(กระทู้เว่นเว้อ)
"ดีนะ ถ้ารู้จักตัวตนของตัวเอง" คุยกับเพื่อนที่เรียนจิตวิทยากันเกี่ยวกับทำไมถึงย้ายมาเรียนจิตล่ะ
ชอบประโยคข้างบนนี้
คือ เราว่า การรู้จักตัวเองเนี่ยมันดีจริงๆนะ บางคนตั้งแต่เกิดจนตาย เขายังไม่รู้จักตัวเองเลย
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริงๆแล้วตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่ ชอบอะไรกันเเน่
คนที่หาตัวเองเจอเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุด
คนที่ทำความฝันของตัวเองสำเร็จ เป็นคนที่ประสบความสำเร็จ (ในความคิดเรานะ)
คนที่ประสบความสำเร็จ ไม่ได้หมายความว่ามีเงินมาก มีงานดี
มีเงินมาก มีงานดี เป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าแลกกับการที่ต้องพับความฝันตัวเองเก็บไว้...
ถ้าเเลกกับหารที่ต้องเอาเเต่หาเงิน ไม่มีเวลาใช้ ไม่รู้วิธีมีความสุขกับตัวเอง กับคนอื่น...
บางทีคนเราก็คิดว่ารู้จักตัวเองดี
แต่มนุษย์เราก็ยังอุตส่าห์พยายาม(เชื่อว่า)รู้จักคนอื่นมากกว่าตัวเขาเอง
ตัวเองไม่ใช่ไม้บรรทัด อย่าคิดเอาไปวัดคนอื่น
แล้วคุณล่ะ หาตัวเองเจอรึยัง?
อีกเรื่อง (อันนี้ไปเจอมา)
ในงานสัมมนาแห่งหนึ่ง ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้รับลูกโป่งคนละใบ
และถูกขอให้เขียนชื่อตัวเองลงบนลูกโป่ง
แล้วเอาไปใส่ไว้ในอีกห้องจนเต็ม
จากนั้นพิธีกรได้บอกให้ผู้เข้าร่วมสัมมนาเข้าไปในห้องนั้นแล้วหาลูกโป่งที่มีชื่อตัวเองนำกลับออกมา
..................
ภายใน 5 นาที ห้องนั้นก็เหมือนเกิดจลาจล
ทุกคนต่างรีบหาลูกโป่งของตัวเอง
เหยียบลูกโป่งคนอื่น ทั้งดึง ทั้งดัน กระทบกระทั่ง ล้มลุกคลุกคลาน
สุดท้ายไม่มีใครหาลูกโป่งที่มีชื่อตัวเองอยู่เจอเลย
...................
พิธีกรประกาศให้หยุด แล้วเริ่มกระบวนการใหม่อีกครั้ง
คราวนี้เขาประกาศให้ทุกคนค่อยๆหยิบลูกโป่งที่อยู่ตรงหน้า
แล้วประกาศเรียกหาเจ้าของชื่อมารับลูกโป่งไป
ภายใน 3 นาที ทุกคนได้ลูกโป่งที่มีชื่อของตัวเองครบทุกคน
....................
พิธีกรสรุปให้ฟังว่า
"สังคมของเราเป็นอย่างนี้ ทุกคนต่างมุ่งหาความสุข (ลูกโป่ง) ของตัวเอง โดยไม่สนใจคนอื่น ไม่เอื้ออาทร ไม่แคร์แม้ต้องเหยียบย่ำความสุขของคนอื่น แต่เมื่อใดที่ทุกคนมอบความสุข (ลูกโป่ง) ให้กับเพื่อนร่วมสังคมก่อนทีละคน ทุกคนจะได้ความสุขเท่าๆกัน ไม่ตกหล่นแม้แต่คนเดียว"
เว่นเว้อจบละ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ชอบคนนี้จัง <3 น่ารัก 
เป็นเรื่องที่ดีนะ ที่ได้รู้จักตัวเอง
"ดีนะ ถ้ารู้จักตัวตนของตัวเอง" คุยกับเพื่อนที่เรียนจิตวิทยากันเกี่ยวกับทำไมถึงย้ายมาเรียนจิตล่ะ
ชอบประโยคข้างบนนี้
คือ เราว่า การรู้จักตัวเองเนี่ยมันดีจริงๆนะ บางคนตั้งแต่เกิดจนตาย เขายังไม่รู้จักตัวเองเลย
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริงๆแล้วตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่ ชอบอะไรกันเเน่
คนที่หาตัวเองเจอเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุด
คนที่ทำความฝันของตัวเองสำเร็จ เป็นคนที่ประสบความสำเร็จ (ในความคิดเรานะ)
คนที่ประสบความสำเร็จ ไม่ได้หมายความว่ามีเงินมาก มีงานดี
มีเงินมาก มีงานดี เป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าแลกกับการที่ต้องพับความฝันตัวเองเก็บไว้...
ถ้าเเลกกับหารที่ต้องเอาเเต่หาเงิน ไม่มีเวลาใช้ ไม่รู้วิธีมีความสุขกับตัวเอง กับคนอื่น...
บางทีคนเราก็คิดว่ารู้จักตัวเองดี
แต่มนุษย์เราก็ยังอุตส่าห์พยายาม(เชื่อว่า)รู้จักคนอื่นมากกว่าตัวเขาเอง
ตัวเองไม่ใช่ไม้บรรทัด อย่าคิดเอาไปวัดคนอื่น
แล้วคุณล่ะ หาตัวเองเจอรึยัง?
อีกเรื่อง (อันนี้ไปเจอมา)
ในงานสัมมนาแห่งหนึ่ง ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้รับลูกโป่งคนละใบ
และถูกขอให้เขียนชื่อตัวเองลงบนลูกโป่ง
แล้วเอาไปใส่ไว้ในอีกห้องจนเต็ม
จากนั้นพิธีกรได้บอกให้ผู้เข้าร่วมสัมมนาเข้าไปในห้องนั้นแล้วหาลูกโป่งที่มีชื่อตัวเองนำกลับออกมา
..................
ภายใน 5 นาที ห้องนั้นก็เหมือนเกิดจลาจล
ทุกคนต่างรีบหาลูกโป่งของตัวเอง
เหยียบลูกโป่งคนอื่น ทั้งดึง ทั้งดัน กระทบกระทั่ง ล้มลุกคลุกคลาน
สุดท้ายไม่มีใครหาลูกโป่งที่มีชื่อตัวเองอยู่เจอเลย
...................
พิธีกรประกาศให้หยุด แล้วเริ่มกระบวนการใหม่อีกครั้ง
คราวนี้เขาประกาศให้ทุกคนค่อยๆหยิบลูกโป่งที่อยู่ตรงหน้า
แล้วประกาศเรียกหาเจ้าของชื่อมารับลูกโป่งไป
ภายใน 3 นาที ทุกคนได้ลูกโป่งที่มีชื่อของตัวเองครบทุกคน
....................
พิธีกรสรุปให้ฟังว่า "สังคมของเราเป็นอย่างนี้ ทุกคนต่างมุ่งหาความสุข (ลูกโป่ง) ของตัวเอง โดยไม่สนใจคนอื่น ไม่เอื้ออาทร ไม่แคร์แม้ต้องเหยียบย่ำความสุขของคนอื่น แต่เมื่อใดที่ทุกคนมอบความสุข (ลูกโป่ง) ให้กับเพื่อนร่วมสังคมก่อนทีละคน ทุกคนจะได้ความสุขเท่าๆกัน ไม่ตกหล่นแม้แต่คนเดียว"
เว่นเว้อจบละ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้