เรื่องราวต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ความรักที่ไม่ค่อยจะดีนักของเพื่อนเรา ที่อยากจะแชร์ให้ทุกคนได้รับรู้ถึงความไม่ซื่อสัตย์และไม่รู้จักพอของผู้หญิงคนนึง
.
.
.
.
.
"ครั้งหนึ่ง ผมเคยจะหยุด อยู่ที่ผู้หญิงไม่รู้จักพอ"
เรื่องราวมันเริ่มต้นเมื่อ 8 เดือนก่อน ผมขอผู้หญิงคนหนึ่งเป็นแฟน แล้วเธอก็ตอบรับรักผม
)
ช่วงแรกๆเราใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาก ก็ข้าวใหม่ปลามันนี่หน่า เธอดีกับผมมาก เข้าใจผมทุกอย่าง ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมต้องอยู่ทำงานที่ ม. ดึกๆ เธอก็ไปนั่งรอผมบ่อยมากๆ ตี2 ตี3 เธอไม่เคยบ่นเลย เธอจะไปไหนกับใคร เธอบอกผมหมดทุกอย่างและหลายๆเหตุการณ์ทำให้ผมตั้งใจจะหยุดอยู่ที่เธอ
จากที่ผมเคยคุยไปเรื่อย ไม่คิดจริงจังกับใครสักคน เธอคือผู้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตและความคิดผม ทำให้ผมรุ้จักคำว่าพอ ผมเลิกคุยกับคนอื่นๆทุกคน
แต่ไม่ใช่ว่าโลกจะเป็นสีชมพูไปทั้งหมด ข่าวคราวการคบกันของผม ล่วงรุ้ไปถึงแฟนเก่าของเธอ ปัญหาจริงเกิดขึ้น เมื่อแฟนเก่าของเธอแสดงอาการหวง... มาดักรอเธอที่บ้านทุกวัน เดือดร้อนถึงผมที่ต้องคอยปกป้องเธอ คอยรับคอยส่งเธอ หลายครั้งที่ผมนัดเจอกับแฟนเก่าเธอ เพื่อเคลียเรื่องราว เกิดการกระทั่งระหว่างลูกผู้ชาย สุดท้ายผมก็สามารถดึงเธอออกมาจากภวังค์นั้นได้ เรียกได้ว่าเหนื่อยมากๆเลยทีเดียว
หลังผ่านพ้นปัญหา เราสัญญากันว่า เราจะไม่เลิกกันง่ายๆนะ สัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อกัน เพราะกว่าเราจะผ่านมาได้มันลำบากขนาดไหน หากวันไหนเราหมดรักกันเราจะบอกกันนะ เราจะไม่หลอกกัน
.. เรื่องราวเหมือนจะจบลงด้วยดี คงจะมีอะไรมาแยกเราจากกันได้ยาก
แต่ความจริงของใจคนหลังจากนั้นกำลังเริ่มต้น.....
5 เดือนผ่านไป ทุกอย่างดูดีไปหมด มีทะเลาะ งอลกันตามปกติ
พอเข้าเดือนที่6 ผมเริ่มมีงานมากขึ้น มีเวลาให้เธอน้อยลง ข้อนี้ผมรู้ตัวดี แต่ก็ไม่อาจจะหาทางแก้ได้
เข้าสู่เดือนที่ 7 เธอเริ่ม ไม่รับโทรศัพท์ ทำอะไรไม่บอกกล่าว เริ่มหายๆ ผมรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงมากๆ รับรู้ได้ว่าทุกอย่างค่อยๆเปลี่ยนไป เซ้นมันบอกว่าความรักของเธอที่มีต่อผม มันจางหายไปแล้ว ประกอบกับผมรู้ว่าเธอคุยอยู่กับผู้ชายอีกคน และมีนัดเจอกับผู้ชายคนอื่นด้วย ทุกครั้งที่ผมถามว่าหายไปไหน เธอจะบอกว่าไม่ได้ไป ทำงาน งานเยอะ เวลาผมนัดไปไหนเธอจะบ่ายเบี่ยง ไม่ไปบ่อยๆเข้า วันที่ 30 กรกฎา ผมจึงตัดสินใจบอกเลิกเธอ .. เชื่อไหมว่า เธอไม่รั้งผมสักคำ เลยทำให้ผมยิ่งมั่นใจในความรักที่จางหายไป.......และทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า ไม่ว่าอย่างไร ผมจะไม่มีวันกลับไป
มาถึงวันนี้ 1 เดือนแล้ว สัปดาห์แรกที่เลิกกัน เธอยังคงทักlineมาบ้าง มีโทรหาบ้าง แต่หลังจากนั้นผมไม่ได้ติดต่อเธออีกเลย แล้วผมก็ทราบมาว่า เธอมี"แฟนใหม่" แล้ว 5555 ผมก็ไม่รุ้หรอกว่าเขาเริ่มความสัมพันธ์ หลังจากเลิก หรือ ตั้งแต่ เธอยังคบกับผมอยู่ ซึ่งผมไม่ได้ไขว่คว้าที่จะรู้ แต่เซ้นของผมมันบอกว่าใช่ เธอมีคนอื่นแน่ แต่ผมไม่สนใจแล้ว ในเมื่อผมเลือกแล้ว ช่าง
!!!
