จขกท เป็นนักดนตรี มาทำงานที่ สปปลาว (ท่าแขก) มาประมาณ 6 เดือนแล้ว ทำให้รู้จักกับคนลาวหลากหลาย มีกลุ่มเด็กๆรุ่นน้องวัยรุ่นที่สนิทสนมกันหลายคน ชีวิตคนกลางคืน ก้อมีแต่กินเล่นไปวันๆ คนที่นี่กินเที่ยวกันเต็มที่ จริงๆ
วันนึง ผมแปลกใจที่วันนี้ไม่มีใครในกลุ่มออกมากินมาเที่ยวเลย ผมเลยถามว่าทำไมไม่มา เค้าบอกวันนี้ผีเยอะ พรุ่งนี้ต้องไปทำบุญกัน ซึ่งก้อไม่มีน้องๆคนไหนออกมาเที่ยวจริงๆ ร้านที่ผมทำงานก้อลูกค้าน้อยลง และลูกค้าก้อเช็คบิลกลับกันเร็วมาก
พอผมเลิกงาน ประมาณตีสองได้เข้ามาเช็คข้อความในไลน์กลุ่ม ปรากฏว่าทุกคนเตรียมของทำบุญกันจนดึกดื่น บางคนก้ออยุ่วัดแล้วก็มี น้องบางคนไลน์ถามในกลุ่มว่าจะไปมั้ยใส่บาตร จะไปรับ ผมเลยตอบไปตามประสานักดนตรีชอบตื่นสายว่า ไม่ไปหรอก ลุกไม่ไหว
เช้ามาผมต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความไลน์ พบว่าน้องๆแต่ละคนไปวัด และถ่ายรูปลงให้ดูในกลุ่มกันยกใหญ่
ผมรู้สึกผิดมากที่ไม่ได้ไปทำบุญ ไม่คิดว่าทุกคนจะพร้อมใจกันไปขนาดนี้ จึงถามว่าตอนนี้แปดโมงครึ่งแล้ว ยังไปทันมั้ย เค้าบอกว่าทันเลยต้องลุกอาบน้ำแต่งตัว เดินไปวัดใกล้ๆกับที่พัก
ปรากฏว่าคนเยอะมาก ทั้งคนเฒ่าคนแก่ คนหนุ่มสาว เด็กน้อย ต่างพร้อมใจกันใส่บาตรอยู่ในบริเวณวัด บ้างก็ขึ้นไปฟังสวดบนศาลา บ้างก็วนกันใส่บาตร บ้างก็ให้อาหารปลา ﾠผมจึงได้ไปซื้อของต่างๆ และแลกเงินย่อยไปใส่บาตรตามๆเค้าไป
หลังจากฟังพระสวดและใส่บาตรเสร็จ ผมจึงได้ไปสอบถามแม่ค้าที่ผมไปซื้อดอกไม้ว่า วันนี้วันอะไร มีในปฏิทินลาวรึเปล่า จึงได้คำตอบว่า วันนี้เป็นวัน "คะระบูชา" เป็นวันที่คนลาวทั้งประเทศ จะมาทำบุญใหญ่หาบรรพบุรุษ พ่อแม่พี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว
หลังจากทำบุญใส่บาตรเสร็จผมกลับมาถึงที่พัก ได้มานั่งคิดๆดู ทำไมบ้านเราที่ได้ชื่อว่าเมืองพุทธ ถึงไม่เห็นเหมือนบ้านเขา สาวชาวลาวพร้อมใจกันนุ่งซิ่น และเกล้าผมกันทุกคน (เพิ่งรู้ว่าเป็นประเพณีจากการที่ฟังมัคฑายกพูด) สาวชาวไทยบางคนยังใส่กางเกงขาสั้นเสมอขิมเข้าวัด ผมก้อเห็นมาแล้วกับตา
วัยรุ่นไทยเข้าวัดกันบ้างรึเปล่า อยากฝากให้ผู้ใหญ่ที่มีลูกปลูกฝังและคงไว้ซึ่งวัฒนธรรมไทยบ้างนะครับ ผมรู้สึกผิดจริงๆ ที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจไป แต่ตอนนี้ผมอิ่มบุญ สุขใจแล้วครับ ^ ^
ลาว ลาว ลาว ลาว ทำไมคนลาวทำให้ผมรู้สึกผิด !!!
