***เรือนดอกรัก*** อลวน มนต์รัก โฮมสเตย์ [เรื่องย่อ]

รายละเอียด

แม้จะเบื่อหน่ายกับบ้านเกิดอย่างเหลือแสน   แต่ในเมื่อไม่มีงานทำ  สาวส้มลิ้มจึงคิดแปลงสินทรัพย์ของบิดาให้เป็นทุน
นั่นคือเปิดเรือนดอกรัก  เรือนไทยเก่าแก่แสนงามที่อยู่ริมน้ำ ให้นักท่องเที่ยวมาพักค้างคืนและร่วมใช้ชีวิตกับชาวบ้าน
เป็นรูปแบบการท่องเที่ยวที่เรียกว่าโฮมสเตย์



แต่ไลฟ์สไตล์ของสมาชิกในเรือนดอกรักน่ะ ห่างไกลจากชีวิตชาวไทยริมน้ำอันแสนสงบและแสนงามมาไกลโขแล้ว
ส้มลิ้มและกิมลั้ง  สองศรีพี่น้อง  จึงต้องจำลองบรรยากาศไทยแท้ๆ  ทั้งการกิน  การอยู่  ขึ้นมาตบตาหนุ่มเจ้าของบริษัททัวร์และบรรดานักท่องเที่ยว
ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย  และเรื่องร้าย  เรื่องรัก  ที่กระหน่ำเข้ามาเป็นระลอก



ส้มลิ้มรู้แล้วละว่า  ความเป็นไทยน่ะขายได้  แต่มันก็มีราคาที่ต้องจ่าย   แถมยังแพงเสียด้วยสิ



เรื่องย่อเพิ่มเติม

เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อเธอประสบปัญหาในชีวิตทั้งเรื่องการเรียน  ที่ดันสอบไม่ผ่านปริญญาโท  ทั้งงานที่สมัครเอาไว้ที่บริษัทหลายหนแห่ง  ก็ไม่ถูกเรียกตัวเสียทีงานนี้  ส้มลิ้ม  จะยอมอดตายได้ยังไงกัน  เห็นทีเธอจะต้องหาทางสร้างรายได้ให้กับตัวเองและครอบครัวแล้ว  งานนี้จึงต้องมี กิมลั้ง  น้องสาวผู้เป็นกะเทยน้ำใจงามมาร่วมเอี่ยวด้วย  สองศรีพี่น้อง  ได้ใช้  “เรือนดอกรัก”  บ้านริมคลอง  ณ  บางดอกรัก  ที่อยู่มาตั้งแต่เด็ก  เปิดให้นักท่องเที่ยวได้มาเที่ยว  สัมผัสในความเป็นไทยอย่างเต็มอิ่ม  งานนี้ทั้งส้มลิ้มและกิมลั้ง  รวมทั้งคนในครอบครัวอย่าง  ย่าสมจิตร  พ่อสมบัติ  ต่างพากันเนรมิตความเป็นไทยจอมปลอมขึ้นมา...ซึ่งมันยากเย็นยิ่งนัก...

กิจการ  “เมืองไทยทัวร์”  ของเขาและหุ้นส่วนอีกสองสามคนกำลังก้าวหน้าไปด้วยดี  เขาจึงมีความคิดที่จำทำการเที่ยวแบบโฮมสเตย์  ให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสกับความเป็นไทย  และที่ที่เข้าตา  เมืองไทย  ก็คือ  “เรือนดอกรัก”  ที่นี่...ทำให้เมืองไทยได้พบเห็นความเป็นไทยที่สมจริง  ไม่เฟค  ทั้งความน่ารักเป็นกันเองของคนในบ้าน...รวมทั้งเธอคนนั้น  เธอผู้เป็นไม้เบื่อไม่เมากับเขาตั้งแต่ทีแรก  ก่อนที่จะได้ร่วมงานกันเสียอีก

ในขณะที่ความรักของสาวซ่าอย่างส้มลิ้ม  และไกด์ทัวร์หนุ่มหล่อกำลังเบ่งบานในหัวใจสองดวงราวกับดอกรัก  ปัญหาเรื่องธุรกิจโฮมสเตย์ที่ว่าก็ตามมาด้วย  ทั้งปัญหานักท่องเที่ยว  รวมทั้งปัญหาคนในชุมชนเดียวกัน  ที่มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันได้ทุกวี่ทุกวัน  โดยเฉพาะพ่อสมศักดิ์กับ  กำนันจอมพล  ที่กำนันจอมพลเองก็เปิด  “เรือนลำพู”  ที่หรูหราขึ้นมาแข่งขันกับคู่อริ  มวยคู่ลูกเองก็ไม่แพ้กัน  ส้มลิ้มกับ  จอมใจ  ไม่ยอมกันและกันง่ายๆ  หรอก

