สวัสดีคับ ผมอยากจะมาระบายนิดหน่อยในช่วง วัยรุ่นต้นๆที่เคย ทำเรื่องๆหนึ่งที่ไม่สบายใจมาถึงทุกวันนี้ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆฟังกันหน่อย
จะดราม่าก็แล้วแต่ฮ่าๆ
คือเรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้น เมื่อตอนผมเรียนมหาวิทยาลัย ปี4 ก็เป็นช่วงหัวริ้วตัวต่อ จะไปสู้ความเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว
ผมก็เป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปที่ชอบเที่ยวกลางคืนบ้าง เหล่สาว ที่ผู้ชายเขาทำกัน ผมมีแฟนคับ คบกันมาก4ปี แต่ไม่เคยมีอะไรกัน
แฟนผมก็ไม่น้อยหน้า ชอบเที่ยวกลางคืนเหมือนกันแต่หนักกว่า ไปเกือบทุกวัน จึงทำให้ผมคิดว่า เธออาจจะมีนอกใจ(ผมคิดมาก)
เพราะตลอด4ปี ผมไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่กับเธอบ่อยนัก แม่ของเราสนิทกันเราเลยคบกันได้ยาว ทั้งที่ไม่ได้เจอกันบ่อยนัก แฟนผมเป็นคนสวยคับ
จัดว่าน่าตาดี มีหนุ่มมาชอบเยอะ แต่เธอไม่ค่อยเล่าเรื่องส่วนตัวเธอให้ฟังสักเท่าไร ทำให้ผมรู้สึกห่างเหิน ทั้งที่ช่วงคบแรกๆเราก็รักกันดีเชื่อใจกัน
แต่มาช่วงหลังๆผมคิดมาก สงสัยในตัวเธอหลายประการ กับการปฏิบัติกับผมที่ไม่เหมือนเดิม เที่ยวบ่อยขึ้น
พูดอะไรก็รับปากจะทำแต่ก็ทำไม่ได้(เรื่องเลิกเที่ยวหรือเที่ยวให้น้อยลง) พอผมเริ่มเข้าวัยผู้ใหญ่ผมก็เริ่มเที่ยวน้อยลง ความคิดความอ่านก็โตขึ้น
อยากให้เธอเปลี่ยน แต่เธอก็ทำไม่ได้ ผมก็เลยไปปรึกษาเพื่อนเพราะผมเป็นคนคิดมาก เรื่องการเที่ยวของเธอ
อ๋อผมลืมเล่าไปผมเคยไปตามเธอที่ผับในวันวาเลนไทน์ให้เธอกลับบ้าน เพราะสัญญากันไว้แล้ว ว่าวันนั้นอยากให้เธออยู่บ้าน
เพื่อนๆคงจะรู้กันว่าวันนั้นเปรียบเหมือนวันหมาป่าออกล่าเนื้อเลยล่ะของผู้ชายเพย์บอย ผมจึกเป็นห่วง ไปถึงก็ร้องไห้อยากให้เธอกลับบ้าน
เธอก็รับคำ แต่โทรเช็คเธอก็ไม่กลับ ผมเสียใจมาก ทำให้สมองคิดอะไรไม่ออก ต้องไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนผมก็ให้คำปรึกษาพาเที่ยวพาดื่มให้ลืมๆไป
ยังมีอีกคับเธอเคยโทรมาตอนเช้าให้ผมไปรับเธอที่หอเพื่อนผู้ชายด้วยคับหลังจากเธอไปเที่ยว แต่เธอไม่ให้ไปรับหน้าหอเธอจะไปรอเซเว่นที่เยื้องๆมานิดหน่อย แต่ผมก็รู้ดี ผมก็ไม่ถามอะไรมาก กลัวจะได้ทะเลาะกัน เธอบอกไม่อยากให้ผมเช็คโทสับหรือเล่นเฟสกับเธอ ต้องเชื่อใจกัน เชื่อใจเธอ ผมก็ยอม
