เราอายุ 32 ปี โสดคะ จบ ป.โท พึ่งจะลาออกจากงานประจำ แล้วมาเปิดร้านเป็นของตัวเอง
โสดมานานมาก จนลืม ๆ ไปแล้ว ว่าเวลามีคนมาจีบ หรือเวลาจะมีแฟนเค้าต้องทำตัว
หรือพิจาณาคนที่เข้ามาจากอะไร
มีหนุ่มรุ่นเดียวกันมาจีบค่ะ แต่มันรู้สึกยังงัยก้อไม่รู้ เพราะเราคิดกับตัวเองไว้ว่า
คนที่จะเข้ามาตอนนี้ ต้องเข้ามาแบบจริงจังนะ ต้องพร้อมที่เค้าจะดูแลเราแล้วนะ
ซึ่งหนุ่มคนนี้เค้าเดินเกมส์เร็วมาก จริง ๆ ก้อเห็นหน้าคาดตากันมานานแล้ว แต่จะมารู้จักพูดคุยกัน
จริงจังเกือบ 2 เดือนนี่เองค่ะ แต่เค้าเข้าหาพ่อแม่เรา ไปบ้านเรา ไปสวัสดี พ่อ แม่
ถึงแม้เค้าจะยังไม่ได้พูดว่ารักว่าชอบ แต่พฤติกรรมมันค่อนข้างชัดเจน ถามถึงผู้ชายในสเป็คของเรา
เพื่อเปรียบเทียบกับตัวเค้าเอง คำพูดอะไร หลาย ๆ อย่างมันค่อนข้าง ชัดเจน เช่น เพื่อนแต่งงานไปหมดแล้ว
เหลือแต่เค้านี่แหละ เค้าอยากมีครอบครัว อยากมีลูก เป็นต้น
แต่เรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน เพราะยังไม่แน่ใจ เช่น
1. เค้าเก่งกว่าเรามาก มีธุรกิจเป็นของตัวเองที่ทำกับครอบครัว มีรายได้เยอะกว่าเรามากกก เลยเชื่อมั่นในตัวเองมากกก
(ในเรื่องงาน) แต่เค้ามีความรู้ในวงแคบ คือ รู้เฉพาะงานที่ตัวเองทำ ไม่รู้เรื่องอื่น ๆ ในสังคมเลย (เพราะขยันทำงาน ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเดียว)
2. ข้อนี้ ต้องออกตัว เราไม่ได้ดูถูกนะ แค่เป็นการวิเคราะห์จากความคิดของเราคนเดียว : การศึกษาของเราไม่เท่ากันค่ะ เค้าเรียน ปวช. ไม่จบด้วยซ้ำ
(ย้ำว่าเค้าทำมาหากินในทางของเค้า ได้เงินเยอะกว่าเรา) มันเลย ทำให้คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง กว่าจะคุยกันในเรื่องอะไรซักเรื่องที่ยาก ๆ ต้องใช้เวลาอธิบาย นาน บ้างครั้งก้อเหมือนอธิบายให้เด็กฟัง จะว่าสนุกก้อสนุกนะ แต่บ้างครั้งก้อรำคาญ ที่จะพูดซ้ำ ๆ
3. ได้รับการ cf จากเพื่อนฝั่งเค้าว่าเค้า ไม่เคยมีแฟน ทำให้เวลาเค้าเข้าหาเรา เรารู้สึกประหลาด ๆ (เรามันประเภทไก่แก่ แม่ปลาช่อนค่ะ)
เลยไม่แน่ใจว่า เราควรจะสานต่อดี หรือปล่อยไปดี กลัวใจตัวเองจัง กลัวว่าจะทำเค้าเจ็บ ถ้าอนาคตเค้าไม่ใช่จริง ๆ
แต่เราก้ออยากมีความสัมพันธ์แบบจริงจัง กับเค้าซักที
เพราะเราก้ออายุเยอะแล้ว ขี้เกียจตามหา หรือ รอ "คนที่ใช่" เพราะเรารู้สึกว่าคน ๆ นั้น มันคงไม่มีอยู่จริง
แต่เราก้อไม่อยากจะขึ้นชื่อว่า อยากมีสามีจนตัวสั่น จนไม่คิดพิจารณา อะไรเลย
