คุยกับคนที่อายุมากกว่าเรา 7 ปี และไม่รู้ว่าตอนนี้ ตัวเองเป็นตัวอะไร

กระทู้คำถาม
ก่อนที่ฉันจะขอถามความคิดเห็นของทุกคน ก็ขอเล่าเรื่องก่อนนะคะ

   ฉันอายุ 16 คะ มีคนที่คุยกันมานานเกือบปี เขาจบปริญญาแล้วคะ ตอนนี้เขาก็มีอาชีพแล้ว มีเงินมีงาน ถือว่าดีคะ และที่สำคัญ เขาไม่เคยทำอะไรปิดบังเรา กับเราเขาพูดจาดี แต่ไม่ถึงกับดีเวอร์ คือก็พูดแบบธรรมดาๆแหละคะ เขาเปิดเผยมาก!! อย่างตอนนั่งเล่นเกมส์ด้วยกัน เขาก็จะมีด่าเพื่อนต่อหน้าเรา ก็ด่าเอาฮาๆ คะ เราก็ขำ เขาก็มักจะกวนๆ ใส่เรา เวลาคุยกันทีก็จะทักกันตลอดใน Line ว่างๆก็จะเปิดกล้อง Skype คุยกัน เขาก็ดูเป็นห่วงเป็นใยเราดี เราเองก็ยอมรับว่าตอนนั้นรู้สึกดีมาก มีความสุขมาก! ที่ชีวิตนี้ มีเขามาเติมเต็ม แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องการเป็นแฟนกัน เพราะใจเรารู้ดีว่าอายุมันห่างไป แต่ความรู้สึก และการกระทำที่เขามอบให้เรา มันเหมือนกับว่า เขารัก เขาเป็นห่วงเราจริงๆ เขาเคยบอกว่า "เฮียรู้สึกว่า เฮียต้องปกป้องเรา" เขามอบความอบอุ่น มอบความไว้วางใจให้เรามาตลอด
   จนวันนึง เราสองคนลองมาคุย มาเปิดใจ มาถามความรู้สึกกันว่า 'หัวใจเรารู้สึกยังไงกัน' เขาบอกว่า "เฮียชอบเรานะ รัก รู้สึกมีความสุขที่อยู่ด้วย รู้สึกดีที่เราทำอะไรๆให้เฮีย มันเป็นสิ่งที่เฮียไม่เคยได้รับจากผู้หญิงคนก่อนๆเลย เฮียยังไม่อยากคบกับเราในฐานะแฟนแบบตั้งสถานะ เพราะอายุเรามันยังน้อย เฮียอยากให้เราเข้ามหาลัยก่อน เจออะไรๆในรั้วมหาลัย ถึงตอนนั้น เราอาจจะเปลี่ยนใจ จากรักเฮียเป็นมีรักคนอื่นก็ได้ ซึ่งเฮียก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น" ฉันเองก็เข้าใจเขา และยอมรับในสิ่งที่เขาคิด เพราะฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เลยตกลงกันว่า ถ้าฉันเข้ามหาลัยแล้ว และความรู้สึกของเราสองคนยังไม่เปลี่ยนไป ถึงวันนั้น เราจะคบกันแบบออกสื่อ และรักกันแบบเปิดเผย
   ตอนนี้ฉันกับเขานานๆทีจะได้คุยกัน เวลาที่เคยมีให้กัน มันหายไปหมด เขาไม่ทัก Line ฉัน ฉันไม่ทัก Line เขา เพราะต่างคนก็มีหน้าที่ของตัวเอง ฉันเรียนหนักขึ้น ทั้งเรียนปกติ เรียนพิเศษ และทำการบ้าน เขาเองก็งานเยอะขึ้น และช่วงนี้เขาเงินไม่พอ เลยทำงานกะดึกด้วย ทำให้เราสองคน ห่างหายกันไป ...วันเวลาที่เปลี่ยนไป ใจฉันไม่เคยเปลี่ยน แต่ฉันไม่รู้ว่าใจเขาจะเปลี่ยนรึเปล่า... ไม่กล้าถาม เพราะกลัวว่า เขาจะคิดว่าเราไม่เชื่อใจ ซึ่งเราเชื่อใจเขาน่ะ แต่เราก็รู้สึกว่า มันไม่มีคำ หรืออะไรสักอย่าง มาทำให้รู้สึกแน่ใจ ว่าเขาจะไม่ทิ้งเราไป
   ฉันกลัว... เขาหายไป ทุกวันนี้ 1 เดือนเราคุยนับครั้งได้ ฉันถามตัวเองเสมอว่า "เราอยู่คนเดียวแบบนี้ เพื่อรอเขาถูกแล้วใช่ไหม" ฉันเคยเห็นเขาโพสข้อความในเฟส เกี่ยวกับวันที่เขาไปเที่ยวกับเพื่อนของเขา บอกว่ามีความสุข ได้พัก ฉันเองก็ยิ้ม รู้สึกดี ที่เขาสบายดี และกำลังมีความสุข ได้พักจากการทำงาน เราเชื่อเขาว่าเขาไม่ได้หลอกเรา และทุกครั้งที่เขาว่าง เขาก็จะทักเรามา ชวนเราเล่นเกมส์ คุยกับเรา และเขาก็จะถามเสมอว่า "ยังรู้สึกเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม" เราก็ตอบเสมอว่า "ใช่คะ" และเขาก็หายไปอีก ฉันก็เข้าใจว่าเขาคงไม่ว่างจริงๆ ยังดี ที่เขายังนึกถึงเรา (ไม่รู้ว่าฉันกำลังหลอกตัวเองอยู่ไหม)
   ฉันลองไปปรึกษาพี่ๆ ของฉัน พวกเขาก็มักจะบอกว่า "มันเป็นที่ความรู้สึกของคนสองคน" แต่ส่วนน้อยที่จะบอกว่า "เขามีคนอื่น" ฉันก็รู้สึกดีนะคะ ที่ได้รับความคิดเห็นของพี่ๆ มาในทางที่ดีมากกว่าทางลบ และยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่า "เราทำถูกแล้ว"
   แต่พอเรามาฟังเพลง เพลงนึง http://www.youtube.com/watch?v=tsKZLCkO1Kk

   
ก็ทำให้ฉันเริ่มคิดว่า... นี้เรากำลังเป็นแบบนี้อยู่รึเปล่า ยอมรับนะคะว่าตอนนี้เหงามาก คิดถึงเขามาก แต่ไม่ถึงกับโหยหา และรักเขามาก


นี้แหละคะคำถาม
ตอนนี้ฉันกำลังเป็นอะไรอยู่คะ
เป็นของตาย
เป็นคนคั่นเวลา
เป็นคนที่ต้องรอ
เป็นคนที่รักเขาฝ่ายเดียว
เป็นคนที่รักเขา
เป็นคนโง่
หรือเป็นอะไรกันแน่คะ


ร้องไห้
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่