สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป
วันนี้ จขกท มีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะ ........
เราขึ้นม.2แล้วค่ะ แล้วก็ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าห้องปีนี้(หัวหน้าคนเก่าย้ายโรงเรียน) ซึ่งในการเลือกหัวหน้าห้องนี้ก็มาจากการลงมติค่ะ เพื่อนๆในห้องว่า เราเหมาะที่สุดกับการเป็นหัวหน้าห้อง เพราะเราเป็นคนพูดเก่ง มีภาวะผู้นำ (เราเป็นกะเทยนะคะ แฮร่ๆ ผู้ชายในห้องมี16คนค่ะ ในห้องเป็นกะเทย3 เกย์1)
ตอนแรกๆมันก็ดีหรอกนะคะ เพื่อนๆให้ความร่วมมือในการดูแลห้องอย่างมาก เวลามีงานอะไรก็ช่วยกันคิดช่วยกันทำ แต่อยากจะบอกว่า การเป็นหัวหน้าห้องมันเหนื่อยมากๆเลยต่ะ เวลาคนในห้องทำอะไรผิด ทุกอย่างจะมาลงที่เราค่ะ เรารับกรรมตลอด เป็นเหมือนขี้ข้าลูกน้องเลยค่ะ รับแต่คำสั่ง จะเถียงอะไรก็ไม่ได้ จะพูดโต้แย้งบางทีก็โดนครูด่าเละ ความรู้สึกมันท้อถอยลงมาก เคยคิดกับตัวเองว่า "เราต้องมาเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ" แต่ยังดีค่ะที่มีเพื่อนบางกลุ่มคอยให้กำลังใจ
แม่เราบอกว่า ถ้าเราสอบได้ที่หนึ่งปีนี้ แม่จะซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ให้กับเรา เราเลยกลายเป็นเด็กเรียนไปเลยค่ะ แบบขยันและทุ่มเทกับการเรียนมาก เวลามีการบ้านอะไรเราจะรีบทำเลยค่ะ ท่องไว้ตลอดเวลาเลยว่า "ต้องทำให้ได้" พวกเรื่องความสวยความงามโยนทิ้งไปเลยค่ะ เงินที่แม่ให้มาไปซื้อหนังสือมาอ่านให้หมดเลยค่ะ
พอมาถึงจุดจุดนี้ เราเริ่มรู้สึกว่ามีคนกำลังหมั่นใส้เราหรือเปล่า เหมือนกับเขาไม่ชอบกับสิ่งที่เราทำ เราผิดหรอที่ตอบคำถามได้ทุกข้อที่ครูถาม เราผิดหรอที่ทำคะแนนได้ดีกว่าทุกคน เราผิดหรอที่ทำงานเสร็จก่อนใครๆ มีเพื่อนบางกลุ่ม หลายคน เขาเริ่มทำกริยามารยาทที่ไม่ดีกับเราเลย
