[Spoil] Noragami ตอนพิเศษของยูกิเนะ -Tsundenai Jinsei no Koto-

ตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่มากับตอนที่ 45 ที่เพิ่งออกไปล่าสุดนะครับ จะเป็นอย่างไรไปชมกันเลย

*ขอขอบคุณเพื่อนสนิทที่ช่วยเช็คด้วยครับ เป็นบุญคุณอย่างยิ่ง/เคารพงามๆ

---

เนื้อเรื่อง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นจากเพลงที่ยาโตะผู้กำลังว่างงานร้องขึ้นในวันหนึ่งของฤดูร้อน...

"kimi ga chance～kimi ga chance～" (โอกาสนั้นคือตัวเธอ)

ยาโตะอธิบายให้ยูกิเนะฟังว่า เป็นเพลงสมัยตัวเองทำงานเป็นนักเขียนการ์ตูนอยู่ เพลงหมายความว่า โอกาสไม่ใช่สิ่งที่วิ่งไปมาไม่อยู่นิ่ง แต่เป็นสิ่งที่มีอยู่ในตัวทุกคนอยู่แล้วต่างหาก!

ยูกิเนะกำลังร้องเพลงของยาโตะเล่นระหว่างเดิน ตอนผ่านสระว่ายน้ำใกล้ๆเกิดสนใจเลยหันไปดู ก็เลยสบตาเข้ากับเด็กผู้หญิงที่ดูเหมือนกำลังร้องไห้ในชุดว่ายน้ำคนหนึ่งเข้า แต่พอหลบตาแล้วหันไปอีกที เธอคนนั้นก็หายไปแล้ว


ยูกิเนะจำคำพูดยาโตะที่เคยพูดไว้ครั้งหนึ่งได้ที่ว่า "มนุษย์จะสามารถมองเห็น"โลกฝั่งนี้"และตัวตนของพวกเราได้มากขึ้น ถ้าหัวใจเริ่มถูกความมืดกลืนกิน" เจ้าตัวเลยเป็นห่วง กลับไปที่สระอีกครั้ง แต่ตอนมองหา กลับโดนเด็กสาวที่เป็นเป้าหมายถ่ายรูปลงมือถือกล่าวหาว่าเป็นพวกโรคจิตแอบดูชาวบ้านซะงั้น ยูกิเนะสังเกตทันว่า นอกจากไม้ค้ำเดินแล้ว สาวเจ้ายังพันเฝือกที่ต้นขาด้วย


ซาซาฮาระ นาโฮะ เด็กสาว ม.ต้นปี2 หงุดหงิดมากที่ยูกิเนะเดินตามเซ้าซี้เธอมาเรื่อยๆไม่หยุด พอยูกิเนะถามว่าเรื่องกล้ามเนื้อขาบาดเจ็บของเธอคือสาเหตุที่ทำให้เธอร้องไห้ที่สระงั้นเหรอ? นาโฮะก็ระเบิดโฮแล้วยอมนั่งคุยกับยูกิเนะ


นาโฮะอธิบายว่า เธอต้องการที่จะลงแข่งว่ายน้ำระดับประเทศปีนี้ แต่เธอบาดเจ็บจากการซ้อมครั้งล่าสุด เลยแน่ใจว่าลงแข่งคราวนี้ไม่ได้แน่นอน ยูกิเนะเสนอว่าปีหน้าก็ยังมี แต่นาโฮะขัดว่าปีหน้าเธออยู่ ม.ต้นปี3เลยต้องขยันอ่านหนังสือสอบเข้า ม.ปลาย เพราะงั้นการแข่งครั้งนี้เลยเป็นโอกาสสุดท้ายของเธอ
ยูกิเนะเลยพูดว่าถ้าขึ้น ม.ปลายก็ยังมีโอกาสอีกเยอะ แต่นาโฮะยืนกรานว่าไม่ ด้วยปัจจัยทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่อง รร.ที่จะไปไม่มีชมรมว่ายน้ำ

ยูกิเนะให้กำลังใจว่าถ้านาโฮะพยายาม อาจจะไปได้ถึงโอลิมปิคก็ได้ นาโฮะเลยเริ่มจะบ่นว่าพูดเรื่องอะไรของนาย...


ยูกิเนะ: ไม่เป็นไรหรอก เธอน่ะสามารถเป็นอะไรที่เธออยากเป็นก็ได้ทั้งนั้นแหละ
นาโฮะ:...พูดง่ายจังนะ เจ้าเด็กบ้า! แล้วฉันก็ไม่ใช่"เธอ"ด้วย ฉันชื่อ"นาโฮะ"ต่างหาก!
ยูกิเนะ: โอกาสนั้นคือตัวเธอ～(เพลงของยาโตะต้นเรื่อง)
นาโฮะ: ?
ยูกิเนะ: หืม ไม่รู้เหรอ? "โอกาส"น่ะ มีอยู่ในตัวคนทุกคนนั่นล่ะ

นาโฮะเริ่มคิดได้จากคำพูดของยูกิเนะ เลยกลับมาคึกมีกำลังใจจะไปซ้อมอีกครั้ง แต่ขาก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที ยูกิเนะเลยขออาสาดูขาให้ นาโฮะก็จัดให้....

