ขอเท้าความก่อนนะครับ ครอบครัวผม พ่อแม่แยกกันตั้งแต่ เด็กๆ ไม่ค่อยสนิทกับแม่เท่าไหร่เพราะอยู่กับพ่อ
เป็นหลัก นานๆจะเจอแม่สักครั้งแวะมา มารับที่โรงเรียนบ้าง เสาร์อาทิตย์รับไป ที่ต่างๆบ้าง จนผมก็เริ่มเรียน
หนังสือสอบเข้า มหาลัย และ ทำงาน แม่ผมเค้าฝันอยากมาอยู่ อเมริกา ก็เลยใช้เวป หาคู่เจอฝรั่ง เค้าก็ยื่น
ขอ citizen ให้แม่ผม และ ผมก็มาอยู่อเมริกา ซึ่งตลอด เวลา เกือบ 10 ปี ที่ผ่านมา ผมเจอแม่น้อยลงเพราะ
ผมเรียนหนังสืออยู่ อินเดีย ปี ก็จะเจอกัน สักครั้ง เรียนจบแล้วก็เหมือนกัน สมัยก่อนเค้าก็ยังดูปรกติอยู่
พอมาหลังๆ ช่วงที่ผมเริ่มทำงานแล้ว เค้าจะเริ่ม จุกจิกกับผมมากขึ้นพยายามวางอำนาจ ให้ตัวเองดูเหนือ
กว่า ถ้าหาเหตุผลมาหักล้างได้ก็จะโกรธหาว่าไม่เชื่อที่ ตัวเองพูด เวลาไปอ่านอะไรใน internet ก็จะเชื่อ
เป็นตุเป็นตะไม่มีสาเหตุพอเราบอกว่ามันไม่เป็นความจริงก็จะชอบพูดทำนองว่า อย่าให้เกิดกับตัวเองก็
แล้วกัน เตือนแล้วไม่ฟัง ถ้าผมทำอะไรผิดนิดๆหน่อยๆ นี่จะแบบย้ำความผิดกับผมจนผมรำคาญ ยกตัว
อย่างล่าสุดเลยแล้วกัน เวลาผมซื้อของมา ซึ่งปรกติ ตามกล่องของต่างมันจะมี ตะเข็บ ให้เปิดได้ง่ายๆ
ซึ่งผมไม่ได้สักเกตุ ก็พูดย้ำกับผมสามวันเจ็ดวัน ทำไมแม่บอกแล้วไม่ฟังว่ากล่องมันต้องเปิดอย่างนี้
เห็นกล่องไหน ก็พูดประโยคนี้ตลอด จนผมไม่รู้จะพูดอะไรทั้งๆที่กล่องพวกนี้มันเปิดมาตั้งแต่ก่อนที่
เค้าจะมาเห็นแล้ว. อีกอาการคือ กังวลไปหมดทุกอย่างมาอยู่บ้านผมนี่เช็คบ้านตลอดบ้านล็อคหรือ
ยัง ทำไมประตูไม่มีที่ล็อค ซึ่งบ้านผมก็เพิ่งซื้อมา ทำงานทุกวันจะเอาเวลาไหนมาเปลี่ยนลูกบิดทั้ง
บ้าน ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเพิ่งซื้อบ้าน ม่านนี่จะปิดตลอดเวลากลัวคนมาแอบมองในบ้าน จะเปิดผมก็
โดนด่า เปิดทำไม เดี๋ยวเค้าก็เห็นหมดว่ามีอะไรในบ้าน เวลาไปไหนก็จะเถียงผมตลอดเวลาว่า
ทำไมไม่ไปทางนี้ ไปทางนี้ถูกแล้วหรอ อย่างเช่น เมื่ออาทิตย์ก่อน ผมต้องไปต่อ อายุ passport
ที่ Chicago ก็ถือโอกาสพาไปเปิดหูเปิดตา ซึ่งผมซื้อบัตรแบบ city pass จะได้สิทธิ์พิเศษลัด
คิวแถวได้ ก็มาเถียงผมว่าทำไมไม่ไปต่อคิวเหมือนคนอื่นเค้า ทั้งๆที่ผมรู่ผมทำอะไรอยู่ เพราะ
