อยากขึ้นสวรรค์

...หากว่าไร้ซึ่งเป้าหมายของชีวิต
คงจะเดินถูกผิดคิดสัยสง
เหมือนกับคนหลงทางอยู่กลางดง
จะผ่านพงม่านไพรอย่างไรกัน
...ฉันไม่รู้ความหมายของชีวิต
ฉันไม่รู้ถูกผิดคิดโศกศัลย์
ฉันไม่รู้ความหวังของคืนวัน
ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอย่างไร
...ฉันไม่มีเป้าหมายมารายล้อม
ฉันไม่มีความพร้อมจะไปไหน
ฉันไม่มีความจริงจากหัวใจ
ฉันไม่รู้ทางใดที่ควรเดิน
...ฉันอ่อนแอเกินกว่าจะตั้งมั่น
ความรู้สึกของฉันระหกระเหิน
มันลอยล่องเรรวนที่ควรเดิน
ฉันมันกระจอกเกินจะเข้าใจ
...ท้องฟ้ามืดสีดำไร้สีขาว
อยากจะพบดวงดาวสว่างไสว
มาส่งแสงส่องทางแม้รำไร
ฉันจะเดินเข้าไปในความจริง