เรื่องเล่า 10 นาที ตอน : คนโสดกับการขับรถทางไกลคนเดียว

บางทีการขับรถระยะทางไกลๆ คนเดียว มันลำบากพอตัวเลย ยิ่งระยะทางซัก 500 กม. นี่พูดเลย
เวลาหิวน้ำ ก็ลำบาก กับการใช้มือเพียงมือเดียวเปิดขวด ไม่มีใครเปิดฝาให้ ไม่มีใครจับหลอดให้ดูด
เวลาอยากกินลูกอม ก็ต้องใช้ปากกัด แล้วเอามืออีกข้างฉีกเปลือกลูกอมออก บางทีกระเด็นตกอีก
ไม่มีใครแกะเปลือกลูกอม แล้วป้อนให้กิน
เวลาเมื่อยคอ ก็ต้องนวดให้ตัวเอง เห้อชีวิตช่างแสนลำบาก ไม่มีมือน้อยๆ นุ่มๆ มาบีบมานวดให้
(บางทีไม่หายเมื่อยซักนิด แต่รู้สึกดีชะมัด)
เวลารถนานๆ มันเหงา ไม่มีใครคุยด้วย จะคุยกับตัวเองก็คุยได้ไม่นาน ขับรถไป คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ไม่มีใครคอย ถามนู่น ถามนี่ ผ่านสถานที่แปลกๆ ก็ถามอยู่นั่น ผ่านสถานที่ท่องเที่ยว ก็ชวนว่าวันหลัง
มาเที่ยวกันไหม ผ่านร้านอาหารอร่อยๆ ก็ชวนแวะกิน ไม่มีคนคอยคุยเป็นเพื่อน เวลาง่วงๆ
(บางทีก็ คุยเป็นเพื่อนได้แค่เพลงจบ 3 เพลง จากนั้นก็หลับปุ๋ย แต่ก็ยังดีที่ยังมีคนร่วมทาง)
เวลาหลงทาง ผิดเส้นทาง ก็ไม่มีใครบ่น ทำได้แค่บ่นตัวเอง เฮ้ย อะไรวะ หลงได้ไง แล้วก็จบ
เวลาเปิดเพลงฟัง พอเพลงเกี่ยวกับความรัก มานี่ก็ทำเอาเหงา และ เปลี่ยวใจ ไม่มีใครให้หันไปสบตา
แล้วบอกว่า พี่ก็เหมือนพระเอกในเพลงนี้