ขออนุญาติยืมล็อคอินค่ะ...
จากคำถามนึกภาพกันออกไหมคะ
เคยแบบมีคนที่เข้ามาทำงานใหม่ในแผนก แล้วแบบเค้าไม่มีเพื่อนค่ะ เค้าไม่มีเพื่อนอยู่นานมากหลายเดือนเลย
เราเห็นประจำว่าเค้าจะเงียบ ๆ พูดน้อย ๆ ตอนเค้าเข้ามาทำงาน ก็นั่งที่โต๊ะทำงานอีกแผนกนึง
ซึ่งหันหลังให้แผนกเราค่ะ เพราะที่ในแผนกเรามันไม่พอค่ะ
แต่ก็นั่งใกล้โต๊ะเรา แค่พอหันหลังไปคุยกัน พอได้ทำงานพูดคุยกัน ดูเค้าเศร้า ๆ ที่ไม่มีเพื่อน
เราก็ให้รู้สึกเป็นห่วงความรู้สึกว่าอะไรมันจะอ้างว้างขนาดนั้น ทำไมใช้เวลาปรับตัวนานขนาดนี้
เราก็เลยรับน้องเค้าเข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนก๊วนเราด้วย (มี 10 กว่าคน) ซึ่งเป็นก๊วนที่สนิทกันไปกิน ไปเที่ยวด้วยกันนะคะ
คือ เราก็พาน้องเค้าไปกินข้าวกลางวันกับกลุ่มเรา ชวนไปเที่ยวด้วยกันเวลามีทริป ชวนไปกินเลี้ยงกันตามโอกาส
เลี้ยงวันเกิดเวลาวันเกิดใครในกลุ่ม น้องเค้าก็อาศัยเวลาปรับตัวกับกลุ่มเราอยู่ระยะเวลานึง กว่าจะคุ้นเคยกับกลุ่มเรา
ประมาณต้นปี ที่แผนกเรามีจัด re-layout โต๊ะใหม่ค่ะ เราเห็นว่าจะดีกว่าหากเรา fade ตัวเอง
ออกไปนั่งเป็นเพื่อนติดกับโต๊ะน้องเค้าที่อยู่อีกฟากนึงไปเลย เราจะได้ช่วยดูแลงาน สอนงาน
และจะได้นั่งเป็นเพื่อนน้องเค้าด้วย เค้าจะได้ไม่อ้างว้าง
คือเรากับน้องก็จะไปนั่งรวมกับอีกแผนกหนึ่ง พอหันหลังมาก็จะเจอพวกแผนกเราโต๊ะใหญ่
ทีนี้ด้านหลังมีคนลาออกไป โต๊ะทำงานในโต๊ะแผนกเรามันจะว่าง 1 ตัว
หัวหน้าจะให้เรานั่งที่โต๊ะคนที่ลาออกไปแล้วนั้น เพราะเราโตกว่า งานเราสำคัญต้องโคงานกับที่แผนกเยอะ
แต่เราปฏิเสธเพราะเห็นใจถ้าน้องเค้าจะนั่งคนเดียวค่ะ
ดังนั้นที่โต๊ะตัวนั้น ถ้าเราหรือน้องมีงานบนโต๊ะทำงานรก ๆ ก็จะไปสุมที่โต๊ะที่ว่าง ค่อยมาเคลียร์งานออกทีหลัง
ซึ่งมันเป็นแบบนี้มาสักพัก ตลอดเวลาก็จะทั้งฝึกวินัยน้อง ทั้งตอนแอบเอามือถือมาเล่นเกมบนโต๊ะ
เปิดเน็ตที่โต๊ะ แอบไปเข้าห้องน้ำเล่นเกม ไม่ส่งรายงานสรุปประจำอาทิตย์
เราคอยกระตุ้นเตือนตลอด ไม่งั้นงานไม่ออก จะถูกหัวหน้าจะว่าเอาได้
อันนี้คือ พวกหัวหน้าเรารู้พฤติกรรมน้องค่ะ ไว้ใจให้เราคอยเตือนด้วยแหล่ะค่ะ