แรกๆคือเริ่มจะพูดจาไม่ดีกับเรา เช่น ลูก_ี _ีดอก ด่ากับเราแต่ละคำหยาบๆทั้งนั้น ทีแรกคิดว่าเป็นการหยอกเล่นนะคะ แต่พอไปๆมาๆเขาเริ่มด่าเราในที่ที่สาธารณะ เราอายมากนะที่ด่าเราแรงมากๆ หลังจากนั้นเริ่มจะด่าถึงบุพพาการี พ่อแม่ปู่ย่าตายายขนมาหมดเลยค่ะ แล้วด่าเราแบบเจาะจงเลยนะคะ ถึงจะไม่ออกอีก็เถอะ แต่มันแรงไปป่ะ เช่น แม่เราชื่อ อ้อย มันก็จะด่าแบบ วันนี้กรูอยากกินอ้อย เห้ย! วันนี้เห็นอ้อยไหมวะ ซึ่งบางทีมันก็เกินไปนะ ถ้าจะหยอกกันแบบนี้กันเริ่มที่จะล้ำเส้นเกินไปหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าเราคิดไปเองนะ คำที่เขาพูดออกมาแต่ละคำ มันแสดงถึงจิตใจอันต่ำๆของเขาเลยอ่ะ แล้วเวลาด่าไม่ได้ด่าแค่คนเดียวนะ ชวนกันมาเป็นกลุ่มแล้วเดินมารุมด่าอ่ะ มันไม่ไหวจริงๆ
หลังจากนั้น เขาก็จะเริ่มเดินมาตบหัวเราแรงๆ กระชากหัว จิกหัว หรือไม่ก็เตะเท้าของเราเบาๆ เหมือนกับเขาแกล้ง แต่เราไม่ชอบเลยอ่ะ เราแบบควบคุมอารมณ์ตนเองเกือบจะไม่ไหวนะ เราก็คิดไปซะว่า ที่เขาทำเขาทำเพราะเล่นๆ
แล้วที่แรงๆมากๆ เขาแอบมาเอาการบ้านของเราไปลอกโดยที่เราไม่อนุญาต หลังจากนั้นเขาเอาไปซ่อนไว้หลังห้อง เราหายังไงก็หาไม่เจอ จนเกือบร้องให้อ่ะเพราะสมุดนั้นเป็นสมูดจดวิชาภาษาไทย ถ้าทำหาย คือคะแนนติดลบเลยอ่ะ เราเดินอ้อมห้องหา จนเจอมันอยู่ในกองกระดาษเก่าหลังห้อง และสิ่งที่น่าปวดใจมากที่สุดคือ ในสมุดของเรา เขาเขียนคำว่า "อย่าอวดเก่ง" ไว้ทุกหน้า เราต้องเอาลิขวิตมาลบออกทีละหน้าด้วยน้ำตา ไม่คิดว่าเขาจะทำกับเราแบบนี้
และแล้ว ความอดทนของเราก็เริ่มที่จะถึงขีดสุด เมื่อวานนี้ เขามาโพสในหน้าเฟสเราว่า "ระวังตัวให้ดี ลูก_ีอ้อย" หลังจากนั้นเพื่อนของเขาเกือบ15คนมาคอมเมนต์ว่า "อ้อย" "อ้อย" "อ้อย" เหมือนรุมหัวปั่นประสาทเราอ่ะ โอ้ยๆ --- ไม่ไหวแล้วจริงๆกับชีวิตนี้
รุ่งเช้าของวันนี้ หลังจากที่เข้าแถวเสร็จ ขึ้นห้องกำลังจะเรียน เขาโยนกระดาษแผ่นหนึ่งมาใส่หลังเรา พอเปิดอ่านเท่านั้นแหละค่ะ เราฉีกกระดาษทันที เพราะข้างในนั้นมันคือ ชื่อแม่ของเราเต็มไปหมดเลย แล้วมีแต่คำหยาบทั้งนั้น เราเดินไปหาโต๊ะคนคนนั้นเลยค่ะ แบบเดินลุยไปเลย เขาก็อ้าปากค้างนะคะเพราะนึกว่าเราจะมาตี แต่ไม่ได้ตีค่ะ เราแค่มาเคลีย
บทสนทนา ........
