เราเองเป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง ซึ่งวงจรชีวิตเช้าตื่นมา ขึ้นรถเมล์ต่อใต้ดินไปทำงานทุกวัน
ซึ่งในทุกๆวันนั้น เราจะประสบพบเจอกับมนุษย์ประเภทหนึ่ง คือ มนุษย์ก้มหน้า
ลักษณะคือ ไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไรก็ตาม พวกเขาจะก้มหน้าก้มตากดมือถือตลอดเวลา
ทั้งคุยไลน์เอย เล่นเกมเศรษฐีเอย ถ่ายเซลฟี่ลงเฟสบุคเอย
บุคคลพวกนี้คือบุคคลที่เราประสบพบเจอมาจากเหตุการณ์จริงค่ะ
-
เดินก้มหน้ากดมือถือขวางกลางถนนในขณะที่คนอื่นกำลังรีบเดินไปที่ช่องแตะบัตรออก....ถ้าใครนั่งใต้ดินในช่วงเวลาเข้างานบ่อยๆจะรู้ดีค่ะ ว่าช่วงที่เดินออกจากรถไฟมาที่ช่องแตะบัตรนั้น จะขึ้นบันไดเลื่อนมาและทุกคนจะรีบมุ่งหน้าไปยังที่แตะบัตรซึ่งก็จะเป็นที่รู้กัน เช่น มีช่องแตะบัตรออก 5 ช่อง ทุกคนก็จะกระจายเป็น 5 แถว แต่ที่เราเจอ เธอผู้นี้ไม่เข้าสักช่องกั๊กไว้ 2 ช่องแบบไม่แคร์โลก พอไปถึงที่แตะบัตร คือนางลืมเตรียมบัตร ต้องควักหาบัตรอีก เฮ้อออ
-
นั่งก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือบนรถเมล์/ใต้ดิน จนไม่สนใจผู้คนรอบข้างว่ามีคนแก่ เด็ก คนท้องเข้ามา (ไม่ลุกให้นั่งนั่นเอง เพราะฉันเล่นเกมอยู่มีรายมั๊ยยยย)...เหตุการณ์นี้ก็เจอบ่อยนะคะ แบบว่าฉันเล่นมือถืออยู่ ถือว่ามองไม่เห็น
-
นั่งก้มหน้าเล่นเกมเศรษฐีในขณะที่กระเป๋ารถเมล์กำลังจะเก็บเงินค่าโดยสาร (ไม่เตรียมเงินไว้ล่วงหน้าทำให้พนักงานเก็บเงินเสียเวลา)...เราพบเจอบนรถเมล์ค่ะ คือนางกำลังทอยลูกเต๋าอย่างเมามัน จนพนักงานเดินมาเก็บค่าโดยสาร สรุปคือนางไม่ได้เตรียมไว้ พนักงานก็รอ แทนที่นางจะหยิบเงินก่อน..เปล่าค่ะ นางทอยลูกเต๋าต่อ (ดันทอยได้ดับเบิ้ลก็งี้ละ 555+) กว่าจะเอาเงินให้พนักงานได้ พนักงานทำหน้านอยเลย เราว่ามันเสียเวลาเขานะคะ บางคนอาจจะมองว่าก็ไปเก็บคนอื่นก่อน แต่เราคิดว่าบางทีพนักงานก็จำไม่ได้หรอกว่าเก็บเงินใครแล้วบ้าง ก็ต้องเก็บไล่จากหน้าไปหลัง อะไรทำนองนี้ (ลืมบอกค่ะ บังเอิญเรานั่งแถวหลังสุด และนางนั่งแถวรองสุดท้ายค่ะ)
-
