สวัสดีครับ ผมมีเรื่องเล่าที่ผมได้เจอกับตัวเองจากการบริการของพนักงานเทสโก้โลตัสครับ ขอบอกว่าประทับใจมาก
อยากจะแชร์ประสบการณ์และเป็นหนึ่งเสียงเล็กๆ ที่แสดงให้ทุกคนเห็นว่า ยังมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นครับผม
ขอเริ่มเลยนะครับ
วันนั้นผมก็ไปซื้อของเป็นเพื่อนคุณแม่ที่ห้างนี้ครับ ของที่ซื้อก็เป็นพวกของใช้ในบ้านทั่วๆไปตามปกติครับ
รวมๆแล้วก็ประมาณหนึ่งรถเข็น พอซื้อเสร็จก็ไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ตามปกติ ด้วยความที่มีของเยอะและค่อนข้างรีบ
ผมกับคุณแม่ก็ช่วยกันหิ้วของที่ซื้อลงรถเเข็นเพื่อจะเอาไปใส่รถโดยที่ไม่ได้เช็คละเอียด กว่าจะรู้ว่าได้ของไม่ครบก็กลับถึงบ้านแล้ว
ปรากฏว่า ของที่หายไปคือพวกของสดครับ พวกเนื้อหมู ซี่โครง ฯลฯ ที่เอามาทำอาหาร ตรวจที่ใบเสร็จก็พบวามีรายการ
ดังนั้น คาดว่า ของน่าจะหายไปหลังจากที่คิดเงินและขนของขึ้นรถ ผมจึงลองขับรถย้อนกลับไปที่ห้างฯ และลองสอบถามที่แผนกลูกค้าสัมพันธ์
ขอออกตัวก่อนนะครับว่า ที่ย้อนกลับไปไม่ได้ตั้งใจจะไปทวงของที่หายไป เพราะไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหายไปตอนไหน แต่แค่จะไปดูให้แน่ใจว่าไม่ได้ลืมทิ้งไว้บนรถเข็นเท่านั้นเองครับ และไหนๆก็มาแล้วเลยลองมาถามดู
เจ้าหน้าที่น่ารักมากครับ พอผมแจ้งปัญหาก็รับฟังอย่างตั้งใจและเธอก็ตรวจสอบตามช่องคิดเงินว่ามีพนักงานแจ้งว่ามีลูกค้าลืมของหรือไม่ (ซึ่งก็ไม่มี)
ถึงตรงนี้ผมรู้สึกพอใจมากครับ ที่เธออุตส่าห์ช่วยตรวจสอบให้ ถ้าเธอพูดว่า ไม่มีแจ้งลืมของไว้ ขออภัยด้วยนะคะ ผมก็จะกลับบ้านไปแล้วครับ
แต่เธอกลับบอกผมว่า ลูกค้ากรุณารอซักครู่นะคะ กำลังตรวจสอบให้อีกทีค่ะ แล้วหลังจากนั้นเธอก็โทรศัพท์หลายหน สลับกับเดินไปเดินมา
ระหว่างที่ผมยืนรอ ก็มีพนักงานเดินไปเดินมาหลายคน บางคนก็เดินมาสอบถามรายละเอียดด้วยครับ ผมเข้าใจว่ามีคนหนึ่งเป็นพนักงานที่เกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัยด้วย
ประมาณห้านาทีผ่านไป พนักงานคนแรกที่ผมติดต่อก็กลับมา แล้วแจ้งว่า สินค้าที่คิดเงินแล้วหายไปช่วงที่ผมกับคุณแม่หยิบถุงหูหิ้วจากเคาน์เตอร์ขึ้นรถเข็น
ซึ่งของสดเป็นถุงสุดท้ายและผมก็ไม่ได้หยิบขึ้นรถเข็น ลูกค้าคนที่คิดเงินคิวถัดจากผมเขาก็หยิบถุงทุกถุงขึ้นรถเขาเหมือนกัน จึงไม่มีแจ้งของที่ลืม
เธอบอกว่าจะนำสินค้าที่หายไปมาทดแทน
ผมเลยรีบบอกว่าไม่เป็นไรๆ แค่จะถามให้แน่ใจเฉยๆครับ (ผมค่อนข้างเกรงใจมากเลย 55) แต่พนักงานแผนกอาหารสดก็ถือถุงที่มีรายการที่ผมลืมไว้มาให้
รวมมูลค่าประมาณ 500 บาทครับ ผมขอบคุณพนักงานและรับสินค้ากลับบ้านครับ
ที่ผมเล่านี่ไม่ใช่เพราะผมดีใจที่ได้ของมาทดแทนที่ลืมนะครับ แต่จะบอกว่า รู้สึกปลื้มใจกับการเอาใจใส่ของพนักงานและดีใจที่เขาแสดงควารับผิดชอบ
ซึ่งในมุมมองของผมแล้ว ทางห้างไม่จำเป็นต้องเอาของมาทดแทนเลยก็ได้ (ก็มันเกิดจากความสะเพร่าของผมเองนี่นา)
ของที่ผมได้คืนมา มูลค่าอาจจะไม่มากมาย แต่ผมกลับอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูกครับ ที่สังคมเรายังมีมุมดีๆให้เราได้เห็นเสมอ