เรา : มีปัญญาอะไรไม่ทราบ ถึงต้องทำแบบนี้กับเราด้วย
เขา :
พูดอะไรของ
วะ กรูไปทำอะไรให้
เรา : ทำผิดแล้วไม่สำนึกอีก
เขา : พูดแบบนี้ตีกับกรูเลยดีกว่าไหม
เรา : กรูไม่ตีกับ
หรอก เขาจะหาว่ากะเทยทำร้ายผุ้หญิง
เขา : ป๊อดนี่หว่า ไม่กล้าอ่ะดิ
หลังจบประโยคนี้ เราฟาดเข้าไปที่หลังของเขาแบบแรงๆเลยค่ะ แล้วฟาดไม่ยั้งเลย เพื่อนก็มาจับแยกนะคะ แต่เราโกรธมาก เราเลยถีบเขาทีหนึ่ง เขากลิ้งลงไปกองกับพื้นเลยค่ะ หลังจากนั้นเราหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องเลยค่ะ เรารีบกลับบ้านไปหาแม่เลย เราร้องให้แล้วบอกกับแม่ว่า "ทำไมแม่ ทำไม เหนื่อยจังเลยแม่ ไม่ไหวแล้ว"
ช่วงบ่ายๆเพื่อนก็โทรมาบอกว่า วันจันทร์หน้า เชิญแม่แกกับแกมาคุยกับครูประจำชั้นหน่อยนะ คือเขาคนนั้นโดนเราฟาดจนสลบไปเลยค่ะ
ถามว่าเราสำนึกผิดไหม เราบอกเลยค่ะว่า ไม่สำนึกผิดเลยที่ได้ทำร้ายคนเลวๆแบบนั้น เขาทำกับเราก่อน เขายังไม่เคยเข้าใจเราเลยว่าเจ็บปวดแค่ไหน
เรานั่งคิด เหม่อลอย ตั้วแต่บ่ายจนถึงเย็น ไม่มีใครเป็นที่ปรึกษาเราเลย พอนึกถึงพันทิป เราก็รีบวิ่งแจ้นมาร้านคอมเพื่อเล่าเรื่องราวแบบนี้ให้กับทุกคนได้ฟังค่ะ
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไรต่อไป เราควรย้ายโรงเรียนเลยไหม ? เราควรยอมเป็นคนที่ถูกหมั่นใส้ให้กับเขาเหมือนเดิม ? เราต้องเอาชนะเขา ?
ยังไงอ่ะ ไม่เข้าใจ ไม่รุ้ โอ้ย --- มืดแปดด้าน
ขอคำตอบจากเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนด้วยนะคะ เราควรทำให้เรื่องนี้ให้มันจบลงยังไงคะ -- ขอบคุณสำหรับคำตอบทุกคนค่ะ
เหมือนโดนเพื่อนหมั่นใส้
วันนี้ จขกท มีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะ ........
เราขึ้นม.2แล้วค่ะ แล้วก็ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าห้องปีนี้(หัวหน้าคนเก่าย้ายโรงเรียน) ซึ่งในการเลือกหัวหน้าห้องนี้ก็มาจากการลงมติค่ะ เพื่อนๆในห้องว่า เราเหมาะที่สุดกับการเป็นหัวหน้าห้อง เพราะเราเป็นคนพูดเก่ง มีภาวะผู้นำ (เราเป็นกะเทยนะคะ แฮร่ๆ ผู้ชายในห้องมี16คนค่ะ ในห้องเป็นกะเทย3 เกย์1)
ตอนแรกๆมันก็ดีหรอกนะคะ เพื่อนๆให้ความร่วมมือในการดูแลห้องอย่างมาก เวลามีงานอะไรก็ช่วยกันคิดช่วยกันทำ แต่อยากจะบอกว่า การเป็นหัวหน้าห้องมันเหนื่อยมากๆเลยต่ะ เวลาคนในห้องทำอะไรผิด ทุกอย่างจะมาลงที่เราค่ะ เรารับกรรมตลอด เป็นเหมือนขี้ข้าลูกน้องเลยค่ะ รับแต่คำสั่ง จะเถียงอะไรก็ไม่ได้ จะพูดโต้แย้งบางทีก็โดนครูด่าเละ ความรู้สึกมันท้อถอยลงมาก เคยคิดกับตัวเองว่า "เราต้องมาเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ" แต่ยังดีค่ะที่มีเพื่อนบางกลุ่มคอยให้กำลังใจ