ใช่ว่าปัญหาจะเกิดขึ้นกับส้มลิ้มและคนในครอบครัว  คนในชุมชนบางดอกรักเพียงเท่านั้น  เมืองไทยเองก็ประสบกับเรื่องวุ่นวายด้วย  เพราะกำนันจอมพลและจอมใจดันยอมร่วมงานกับคณะทัวร์ของ  โปรดปราน  สาวสวยสุดหรูหรา  เพอร์เฟ็คไปเสียทุกด้าน  แม้ว่าโปรดปรานจะหลงรักเมืองไทยแค่ไหน  แต่เธอก็มุ่งจะเอาชนะเขาให้ได้  !  โปรดปรานจึงไม่สนใจว่าทุกคนในบางดอกรักจะเป็นอย่างไร  ไม่สนใจว่าจะต้องใช้ใครเป็นหมากในเกมนี้  โดยเฉพาะ  การุณย์  เพื่อนสนิทของเมืองไทยที่หลงรักโปรดปรานอย่างหัวปักหัวปำ



ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อุ้มสมห่างหายจากการรีวิวไปสักระยะหนึ่งนะครับ  ด้วยช่วงนี้แสนจะวุ่นวาย  กลับมาคราวนี้อุ้มสมก็มีนิยายดีๆ  ที่อ่านจบแล้วได้หยิบยกมารีวิว  มาเล่าสู่กันฟังให้เพื่อนๆ  นักอ่านทุกคน   ซึ่งก็คือเรื่อง  “เรือนดอกรัก”  ผลงาน (ไม่) ใหม่จากพี่ปุ๊  ดวงตะวัน  นั่นเอง

“เรือนดอกรัก”  เป็นเรื่องราวของสาวสวยยุคใหม่อย่าง  “ส้มลิ้ม”  และน้องสาวที่เป็นกะเทย  “กิมลั้ง”  ต่างพากันหาทางที่จะเอาตัวรอด  มีรายได้  จึงเปิด  “เรือนดอกรัก”  บ้านเกิดของตนทำเป็นโฮมสเตย์  ให้นักท่องเที่ยวได้มาสัมผัสอะไรแบบไทยๆ  ที่ทุกคนพยายามจะเฟคกันสุดฤทธิ์  แต่ไกด์หนุ่มอย่างเขา  “เมืองไทย”  ที่ตกลงร่วมงานกับเรือนดอกรัก  กลับทำให้ส้มลิ้มเกิดความคิดที่จะเลิกทำในสิ่งที่ชุลมุนที่ไม่ใช่ตัวเรา  ที่เป็นความเป็นไทยแบบจอมปลอมออกไป  ขอเพียงน้ำใสใจจริงจากทุกคนก็เพียงพอแล้ว  !

หากฟังจากชื่อเรื่องแล้ว  “เรือนดอกรัก”  อาจทำให้ผู้ที่ยังไม่เคยอ่าน  ได้นึกถึงนิยายแนวรักโรแมนติก  ให้อารมณ์ย้อนยุคแบบไทยๆ  ที่จะได้สัมผัสความหวานตลอดเรื่อง  แต่...อุ้มสมขอบอกเลยครับว่าไม่ใช่แน่นอน  นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักฮาๆ  เบาๆ  อารมณ์ดี  มีดราม่าบ้างพอเป็นกระษัย  และแฝงแง่คิดเรื่องความเป็นไทย  โฮมสเตย์  เสียดสีเรื่องเหล่านี้ได้ดีเยี่ยมเลยทีเดียว

เปิดเรื่องมานี่ก็สัมผัสได้ถึงความฮาเลยทีเดียว  ทั้งการจับรถของนางเอก  การที่ย่าเรียกนางเอกว่า  “นังมะม่วงกวน”  (นางเอกชื่อ  ส้มลิ้ม)  มุกนี้ถ้าไม่รู้ความหมายไม่ฮานะ  ๕๕๕.  ฮากับบทสนทนาของทุกตัวละครหลักที่ปรากฏตัว  ผู้เขียนเปิดเรื่องได้ดีทีเดียว  ตั้งแต่ชื่อของนางเอกกับน้องชาย  เอ๊ย...น้องสาว  คือ  “สมหญิง”  และ  “สมชาย”  ...แบบว่าชื่อเชยมาก  ฮ่าๆๆ  ดีแล้วที่ผู้เขียนใช้ชื่อเล่นสุดน่ารักของทั้งสองศรีพี่น้อง