ต้องบอกว่าผมเป็นคนยอมแฟนมากคับ เวลาเธอบอกให้ทำอะไรผมก็ทำ แต่ผมบอกอะไรเธอ เธอมักไม่ทำ ผมก็เป็นเหมือนเดิม เครียด ก็ไปปรึกษาเพื่อนอีก
เพื่อนก็พาไปดื่มให้ลืม แล้วบอกกับผมว่า 4ปีแล้วยังไม่มีอะไรกัน ไปเที่ยวทุกวัน ไม่รอดแล้วล่ะแฟนผมคงไปมีอะไรกับคนอืนแล้วแน่นอน ผมก็ยิ่งคิดมากไปอีก ทำให้ผมมีความคิดว่าถ้าเธอไปมีอะไรกับคนอื่นได้ ผมก็มีได้ ทำให้ผมมีความคิดที่ผิดดังต้องไปนี้ ผมจึงไปเที่ยวบ่อยขึ้น เหล่สาว จีบสาวไปทั่วคับ
และผมก็เจอผู้หญิงคนนึงผมชอบเธอ ผมจึงไปขอเบอร์แล้วชนแก้ว เธอก็ให้เบอร์มา สองสามวันเราก็โทรคุยกัน ผมขอขึ้นไปหาเธอที่ห้อง ตอนแรกเธอไม่ยอมคับ แต่ผมก็ทำท่าเป็นงอนเธอเลยให้ขึ้นไป และสรุปคืนนั้นผมก็มีอะไรกับเธอคนนั้น ลืมบอกไป ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกของผม ผมอายุ22ปีตอนนั้น ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ต่อ พอผมมีอะไรกับเธอคนนั้นเสร็จ ผมก็พูดตรงๆว่า ที่เรามีอะไรด้วยไม่ได้หมายความว่าเรารักกัน เราแค่ใช้ประโยชน์ซ฿่งกันและกัน เธอก็เข้าใจ ผมอธิบายให้ฟังว่า เธอคิดถึงผมเลยอยากอยู่อยากนอนกับผม ส่วนผมอยากมีอะไรด้วยเลยมาหาเธอ เธอก็เข้าใจ(ยังกับหนังฝรั่งคับบอกตรงๆ)
และเป็นครั้งแรกของเธอเช่นกัน หลังจากนั้นมา ผมก็ไปหาเธอบ่อยๆ เธอก็โทรหาโทรเรียกผมบ่อยๆ เราเหมือนเพื่อน พี่น้องกันมากกว่า คำว่าคู่นอน พอมีอะไรที่ผมไม่สบายใจเรื่องแฟนผมก็จะไปหาเธอปรึกษาเธอ เธอก็จะกอดผมนอนข้างๆคับแล้วให้คำปรึกษา ส่วนเมื่อเธอมีปัญหากับแฟนเก่าเธอก็จะมาปรึกษาผมเช่นกัน ผมรู้สึกมีความสุขมากช่วงนั้น จนมีวันนึงผมยอกๆพูดไปว่าเป็นแฟนกันมั้ย เธอก็บอกปฏิเสธ ผมก็ไม่รู้เพราะเหตุใด แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนมีวันนึงแฟนผมจับได้ว่าเราคิดต่อกันทางsmsคับ เธอจึงเหวี่ยงผมก็โมโหตอนนั้นอยู่ต่อหน้าแม่เขาด้วย ผมจึงปาโทสับผมทิ้งแล้วเดินหนี ลืมบอกไปแม่เขาเข้าใจผมน่ะเพราะตลอดที่คบกันแม่เขาเห็นผมยอมลูกเขาตลอด อดทน ไม่ใช้กำลังไม่ด่าไม่ว่าทำตามตลอด แม่เขาจึงไม่ถือสาเพราะเข้าใจผม