แม่เราบอกว่า ถ้าเราสอบได้ที่หนึ่งปีนี้ แม่จะซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ให้กับเรา เราเลยกลายเป็นเด็กเรียนไปเลยค่ะ แบบขยันและทุ่มเทกับการเรียนมาก เวลามีการบ้านอะไรเราจะรีบทำเลยค่ะ ท่องไว้ตลอดเวลาเลยว่า "ต้องทำให้ได้" พวกเรื่องความสวยความงามโยนทิ้งไปเลยค่ะ เงินที่แม่ให้มาไปซื้อหนังสือมาอ่านให้หมดเลยค่ะ
พอมาถึงจุดจุดนี้ เราเริ่มรู้สึกว่ามีคนกำลังหมั่นใส้เราหรือเปล่า เหมือนกับเขาไม่ชอบกับสิ่งที่เราทำ เราผิดหรอที่ตอบคำถามได้ทุกข้อที่ครูถาม เราผิดหรอที่ทำคะแนนได้ดีกว่าทุกคน เราผิดหรอที่ทำงานเสร็จก่อนใครๆ มีเพื่อนบางกลุ่ม หลายคน เขาเริ่มทำกริยามารยาทที่ไม่ดีกับเราเลย
แรกๆคือเริ่มจะพูดจาไม่ดีกับเรา เช่น ลูก_ี _ีดอก ด่ากับเราแต่ละคำหยาบๆทั้งนั้น ทีแรกคิดว่าเป็นการหยอกเล่นนะคะ แต่พอไปๆมาๆเขาเริ่มด่าเราในที่ที่สาธารณะ เราอายมากนะที่ด่าเราแรงมากๆ หลังจากนั้นเริ่มจะด่าถึงบุพพาการี พ่อแม่ปู่ย่าตายายขนมาหมดเลยค่ะ แล้วด่าเราแบบเจาะจงเลยนะคะ ถึงจะไม่ออกอีก็เถอะ แต่มันแรงไปป่ะ เช่น แม่เราชื่อ อ้อย มันก็จะด่าแบบ วันนี้กรูอยากกินอ้อย เห้ย! วันนี้เห็นอ้อยไหมวะ ซึ่งบางทีมันก็เกินไปนะ ถ้าจะหยอกกันแบบนี้กันเริ่มที่จะล้ำเส้นเกินไปหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าเราคิดไปเองนะ คำที่เขาพูดออกมาแต่ละคำ มันแสดงถึงจิตใจอันต่ำๆของเขาเลยอ่ะ แล้วเวลาด่าไม่ได้ด่าแค่คนเดียวนะ ชวนกันมาเป็นกลุ่มแล้วเดินมารุมด่าอ่ะ มันไม่ไหวจริงๆ
หลังจากนั้น เขาก็จะเริ่มเดินมาตบหัวเราแรงๆ กระชากหัว จิกหัว หรือไม่ก็เตะเท้าของเราเบาๆ เหมือนกับเขาแกล้ง แต่เราไม่ชอบเลยอ่ะ เราแบบควบคุมอารมณ์ตนเองเกือบจะไม่ไหวนะ เราก็คิดไปซะว่า ที่เขาทำเขาทำเพราะเล่นๆ
แล้วที่แรงๆมากๆ เขาแอบมาเอาการบ้านของเราไปลอกโดยที่เราไม่อนุญาต หลังจากนั้นเขาเอาไปซ่อนไว้หลังห้อง เราหายังไงก็หาไม่เจอ จนเกือบร้องให้อ่ะเพราะสมุดนั้นเป็นสมูดจดวิชาภาษาไทย ถ้าทำหาย คือคะแนนติดลบเลยอ่ะ เราเดินอ้อมห้องหา จนเจอมันอยู่ในกองกระดาษเก่าหลังห้อง และสิ่งที่น่าปวดใจมากที่สุดคือ ในสมุดของเรา เขาเขียนคำว่า "อย่าอวดเก่ง" ไว้ทุกหน้า เราต้องเอาลิขวิตมาลบออกทีละหน้าด้วยน้ำตา ไม่คิดว่าเขาจะทำกับเราแบบนี้
