ตอนนี้ค่อนข้างสับสน ใจหนึ่ง เราอยากตั้งตัวแล้ว ส่วนอีกใจก็ห่วงที่บ้าน
ขอบอกพื้นแพ จขกท.ก่อน
ตอนนี้ จขกท.เรียน จบแล้ว และได้ทำงานในบริษัทหนึ่งซึ่งค่อนข้างใหญ่และมั่นคงพอสมควร เงินเดือนเด็กจบใหม่ ประมาณ 15,000 -
ที่บ้านฐานะปานกลาง อยู่กับแม่ กับ ยาย ซึ่งคุณแม่ยังทำงานอยู่ มีรายได้ประมาณหนึ่ง
ก่อนหน้านี้ ตอนเรียน จขกท. เรียนอยู่หอมาตลอด บางทีก็ก็มีการไปอยู่หอแฟนบ้าง และระหว่างที่อยู่ก็มีการรับงานนอกเสริม ระหว่างตอนเรียน
แต่พอเรียนจบก็ย้ายกลับมาอยู่บ้าน ซึ่ง แม่ กับ ยาย ค่อนข้างดีใจ เพราะอย่างน้อย เขาก็สบายใจที่เราอยู่บ้าน
งานที่ทำปัจจุบัน เข้างานเป็นเวลา เลิกเป็นเวลา ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องเวลา
แต่ว่า จขกท. อยากกลับมารับงานนอกอีกครั้ง เพื่อเพิ่มรายได้ และผลงาน เพื่ออนาคต คุยกับแฟนว่าอาจจะออกมาเปิด กิจการเป็นของตัวเอง ยิ่งควรจะเพิ่มประสบการณ์เร็วๆ
หลังจากนั้น จึงเริ่มทำงานนอก โดยที่วันหยุด เสาร์-อาทิตย์ แฟนจะมาอยู่ที่บ้านเราเพื่อทำงาน (ที่บ้านเรารู้จักแฟนดีค่ะ)
แต่ปัญหาคือ งานส่วนใหญ่ ต้องใช้เวลา และทุ่มเท การที่เราได้เจอกันแค่ อาทิตย์ละ 2 วัน ไม่สามารถทำงานให้ทันตามกำหนดได้ แต่จะพยายามแบ่งเวลาหลังเลิกงานมาคุยงานกันก็ตาม (ตอนอยู่หอส่วนใหญ่เลิกเรียนเราจะนอนกันก่อน ชั่วโมง -2ชั่วโมง แล้วจึงลุกขึ้นมาทำงานค่ะ แล้วการอยู่หอด้วยกันทำให้เราสามารถคุยงานกันได้ตลอดเวลา)
ใจหนึ่งอิฉันอยากรับงานมากๆ เพื่อเพิ่มประสบการณ์ในช่วงอายุที่เพิ่งจบ กำลังมีแรง กำลังอยากวิ่งไปข้างหน้าให้ได้มากที่สุด อยากรีบตั้งตัว ไฟยังแรงมากกกก ยังพร้อมที่จะเหนื่อยสุดๆ จึงอยากกลับมาอยู่หอด้วยกันอีกครั้ง เพื่อเพิ่ม ศักยภาพของการทำงาน และอยากออกมาใช้ชีวิตเองเต็มที่ มาเจอความลำบากด้วยตัวเอง มาแก้ปัญหาทั้งหมดเอง
แต่ว่า อีกใจหนึ่งอิฉันก็เป็นห่วงที่บ้าน ถามว่าอิฉันไม่อยู่ที่บ้านอยู่ได้ไหม ตอบว่าอยู่ได้ค่ะ แต่ว่าเรารับรู้ถึงความสบายใจของเขาเมื่อมีเราอยู่ แต่ว่าบางทีเราก็รู้สึกว่าเหมือน เรากลับมาเป็นเด็ก งอมืองอเท้าได้อีกครั้ง (ที่บ้านมีแม่บ้านด้วยค่ะ...งานบ้าน ข้าว-ปลา มีหมด จนบางทีอิฉันต้องขอ ไม่กินข้าวบ้าน เพื่อฝึกเรื่องการแบ่งเงินในเรื่องอาหารในแต่ละวันด้วยตัวเอง แม้กระทั่งการไปทำงานช่วงแรกๆ คุณแม่ก็เสนอตัวไปส่งนะคะ แต่อิฉันปฎิเสทไป และเดินทางโดยรถเมล์ไปเองค่ะ เรารู้สึกว่า เราต้องรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว )
แม่เคยบอกว่า "สำหรับแม่ ลูกๆยังเป็นเด็กเสมอ"
แต่อิฉัน อยากโตเต็มที่แล้วค่ะ อยากผจญปัญหาต่างๆ อยากออกมาตั้งตัว ....อยากเป็นผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบตัวเองได้เต็มตัว...