จนระยะ 3 เดือนหลัง เราสามารถสัมผัสได้ว่า น้องเค้าหันไปนั่งทำงานที่โต๊ะแผนกเลย
ทั้งเอกสาร ทั้งคอมเลย ยกมันไปตั้งนั่งที่แผนกเลย ทิ้งให้เรานั่งอยู่คนเดียวแทน
พอจะนึกความรู้สึกที่ให้ความรู้สึกเหมือนเราถูกทิ้งลอยแพออกไหมคะ
มันสุดจะเซ็ง สุดจะนอยด์ สุดจะหดหู่เลยค่ะ ให้ความรู้สึกว่า ชั้นช่วยเธอมาตั้งเยอะเลย
ตอนที่เธอไม่มีใคร ทำไมเธอมาทิ้งชั้นแบบนี้ได้ยังงัยกัน ปล่อยชั้นนั่งบ้าคนเดียว
ไม่มีเพื่อนแบบนี้ หัวหน้าที่แผนกเรียกเราไปคุยงานที่โต๊ะแผนกยิก ๆๆ เลย เรายอมเดินวนไปคุยกับหัวหน้า
แต่เราไม่เคยคิดจะไปนั่งโต๊ะตัวนั้น ด้วยความเห็นใจน้องว่ามันจะเหงา มันจะให้ความรู้สึกว่าเราทิ้งค่ะ
เหมือนแบบเอ็นดูเค้า เอ็นเราขาด ทำบุญไม่ขึ้น
เรารู้สึกแบบนี้เป็นเรื่องที่แปลกไหมคะ เซ็งสุด ๆ ค่ะ
เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองอย่างไรดีคะ เราไม่มีความสุขค่ะ
อยากจะสบายใจค่ะ ไม่ชอบความารู้สึกแบบนี้ T_T
(ไม่แน่ใจว่าจะแท็กห้องตามที่แท็กได้ไหมนะคะ)
เคยโดนคนรู้จักที่สนิทกันทำให้รู้สึกเราอ้างว้างหรือโดดเดี่ยวบ้างไหมคะ
จากคำถามนึกภาพกันออกไหมคะ
เคยแบบมีคนที่เข้ามาทำงานใหม่ในแผนก แล้วแบบเค้าไม่มีเพื่อนค่ะ เค้าไม่มีเพื่อนอยู่นานมากหลายเดือนเลย
เราเห็นประจำว่าเค้าจะเงียบ ๆ พูดน้อย ๆ ตอนเค้าเข้ามาทำงาน ก็นั่งที่โต๊ะทำงานอีกแผนกนึง
ซึ่งหันหลังให้แผนกเราค่ะ เพราะที่ในแผนกเรามันไม่พอค่ะ
แต่ก็นั่งใกล้โต๊ะเรา แค่พอหันหลังไปคุยกัน พอได้ทำงานพูดคุยกัน ดูเค้าเศร้า ๆ ที่ไม่มีเพื่อน
เราก็ให้รู้สึกเป็นห่วงความรู้สึกว่าอะไรมันจะอ้างว้างขนาดนั้น ทำไมใช้เวลาปรับตัวนานขนาดนี้
เราก็เลยรับน้องเค้าเข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนก๊วนเราด้วย (มี 10 กว่าคน) ซึ่งเป็นก๊วนที่สนิทกันไปกิน ไปเที่ยวด้วยกันนะคะ
คือ เราก็พาน้องเค้าไปกินข้าวกลางวันกับกลุ่มเรา ชวนไปเที่ยวด้วยกันเวลามีทริป ชวนไปกินเลี้ยงกันตามโอกาส
เลี้ยงวันเกิดเวลาวันเกิดใครในกลุ่ม น้องเค้าก็อาศัยเวลาปรับตัวกับกลุ่มเราอยู่ระยะเวลานึง กว่าจะคุ้นเคยกับกลุ่มเรา