ผมเคยมาแล้ว. ขับรถใน Chicago วันนั้น ตรง park ริมทะเลสาบมีคอนเสริท ปิดถนน เป็นบางจุด
ซึ่ง GPS มันไม่รู้ว่าถนนปิด ก็มาด่าผม ทำไมไม่ไปตาม GPS บอก GPS มันบอกให้เลี้ยวขวาทำไม
ไมเลี้ยว ก็มันจะเลี้ยวได้ไงมาผิดเลนแล้ว เลี้ยวก็ชนเค้าอ่ะดิ ซึ่งทางใน Chicago ผมก็พอนึกออก
บ้างเพราะเคยมาแล้วแต่แม่ผมมาครั้งแรก ก็เถียงผมอีกพอผมขึ้นเสียงก็โกรธ เพราะผมเริ่มรำคาญ
เพราะต้องใช้ สมาธิ ขับรถ แม่ผมชอบเผ้อฝันว่าวันนึงจะรวยๆ ทำยังไงจะรวย นั่งพูดอยู่กับผมอย่าง
นี้ทุกวัน ถ้ามีเงินนะแม่จะเปิดร้านอาหาร มั้ง เปิด Bakery มั่งแหละ ทั้งๆที่ตัวเองมีบำนาญพอใช้ทุก
เดือนอยู่แล้ว บอกให้ผมซื้อ lotto ที่นี่จะได้รวยเพราะหมอดูบอกให้ซื้อตอนอายุ 60 พอผมอย่าเพ้อฝัน
ให้มาก อยู่กับความจริงบ้าง ก็มาหาว่าผม ไม่รู้จักฝัน เป็นคนไม่มีความฝัน บ้างแหละ อีกเรื่องจอมบีบ
น้ำตานี่ที่ 1 พูดอะไรนิดอะไรหน่อยน้ำตาไหล ขอความ เห็นใจ
คือไม่อะไรมากหรอกครับผมกลุ้มมากไม่รู้จะทำตัวยังไงดี รบกวนช่วยออกความเห็นด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะครับ
มีแม่จิตไม่ปรกติ
เป็นหลัก นานๆจะเจอแม่สักครั้งแวะมา มารับที่โรงเรียนบ้าง เสาร์อาทิตย์รับไป ที่ต่างๆบ้าง จนผมก็เริ่มเรียน
หนังสือสอบเข้า มหาลัย และ ทำงาน แม่ผมเค้าฝันอยากมาอยู่ อเมริกา ก็เลยใช้เวป หาคู่เจอฝรั่ง เค้าก็ยื่น
ขอ citizen ให้แม่ผม และ ผมก็มาอยู่อเมริกา ซึ่งตลอด เวลา เกือบ 10 ปี ที่ผ่านมา ผมเจอแม่น้อยลงเพราะ
ผมเรียนหนังสืออยู่ อินเดีย ปี ก็จะเจอกัน สักครั้ง เรียนจบแล้วก็เหมือนกัน สมัยก่อนเค้าก็ยังดูปรกติอยู่
พอมาหลังๆ ช่วงที่ผมเริ่มทำงานแล้ว เค้าจะเริ่ม จุกจิกกับผมมากขึ้นพยายามวางอำนาจ ให้ตัวเองดูเหนือ
กว่า ถ้าหาเหตุผลมาหักล้างได้ก็จะโกรธหาว่าไม่เชื่อที่ ตัวเองพูด เวลาไปอ่านอะไรใน internet ก็จะเชื่อ
เป็นตุเป็นตะไม่มีสาเหตุพอเราบอกว่ามันไม่เป็นความจริงก็จะชอบพูดทำนองว่า อย่าให้เกิดกับตัวเองก็
แล้วกัน เตือนแล้วไม่ฟัง ถ้าผมทำอะไรผิดนิดๆหน่อยๆ นี่จะแบบย้ำความผิดกับผมจนผมรำคาญ ยกตัว
อย่างล่าสุดเลยแล้วกัน เวลาผมซื้อของมา ซึ่งปรกติ ตามกล่องของต่างมันจะมี ตะเข็บ ให้เปิดได้ง่ายๆ