เดินก้มหน้าเล่นมือถือ อยู่ดีๆพวกเขาก็หยุดเดินทันที ทำให้คนหลังสะดุดและชน...มักจะเจอบนถนนทางเดินไปบริษัท ด้วยความที่ว่าพนักงานกำลังเดินตามๆกัน เนื่องจากฟุตบาทเป็นทางแคบ นอกจากนางยังเดินช้าไม่พอ อยู่ดีๆนางก็หยุดกระทันหันขึ้นมาซะงั้น (อารมณ์เหมือนกำลังคุยไลน์อยู่แล้วหยุดอ่าน หรือหยุดหัวเราะอะไรสักอย่าง) ทำให้คนอื่นที่เดินตามมาชนเข้าให้ และนางยังจะหันหน้ามาเหวี่ยงอีกด้วยนะ
-
เวลาเดินชนคนอื่น ไม่มีการหันมาขอโทษใดๆทั้งสิ้น...เดี๋ยวนี้เรารู้สึกว่าเจอบ่อยมากๆนะ เหมือนสังคมจะลืมคำว่า ขอบคุณ ขอบใจ ขอโทษไปแล้วมั้งคะ เดินก้มหน้าก้มตากดมือถือแล้วชนเรา แล้วนางก็เดินจากไป คือ....เห้ย ไม่ขอโทษกันบ้างเลย บางทีเจอจะเข้าลิฟต์ แต่บังเอิญลิฟต์จะปิด เราก็กดเปิดให้ นางเดินเข้ามา กดมือถือเล่นต่อ ไม่ขอบคุณเลยอ่ะ คือก็ไม่ได้อยากจะทวงบุญคุณนะคะ แค่คิดว่าเดี๋ยวนี้ทำไมคำพวกนี้พูดกันยากจังหว่า ?
หมายเหตุ :::: ไม่ใช่ว่าเราไม่กดโทรศัพท์มือถือนะคะ เราก็ใช้ เราก็กด แต่อยากให้กดกันแต่พอดี ไม่ใช่กดทั้งวัน กดตลอดเวลา เดินก็กด เราว่าบางทีมันก็เยอะไปค่ะ
เบื่อคนที่วันๆชอบกดแต่โทรศัพท์มือถือกันบ้างไหมคะ มาแชร์ประสบการณ์ "มนุษย์ก้มหน้า" กันค่ะ
ซึ่งในทุกๆวันนั้น เราจะประสบพบเจอกับมนุษย์ประเภทหนึ่ง คือ มนุษย์ก้มหน้า
ลักษณะคือ ไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไรก็ตาม พวกเขาจะก้มหน้าก้มตากดมือถือตลอดเวลา
ทั้งคุยไลน์เอย เล่นเกมเศรษฐีเอย ถ่ายเซลฟี่ลงเฟสบุคเอย
บุคคลพวกนี้คือบุคคลที่เราประสบพบเจอมาจากเหตุการณ์จริงค่ะ
- เดินก้มหน้ากดมือถือขวางกลางถนนในขณะที่คนอื่นกำลังรีบเดินไปที่ช่องแตะบัตรออก....ถ้าใครนั่งใต้ดินในช่วงเวลาเข้างานบ่อยๆจะรู้ดีค่ะ ว่าช่วงที่เดินออกจากรถไฟมาที่ช่องแตะบัตรนั้น จะขึ้นบันไดเลื่อนมาและทุกคนจะรีบมุ่งหน้าไปยังที่แตะบัตรซึ่งก็จะเป็นที่รู้กัน เช่น มีช่องแตะบัตรออก 5 ช่อง ทุกคนก็จะกระจายเป็น 5 แถว แต่ที่เราเจอ เธอผู้นี้ไม่เข้าสักช่องกั๊กไว้ 2 ช่องแบบไม่แคร์โลก พอไปถึงที่แตะบัตร คือนางลืมเตรียมบัตร ต้องควักหาบัตรอีก เฮ้อออ