....อ่อก
เจ้าตัวเย้ายูกิเนะไปก่อนเล็กน้อยว่าเสียดายล่ะสิที่ไม่ใช่กางเกงใน เธอใส่ชุดว่ายน้ำไว้ข้างใต้คล้ายๆโลมาซักตัวในเมะซีซั่นนี้เผื่อว่าเธอจะไปซ้อมได้

ยูกิเนะ(หน้าแดงเกือบระเบิด): ....ความปวดจงหายไป～ความปวดจงหายไป～ *(เดาว่าใช้"บทเพลง"รักษาแผลให้ครับ)
นาโฮะ: อะไรล่ะนั่น! เป็นคุณแม่รึไง.....เอ๊ะ!! หายปวดแล้วแฮะ!
ยูกิเนะ: ...(โชคดีนะที่ยัยนี่ทึ่ม)   *(เลยไม่สงสัยอะไร)

-หลายอาทิตย์ต่อมา-

วันนี้เป็นรอบคัดเลือกของการแข่งขันว่ายน้ำ ยูกิเนะมากับนาโฮะด้วย นาโฮะเอาเพลงใส่เครื่องเล่นพกพามาฟังให้กำลังใจตัวเองก่อนแข่ง ขาไม่เจ็บเอาผ้าพันออกได้แล้ว (เจ้าตัวแอบสงสัยว่าทำไมไม่มีคนสังเกต”เจ้าจิ๋ว”ที่ตามเธอมาด้วยเลย) แต่ขณะที่เธอกำลังจะบอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเพลงที่ยูกิเนะร้องให้กำลังใจเธอตอนนั้น ก็ถึงเวลาแข่งซะก่อน ตัวนาโฮะมั่นใจพอสมควรกับการแข่งครั้งนี้

นาโฮะ: จะร้องเพลงนั้นไปด้วยล่ะนะ

การแข่งขันเริ่มต้นขึ้น  ยูกิเนะที่ยืนดูอยู่เห็นสีหน้ามุ่งมั่นของนาโฮะกับกองเชียร์ เลยร่วมเชียร์ไปด้วยอีกแรง
ยูกิเนะ: พยายามเข้า! อย่ายอมแพ้เขานะ นาโฮะ!!

ยูกิเนะ: ไปเลย !!

นาโฮะแตะขอบสระ ทำเวลาได้เป็นอันดับที่1 ยูกิเนะวิ่งเข้าไปเพื่อแสดงความยินดีกับเธอ แต่ทว่า...

นาโฮะวิ่งผ่านเขาไปหาเพื่อนๆของเธอที่มาเชียร์ เสมือนว่าเธอไม่ได้สังเกตเห็นเขาเลย

เมื่อจิตใจของมนุษย์ไม่ถูกเงามืดบดบังอีกต่อไป พวกเขาก็จะก้าวออกห่างจากโลก”ฝั่งนี้”

ยูกิเนะยิ้มเหงาๆก่อนจะหันหลังเดินกลับบ้าน


เวลาผ่านไปเล็กน้อยจากวันนั้น ยาโตะบังเอิญได้ยินเพลงที่ตัวเองร้องจากตอนนั้นในร้านระหว่างซื้อของ จึงบอกยูกิเนะให้ฟังดู ยูกิเนะฟังแล้วก็ค้นพบว่า ยาโตะจำเนื้อเพลงผิดซะงั้น เจ้าประโยค ”Kimi ga chance” นั้นจริงๆแล้วคือ “Give me a chance”ต่างหาก!! /ยาโตะนี่มันยาโตะจริงจริ๊งง


ยาโตะ: …เนื้อเพลง...จำผิดซะแล้วแฮะเรา

ยูกิเนะยิ้มบางๆ ก่อนจะฮัมเพลงเบาๆ

Kimi ga chance～

-จบตอนพิเศษ-

---

ความรู้สึกกับตอนนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- ถึงจะเป็นตอนที่ฮาและน่ารัก แต่ก็รู้สึกถึงบรรยากาศเหงาๆได้ดีเลยครับ โดยเฉพาะตอนที่นาโฮะวิ่งผ่านยูกิเนะไป
- แม้ว่ายาโตะจะจำเนื้อเพลงผิด แต่สิ่งที่จำผิดก็กลับมีความหมายดีไม่ใช่เล่นแฮะ  
- แม้ว่าจะจบด้วยการลืมเลือน แต่ก็ถือว่าเป็นตอนที่แสดงให้เห็นว่ายูกิเนะมีการเติบโตเป็นหนุ่มน้อยที่สุขุมและเห็นอกเห็นใจคนอื่นมากขึ้น เทียบกับตอนแรกๆแล้วชื่นใจมากครับ
- ยาโตะภาพแรกแบ๊วมากกกกกกก ยูกิเนะตอนนี้หล่อมากกกกกก นาโฮะก็น่ารักกกกก /กอดหมอนกลิ้งไปกลิ้งมา
- ชอบภาพมุมนี้ของยูกิเนะครับ ดูเซะซี่น่ารัก คือดีงามมากกกก