เราจึงเหมือนเลิกกัน ไม่ได้ติดต่อกันนานเลยล่ะ ผู้หญิงคนที่เป็นกิ้กผมก็โทรมาตอนนั้นผมรู้สึกเศร้าอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากยุ่งกับใคร ผมจึงบอกให้เธอเลิกติดต่อกับผมซะ ผมอธิบายเหตุผลแต่ผมไม่โทษเธอเป็นความผิดของผมเอง ถ้าผมไม่เริ่มเรื่องเหล่านี้ก็ไม่เกิด เธอเข้าใจและเลิกติดต่อกับผม จน5เดือนผ่านไปผมกันแฟนก็คืนดีกัน เราก็รักกันดีแต่มีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม เธอไม่มีเวลา และมีความลับกับผมมากขึ้น ทำอะไรลับล่อๆ ผมไม่สบายใจ มีวันนึงผมเลยลองเอาเบอร์โทสับเธอไปเช็คให้เฟสแล้วสมัครเฟสใหม่แอดหาเธอ สิ่งที่ผมเห็นคือ ตลอด4ปี เธอโกหกผมมาตลอดเวลา เธอคุยกับคบมากหน้าหลายตา ของขวัญที่เธอเคยทำให้ผม เธอก็ทำให้คนอื่นแบบเดียวกันเป้ะ ในวันๆเดียวกันที่ให้ผม ในระหว่างที่คบกัน ถ่ายคลิปต่างๆนาๆกับผู้ชายอื่นในท่าทางเหมือนแฟน ของขวัญที่ผมให้ในเฟสก็ไม่ระบุว่าผมเป็นคนให้ บอกรักผู้ชายมากหน้าหลายตา ถ้าจะนับก็10กว่าๆในตลอด4ปีคับ ผมรู้สึกตกใจ จึงโทรไปหาเธอ เธอก็บอกแค่ว่าเช็คทำไม ถ้าไม่เชื่อใจก็ไม่ต้องคบกัน เธอไม่แก้ตัวอะไรเลยคับ แล้วเธอก็บอกเลิกผมไป ผมรู้สึกเสียใจมาก ทั้งเสียใจทั้งเกลียด แม่เธอก็โทรมาง้อผม ผมก็พูดกับแม่ดีๆว่าผมรับไม่ไหวจริงๆ ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ผมก็เลิกกับเธอได้ 5 6เดือนแล้วล่ะ รู้สึกสบายที่ผ่านช่วงนั้นมาได้ แต่ยังมีความคิดรู้สึกผิดกับคนที่เป็นเหมือนกิ้ก เพื่อน พี่น้อง เธอคนนั้นที่ผมเลิกคุยกับเธอ ผมรู้ในใจดีเธอรักผม เพราะเวลาเราอยู่ด้วยกันมีความสุขมากคับ ถึงจะเป็นช่วงสั้นๆ เธอคิดถึงเป็นห่วงผมมาโดยตลอด แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดเธอจึงไม่คบกับผม คงเพราะผมมีแฟนติดอยู่นั้นแหละ ผมอยากจะขอโทษเธอ อยากจะบอกว่าคิดถึงเธอน่ะ มีความสุขรึป่าวตอนนี้ ผมไม่มีเฟสเธอ เบอร์เธอผมก็ลบไปแล้วคับ ไม่รุ้จะติดต่อยังไง แค่อยากรู้เธออยู่ดีมั้ย และขอโทษน่ะถ้าผมไปทำร้ายจิตใจอะไรที่เธอไม่แสดงออกมา และขอบคุณมากๆสำหรับทุกสิ่งที่ให้ ทั้งความอบอุ่น ทั้งความรักที่ไม่แสดงออก ที่แฟนผมทำไม่ได้ ขอบคุณจริงๆคับ อีกอย่างผมถูกแล้วรึป่าวคับ ผมคงนิสัยไม่ดีมากๆเลย เพื่อนๆว่ายังไงมีความคิดเห็นกับการกระทำผมยังไง เอาตรงๆเลยก็ได้คับ
