##สวัสดีครับเพื่อนๆ นี่เป็นโพส ขอเล่าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ (ขอระบาย...) ##
ผมทำงานที่นึงครับอยู่ต่างจังหวัด และได้มีโอกาสได้รู้จักผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนน่ารักดี ดูภายนอกแล้วไม่สเปคเท่าไร
หลังจากคุยงานกันเสร็จ เนื่องจากเรายังต้องติดต่องานกันตลอด เธอจึงขอ LINE ผม แต่ผมก็แบ่งรับแบ่งสู้ปฏิเสธไป กลัวมาคุยเรื่องงานนอกเวลาแล้วผมจะเครียด
แต่แล้วผมก็ทนไม่ไหว เมมเบอร์ไปตามนามบัตรของเค้า จนได้คุย LINE กัน
ช่วงแรกๆ เราก็คุยกันเป็นทางการมากเลยนะ แต่ผมก็พยายามพาคุยนอกเรื่องตลอด
ผมถามเค้านะ ว่าชวนคุยเรื่องอื่นเนี่ยน่าเกลียดมั้ย เค้าก็ว่าไม่เป็นไรนะ คุยกันได้ ไม่จำเป็นต้องเรื่องงาน
วันนึงเธอซื้อของขวัญผ่านเน็ตมาให้ผม ผมโคตรดีใจเลยนะ เพราะผมเคยบอกว่าอยากได้ แล้วเธอก็ซื้อให้
ผมเคยถามนะ เธอบอกว่าโสด โสดๆ ไม่มีใครมาจีบ ถามกี่ครั้งก็เหมือนเดิม โสดมานานแล้ว
แล้วเค้าก็ยังรู้นะว่า FB ผมชื่ออะไร ผมงงมากเลยนะ เค้าจะรู้ไปทำไมนะ จะเอาอีเมลเราไปหา FB ทำไม?
เธอชมผมว่าผมน่ารักดี
นั่นมันจึงเป็นเหตุให้ผมเริ่มสนใจในตัวเธอขึ้นมาอย่างจริงจัง หลังจากนั้นก็คุยกัน non-stop ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
แม้ทำงานอยู่เราก็คุยกันทั้งวันทั้งคืน มีโทรหากันบ้าง เป็น ชม. กระหนุงกระหนิง หยอดใส่กันตลอด
เราสนิทกันมากครับ มันทำให้ชีวิตของคนเหงาๆ คนนึง มันเปลี่ยนไป ผมดีใจมากเลยนะ
มันมีโมเมนต์ที่เค้าโกรธผม ผมก็ง้อเค้านะ ผมชอบโมเมนต์นี้ ที่เราได้ง้อใคร มันดูกุ๊งกิ๊งดี
ผมมันโสดมานานและเจออะไรมาเยอะแล้วชีวิตนี้ทั้งดีร้าย จนผมมั่นใจแล้วว่าคนนี้แหละ ไอ้เราก็อายุไม่น้อยแล้ว น่าจะหยุดที่ใครได้แล้ว
มันมีความมั่นใจในเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งผมคิดว่ามันไม่น่าจะพลาดนะ โมเมนต์แบบนี้ มันเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนเราจีบผู้หญิง แล้วสมหวัง
เรามีโอกาสได้เจอกันนอกสถานที่ครับ เค้าชวนผมไปงานๆนึง ผมดีใจมากเลย ได้รู้จักเพื่อนๆ เค้า ได้ถ่ายรูปคู่ด้วยกันลง FB ผมถามนะว่าแท็กได้มั้ย เธอก็ไม่ว่าอะไร
(มันเป็นครั้งแรกเลยนะที่ถ่ายรูปกับใครแล้วกล้าเอาลง FB สงสัยมันเป็นเวรกรรมที่ตามมา T-T)
แล้วหลังจากนั้นเธอก็ชวนไปกินข้าวดูหนังกัน ได้มีโอกาสไปซื้อของขวัญให้วันเกิดพ่อเค้าด้วยกัน
ได้มีโอกาสควงแขนกันกระหนุงกระหนิง น่ารัก มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง...