อิฉัน ควรทำอย่างไรดีค่ะ
ปล.เรื่องการพยายามแบ่งเวลา ทำได้ยากจริงๆค่ะ งาน1ชิ้น มีเวลาให้ 1 อาทิตย์ เหมือนเยอะนะคะ แต่ว่า สุดท้ายทำกันได้แค่ 2 วัน และแฟนค้างที่บ้านไม่ได้ ทำให้ทำได้จริงๆแค่ ประมาณ 12 ชั่วโมงสูงสุด ส่วนเพื่อนๆที่รับทำงานแบบนี้เหมือนกันส่วนใหญ่ จะเป็นเด็ก ต่างจังหวัดค่ะ แต่มาทำงาน กทม. เลยอยู่ด้วยกันได้ไม่มีปัญหา
ปล.2 ส่วนอีกประเด็นหนึ่งที่ จะต้องอยู่กับแฟน เพราะลำพังเงินเดือนตัวเอง ไม่สามารถแบกรับค่าห้องพัก ในกทม.ไหวค่ะ แต่พอลองหารกับแฟน พบว่าเป็นจำนวนเงินที่จ่ายได้นะคะ 7000 พอ หาร 2 จะอยู่ที่ 3500 ซึ่งจ่ายไหวค่ะ
ปล.3 ยังไม่คุยเรื่องนี้กับที่บ้าน เพราะไม่อยากให้ที่บ้านเครียดนะคะ เราอยากตัดสินใจก่อนว่าอย่างไร แล้วค่อยไปคุยน่ะค่ะ
สับสนกับเรื่องการย้ายออกมาอยู่กับแฟน หรือ ครอบครัว
ขอบอกพื้นแพ จขกท.ก่อน
ตอนนี้ จขกท.เรียน จบแล้ว และได้ทำงานในบริษัทหนึ่งซึ่งค่อนข้างใหญ่และมั่นคงพอสมควร เงินเดือนเด็กจบใหม่ ประมาณ 15,000 -
ที่บ้านฐานะปานกลาง อยู่กับแม่ กับ ยาย ซึ่งคุณแม่ยังทำงานอยู่ มีรายได้ประมาณหนึ่ง
ก่อนหน้านี้ ตอนเรียน จขกท. เรียนอยู่หอมาตลอด บางทีก็ก็มีการไปอยู่หอแฟนบ้าง และระหว่างที่อยู่ก็มีการรับงานนอกเสริม ระหว่างตอนเรียน
แต่พอเรียนจบก็ย้ายกลับมาอยู่บ้าน ซึ่ง แม่ กับ ยาย ค่อนข้างดีใจ เพราะอย่างน้อย เขาก็สบายใจที่เราอยู่บ้าน
งานที่ทำปัจจุบัน เข้างานเป็นเวลา เลิกเป็นเวลา ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องเวลา
แต่ว่า จขกท. อยากกลับมารับงานนอกอีกครั้ง เพื่อเพิ่มรายได้ และผลงาน เพื่ออนาคต คุยกับแฟนว่าอาจจะออกมาเปิด กิจการเป็นของตัวเอง ยิ่งควรจะเพิ่มประสบการณ์เร็วๆ
หลังจากนั้น จึงเริ่มทำงานนอก โดยที่วันหยุด เสาร์-อาทิตย์ แฟนจะมาอยู่ที่บ้านเราเพื่อทำงาน (ที่บ้านเรารู้จักแฟนดีค่ะ)
แต่ปัญหาคือ งานส่วนใหญ่ ต้องใช้เวลา และทุ่มเท การที่เราได้เจอกันแค่ อาทิตย์ละ 2 วัน ไม่สามารถทำงานให้ทันตามกำหนดได้ แต่จะพยายามแบ่งเวลาหลังเลิกงานมาคุยงานกันก็ตาม (ตอนอยู่หอส่วนใหญ่เลิกเรียนเราจะนอนกันก่อน ชั่วโมง -2ชั่วโมง แล้วจึงลุกขึ้นมาทำงานค่ะ แล้วการอยู่หอด้วยกันทำให้เราสามารถคุยงานกันได้ตลอดเวลา)
