ยาวหน่อยนะ แต่ยังไงก็เข้ามาแล้วช่วยอ่านแล้วเป็นที่ปรึกษาให้เราทีนะคะ ไม่มีที่พึ่งแล้วจริงๆ T^T
คือเรามีพี่คนหนึ่ง ที่ไม่ใช่ร่วมสายเลือด ไม่ได้รักกันแบบแฟน แต่รักกันแบบครอบครัวมากๆ (เป็นเพศเดียวกันด้วย) พวกเราสนิทกันมาก มีอะไรก็บอก เวลาพวกเราทะเลาะกันก็ร้องไห้กันทั้งคู่ พี่เขาบอกเราว่าเราสำคัญสำหรับพี่เขา เราก็เหมือนกัน เรารักพี่เขามากๆ เราใส่ใจคำพูดของพี่เขาทุกอย่าง เวลาเราทำอะไรที่พี่เขารู้สึกไม่พอใจ พี่เขาก็จะพูดตำหนิเรา ซึ่งเราก็พยายามปรับเปลี่ยนสิ่งที่แย่ๆออกไป จนพอพี่เขามีแฟนใหม่ พี่เขาก็เริ่มห่างออกจากเราเรื่อยๆ เราอยากจะดึงพี่เขากลับมาหาเรา แต่เราก็เอื้อมไม่ถึงอะ แล้วเวลาพี่เขาทะเลาะกับแฟน พี่เขาก็จะเอาเราไปเปรียบกับแฟนคนนั้นว่า เราดีอย่างโน่นอย่างนี้มากกว่าแฟนของเขาเยอะ จนแฟนเขาน้อยใจอะ เราเลยรู้สึกผิด ยอมเดินออกมาเอง แต่แบบเวลาเห็นสเตตัสพี่เขาที่ดูมีความสุขโดยไม่มีเรามันทรมานอะ ทั้งๆที่เมื่อก่อน จะมีเรื่องเราเข้าไปด้วยแท้ๆ และพี่เขามักจะแทคเฟซเราตลอด แถมเป็นฝ่ายทักเราทุกครั้ง แต่เดียวนี้ไม่มีเลย เราเลยไปพูดว่าเราน้อยใจ คือเรารู้อะ ว่าเราเรียกร้องความสนใจ แต่เราก็ไม่รู้จะทำไงอะ เราน้อยใจอะ เราเลยพาลคำพูด พูดไปว่า พี่มันบ้า ไม่เคยสนใจอะไรเลย พี่เขาก็โกรธเราเลย บอกว่าเราไม่รู้จักพี่เขาดีพอ พี่เขามองเราแบบผิดหวังอะ TT พี่เขาบอกว่า การทะเลาะครั้งนี้ทำให้พี่เขาเดินถอยห่างจากเราอีกก้าว โฮ้กกกกก ห่างกันแค่นี้อิหนูอย่างเราก็ทรมานแล้วววว จะเอาห่างแค่ไหนฮื่อ แล้วแบบ เราไม่เคยรู้สึกเลยว่าพี่เขามองเราอยู่ห่างๆ เวลาเรารู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว ไม่มีใครไร้ที่พึ่ง พี่เขามักจะยืนมือมาหาเราซึ่งตอนนี้มันไม่มีอะ มีแต่เพื่อนเราที่หวังดีกับเราเสมอ ไม่เคยพูดจาร้ายๆกับเรา ใส่ใจเราแคร์เรา เพื่อนคนนั้นบอกให้เราเลิกยึดติดกับพี่คนนั้นแล้วหันมามองเพื่อนตัวเองได้แล้ว เราร้องไห้เลย เราก็ไม่รู้จะทำยังไง คือเรารักพี่เขามากอะ ทุกวันนี้ก็ยังพยายามทักพี่เขาไป แต่พี่เขาตอบช้ามาก บางทีก็ไม่ตอบไปประมาณสามสี่วัน ทั้งๆที่เล่นเฟซอยู่ ก็คิดในแง่บวกว่าคงจะมีคนทักพี่เขาเยอะ ละบางทีเราก็ไปไลค์รูปพี่เขาแล้วคอมเม้น พี่เขาก็ไม่ตอบเมินคอมเม้นอา คือเราตรัสรู้ทันทีว่าเราเป็นส่วนเกินของชีวิตพี่เขาแล้ว TTT_TTT