แต่ทว่าหลังจากนั้น..... เหตุการณ์มันเปลี่ยนไป เธอคุยกับเราน้อยลง FB ไม่เม้นตอบ ไม่ like ให้เหมือนเคย
หลังๆ มาก็พูดคุยห้วนๆ หยอดไปก็ไม่รับ คุยกันไม่เหมือนเดิม คุยแต่เรื่องงาน
พิมพ์ๆ อะไรไป ก็อ่านแต่ไม่ตอบ นานๆ เป็นวันค่อยมาตอบ ปรึกษาอะไรไม่ได้เหมือนเดิม
โทรไปก็คุยได้แปบเดียว ก็ขอวางสาย
ผมโคตรเกลียดความรู้สึกนี้เลย ที่ว่าเรามันทำอะไรข้างเดียวเนี่ย T^T เซ้นส์มันมาแล้วไอ้ความรู้สึกแบบนี้
ทำไมนะ เธอถึงโพส FB อะไรเหมือนกำลังมีความรักเลย แล้วทำไมความสัมพันธ์ของเราไม่เหมือนเดิม
ผมก็ได้แต่ไปนั่งสืบ ทำไมน๊า... แล้วไปสะดุด FB ผู้ชายคนนึง like ให้กันตลอด จนเพื่อนๆ ทั้งสองคนแซวกัน
นั่นแหละครับ ใช่เลย ซ้ำร้ายกว่านั้น ผมก็มานั่งเลื่อนๆ หานะครับ ทำไมไม่เจอรูปคู่ของสองเราเลย
สรุปว่า เค้า remove tag ครับ รู้งี้โดนเต็มๆ แทบบ้าตาย T____T
ทำไมเป็นแบบนี้ คนเรามันเปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้เลยหรอครับ นี่แค่ไม่กี่เดือนเอง โอ้วแม่เจ้า...
ผมเองยังคงต้องติดต่อเรื่องงานกับเค้าอยู่ครับ ผมก็ได้แต่ทำตัวให้เป็นปกติ แต่ลดๆ การคุยไปเยอะแล้ว
(แต่เค้าก็ยังคุยๆ อยู่ไปไหนมาไหนก็ยังแว้บมาเล่า เป็นอะไร เจออะไรมา แชร์รูป ข่าว อะไรฮาๆ มาให้ดูอยู่)
ได้แต่ถามว่าทำไม ๆ ๆ ๆ เพื่อนก็ว่า มันตัวคั่นเวลาบ้าง มันตุ๊ด ไม่แมนบ้าง เฮ้ออออ....
ชีวิตหนอ จะรักใครสักคนมันยากนะ......
ผู้หญิงเยอะก็จริง แต่ช่วงอายุที่เข้ากันได้ โสด ถูกใจ คุยกันเข้ากันได้ มันจะมีสักกี่คนเชียว
ผมมันไม่ชัดเจนหรือเปล่านะ? หรือผมต้องทำอะไรมากกว่านี้? คุยกันนานเท่าไรถึงบอกความในใจ?
ขอความเห็นหน่อยครับ จะได้เอานำไปปรับปรุงในกรณีศึกษาถัดไป
ขอบคุณที่รับฟัง ขอบคุณครับ.. (ขออภัยด้วยนะครับถ้าเนื้อหามันเรียบเรียงไม่ค่อยดี อ่านยาก)
แรกๆ ก็ดีนะ แต่ทำไมตอนนี้เธอทำร้ายจิตใจเราเหลือเกิน
ผมทำงานที่นึงครับอยู่ต่างจังหวัด และได้มีโอกาสได้รู้จักผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนน่ารักดี ดูภายนอกแล้วไม่สเปคเท่าไร
หลังจากคุยงานกันเสร็จ เนื่องจากเรายังต้องติดต่องานกันตลอด เธอจึงขอ LINE ผม แต่ผมก็แบ่งรับแบ่งสู้ปฏิเสธไป กลัวมาคุยเรื่องงานนอกเวลาแล้วผมจะเครียด
แต่แล้วผมก็ทนไม่ไหว เมมเบอร์ไปตามนามบัตรของเค้า จนได้คุย LINE กัน
ช่วงแรกๆ เราก็คุยกันเป็นทางการมากเลยนะ แต่ผมก็พยายามพาคุยนอกเรื่องตลอด
ผมถามเค้านะ ว่าชวนคุยเรื่องอื่นเนี่ยน่าเกลียดมั้ย เค้าก็ว่าไม่เป็นไรนะ คุยกันได้ ไม่จำเป็นต้องเรื่องงาน
วันนึงเธอซื้อของขวัญผ่านเน็ตมาให้ผม ผมโคตรดีใจเลยนะ เพราะผมเคยบอกว่าอยากได้ แล้วเธอก็ซื้อให้
ผมเคยถามนะ เธอบอกว่าโสด โสดๆ ไม่มีใครมาจีบ ถามกี่ครั้งก็เหมือนเดิม โสดมานานแล้ว
แล้วเค้าก็ยังรู้นะว่า FB ผมชื่ออะไร ผมงงมากเลยนะ เค้าจะรู้ไปทำไมนะ จะเอาอีเมลเราไปหา FB ทำไม?