ใจหนึ่งอิฉันอยากรับงานมากๆ เพื่อเพิ่มประสบการณ์ในช่วงอายุที่เพิ่งจบ กำลังมีแรง กำลังอยากวิ่งไปข้างหน้าให้ได้มากที่สุด อยากรีบตั้งตัว ไฟยังแรงมากกกก ยังพร้อมที่จะเหนื่อยสุดๆ จึงอยากกลับมาอยู่หอด้วยกันอีกครั้ง เพื่อเพิ่ม ศักยภาพของการทำงาน และอยากออกมาใช้ชีวิตเองเต็มที่ มาเจอความลำบากด้วยตัวเอง มาแก้ปัญหาทั้งหมดเอง
แต่ว่า อีกใจหนึ่งอิฉันก็เป็นห่วงที่บ้าน ถามว่าอิฉันไม่อยู่ที่บ้านอยู่ได้ไหม ตอบว่าอยู่ได้ค่ะ แต่ว่าเรารับรู้ถึงความสบายใจของเขาเมื่อมีเราอยู่ แต่ว่าบางทีเราก็รู้สึกว่าเหมือน เรากลับมาเป็นเด็ก งอมืองอเท้าได้อีกครั้ง (ที่บ้านมีแม่บ้านด้วยค่ะ...งานบ้าน ข้าว-ปลา มีหมด จนบางทีอิฉันต้องขอ ไม่กินข้าวบ้าน เพื่อฝึกเรื่องการแบ่งเงินในเรื่องอาหารในแต่ละวันด้วยตัวเอง แม้กระทั่งการไปทำงานช่วงแรกๆ คุณแม่ก็เสนอตัวไปส่งนะคะ แต่อิฉันปฎิเสทไป และเดินทางโดยรถเมล์ไปเองค่ะ เรารู้สึกว่า เราต้องรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว )
แม่เคยบอกว่า "สำหรับแม่ ลูกๆยังเป็นเด็กเสมอ"
แต่อิฉัน อยากโตเต็มที่แล้วค่ะ อยากผจญปัญหาต่างๆ อยากออกมาตั้งตัว ....อยากเป็นผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบตัวเองได้เต็มตัว...
อิฉัน ควรทำอย่างไรดีค่ะ
ปล.เรื่องการพยายามแบ่งเวลา ทำได้ยากจริงๆค่ะ งาน1ชิ้น มีเวลาให้ 1 อาทิตย์ เหมือนเยอะนะคะ แต่ว่า สุดท้ายทำกันได้แค่ 2 วัน และแฟนค้างที่บ้านไม่ได้ ทำให้ทำได้จริงๆแค่ ประมาณ 12 ชั่วโมงสูงสุด ส่วนเพื่อนๆที่รับทำงานแบบนี้เหมือนกันส่วนใหญ่ จะเป็นเด็ก ต่างจังหวัดค่ะ แต่มาทำงาน กทม. เลยอยู่ด้วยกันได้ไม่มีปัญหา
ปล.2 ส่วนอีกประเด็นหนึ่งที่ จะต้องอยู่กับแฟน เพราะลำพังเงินเดือนตัวเอง ไม่สามารถแบกรับค่าห้องพัก ในกทม.ไหวค่ะ แต่พอลองหารกับแฟน พบว่าเป็นจำนวนเงินที่จ่ายได้นะคะ 7000 พอ หาร 2 จะอยู่ที่ 3500 ซึ่งจ่ายไหวค่ะ
ปล.3 ยังไม่คุยเรื่องนี้กับที่บ้าน เพราะไม่อยากให้ที่บ้านเครียดนะคะ เราอยากตัดสินใจก่อนว่าอย่างไร แล้วค่อยไปคุยน่ะค่ะ