- นั่งก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือบนรถเมล์/ใต้ดิน จนไม่สนใจผู้คนรอบข้างว่ามีคนแก่ เด็ก คนท้องเข้ามา (ไม่ลุกให้นั่งนั่นเอง เพราะฉันเล่นเกมอยู่มีรายมั๊ยยยย)...เหตุการณ์นี้ก็เจอบ่อยนะคะ แบบว่าฉันเล่นมือถืออยู่ ถือว่ามองไม่เห็น
- นั่งก้มหน้าเล่นเกมเศรษฐีในขณะที่กระเป๋ารถเมล์กำลังจะเก็บเงินค่าโดยสาร (ไม่เตรียมเงินไว้ล่วงหน้าทำให้พนักงานเก็บเงินเสียเวลา)...เราพบเจอบนรถเมล์ค่ะ คือนางกำลังทอยลูกเต๋าอย่างเมามัน จนพนักงานเดินมาเก็บค่าโดยสาร สรุปคือนางไม่ได้เตรียมไว้ พนักงานก็รอ แทนที่นางจะหยิบเงินก่อน..เปล่าค่ะ นางทอยลูกเต๋าต่อ (ดันทอยได้ดับเบิ้ลก็งี้ละ 555+) กว่าจะเอาเงินให้พนักงานได้ พนักงานทำหน้านอยเลย เราว่ามันเสียเวลาเขานะคะ บางคนอาจจะมองว่าก็ไปเก็บคนอื่นก่อน แต่เราคิดว่าบางทีพนักงานก็จำไม่ได้หรอกว่าเก็บเงินใครแล้วบ้าง ก็ต้องเก็บไล่จากหน้าไปหลัง อะไรทำนองนี้ (ลืมบอกค่ะ บังเอิญเรานั่งแถวหลังสุด และนางนั่งแถวรองสุดท้ายค่ะ)
- เดินก้มหน้าเล่นมือถือ อยู่ดีๆพวกเขาก็หยุดเดินทันที ทำให้คนหลังสะดุดและชน...มักจะเจอบนถนนทางเดินไปบริษัท ด้วยความที่ว่าพนักงานกำลังเดินตามๆกัน เนื่องจากฟุตบาทเป็นทางแคบ นอกจากนางยังเดินช้าไม่พอ อยู่ดีๆนางก็หยุดกระทันหันขึ้นมาซะงั้น (อารมณ์เหมือนกำลังคุยไลน์อยู่แล้วหยุดอ่าน หรือหยุดหัวเราะอะไรสักอย่าง) ทำให้คนอื่นที่เดินตามมาชนเข้าให้ และนางยังจะหันหน้ามาเหวี่ยงอีกด้วยนะ
- เวลาเดินชนคนอื่น ไม่มีการหันมาขอโทษใดๆทั้งสิ้น...เดี๋ยวนี้เรารู้สึกว่าเจอบ่อยมากๆนะ เหมือนสังคมจะลืมคำว่า ขอบคุณ ขอบใจ ขอโทษไปแล้วมั้งคะ เดินก้มหน้าก้มตากดมือถือแล้วชนเรา แล้วนางก็เดินจากไป คือ....เห้ย ไม่ขอโทษกันบ้างเลย บางทีเจอจะเข้าลิฟต์ แต่บังเอิญลิฟต์จะปิด เราก็กดเปิดให้ นางเดินเข้ามา กดมือถือเล่นต่อ ไม่ขอบคุณเลยอ่ะ คือก็ไม่ได้อยากจะทวงบุญคุณนะคะ แค่คิดว่าเดี๋ยวนี้ทำไมคำพวกนี้พูดกันยากจังหว่า ?
หมายเหตุ :::: ไม่ใช่ว่าเราไม่กดโทรศัพท์มือถือนะคะ เราก็ใช้ เราก็กด แต่อยากให้กดกันแต่พอดี ไม่ใช่กดทั้งวัน กดตลอดเวลา เดินก็กด เราว่าบางทีมันก็เยอะไปค่ะ