี่ยนเป็นโทรหากัน หลายๆเดือนผ่านมาเจอกันทุกสุดสัปดาห์ จนเราอึดอัดถึงเขาไปว่า "ตกลงที่เราเป็นอยู่ตอนนี้คืออะไรหรอ" เขาก็เงียบไปอยู่นาน จนตอบกลับมาว่า "เรารู้สึกดีกับเธอนะ ถามว่าชอบไม๊ก้ชอบนะ ยังลืมเธอไม่ได้ แต่เราก็ลืมเรื่องอดีตไม่ได้เหมือนกัน" เราก็ไม่รีบร้อนบอกดูๆกันไปก่อนก็ได้ จนมีเหตุการณ์นึง ทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงเพราะมีคนมาคุยกับเขาด้วย เขากลับบอกเราว่าก้คุยเฉยๆไม่ได้คิดอะไร ยังไงเราก้ยังไม่ได้เป็นแฟนกันอยู่แล้วนี่ ความรู้สึกเราในตอนนั้นมันบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเรากลับไปตกหลุมรักเขาอีกตั้งแต่เมื่อไร แต่เสียใจมากจนร้องไห้ หลังจากนั้นเราก็เริ่มกลับมาคบกันแบบจริงจังมากขึ้น

วันที่กลับมาคบเป็นแฟนอีกที่เค้าไปคนขอเราเอง เรายังจำหน้าเขาตอนนั้นได้เลย เขายิ้มและดีใจมาก แต่หลังจากนั้นเขาต้องย้ายที่ทำงานไปไกลมาก ไม่มีเวลากลับมาเจอ คุยโทรศัพท์เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่รับบ้าง ไม่โทรกลับบ้าง หายไปข้ามวันบ้าง จนโมโหทำให้ทะเลาะกัน เขาพูดมาว่า อย่าเยอะได้ป่ะ ขอพื้นที่บ้างได้ไหม อีกนี้เราเข้าใจนะคะ เพราะเราเยอะจริงๆ (มันมีประสบการณ์จากแฟนคนที่2) เราก้อือ โอเค แต่เขาก็ยังเฉยชา จนเด่วนี้ไม่ทัก ไม่โทร ถ้าเราไม่ทักก่อน หาโทรหาก้จะไม่ได้คุยกัน

เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่อาทิตย์ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ แรกๆเราทำใจไม่ได้เลย ไม่เป็นอันกินอันนอน ล่าสุดที่ทะเลาะกันเพราะเราไปถามว่า "ทำอย่างนี้เรายังเป็นแฟนกันอยู่หรือป่าว บอกมาสิ" เขาพูดมาทำให้ยังร้องไม่หยุดเลยคือ "เอาจริงๆนะ เหนื่อย ห่างกันเถอะ ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว รักก้รักนะ แต่ทำใจลืมเรื่องเก่าไม่ได้อ่ะ"  จุกเลยค่ะ เจ็บปวดเลยคะ มันเหมือนเวรกรรมตามมาเอาคืนเรา ในวันนี้วันที่เรารักเขามาก เราไม่เคยลืมเขาเลยจริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเก็บไว้เหมือนเดิม แต่มันพังทลายลง
เขาไม่อยากเจอ ไม่อยากคุยกับเราอีกต่อไปแล้ว เวลาของเรามันน้อยไปนะ เราพยายามไม่ตามมาก(เพราะอยากคุย) ไม่งอล ไม่อะไรทุกอย่างที่เธอไม่ชอบ  สุดท้ายจริงๆแล้วคือเทอไม่ชอบเรา เหอๆ

ร้องไห้มาหลายอาทิตย์แล้ว วันนี้คิดได้ เพราะแม่ แม่เดินมาเคาะประตู หาข้าวหาน้ำมาให้กิน หายามาให้ แต่โรคตรอมใจยาอะไรก็ไม่หายหรอกเนอะ คิดได้เมื่อเห็นหน้าแม่ตอนเป็นห่วงนี่แหละ ลูกทุกข์แม่ก็อยู่ไม่เป็นสุข หนูจะพยายามสู้กับตัวเองนะคะ พอแล้วคิดซะว่าเวรกรรม เขามาเอาคืน เราจะพยายามทำใจให้ได้เร็วๆ เลิกทรมานตัวเอง แม้จะยังมีน้ำตาบ้าง  กลับไปคบกับแฟนเก่าจะอีกกี่รอบก็คงเหมือนเดิม (ยังทำใจไม่ได้)

ขอสามคำนะคะ   เค้ารักตัวเอง(มากนะ)

สุดท้ายนี้ขอกำลังใจค่ะ แชร์ประสบการณ์ก็ได้ค่ะ พิมพ์มายาวๆได้เลยนะคะ ชอบอ่าน

ขอบคุณที่อ่านมาจนจบค่ะ อาจจะเล่าไม่รู้เรื่องบ้างนะคะ ขออภัย