มาถึงตอนนี้ แรกๆผมก็เศร้านะ แต่หลังจากนั้นก็ดีขึ้นมาก มีเพื่อนคอยอยู่ข้างๆ ได้ทำกิจกรรมหลายอย่างที่ผมไม่ได้ทำในขณะที่คบกับเธออยู่ อาจจะเหงาบ้างบางที. แต่ก็ดีกว่าทนทรมาน ทนคบกับคนที่เขาหมดใจ
ผมแค่อยากฝากเพื่อนๆว่า "ในทุกๆความสัมพันธ์ มันขาดสะบั้นลงง่ายๆ เพียงเพราะความไม่ ซื่อสัตย์" ซื่อสัตย์ต่อกันเถอะครับ ถ้าหมดเยื่อใยต่อกันก็ขอให้พูดให้บอกกันตรงๆ ดีกว่าแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นนะครับ
สุดท้าย ผมอยากบอกเธอว่า โชคดีกับความรักครั้งใหม่นะ แล้วอย่าทำแบบนี้กับใครอีกเป็นอันขาด ส่วนตัวผมก็คงเดินหน้าต่อไป และโปรดอย่ากลับมาเพราะผมไม่มีวันกลับไป เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก ผมแกร่งพอ มันก็แค่เรื่องขี้หมา
(
"ไม่ผิดที่หมดใจ แต่ผิดที่เลือกไป ด้วยวิธีแบบนี้"
"ครั้งหนึ่ง ผมเคยจะหยุด อยู่ที่ผู้หญิงไม่รู้จักพอ"
.
.
.
.
.
"ครั้งหนึ่ง ผมเคยจะหยุด อยู่ที่ผู้หญิงไม่รู้จักพอ"
เรื่องราวมันเริ่มต้นเมื่อ 8 เดือนก่อน ผมขอผู้หญิงคนหนึ่งเป็นแฟน แล้วเธอก็ตอบรับรักผม
ช่วงแรกๆเราใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาก ก็ข้าวใหม่ปลามันนี่หน่า เธอดีกับผมมาก เข้าใจผมทุกอย่าง ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมต้องอยู่ทำงานที่ ม. ดึกๆ เธอก็ไปนั่งรอผมบ่อยมากๆ ตี2 ตี3 เธอไม่เคยบ่นเลย เธอจะไปไหนกับใคร เธอบอกผมหมดทุกอย่างและหลายๆเหตุการณ์ทำให้ผมตั้งใจจะหยุดอยู่ที่เธอ
จากที่ผมเคยคุยไปเรื่อย ไม่คิดจริงจังกับใครสักคน เธอคือผู้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตและความคิดผม ทำให้ผมรุ้จักคำว่าพอ ผมเลิกคุยกับคนอื่นๆทุกคน
แต่ไม่ใช่ว่าโลกจะเป็นสีชมพูไปทั้งหมด ข่าวคราวการคบกันของผม ล่วงรุ้ไปถึงแฟนเก่าของเธอ ปัญหาจริงเกิดขึ้น เมื่อแฟนเก่าของเธอแสดงอาการหวง... มาดักรอเธอที่บ้านทุกวัน เดือดร้อนถึงผมที่ต้องคอยปกป้องเธอ คอยรับคอยส่งเธอ หลายครั้งที่ผมนัดเจอกับแฟนเก่าเธอ เพื่อเคลียเรื่องราว เกิดการกระทั่งระหว่างลูกผู้ชาย สุดท้ายผมก็สามารถดึงเธอออกมาจากภวังค์นั้นได้ เรียกได้ว่าเหนื่อยมากๆเลยทีเดียว
หลังผ่านพ้นปัญหา เราสัญญากันว่า เราจะไม่เลิกกันง่ายๆนะ สัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อกัน เพราะกว่าเราจะผ่านมาได้มันลำบากขนาดไหน หากวันไหนเราหมดรักกันเราจะบอกกันนะ เราจะไม่หลอกกัน
แต่ความจริงของใจคนหลังจากนั้นกำลังเริ่มต้น.....
5 เดือนผ่านไป ทุกอย่างดูดีไปหมด มีทะเลาะ งอลกันตามปกติ
พอเข้าเดือนที่6 ผมเริ่มมีงานมากขึ้น มีเวลาให้เธอน้อยลง ข้อนี้ผมรู้ตัวดี แต่ก็ไม่อาจจะหาทางแก้ได้
เข้าสู่เดือนที่ 7 เธอเริ่ม ไม่รับโทรศัพท์ ทำอะไรไม่บอกกล่าว เริ่มหายๆ ผมรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงมากๆ รับรู้ได้ว่าทุกอย่างค่อยๆเปลี่ยนไป เซ้นมันบอกว่าความรักของเธอที่มีต่อผม มันจางหายไปแล้ว ประกอบกับผมรู้ว่าเธอคุยอยู่กับผู้ชายอีกคน และมีนัดเจอกับผู้ชายคนอื่นด้วย ทุกครั้งที่ผมถามว่าหายไปไหน เธอจะบอกว่าไม่ได้ไป ทำงาน งานเยอะ เวลาผมนัดไปไหนเธอจะบ่ายเบี่ยง ไม่ไปบ่อยๆเข้า วันที่ 30 กรกฎา ผมจึงตัดสินใจบอกเลิกเธอ .. เชื่อไหมว่า เธอไม่รั้งผมสักคำ เลยทำให้ผมยิ่งมั่นใจในความรักที่จางหายไป.......และทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า ไม่ว่าอย่างไร ผมจะไม่มีวันกลับไป
มาถึงวันนี้ 1 เดือนแล้ว สัปดาห์แรกที่เลิกกัน เธอยังคงทักlineมาบ้าง มีโทรหาบ้าง แต่หลังจากนั้นผมไม่ได้ติดต่อเธออีกเลย แล้วผมก็ทราบมาว่า เธอมี"แฟนใหม่" แล้ว 5555 ผมก็ไม่รุ้หรอกว่าเขาเริ่มความสัมพันธ์ หลังจากเลิก หรือ ตั้งแต่ เธอยังคบกับผมอยู่ ซึ่งผมไม่ได้ไขว่คว้าที่จะรู้ แต่เซ้นของผมมันบอกว่าใช่ เธอมีคนอื่นแน่ แต่ผมไม่สนใจแล้ว ในเมื่อผมเลือกแล้ว ช่าง
มาถึงตอนนี้ แรกๆผมก็เศร้านะ แต่หลังจากนั้นก็ดีขึ้นมาก มีเพื่อนคอยอยู่ข้างๆ ได้ทำกิจกรรมหลายอย่างที่ผมไม่ได้ทำในขณะที่คบกับเธออยู่ อาจจะเหงาบ้างบางที. แต่ก็ดีกว่าทนทรมาน ทนคบกับคนที่เขาหมดใจ
ผมแค่อยากฝากเพื่อนๆว่า "ในทุกๆความสัมพันธ์ มันขาดสะบั้นลงง่ายๆ เพียงเพราะความไม่ ซื่อสัตย์" ซื่อสัตย์ต่อกันเถอะครับ ถ้าหมดเยื่อใยต่อกันก็ขอให้พูดให้บอกกันตรงๆ ดีกว่าแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นนะครับ
สุดท้าย ผมอยากบอกเธอว่า โชคดีกับความรักครั้งใหม่นะ แล้วอย่าทำแบบนี้กับใครอีกเป็นอันขาด ส่วนตัวผมก็คงเดินหน้าต่อไป และโปรดอย่ากลับมาเพราะผมไม่มีวันกลับไป เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก ผมแกร่งพอ มันก็แค่เรื่องขี้หมา
"ไม่ผิดที่หมดใจ แต่ผิดที่เลือกไป ด้วยวิธีแบบนี้"