30+ อะไรที่ทำให้คุณผู้ชายอยากมีครอบครัว (แต่งงาน)
โสดมานานมาก จนลืม ๆ ไปแล้ว ว่าเวลามีคนมาจีบ หรือเวลาจะมีแฟนเค้าต้องทำตัว
หรือพิจาณาคนที่เข้ามาจากอะไร
มีหนุ่มรุ่นเดียวกันมาจีบค่ะ แต่มันรู้สึกยังงัยก้อไม่รู้ เพราะเราคิดกับตัวเองไว้ว่า
คนที่จะเข้ามาตอนนี้ ต้องเข้ามาแบบจริงจังนะ ต้องพร้อมที่เค้าจะดูแลเราแล้วนะ
ซึ่งหนุ่มคนนี้เค้าเดินเกมส์เร็วมาก จริง ๆ ก้อเห็นหน้าคาดตากันมานานแล้ว แต่จะมารู้จักพูดคุยกัน
จริงจังเกือบ 2 เดือนนี่เองค่ะ แต่เค้าเข้าหาพ่อแม่เรา ไปบ้านเรา ไปสวัสดี พ่อ แม่
ถึงแม้เค้าจะยังไม่ได้พูดว่ารักว่าชอบ แต่พฤติกรรมมันค่อนข้างชัดเจน ถามถึงผู้ชายในสเป็คของเรา
เพื่อเปรียบเทียบกับตัวเค้าเอง คำพูดอะไร หลาย ๆ อย่างมันค่อนข้าง ชัดเจน เช่น เพื่อนแต่งงานไปหมดแล้ว
เหลือแต่เค้านี่แหละ เค้าอยากมีครอบครัว อยากมีลูก เป็นต้น
แต่เรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน เพราะยังไม่แน่ใจ เช่น
1. เค้าเก่งกว่าเรามาก มีธุรกิจเป็นของตัวเองที่ทำกับครอบครัว มีรายได้เยอะกว่าเรามากกก เลยเชื่อมั่นในตัวเองมากกก
(ในเรื่องงาน) แต่เค้ามีความรู้ในวงแคบ คือ รู้เฉพาะงานที่ตัวเองทำ ไม่รู้เรื่องอื่น ๆ ในสังคมเลย (เพราะขยันทำงาน ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเดียว)
2. ข้อนี้ ต้องออกตัว เราไม่ได้ดูถูกนะ แค่เป็นการวิเคราะห์จากความคิดของเราคนเดียว : การศึกษาของเราไม่เท่ากันค่ะ เค้าเรียน ปวช. ไม่จบด้วยซ้ำ
(ย้ำว่าเค้าทำมาหากินในทางของเค้า ได้เงินเยอะกว่าเรา) มันเลย ทำให้คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง กว่าจะคุยกันในเรื่องอะไรซักเรื่องที่ยาก ๆ ต้องใช้เวลาอธิบาย นาน บ้างครั้งก้อเหมือนอธิบายให้เด็กฟัง จะว่าสนุกก้อสนุกนะ แต่บ้างครั้งก้อรำคาญ ที่จะพูดซ้ำ ๆ
3. ได้รับการ cf จากเพื่อนฝั่งเค้าว่าเค้า ไม่เคยมีแฟน ทำให้เวลาเค้าเข้าหาเรา เรารู้สึกประหลาด ๆ (เรามันประเภทไก่แก่ แม่ปลาช่อนค่ะ)
เลยไม่แน่ใจว่า เราควรจะสานต่อดี หรือปล่อยไปดี กลัวใจตัวเองจัง กลัวว่าจะทำเค้าเจ็บ ถ้าอนาคตเค้าไม่ใช่จริง ๆ
แต่เราก้ออยากมีความสัมพันธ์แบบจริงจัง กับเค้าซักที
เพราะเราก้ออายุเยอะแล้ว ขี้เกียจตามหา หรือ รอ "คนที่ใช่" เพราะเรารู้สึกว่าคน ๆ นั้น มันคงไม่มีอยู่จริง
แต่เราก้อไม่อยากจะขึ้นชื่อว่า อยากมีสามีจนตัวสั่น จนไม่คิดพิจารณา อะไรเลย