ความรู้สึกผิด....มาถึงทุกวันนี้
จะดราม่าก็แล้วแต่ฮ่าๆ
คือเรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้น เมื่อตอนผมเรียนมหาวิทยาลัย ปี4 ก็เป็นช่วงหัวริ้วตัวต่อ จะไปสู้ความเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว
ผมก็เป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปที่ชอบเที่ยวกลางคืนบ้าง เหล่สาว ที่ผู้ชายเขาทำกัน ผมมีแฟนคับ คบกันมาก4ปี แต่ไม่เคยมีอะไรกัน
แฟนผมก็ไม่น้อยหน้า ชอบเที่ยวกลางคืนเหมือนกันแต่หนักกว่า ไปเกือบทุกวัน จึงทำให้ผมคิดว่า เธออาจจะมีนอกใจ(ผมคิดมาก)
เพราะตลอด4ปี ผมไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่กับเธอบ่อยนัก แม่ของเราสนิทกันเราเลยคบกันได้ยาว ทั้งที่ไม่ได้เจอกันบ่อยนัก แฟนผมเป็นคนสวยคับ
จัดว่าน่าตาดี มีหนุ่มมาชอบเยอะ แต่เธอไม่ค่อยเล่าเรื่องส่วนตัวเธอให้ฟังสักเท่าไร ทำให้ผมรู้สึกห่างเหิน ทั้งที่ช่วงคบแรกๆเราก็รักกันดีเชื่อใจกัน
แต่มาช่วงหลังๆผมคิดมาก สงสัยในตัวเธอหลายประการ กับการปฏิบัติกับผมที่ไม่เหมือนเดิม เที่ยวบ่อยขึ้น
พูดอะไรก็รับปากจะทำแต่ก็ทำไม่ได้(เรื่องเลิกเที่ยวหรือเที่ยวให้น้อยลง) พอผมเริ่มเข้าวัยผู้ใหญ่ผมก็เริ่มเที่ยวน้อยลง ความคิดความอ่านก็โตขึ้น
อยากให้เธอเปลี่ยน แต่เธอก็ทำไม่ได้ ผมก็เลยไปปรึกษาเพื่อนเพราะผมเป็นคนคิดมาก เรื่องการเที่ยวของเธอ
อ๋อผมลืมเล่าไปผมเคยไปตามเธอที่ผับในวันวาเลนไทน์ให้เธอกลับบ้าน เพราะสัญญากันไว้แล้ว ว่าวันนั้นอยากให้เธออยู่บ้าน
เพื่อนๆคงจะรู้กันว่าวันนั้นเปรียบเหมือนวันหมาป่าออกล่าเนื้อเลยล่ะของผู้ชายเพย์บอย ผมจึกเป็นห่วง ไปถึงก็ร้องไห้อยากให้เธอกลับบ้าน
เธอก็รับคำ แต่โทรเช็คเธอก็ไม่กลับ ผมเสียใจมาก ทำให้สมองคิดอะไรไม่ออก ต้องไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนผมก็ให้คำปรึกษาพาเที่ยวพาดื่มให้ลืมๆไป
ยังมีอีกคับเธอเคยโทรมาตอนเช้าให้ผมไปรับเธอที่หอเพื่อนผู้ชายด้วยคับหลังจากเธอไปเที่ยว แต่เธอไม่ให้ไปรับหน้าหอเธอจะไปรอเซเว่นที่เยื้องๆมานิดหน่อย แต่ผมก็รู้ดี ผมก็ไม่ถามอะไรมาก กลัวจะได้ทะเลาะกัน เธอบอกไม่อยากให้ผมเช็คโทสับหรือเล่นเฟสกับเธอ ต้องเชื่อใจกัน เชื่อใจเธอ ผมก็ยอม