ขอเป็นกำลังใจและชื่นชม เทสโก้ โลตัส ครับผม [ประทับใจมาก]
อยากจะแชร์ประสบการณ์และเป็นหนึ่งเสียงเล็กๆ ที่แสดงให้ทุกคนเห็นว่า ยังมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นครับผม
ขอเริ่มเลยนะครับ
วันนั้นผมก็ไปซื้อของเป็นเพื่อนคุณแม่ที่ห้างนี้ครับ ของที่ซื้อก็เป็นพวกของใช้ในบ้านทั่วๆไปตามปกติครับ
รวมๆแล้วก็ประมาณหนึ่งรถเข็น พอซื้อเสร็จก็ไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ตามปกติ ด้วยความที่มีของเยอะและค่อนข้างรีบ
ผมกับคุณแม่ก็ช่วยกันหิ้วของที่ซื้อลงรถเเข็นเพื่อจะเอาไปใส่รถโดยที่ไม่ได้เช็คละเอียด กว่าจะรู้ว่าได้ของไม่ครบก็กลับถึงบ้านแล้ว
ปรากฏว่า ของที่หายไปคือพวกของสดครับ พวกเนื้อหมู ซี่โครง ฯลฯ ที่เอามาทำอาหาร ตรวจที่ใบเสร็จก็พบวามีรายการ
ดังนั้น คาดว่า ของน่าจะหายไปหลังจากที่คิดเงินและขนของขึ้นรถ ผมจึงลองขับรถย้อนกลับไปที่ห้างฯ และลองสอบถามที่แผนกลูกค้าสัมพันธ์
ขอออกตัวก่อนนะครับว่า ที่ย้อนกลับไปไม่ได้ตั้งใจจะไปทวงของที่หายไป เพราะไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหายไปตอนไหน แต่แค่จะไปดูให้แน่ใจว่าไม่ได้ลืมทิ้งไว้บนรถเข็นเท่านั้นเองครับ และไหนๆก็มาแล้วเลยลองมาถามดู
เจ้าหน้าที่น่ารักมากครับ พอผมแจ้งปัญหาก็รับฟังอย่างตั้งใจและเธอก็ตรวจสอบตามช่องคิดเงินว่ามีพนักงานแจ้งว่ามีลูกค้าลืมของหรือไม่ (ซึ่งก็ไม่มี)
ถึงตรงนี้ผมรู้สึกพอใจมากครับ ที่เธออุตส่าห์ช่วยตรวจสอบให้ ถ้าเธอพูดว่า ไม่มีแจ้งลืมของไว้ ขออภัยด้วยนะคะ ผมก็จะกลับบ้านไปแล้วครับ
แต่เธอกลับบอกผมว่า ลูกค้ากรุณารอซักครู่นะคะ กำลังตรวจสอบให้อีกทีค่ะ แล้วหลังจากนั้นเธอก็โทรศัพท์หลายหน สลับกับเดินไปเดินมา
ระหว่างที่ผมยืนรอ ก็มีพนักงานเดินไปเดินมาหลายคน บางคนก็เดินมาสอบถามรายละเอียดด้วยครับ ผมเข้าใจว่ามีคนหนึ่งเป็นพนักงานที่เกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัยด้วย
ประมาณห้านาทีผ่านไป พนักงานคนแรกที่ผมติดต่อก็กลับมา แล้วแจ้งว่า สินค้าที่คิดเงินแล้วหายไปช่วงที่ผมกับคุณแม่หยิบถุงหูหิ้วจากเคาน์เตอร์ขึ้นรถเข็น
ซึ่งของสดเป็นถุงสุดท้ายและผมก็ไม่ได้หยิบขึ้นรถเข็น ลูกค้าคนที่คิดเงินคิวถัดจากผมเขาก็หยิบถุงทุกถุงขึ้นรถเขาเหมือนกัน จึงไม่มีแจ้งของที่ลืม
เธอบอกว่าจะนำสินค้าที่หายไปมาทดแทน
ผมเลยรีบบอกว่าไม่เป็นไรๆ แค่จะถามให้แน่ใจเฉยๆครับ (ผมค่อนข้างเกรงใจมากเลย 55) แต่พนักงานแผนกอาหารสดก็ถือถุงที่มีรายการที่ผมลืมไว้มาให้
รวมมูลค่าประมาณ 500 บาทครับ ผมขอบคุณพนักงานและรับสินค้ากลับบ้านครับ
ที่ผมเล่านี่ไม่ใช่เพราะผมดีใจที่ได้ของมาทดแทนที่ลืมนะครับ แต่จะบอกว่า รู้สึกปลื้มใจกับการเอาใจใส่ของพนักงานและดีใจที่เขาแสดงควารับผิดชอบ
ซึ่งในมุมมองของผมแล้ว ทางห้างไม่จำเป็นต้องเอาของมาทดแทนเลยก็ได้ (ก็มันเกิดจากความสะเพร่าของผมเองนี่นา)
ของที่ผมได้คืนมา มูลค่าอาจจะไม่มากมาย แต่ผมกลับอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูกครับ ที่สังคมเรายังมีมุมดีๆให้เราได้เห็นเสมอ