อย่างที่บอกละครับ  ว่ามีมุกฮาๆ  สอดแทรก  ให้ผู้อ่านได้อมยิ้มอยู่ตลอดเรื่อง  และบางฉากนี่สามารถหัวเราะออกมาได้เลย  อย่างเช่นตอนที่ส้มลิ้มแกล้งให้กิมลั้งแสดงมวยไทย  อันนั้นอย่างฮา  แต่กิมลั้งของเราก็พลิกแพลงสถานการณ์ได้ดี  แต่บางมุกนี่ถ้าคนที่ไม่ได้ตามข่าวสารในยุคนั้น  (ช่วงที่ดวงตะวันเขียนนิยายเรื่องนี้  ประมาณปี  ๒๕๔๖ – ๒๕๔๗)  อุ้มสมว่าคงจะไม่ค่อยฮาสักเท่าไหร่  (แต่ก็น่าจะส่วนน้อย  ๕๕๕.)  เพราะบางมุกก็ได้อิงสถานการณ์ในช่วงนั้น  เช่น  ท่านนายกทักษิณมาเปิดงาน  หรือจากบทสนทนาต่างๆ  เช่น  “ปั๊ดโธ่...นังสองคนนี่  ก็พ่อเอ็งชื่อ  สมบัติ  ย่าเอ็งชื่อสมจิตร  แล้วจะให้ข้าตั้งชื่อพวกเอ็งว่า  โสภิตนภา  ศรีริต้า  บัวชมพู  หรือไง  ?”  นี่ถ้าสมัยนี้คงจะเป็น  อุรัสยา  ราณี  พัชราภา  เป็นต้น  ๕๕๕.

แต่โดยรวมแล้ว  “เรือนดอกรัก”  กลับมีอีกสิ่งที่สร้างความประทับใจให้กับอุ้มสม  มากกว่าความฮาที่ได้รับ  คืออุ้มสมรู้สึกว่าเรื่องนี้ความฮายังไม่สุดมาก  เพราะมีประเด็นดราม่าเข้ามานี่ละ  ซึ่งมันเป็นอะไรที่อุ้มสมชอบ  คือเพราะมีเรื่องดราม่า  ทั้งเรื่องนักท่องเที่ยว  โฮมสเตย์  การชิงดีชิงเด่น  มาสำหรับอุ้มสม  ในเรื่องนี้แทบไม่ใช่นิยายฮาๆ  อีกต่อไปแล้ว  เพราะสารที่ดวงตะวันสื่อมาในเรื่องดีมากๆ  เลย

เริ่มจาก...ความเป็นไทยแบบจอมปลอม  ที่ทุกคนในเรือนดอกรักพยายามจะสร้างขึ้นมา  ให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยว  แต่ใช่ว่ามันจะทำได้ง่าย  ตราบใดที่ส้มลิ้มกับกิมลั้งยังคงเที่ยวกลางคืน  ลัลล้าตามประสาวัยรุ่นดังเดิม  ตราบใดที่ย่าสมจิตรยังคงติดเครื่องดื่มโค้กจนแทบจะกินต่างน้ำ  ตราบใดที่พ่อสมบัติยังคงนิยมกีฬากอล์ฟและใส่เสื้อตราจระเข้  แต่สิ่งเหล่านี้มันก็ติดตัวทุกคนไปแล้ว   อุ้มสมชอบความคิดของเมืองไทย  พระเอกมาก   ที่ว่าเราไม่ควรเนรมิตหรือเฟคความเป็นไทยทีว่าขึ้นมามากเกิน  เพียงแค่ใช้ความจริงใจก็พอแล้ว

ต่อมา...อันนี้ยิ่งชอบ  เสียดสีความเป็นไทยในยุคนี้ได้ดีเลยทีเดียว  ใครว่าคนไทยโอบอ้อมอารี  ใครว่าคนไทยมีน้ำใจ  คนไทยตั้งแต่รุ่นชราจนรุ่นหนุ่มสาวในชุมชนบางดอกรัก  ต่างก็ทะเลาะกันมิเว้นแต่ละวัน  แต่การที่ทุกคนทะเลาะกัน  ปะทะคารมกันนี่ก็กลายเป็นความเคยชิน  เป็นสีสันในชีวิตของทุกคนไปแล้ว  ถ้าไม่ได้ทะเลาะกันสักวันก็คงจะนอนไม่หลับ  ชอบมากที่ดวงตะวันจบเรื่องอย่างสมจริง  ไม่ใช่จบแบบสุขนิยม  จบแบบนิทานไทยให้เด็กๆ  อ่าน  ชนิดที่ว่าพอตอนจบทุกคนก็ดีกัน  กลับมารักกัน  เพราะถึงแม้ว่าทุกคนจะยังไม่รักใคร่กัน  แต่ความผูกพันกันเพราะอยู่ในชุมชนเดียวกันมาตลอดก็ตัดไม่ขาด

อีกเรื่อง...เรื่องของโฮมสเตย์  นักท่องเที่ยวที่ไร้มารยาท  อันนี้เห็นเดียวเลยว่านักท่องเที่ยวไม่ใช่พระเจ้า  ไม่ควรตามใจจนเกินควร  อุ้มสมแทบจะเซ็งที่ได้สัมผัสกับบรรดานักท่องเที่ยวไร้มารยาทในเรื่อง  โดยเฉพาะแก๊งพรรคพวกเด็กวัยรุ่นที่มาอันนี้อุ้มสมอย่างเกลียดเลย  คือแทบจะเรียกคนพวกนี้ว่าเด็กเปรต  เด็กนรกได้เลย  ชนิดที่ว่าไร้กาลเทศะสุดๆ  อินจัด  ฮ่าๆ

ชอบประเด็น  แง่คิด  ที่ผู้เขียนได้ใส่ไว้  แต่ก็ยังมีบางจุดที่อุ้มสมรู้สึกว่าขัดๆ  อยู่เล็กน้อย  ซึ่งก็ไม่มีอะไรมาก  เช่นเรื่องเมตตา  พี่สาวของการุณย์ที่ดูจะคลั่งความเป็นไทยมากเกินไปหน่อย  ย่าสมจิตรติดโค้กเกินไปไหม  คนแก่กินน้ำอัดลมต่างน้ำแบบนี้อันตรายนะย่า  นิสัยของพระเอกที่ช่วงต้นเรื่อง  (ตอนยังไม่รู้ว่านางเอกทำโฮมสเตย์)  ดูจะปากร้าย  และไม่ชอบที่นางเอกไร้มารยาทพาหมาเข้าห้าง  แต่พอได้เจอกับส้มลิ้มที่เรือนดอกรัก  กลับญาติดีด้วยง่ายเกิน  หรือจะเป็นเรื่องของครอบครัวกำนันจอมพล  อันนี้คืองงจริงๆ  ว่ามีอย่างนี้ด้วยเหรอ  ฮ่าๆ  กำนันจอมพล  มีลูกชายชื่อ  จอมทัพ  ลูกสาวชื่อ  จอมใจ  ทั้งสามคนชื่อเล่นชื่อ  “จอม”  กันหมด...คนอ่านมีสับสนบ้างนะ  ฮ่าๆ  แต่โดยรวมแล้วก็จัดว่าชอบครับเรื่องนี้

ว่าด้วยเรื่องตัวละคร...เรือนดอกรัก  มีตัวละครมากมายครับที่มีบทบาทเด่น  มีคาแรคเตอร์โดนๆ  ที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกยิ่งขึ้น  ทั้งความแสบ  ความเปรี้ยว  และก๋ากั่นของ  “ส้มลิ้ม”  นางเอก  หรือจะเป็นความน่ารัก  ชวนฟิน  ชวนจิกหมอนของ  “เมืองไทย”  พระเอก  คืออุ้มสมชอบคาแรคเตอร์ของพระเอกคนนี้มากเลยนะ  น่ารักมาก  หลายฉากหลายตอนเลย  (ถ้าไม่นับช่วงแรกที่เจอนางเอก)  ทั้งตอนพานางเอกไปเที่ยวงานวัด  หรือจะเป็นตอนที่ง้องอนนางเอก  ตอนขอสมัครงานกับนางเอกโดยไม่เอาเงินเดือน  บลาๆ

น้องชายใจหญิงของส้มลิ้มคือ  “กิมลั้ง”  เองก็ไม่น้อยหน้า  น่ารักอย่างบอกใครเลย  (แต่ก็กิมลั้งชื่อกิมย้ง  พอโตมาก็รีบเปลี่ยนชื่อเล่นทันที)  ทั้งย่าและพ่อนางเอกคือ  “ย่าสมจิตร”  กับ  “พ่อสมบัติ”  ก็โดดเด่น  โดยเฉพาะตอนที่ประชันกับคณะทัวร์ของเมืองไทย  แทบจะจับคู่ประลองฝีมือกันเลย  ๕๕๕.  (แอบชอบกิมลั้งตอนประจบคุณหญิงป้ามากมาย)

ด้านฟากตัวร้ายอย่าง  “โปรดปราน”  แน่นอน  เป็นตัวละครที่น่าเกลียดมาก  อุ้มสมว่าแม้เธอพยายามทำตัวเป็นสาวสมัยใหม่  เก่ง  เริด  เชิด         แต่การกระทำบางอย่างของเธอมันก็น่าเกลียด  ไร้ยางอายมากๆ  ส่วน  “การุณย์”  ตัวละครตัวนี้  อุ้มสมแอบเบื่อและสมเพชในความรักที่มีให้ต่อผู้หญิงอย่างโปรดปรานจนไม่ลืมหูลืมตา