ต้องบอกว่าผมเป็นคนยอมแฟนมากคับ เวลาเธอบอกให้ทำอะไรผมก็ทำ แต่ผมบอกอะไรเธอ เธอมักไม่ทำ ผมก็เป็นเหมือนเดิม เครียด ก็ไปปรึกษาเพื่อนอีก
เพื่อนก็พาไปดื่มให้ลืม แล้วบอกกับผมว่า 4ปีแล้วยังไม่มีอะไรกัน ไปเที่ยวทุกวัน ไม่รอดแล้วล่ะแฟนผมคงไปมีอะไรกับคนอืนแล้วแน่นอน ผมก็ยิ่งคิดมากไปอีก ทำให้ผมมีความคิดว่าถ้าเธอไปมีอะไรกับคนอื่นได้ ผมก็มีได้ ทำให้ผมมีความคิดที่ผิดดังต้องไปนี้ ผมจึงไปเที่ยวบ่อยขึ้น เหล่สาว จีบสาวไปทั่วคับ
และผมก็เจอผู้หญิงคนนึงผมชอบเธอ ผมจึงไปขอเบอร์แล้วชนแก้ว เธอก็ให้เบอร์มา สองสามวันเราก็โทรคุยกัน ผมขอขึ้นไปหาเธอที่ห้อง ตอนแรกเธอไม่ยอมคับ แต่ผมก็ทำท่าเป็นงอนเธอเลยให้ขึ้นไป และสรุปคืนนั้นผมก็มีอะไรกับเธอคนนั้น ลืมบอกไป ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกของผม ผมอายุ22ปีตอนนั้น ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ต่อ พอผมมีอะไรกับเธอคนนั้นเสร็จ ผมก็พูดตรงๆว่า ที่เรามีอะไรด้วยไม่ได้หมายความว่าเรารักกัน เราแค่ใช้ประโยชน์ซ฿่งกันและกัน เธอก็เข้าใจ ผมอธิบายให้ฟังว่า เธอคิดถึงผมเลยอยากอยู่อยากนอนกับผม ส่วนผมอยากมีอะไรด้วยเลยมาหาเธอ เธอก็เข้าใจ(ยังกับหนังฝรั่งคับบอกตรงๆ)
และเป็นครั้งแรกของเธอเช่นกัน หลังจากนั้นมา ผมก็ไปหาเธอบ่อยๆ เธอก็โทรหาโทรเรียกผมบ่อยๆ เราเหมือนเพื่อน พี่น้องกันมากกว่า คำว่าคู่นอน พอมีอะไรที่ผมไม่สบายใจเรื่องแฟนผมก็จะไปหาเธอปรึกษาเธอ เธอก็จะกอดผมนอนข้างๆคับแล้วให้คำปรึกษา ส่วนเมื่อเธอมีปัญหากับแฟนเก่าเธอก็จะมาปรึกษาผมเช่นกัน ผมรู้สึกมีความสุขมากช่วงนั้น จนมีวันนึงผมยอกๆพูดไปว่าเป็นแฟนกันมั้ย เธอก็บอกปฏิเสธ ผมก็ไม่รู้เพราะเหตุใด แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนมีวันนึงแฟนผมจับได้ว่าเราคิดต่อกันทางsmsคับ เธอจึงเหวี่ยงผมก็โมโหตอนนั้นอยู่ต่อหน้าแม่เขาด้วย ผมจึงปาโทสับผมทิ้งแล้วเดินหนี ลืมบอกไปแม่เขาเข้าใจผมน่ะเพราะตลอดที่คบกันแม่เขาเห็นผมยอมลูกเขาตลอด อดทน ไม่ใช้กำลังไม่ด่าไม่ว่าทำตามตลอด แม่เขาจึงไม่ถือสาเพราะเข้าใจผม เราจึงเหมือนเลิกกัน ไม่ได้ติดต่อกันนานเลยล่ะ ผู้หญิงคนที่เป็นกิ้กผมก็โทรมาตอนนั้นผมรู้สึกเศร้าอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากยุ่งกับใคร ผมจึงบอกให้เธอเลิกติดต่อกับผมซะ ผมอธิบายเหตุผลแต่ผมไม่โทษเธอเป็นความผิดของผมเอง ถ้าผมไม่เริ่มเรื่องเหล่านี้ก็ไม่เกิด เธอเข้าใจและเลิกติดต่อกับผม จน5เดือนผ่านไปผมกันแฟนก็คืนดีกัน เราก็รักกันดีแต่มีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม เธอไม่มีเวลา และมีความลับกับผมมากขึ้น ทำอะไรลับล่อๆ ผมไม่สบายใจ มีวันนึงผมเลยลองเอาเบอร์โทสับเธอไปเช็คให้เฟสแล้วสมัครเฟสใหม่แอดหาเธอ สิ่งที่ผมเห็นคือ ตลอด4ปี เธอโกหกผมมาตลอดเวลา เธอคุยกับคบมากหน้าหลายตา ของขวัญที่เธอเคยทำให้ผม เธอก็ทำให้คนอื่นแบบเดียวกันเป้ะ ในวันๆเดียวกันที่ให้ผม ในระหว่างที่คบกัน ถ่ายคลิปต่างๆนาๆกับผู้ชายอื่นในท่าทางเหมือนแฟน ของขวัญที่ผมให้ในเฟสก็ไม่ระบุว่าผมเป็นคนให้ บอกรักผู้ชายมากหน้าหลายตา ถ้าจะนับก็10กว่าๆในตลอด4ปีคับ ผมรู้สึกตกใจ จึงโทรไปหาเธอ เธอก็บอกแค่ว่าเช็คทำไม ถ้าไม่เชื่อใจก็ไม่ต้องคบกัน เธอไม่แก้ตัวอะไรเลยคับ แล้วเธอก็บอกเลิกผมไป ผมรู้สึกเสียใจมาก ทั้งเสียใจทั้งเกลียด แม่เธอก็โทรมาง้อผม ผมก็พูดกับแม่ดีๆว่าผมรับไม่ไหวจริงๆ ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ผมก็เลิกกับเธอได้ 5 6เดือนแล้วล่ะ รู้สึกสบายที่ผ่านช่วงนั้นมาได้ แต่ยังมีความคิดรู้สึกผิดกับคนที่เป็นเหมือนกิ้ก เพื่อน พี่น้อง เธอคนนั้นที่ผมเลิกคุยกับเธอ ผมรู้ในใจดีเธอรักผม เพราะเวลาเราอยู่ด้วยกันมีความสุขมากคับ ถึงจะเป็นช่วงสั้นๆ เธอคิดถึงเป็นห่วงผมมาโดยตลอด แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดเธอจึงไม่คบกับผม คงเพราะผมมีแฟนติดอยู่นั้นแหละ ผมอยากจะขอโทษเธอ อยากจะบอกว่าคิดถึงเธอน่ะ มีความสุขรึป่าวตอนนี้ ผมไม่มีเฟสเธอ เบอร์เธอผมก็ลบไปแล้วคับ ไม่รุ้จะติดต่อยังไง แค่อยากรู้เธออยู่ดีมั้ย และขอโทษน่ะถ้าผมไปทำร้ายจิตใจอะไรที่เธอไม่แสดงออกมา และขอบคุณมากๆสำหรับทุกสิ่งที่ให้ ทั้งความอบอุ่น ทั้งความรักที่ไม่แสดงออก ที่แฟนผมทำไม่ได้ ขอบคุณจริงๆคับ อีกอย่างผมถูกแล้วรึป่าวคับ ผมคงนิสัยไม่ดีมากๆเลย เพื่อนๆว่ายังไงมีความคิดเห็นกับการกระทำผมยังไง เอาตรงๆเลยก็ได้คับ