ซึ่งผมไม่ได้สักเกตุ ก็พูดย้ำกับผมสามวันเจ็ดวัน ทำไมแม่บอกแล้วไม่ฟังว่ากล่องมันต้องเปิดอย่างนี้
เห็นกล่องไหน ก็พูดประโยคนี้ตลอด จนผมไม่รู้จะพูดอะไรทั้งๆที่กล่องพวกนี้มันเปิดมาตั้งแต่ก่อนที่
เค้าจะมาเห็นแล้ว. อีกอาการคือ กังวลไปหมดทุกอย่างมาอยู่บ้านผมนี่เช็คบ้านตลอดบ้านล็อคหรือ
ยัง ทำไมประตูไม่มีที่ล็อค ซึ่งบ้านผมก็เพิ่งซื้อมา ทำงานทุกวันจะเอาเวลาไหนมาเปลี่ยนลูกบิดทั้ง
บ้าน ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเพิ่งซื้อบ้าน ม่านนี่จะปิดตลอดเวลากลัวคนมาแอบมองในบ้าน จะเปิดผมก็
โดนด่า เปิดทำไม เดี๋ยวเค้าก็เห็นหมดว่ามีอะไรในบ้าน เวลาไปไหนก็จะเถียงผมตลอดเวลาว่า
ทำไมไม่ไปทางนี้ ไปทางนี้ถูกแล้วหรอ อย่างเช่น เมื่ออาทิตย์ก่อน ผมต้องไปต่อ อายุ passport
ที่ Chicago ก็ถือโอกาสพาไปเปิดหูเปิดตา ซึ่งผมซื้อบัตรแบบ city pass จะได้สิทธิ์พิเศษลัด
คิวแถวได้ ก็มาเถียงผมว่าทำไมไม่ไปต่อคิวเหมือนคนอื่นเค้า ทั้งๆที่ผมรู่ผมทำอะไรอยู่ เพราะ
ผมเคยมาแล้ว. ขับรถใน Chicago วันนั้น ตรง park ริมทะเลสาบมีคอนเสริท ปิดถนน เป็นบางจุด
ซึ่ง GPS มันไม่รู้ว่าถนนปิด ก็มาด่าผม ทำไมไม่ไปตาม GPS บอก GPS มันบอกให้เลี้ยวขวาทำไม
ไมเลี้ยว ก็มันจะเลี้ยวได้ไงมาผิดเลนแล้ว เลี้ยวก็ชนเค้าอ่ะดิ ซึ่งทางใน Chicago ผมก็พอนึกออก
บ้างเพราะเคยมาแล้วแต่แม่ผมมาครั้งแรก ก็เถียงผมอีกพอผมขึ้นเสียงก็โกรธ เพราะผมเริ่มรำคาญ
เพราะต้องใช้ สมาธิ ขับรถ แม่ผมชอบเผ้อฝันว่าวันนึงจะรวยๆ ทำยังไงจะรวย นั่งพูดอยู่กับผมอย่าง
นี้ทุกวัน ถ้ามีเงินนะแม่จะเปิดร้านอาหาร มั้ง เปิด Bakery มั่งแหละ ทั้งๆที่ตัวเองมีบำนาญพอใช้ทุก
เดือนอยู่แล้ว บอกให้ผมซื้อ lotto ที่นี่จะได้รวยเพราะหมอดูบอกให้ซื้อตอนอายุ 60 พอผมอย่าเพ้อฝัน
ให้มาก อยู่กับความจริงบ้าง ก็มาหาว่าผม ไม่รู้จักฝัน เป็นคนไม่มีความฝัน บ้างแหละ อีกเรื่องจอมบีบ
น้ำตานี่ที่ 1 พูดอะไรนิดอะไรหน่อยน้ำตาไหล ขอความ เห็นใจ
คือไม่อะไรมากหรอกครับผมกลุ้มมากไม่รู้จะทำตัวยังไงดี รบกวนช่วยออกความเห็นด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะครับ