คือเรารู้จักกันมานานแล้วนะ รักกันมากๆ ประมาณ 7-8 ปีแล้ว
แฟนเราเค้าเรียน แล้วตอนที่ทำงานอยู่เมืองนอก กลับไทยประมาณปีละครั้ง
ประเด็นคือ
เราอยากให้เค้าทำงานก่อนสัก5 -6ปี เอาประสบการณ์ เก็บเงิน แล้วกลับมาทำงานต่อที่ไทย
(แต่ที่จริงเราไม่อยากให้เค้าไกลจากเราเลย แม้จะสัก 1 วันก็เถอะ แต่เราเชื่อให้เส้นทางอนาคตของเค้า)
เราเปิดประเด็นถามเค้า ว่าจะอยู่อีกสักกี่ปี? ถึงสิบปีมั้ย? เราก็ถามเพราะเราอยากรู้ว่าอนาคตเส้นทางของเรากับเค้าจะเป็นยังไง
เค้าตอบว่า ไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลย เราก็เริ่มร้องไห้ เพราะเราคิดว่า ถ้าถึงขนาดนั้นเราคงไม่ไหวแล้ว เวลาต่างกัน 6-7ชั่วโมง เราเช้า เค้าดึก T T
เราอยากตื่นมาเจอเค้า ทานอาหารเช้าด้วยกัน ไปทำงานกับมาดูละครก่อนนอนด้วยกัน เราอยากไปเที่ยวกับเค้าเวลาวันหยุด เราไม่อยากอยู่คนเดียววววว
เราบอกเค้าว่า คงอีกนานเลย อีกี่ปีก็คงไม่รู้ เธอใช้เงินประหยัดๆได้มั้ย ไหนจะต้องผ่อนรถที่โน้นอีก ไหนจะซื้อโน้นซื้อนี้ กว่าจะกลับมาอยู่ด้วยกันที่ไทย
เราก็ไม่รู้ว่าเราจะยังมีชีวิตอยู่รึป่าว
แต่เค้ากลับบอกว่าเราเห็นแก่ตัว *นี่มันก็เงินเค้า* จะไม่ให้เค้าเที่ยว ไม่ให้ซื้อของเลยหรอ กลับไปไทยไม่มีเงินจะอยู่ยังไง นี่มันคือระหว่างทาง
จากนั้น เราหน้าชาเลย หน้าตาอาบหน้า เราเหมือนโดนดูถูก เหมือนเราไปยุ่งกับชีวิตเค้า อนาคตเค้ามากเกินไปหรอ เราควรทำยังไงดี
แต่เราไม่อยากอยู่คนเดียว เรารอเค้าได้นะ แต่ถ้าเป็นอีกสิบปี เราจะอยู่ยังไง เราควรทำยังไงดี เราคิดมากไปมั้ย
เอายังไงดี แล้วชีวิตเราเค้าไม่สนเลย ว่าเราต้องการอะไร เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัว
แฟนทำงานอยู่เมืองนอก บอกให้แฟนรีบทำงานแล้วกลับมาอยู่ด้วยกัน แต่เค้าบอกว่าเราเห็นแก่ตัว....
แฟนเราเค้าเรียน แล้วตอนที่ทำงานอยู่เมืองนอก กลับไทยประมาณปีละครั้ง
ประเด็นคือ
เราอยากให้เค้าทำงานก่อนสัก5 -6ปี เอาประสบการณ์ เก็บเงิน แล้วกลับมาทำงานต่อที่ไทย
(แต่ที่จริงเราไม่อยากให้เค้าไกลจากเราเลย แม้จะสัก 1 วันก็เถอะ แต่เราเชื่อให้เส้นทางอนาคตของเค้า)
เราเปิดประเด็นถามเค้า ว่าจะอยู่อีกสักกี่ปี? ถึงสิบปีมั้ย? เราก็ถามเพราะเราอยากรู้ว่าอนาคตเส้นทางของเรากับเค้าจะเป็นยังไง
เค้าตอบว่า ไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลย เราก็เริ่มร้องไห้ เพราะเราคิดว่า ถ้าถึงขนาดนั้นเราคงไม่ไหวแล้ว เวลาต่างกัน 6-7ชั่วโมง เราเช้า เค้าดึก T T
เราอยากตื่นมาเจอเค้า ทานอาหารเช้าด้วยกัน ไปทำงานกับมาดูละครก่อนนอนด้วยกัน เราอยากไปเที่ยวกับเค้าเวลาวันหยุด เราไม่อยากอยู่คนเดียววววว
เราบอกเค้าว่า คงอีกนานเลย อีกี่ปีก็คงไม่รู้ เธอใช้เงินประหยัดๆได้มั้ย ไหนจะต้องผ่อนรถที่โน้นอีก ไหนจะซื้อโน้นซื้อนี้ กว่าจะกลับมาอยู่ด้วยกันที่ไทย
เราก็ไม่รู้ว่าเราจะยังมีชีวิตอยู่รึป่าว
แต่เค้ากลับบอกว่าเราเห็นแก่ตัว *นี่มันก็เงินเค้า* จะไม่ให้เค้าเที่ยว ไม่ให้ซื้อของเลยหรอ กลับไปไทยไม่มีเงินจะอยู่ยังไง นี่มันคือระหว่างทาง
จากนั้น เราหน้าชาเลย หน้าตาอาบหน้า เราเหมือนโดนดูถูก เหมือนเราไปยุ่งกับชีวิตเค้า อนาคตเค้ามากเกินไปหรอ เราควรทำยังไงดี
แต่เราไม่อยากอยู่คนเดียว เรารอเค้าได้นะ แต่ถ้าเป็นอีกสิบปี เราจะอยู่ยังไง เราควรทำยังไงดี เราคิดมากไปมั้ย
เอายังไงดี แล้วชีวิตเราเค้าไม่สนเลย ว่าเราต้องการอะไร เรากลายเป็นคนเห็นแก่ตัว