คือทนมาเกือบปีแล้ว จนตอนนี้ไม่ไหว อยากจะปิดเฟซ อยากจะลบทุกอย่างออกจากชีวิตแล้วใช้ชีวิตปกติมากๆ (ยังดีที่อยู่พี่เขาขึ้นมหาลัยแล้ว ไม่ต้องเห็นหน้ากันในโรงเรียนTT) เราอยากตาย อยากเอาหน้ามุดโถ แต่เกรงใจนรกและโถส้วม และจบลงที่นอนกลิ้งบนเตียงตลอด ฮื่อออ ทำไงไม่ให้ยึดติดเรื่องนี้ดี มันต้องทำยังไง คือเสียดายเวลาที่ผ่านมา เอยู่ร่วมรัก(แบบพี่น้อง)กับพี่เขามาเกือบสิบปีเลยอะ จะให้มาแบบไม่คุยอีกเลย หรือกลายเป็นคนแปลกหน้า อิหนูทำม่ายด้ายยยยยยยยยยยยย แต่ทำไมพี่เขาทำได้ ทำไมๆๆ ทำมายยย T^T
เราไม่ใช่แฟนพี่เขาคือเรารู้แล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาแบบนั้น แต่เราแค่อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม คุยกับพี่เขาเหมือนเดิม แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้วซึ่งเราก็รู้ ผิดที่เราเองที่งี่เง่าเรียกร้องมากเกินไป เรารู้ว่าเป็นเด็กที่เรียกร้องความสนใจ คือเราก็เลยอยากจะออกมากจากชีวิตของพี่เขา พี่เขาจะได้ไม่ต้องมาเหนื่อยมาลำบากกับเรา ไม่อยากให้พี่เบื่อเกลียดไม่ชอบรำคาญเราไปมากกว่านี้แล้ว แต่เราไม่รู้ต้องทำยังไง เรารักพี่เขามากเหมือนพี่น้องที่เป็นสายเลือดเดียวกันเลย ):
จริงๆแล้วแค่พิมลงในพันทิปเราก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะมากๆ ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านค่ะ
ทำไงดี ถีบตัวเองออกจากชีวิตเขาไม่ได้..TT
คือเรามีพี่คนหนึ่ง ที่ไม่ใช่ร่วมสายเลือด ไม่ได้รักกันแบบแฟน แต่รักกันแบบครอบครัวมากๆ (เป็นเพศเดียวกันด้วย) พวกเราสนิทกันมาก มีอะไรก็บอก เวลาพวกเราทะเลาะกันก็ร้องไห้กันทั้งคู่ พี่เขาบอกเราว่าเราสำคัญสำหรับพี่เขา เราก็เหมือนกัน เรารักพี่เขามากๆ เราใส่ใจคำพูดของพี่เขาทุกอย่าง เวลาเราทำอะไรที่พี่เขารู้สึกไม่พอใจ พี่เขาก็จะพูดตำหนิเรา ซึ่งเราก็พยายามปรับเปลี่ยนสิ่งที่แย่ๆออกไป จนพอพี่เขามีแฟนใหม่ พี่เขาก็เริ่มห่างออกจากเราเรื่อยๆ เราอยากจะดึงพี่เขากลับมาหาเรา แต่เราก็เอื้อมไม่ถึงอะ แล้วเวลาพี่เขาทะเลาะกับแฟน พี่เขาก็จะเอาเราไปเปรียบกับแฟนคนนั้นว่า เราดีอย่างโน่นอย่างนี้มากกว่าแฟนของเขาเยอะ จนแฟนเขาน้อยใจอะ เราเลยรู้สึกผิด ยอมเดินออกมาเอง แต่แบบเวลาเห็นสเตตัสพี่เขาที่ดูมีความสุขโดยไม่มีเรามันทรมานอะ ทั้งๆที่เมื่อก่อน จะมีเรื่องเราเข้าไปด้วยแท้ๆ และพี่เขามักจะแทคเฟซเราตลอด แถมเป็นฝ่ายทักเราทุกครั้ง แต่เดียวนี้ไม่มีเลย เราเลยไปพูดว่าเราน้อยใจ คือเรารู้อะ ว่าเราเรียกร้องความสนใจ แต่เราก็ไม่รู้จะทำไงอะ เราน้อยใจอะ เราเลยพาลคำพูด พูดไปว่า พี่มันบ้า ไม่เคยสนใจอะไรเลย พี่เขาก็โกรธเราเลย บอกว่าเราไม่รู้จักพี่เขาดีพอ พี่เขามองเราแบบผิดหวังอะ TT พี่เขาบอกว่า การทะเลาะครั้งนี้ทำให้พี่เขาเดินถอยห่างจากเราอีกก้าว โฮ้กกกกก ห่างกันแค่นี้อิหนูอย่างเราก็ทรมานแล้วววว จะเอาห่างแค่ไหนฮื่อ แล้วแบบ เราไม่เคยรู้สึกเลยว่าพี่เขามองเราอยู่ห่างๆ เวลาเรารู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว ไม่มีใครไร้ที่พึ่ง พี่เขามักจะยืนมือมาหาเราซึ่งตอนนี้มันไม่มีอะ มีแต่เพื่อนเราที่หวังดีกับเราเสมอ ไม่เคยพูดจาร้ายๆกับเรา ใส่ใจเราแคร์เรา เพื่อนคนนั้นบอกให้เราเลิกยึดติดกับพี่คนนั้นแล้วหันมามองเพื่อนตัวเองได้แล้ว เราร้องไห้เลย เราก็ไม่รู้จะทำยังไง คือเรารักพี่เขามากอะ ทุกวันนี้ก็ยังพยายามทักพี่เขาไป แต่พี่เขาตอบช้ามาก บางทีก็ไม่ตอบไปประมาณสามสี่วัน ทั้งๆที่เล่นเฟซอยู่ ก็คิดในแง่บวกว่าคงจะมีคนทักพี่เขาเยอะ ละบางทีเราก็ไปไลค์รูปพี่เขาแล้วคอมเม้น พี่เขาก็ไม่ตอบเมินคอมเม้นอา คือเราตรัสรู้ทันทีว่าเราเป็นส่วนเกินของชีวิตพี่เขาแล้ว TTT_TTT
คือทนมาเกือบปีแล้ว จนตอนนี้ไม่ไหว อยากจะปิดเฟซ อยากจะลบทุกอย่างออกจากชีวิตแล้วใช้ชีวิตปกติมากๆ (ยังดีที่อยู่พี่เขาขึ้นมหาลัยแล้ว ไม่ต้องเห็นหน้ากันในโรงเรียนTT) เราอยากตาย อยากเอาหน้ามุดโถ แต่เกรงใจนรกและโถส้วม และจบลงที่นอนกลิ้งบนเตียงตลอด ฮื่อออ ทำไงไม่ให้ยึดติดเรื่องนี้ดี มันต้องทำยังไง คือเสียดายเวลาที่ผ่านมา เอยู่ร่วมรัก(แบบพี่น้อง)กับพี่เขามาเกือบสิบปีเลยอะ จะให้มาแบบไม่คุยอีกเลย หรือกลายเป็นคนแปลกหน้า อิหนูทำม่ายด้ายยยยยยยยยยยยย แต่ทำไมพี่เขาทำได้ ทำไมๆๆ ทำมายยย T^T
เราไม่ใช่แฟนพี่เขาคือเรารู้แล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาแบบนั้น แต่เราแค่อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม คุยกับพี่เขาเหมือนเดิม แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้วซึ่งเราก็รู้ ผิดที่เราเองที่งี่เง่าเรียกร้องมากเกินไป เรารู้ว่าเป็นเด็กที่เรียกร้องความสนใจ คือเราก็เลยอยากจะออกมากจากชีวิตของพี่เขา พี่เขาจะได้ไม่ต้องมาเหนื่อยมาลำบากกับเรา ไม่อยากให้พี่เบื่อเกลียดไม่ชอบรำคาญเราไปมากกว่านี้แล้ว แต่เราไม่รู้ต้องทำยังไง เรารักพี่เขามากเหมือนพี่น้องที่เป็นสายเลือดเดียวกันเลย ):
จริงๆแล้วแค่พิมลงในพันทิปเราก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะมากๆ ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านค่ะ