เพราเขาไม่เคยเห็นค่าเราเลยใช่มั้ย ถึงมาขอเราแต่งงาน

เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงค่ะ เป็นผู้ชายที่ หน้าตาดี มีโลกส่วนตัวสูง เรียกเก่ง ขี้เหงา ดูเป็นผช ที่ภูมิฐาน หน้าที่การงานดีมาก เวลาเขามีเรื่องกลุ้มใจเขาจะมาปรึกษาเราตลอด เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปี
ส่วนตัวเราเองเป็นผู้หญิงที่หน้าตาไม่ดีอ้วนๆ. ยี่สิบปลายๆ เขาเองก็มีแฟน แต่แฟนเป็นผู้ชาย  -  - เราเองเข้าใจเขานะ ถึงแม้ลึกๆเราจะรู้ตัวดีว่าเราชอบเขา แต่เราก้คุยกันในสถานะเพื่อนสนิทมากกว่า
ไม่คิดจะต้องการอะไรมากกว่านั้น. แต่หลาบครั้งหลายหนที่เขาชอบพูดเรื่องแต่งงาน พูดทีเล่นทีจริง. ครั้งแรกเขาก็คุยเล่นๆ  ประมาณว่า แต่งงานกันมะ อารมณ์ว่าแต่งบังหน้า เพราะแกเป็นคนที่รู้จักนิสึยเรามากสุดละ  พอหลังๆเริ่มบ่อย และจริงจังขึ้นพูดประมาณว่า แกมาเป็นแม่ของลูกเราเถอะ เราอยากมีลูกสักสองสามคน แก แม่เราอยากมีหลาน แกแต่งงานกับเรามะ พูดประมาณ สามสี่รอบ ตอนแรกเราก็เคลิ้มๆไปกับคำพูดเขา แต่พอเรามานั่งนึก ทำไมเรากลับรู้สึกเหมือนเขาไม่เห็นค่าเราเลย เรามีค่าเป็นแค่คนที่จะแต่งงานบังหน้าให้เหรอ หรือเขาคิดว่าเราเป็นแค่ผู้หญิงขี้เหร่คนนึงที่คงไม่มีปัญญาหาสามี เลยพูดกับเราแบบนี้ เพราะเธอคงไม่มีปัญญาหาสามี เพราะฉะนั้นแต่งงานกับเกย์อย่างชั้นเถอะ อย่างงั้นเหรอคะ ตอนนี้เราทรมานมากเลยค่ะ คำพูดของเขายิ่งทำให้เรารู้สึกไม่มีค่า


ขอบคุณที่รับฟังนะคะ