วันนึง ผมแปลกใจที่วันนี้ไม่มีใครในกลุ่มออกมากินมาเที่ยวเลย ผมเลยถามว่าทำไมไม่มา เค้าบอกวันนี้ผีเยอะ พรุ่งนี้ต้องไปทำบุญกัน ซึ่งก้อไม่มีน้องๆคนไหนออกมาเที่ยวจริงๆ ร้านที่ผมทำงานก้อลูกค้าน้อยลง และลูกค้าก้อเช็คบิลกลับกันเร็วมาก
พอผมเลิกงาน ประมาณตีสองได้เข้ามาเช็คข้อความในไลน์กลุ่ม ปรากฏว่าทุกคนเตรียมของทำบุญกันจนดึกดื่น บางคนก้ออยุ่วัดแล้วก็มี น้องบางคนไลน์ถามในกลุ่มว่าจะไปมั้ยใส่บาตร จะไปรับ ผมเลยตอบไปตามประสานักดนตรีชอบตื่นสายว่า ไม่ไปหรอก ลุกไม่ไหว
เช้ามาผมต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความไลน์ พบว่าน้องๆแต่ละคนไปวัด และถ่ายรูปลงให้ดูในกลุ่มกันยกใหญ่
ผมรู้สึกผิดมากที่ไม่ได้ไปทำบุญ ไม่คิดว่าทุกคนจะพร้อมใจกันไปขนาดนี้ จึงถามว่าตอนนี้แปดโมงครึ่งแล้ว ยังไปทันมั้ย เค้าบอกว่าทันเลยต้องลุกอาบน้ำแต่งตัว เดินไปวัดใกล้ๆกับที่พัก
ปรากฏว่าคนเยอะมาก ทั้งคนเฒ่าคนแก่ คนหนุ่มสาว เด็กน้อย ต่างพร้อมใจกันใส่บาตรอยู่ในบริเวณวัด บ้างก็ขึ้นไปฟังสวดบนศาลา บ้างก็วนกันใส่บาตร บ้างก็ให้อาหารปลา ﾠผมจึงได้ไปซื้อของต่างๆ และแลกเงินย่อยไปใส่บาตรตามๆเค้าไป
หลังจากฟังพระสวดและใส่บาตรเสร็จ ผมจึงได้ไปสอบถามแม่ค้าที่ผมไปซื้อดอกไม้ว่า วันนี้วันอะไร มีในปฏิทินลาวรึเปล่า จึงได้คำตอบว่า วันนี้เป็นวัน "คะระบูชา" เป็นวันที่คนลาวทั้งประเทศ จะมาทำบุญใหญ่หาบรรพบุรุษ พ่อแม่พี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว
หลังจากทำบุญใส่บาตรเสร็จผมกลับมาถึงที่พัก ได้มานั่งคิดๆดู ทำไมบ้านเราที่ได้ชื่อว่าเมืองพุทธ ถึงไม่เห็นเหมือนบ้านเขา สาวชาวลาวพร้อมใจกันนุ่งซิ่น และเกล้าผมกันทุกคน (เพิ่งรู้ว่าเป็นประเพณีจากการที่ฟังมัคฑายกพูด) สาวชาวไทยบางคนยังใส่กางเกงขาสั้นเสมอขิมเข้าวัด ผมก้อเห็นมาแล้วกับตา
วัยรุ่นไทยเข้าวัดกันบ้างรึเปล่า อยากฝากให้ผู้ใหญ่ที่มีลูกปลูกฝังและคงไว้ซึ่งวัฒนธรรมไทยบ้างนะครับ ผมรู้สึกผิดจริงๆ ที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจไป แต่ตอนนี้ผมอิ่มบุญ สุขใจแล้วครับ ^ ^