และแล้ว ความอดทนของเราก็เริ่มที่จะถึงขีดสุด เมื่อวานนี้ เขามาโพสในหน้าเฟสเราว่า "ระวังตัวให้ดี ลูก_ีอ้อย" หลังจากนั้นเพื่อนของเขาเกือบ15คนมาคอมเมนต์ว่า "อ้อย" "อ้อย" "อ้อย" เหมือนรุมหัวปั่นประสาทเราอ่ะ โอ้ยๆ --- ไม่ไหวแล้วจริงๆกับชีวิตนี้
รุ่งเช้าของวันนี้ หลังจากที่เข้าแถวเสร็จ ขึ้นห้องกำลังจะเรียน เขาโยนกระดาษแผ่นหนึ่งมาใส่หลังเรา พอเปิดอ่านเท่านั้นแหละค่ะ เราฉีกกระดาษทันที เพราะข้างในนั้นมันคือ ชื่อแม่ของเราเต็มไปหมดเลย แล้วมีแต่คำหยาบทั้งนั้น เราเดินไปหาโต๊ะคนคนนั้นเลยค่ะ แบบเดินลุยไปเลย เขาก็อ้าปากค้างนะคะเพราะนึกว่าเราจะมาตี แต่ไม่ได้ตีค่ะ เราแค่มาเคลีย
บทสนทนา ........
เรา : มีปัญญาอะไรไม่ทราบ ถึงต้องทำแบบนี้กับเราด้วย
เขา :
เรา : ทำผิดแล้วไม่สำนึกอีก
เขา : พูดแบบนี้ตีกับกรูเลยดีกว่าไหม
เรา : กรูไม่ตีกับ
เขา : ป๊อดนี่หว่า ไม่กล้าอ่ะดิ
หลังจบประโยคนี้ เราฟาดเข้าไปที่หลังของเขาแบบแรงๆเลยค่ะ แล้วฟาดไม่ยั้งเลย เพื่อนก็มาจับแยกนะคะ แต่เราโกรธมาก เราเลยถีบเขาทีหนึ่ง เขากลิ้งลงไปกองกับพื้นเลยค่ะ หลังจากนั้นเราหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องเลยค่ะ เรารีบกลับบ้านไปหาแม่เลย เราร้องให้แล้วบอกกับแม่ว่า "ทำไมแม่ ทำไม เหนื่อยจังเลยแม่ ไม่ไหวแล้ว"
ช่วงบ่ายๆเพื่อนก็โทรมาบอกว่า วันจันทร์หน้า เชิญแม่แกกับแกมาคุยกับครูประจำชั้นหน่อยนะ คือเขาคนนั้นโดนเราฟาดจนสลบไปเลยค่ะ
ถามว่าเราสำนึกผิดไหม เราบอกเลยค่ะว่า ไม่สำนึกผิดเลยที่ได้ทำร้ายคนเลวๆแบบนั้น เขาทำกับเราก่อน เขายังไม่เคยเข้าใจเราเลยว่าเจ็บปวดแค่ไหน
เรานั่งคิด เหม่อลอย ตั้วแต่บ่ายจนถึงเย็น ไม่มีใครเป็นที่ปรึกษาเราเลย พอนึกถึงพันทิป เราก็รีบวิ่งแจ้นมาร้านคอมเพื่อเล่าเรื่องราวแบบนี้ให้กับทุกคนได้ฟังค่ะ
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไรต่อไป เราควรย้ายโรงเรียนเลยไหม ? เราควรยอมเป็นคนที่ถูกหมั่นใส้ให้กับเขาเหมือนเดิม ? เราต้องเอาชนะเขา ?
ยังไงอ่ะ ไม่เข้าใจ ไม่รุ้ โอ้ย --- มืดแปดด้าน
ขอคำตอบจากเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนด้วยนะคะ เราควรทำให้เรื่องนี้ให้มันจบลงยังไงคะ -- ขอบคุณสำหรับคำตอบทุกคนค่ะ