ประมาณต้นปี ที่แผนกเรามีจัด re-layout โต๊ะใหม่ค่ะ เราเห็นว่าจะดีกว่าหากเรา fade ตัวเอง
ออกไปนั่งเป็นเพื่อนติดกับโต๊ะน้องเค้าที่อยู่อีกฟากนึงไปเลย เราจะได้ช่วยดูแลงาน สอนงาน
และจะได้นั่งเป็นเพื่อนน้องเค้าด้วย เค้าจะได้ไม่อ้างว้าง
คือเรากับน้องก็จะไปนั่งรวมกับอีกแผนกหนึ่ง พอหันหลังมาก็จะเจอพวกแผนกเราโต๊ะใหญ่
ทีนี้ด้านหลังมีคนลาออกไป โต๊ะทำงานในโต๊ะแผนกเรามันจะว่าง 1 ตัว
หัวหน้าจะให้เรานั่งที่โต๊ะคนที่ลาออกไปแล้วนั้น เพราะเราโตกว่า งานเราสำคัญต้องโคงานกับที่แผนกเยอะ
แต่เราปฏิเสธเพราะเห็นใจถ้าน้องเค้าจะนั่งคนเดียวค่ะ
ดังนั้นที่โต๊ะตัวนั้น ถ้าเราหรือน้องมีงานบนโต๊ะทำงานรก ๆ ก็จะไปสุมที่โต๊ะที่ว่าง ค่อยมาเคลียร์งานออกทีหลัง
ซึ่งมันเป็นแบบนี้มาสักพัก ตลอดเวลาก็จะทั้งฝึกวินัยน้อง ทั้งตอนแอบเอามือถือมาเล่นเกมบนโต๊ะ
เปิดเน็ตที่โต๊ะ แอบไปเข้าห้องน้ำเล่นเกม ไม่ส่งรายงานสรุปประจำอาทิตย์
เราคอยกระตุ้นเตือนตลอด ไม่งั้นงานไม่ออก จะถูกหัวหน้าจะว่าเอาได้
อันนี้คือ พวกหัวหน้าเรารู้พฤติกรรมน้องค่ะ ไว้ใจให้เราคอยเตือนด้วยแหล่ะค่ะ
จนระยะ 3 เดือนหลัง เราสามารถสัมผัสได้ว่า น้องเค้าหันไปนั่งทำงานที่โต๊ะแผนกเลย
ทั้งเอกสาร ทั้งคอมเลย ยกมันไปตั้งนั่งที่แผนกเลย ทิ้งให้เรานั่งอยู่คนเดียวแทน
พอจะนึกความรู้สึกที่ให้ความรู้สึกเหมือนเราถูกทิ้งลอยแพออกไหมคะ
มันสุดจะเซ็ง สุดจะนอยด์ สุดจะหดหู่เลยค่ะ ให้ความรู้สึกว่า ชั้นช่วยเธอมาตั้งเยอะเลย
ตอนที่เธอไม่มีใคร ทำไมเธอมาทิ้งชั้นแบบนี้ได้ยังงัยกัน ปล่อยชั้นนั่งบ้าคนเดียว
ไม่มีเพื่อนแบบนี้ หัวหน้าที่แผนกเรียกเราไปคุยงานที่โต๊ะแผนกยิก ๆๆ เลย เรายอมเดินวนไปคุยกับหัวหน้า
แต่เราไม่เคยคิดจะไปนั่งโต๊ะตัวนั้น ด้วยความเห็นใจน้องว่ามันจะเหงา มันจะให้ความรู้สึกว่าเราทิ้งค่ะ
เหมือนแบบเอ็นดูเค้า เอ็นเราขาด ทำบุญไม่ขึ้น
เรารู้สึกแบบนี้เป็นเรื่องที่แปลกไหมคะ เซ็งสุด ๆ ค่ะ
เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองอย่างไรดีคะ เราไม่มีความสุขค่ะ
อยากจะสบายใจค่ะ ไม่ชอบความารู้สึกแบบนี้ T_T
(ไม่แน่ใจว่าจะแท็กห้องตามที่แท็กได้ไหมนะคะ)