เธอชมผมว่าผมน่ารักดี
นั่นมันจึงเป็นเหตุให้ผมเริ่มสนใจในตัวเธอขึ้นมาอย่างจริงจัง หลังจากนั้นก็คุยกัน non-stop ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
แม้ทำงานอยู่เราก็คุยกันทั้งวันทั้งคืน มีโทรหากันบ้าง เป็น ชม. กระหนุงกระหนิง หยอดใส่กันตลอด
เราสนิทกันมากครับ มันทำให้ชีวิตของคนเหงาๆ คนนึง มันเปลี่ยนไป ผมดีใจมากเลยนะ
มันมีโมเมนต์ที่เค้าโกรธผม ผมก็ง้อเค้านะ ผมชอบโมเมนต์นี้ ที่เราได้ง้อใคร มันดูกุ๊งกิ๊งดี
ผมมันโสดมานานและเจออะไรมาเยอะแล้วชีวิตนี้ทั้งดีร้าย จนผมมั่นใจแล้วว่าคนนี้แหละ ไอ้เราก็อายุไม่น้อยแล้ว น่าจะหยุดที่ใครได้แล้ว
มันมีความมั่นใจในเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งผมคิดว่ามันไม่น่าจะพลาดนะ โมเมนต์แบบนี้ มันเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนเราจีบผู้หญิง แล้วสมหวัง
เรามีโอกาสได้เจอกันนอกสถานที่ครับ เค้าชวนผมไปงานๆนึง ผมดีใจมากเลย ได้รู้จักเพื่อนๆ เค้า ได้ถ่ายรูปคู่ด้วยกันลง FB ผมถามนะว่าแท็กได้มั้ย เธอก็ไม่ว่าอะไร
(มันเป็นครั้งแรกเลยนะที่ถ่ายรูปกับใครแล้วกล้าเอาลง FB สงสัยมันเป็นเวรกรรมที่ตามมา T-T)
แล้วหลังจากนั้นเธอก็ชวนไปกินข้าวดูหนังกัน ได้มีโอกาสไปซื้อของขวัญให้วันเกิดพ่อเค้าด้วยกัน
ได้มีโอกาสควงแขนกันกระหนุงกระหนิง น่ารัก มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง...
แต่ทว่าหลังจากนั้น..... เหตุการณ์มันเปลี่ยนไป เธอคุยกับเราน้อยลง FB ไม่เม้นตอบ ไม่ like ให้เหมือนเคย
หลังๆ มาก็พูดคุยห้วนๆ หยอดไปก็ไม่รับ คุยกันไม่เหมือนเดิม คุยแต่เรื่องงาน
พิมพ์ๆ อะไรไป ก็อ่านแต่ไม่ตอบ นานๆ เป็นวันค่อยมาตอบ ปรึกษาอะไรไม่ได้เหมือนเดิม
โทรไปก็คุยได้แปบเดียว ก็ขอวางสาย
ผมโคตรเกลียดความรู้สึกนี้เลย ที่ว่าเรามันทำอะไรข้างเดียวเนี่ย T^T เซ้นส์มันมาแล้วไอ้ความรู้สึกแบบนี้
ทำไมนะ เธอถึงโพส FB อะไรเหมือนกำลังมีความรักเลย แล้วทำไมความสัมพันธ์ของเราไม่เหมือนเดิม
ผมก็ได้แต่ไปนั่งสืบ ทำไมน๊า... แล้วไปสะดุด FB ผู้ชายคนนึง like ให้กันตลอด จนเพื่อนๆ ทั้งสองคนแซวกัน
นั่นแหละครับ ใช่เลย ซ้ำร้ายกว่านั้น ผมก็มานั่งเลื่อนๆ หานะครับ ทำไมไม่เจอรูปคู่ของสองเราเลย
สรุปว่า เค้า remove tag ครับ รู้งี้โดนเต็มๆ แทบบ้าตาย T____T
ทำไมเป็นแบบนี้ คนเรามันเปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้เลยหรอครับ นี่แค่ไม่กี่เดือนเอง โอ้วแม่เจ้า...
ผมเองยังคงต้องติดต่อเรื่องงานกับเค้าอยู่ครับ ผมก็ได้แต่ทำตัวให้เป็นปกติ แต่ลดๆ การคุยไปเยอะแล้ว
(แต่เค้าก็ยังคุยๆ อยู่ไปไหนมาไหนก็ยังแว้บมาเล่า เป็นอะไร เจออะไรมา แชร์รูป ข่าว อะไรฮาๆ มาให้ดูอยู่)
ได้แต่ถามว่าทำไม ๆ ๆ ๆ เพื่อนก็ว่า มันตัวคั่นเวลาบ้าง มันตุ๊ด ไม่แมนบ้าง เฮ้ออออ....
ชีวิตหนอ จะรักใครสักคนมันยากนะ......
ผู้หญิงเยอะก็จริง แต่ช่วงอายุที่เข้ากันได้ โสด ถูกใจ คุยกันเข้ากันได้ มันจะมีสักกี่คนเชียว
ผมมันไม่ชัดเจนหรือเปล่านะ? หรือผมต้องทำอะไรมากกว่านี้? คุยกันนานเท่าไรถึงบอกความในใจ?
ขอความเห็นหน่อยครับ จะได้เอานำไปปรับปรุงในกรณีศึกษาถัดไป
ขอบคุณที่รับฟัง ขอบคุณครับ.. (ขออภัยด้วยนะครับถ้าเนื้อหามันเรียบเรียงไม่ค่อยดี อ่านยาก)