ก่อนอื่นเลยผมต้องบอกก่อนว่า ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับโรงบาลนี้ ผมเป็นเพียงนิสิตที่เรียนอยู่แถวนี้อาศัยหออยู่แถวนี้
เย็นวันนี้ประมาณ 4 โมงครึ่ง ผมกับแฟนกำลังรอรถเมล์จะไปอนุเสาวรีย์ ป้ายรถเมล์อยู่เยื้องๆกับเมเจอรัชโยธิน อยู่ดีๆก็มีเด็กช่างฝีมือทหาร(ถูกรึป่าวไม่แน่ใจ)เกิดอาการชักตรงป้ายรถเมล์เลย ทุกคนแถวๆนั้นก็ช่วยกันทั้งรุ่นพี่ของเขา ป๊าๆแถวนั้นและคนอื่นๆ ต่างใช้ไม้บรรทัดบ้าง ผ้าบ้าง จี้ห้องคอบ้างมางัดปาก ไม่ให้กัดลิ้น จนสุดท้ายได้ช้อนมาผมกับแฟนจึงรีบโทรหาโรงบาลแถวนั้น ด้วยที่ผมเรียนแถวนั้นจึงรู้ว่าน่าจะโรงบาลเนี้ยแหละใกล้สุดๆ ห่าง2ป้ายรถเมล์พอดี จึงช่วยกันหาเบอร์และโทรไป ผมโทรไปน่าจะเป็นโอเปอร์เรเตอร์รับผมก็บอกว่ามีคนชักครับอยู่ตรงป้ายรถเมล์ลุมพินีรัชโยธิน มารับหน่อยได้ไหมครับ เขาก็บอกเดียวโอนสายไปห้องฉุกเฉินให้น่ะค่ะ ก็โอนไปผมก็พูดประโยคเดิมซํ้าอีกและเขาก็บอกว่าเดียวคุยกับอีกคนน่ะค่ะ(- -'') และอีกคนรับผมก็พูดประโยคเดิมเป็นครั้งที่3
คนที่ 3 พูดว่า : เป็นญาติผู้ป่วยหรอค่ะ
ผม : ป่าวครับ
คนที่ 3 :เป็นเพื่อนผู้ป่วยหรอค่ะ
ผม :ป่าวครับเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนี้อ่ะครับ
คนที่ 3 :คนป่วยเขาอยากมาที่นี่หรอค่ะ (อ่าวเขาชักอยู่กุจะรู้ไหมมม ???)
ผม : เงียบ(อึ้งอยู่ไปต่อไม่ถูก)
คนที่ 3 :โทรไปหาศูนย์เอราวัณดีกว่าไหมอันนั้นฟรีด้วยน่ะ
ผม :หลังจากฟังจบก็วางไป เพราะไปต่อไม่ถูกจริงๆ เหมือนโดนปฎิเสธรึป่าว
สุดท้ายก็มีคนโทรหาศูนย์เอราวัณ ผมก็พอจะเข้าใจว่ามันคือโรงบาลเอกชนไม่ใช่มูลนิธิแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาคำนึงค่ารักษาพยาบาลก่อนจะนึกถึงชีวิตของคนป่วย
สุดท้ายผิดพลาดประการใดขออภัยทุกท่าน ใบ้ว่าโรงบาลนี้อยู่ใกล้ตลาดบางเขนม๊ากมาก
โรงพยาบาลทำงี้ถูกแล้วป่ะครับหรือผมเข้าใจผิดเอง !?
เย็นวันนี้ประมาณ 4 โมงครึ่ง ผมกับแฟนกำลังรอรถเมล์จะไปอนุเสาวรีย์ ป้ายรถเมล์อยู่เยื้องๆกับเมเจอรัชโยธิน อยู่ดีๆก็มีเด็กช่างฝีมือทหาร(ถูกรึป่าวไม่แน่ใจ)เกิดอาการชักตรงป้ายรถเมล์เลย ทุกคนแถวๆนั้นก็ช่วยกันทั้งรุ่นพี่ของเขา ป๊าๆแถวนั้นและคนอื่นๆ ต่างใช้ไม้บรรทัดบ้าง ผ้าบ้าง จี้ห้องคอบ้างมางัดปาก ไม่ให้กัดลิ้น จนสุดท้ายได้ช้อนมาผมกับแฟนจึงรีบโทรหาโรงบาลแถวนั้น ด้วยที่ผมเรียนแถวนั้นจึงรู้ว่าน่าจะโรงบาลเนี้ยแหละใกล้สุดๆ ห่าง2ป้ายรถเมล์พอดี จึงช่วยกันหาเบอร์และโทรไป ผมโทรไปน่าจะเป็นโอเปอร์เรเตอร์รับผมก็บอกว่ามีคนชักครับอยู่ตรงป้ายรถเมล์ลุมพินีรัชโยธิน มารับหน่อยได้ไหมครับ เขาก็บอกเดียวโอนสายไปห้องฉุกเฉินให้น่ะค่ะ ก็โอนไปผมก็พูดประโยคเดิมซํ้าอีกและเขาก็บอกว่าเดียวคุยกับอีกคนน่ะค่ะ(- -'') และอีกคนรับผมก็พูดประโยคเดิมเป็นครั้งที่3
คนที่ 3 พูดว่า : เป็นญาติผู้ป่วยหรอค่ะ
ผม : ป่าวครับ
คนที่ 3 :เป็นเพื่อนผู้ป่วยหรอค่ะ
ผม :ป่าวครับเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนี้อ่ะครับ
คนที่ 3 :คนป่วยเขาอยากมาที่นี่หรอค่ะ (อ่าวเขาชักอยู่กุจะรู้ไหมมม ???)
ผม : เงียบ(อึ้งอยู่ไปต่อไม่ถูก)
คนที่ 3 :โทรไปหาศูนย์เอราวัณดีกว่าไหมอันนั้นฟรีด้วยน่ะ
ผม :หลังจากฟังจบก็วางไป เพราะไปต่อไม่ถูกจริงๆ เหมือนโดนปฎิเสธรึป่าว
สุดท้ายก็มีคนโทรหาศูนย์เอราวัณ ผมก็พอจะเข้าใจว่ามันคือโรงบาลเอกชนไม่ใช่มูลนิธิแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาคำนึงค่ารักษาพยาบาลก่อนจะนึกถึงชีวิตของคนป่วย
สุดท้ายผิดพลาดประการใดขออภัยทุกท่าน ใบ้ว่าโรงบาลนี้อยู่ใกล้ตลาดบางเขนม๊ากมาก