เราอายุ 23 ปี จบการศึกษาก็แค่อนุปริญญา ภาษาอังกฤษอ่อนมาก มากๆ จนตัวเองยังเซง
เพราะเรียนพิเศษภาษาอังกฤษเพิ่มอยู่ค่ะ กับฝรั่ง ในห้องเราหัวอ่อนสุด ฟังอาจารย์ไม่ค่อยรู้เรื่อง
เวลาเขาถามอะไรชี้เฉพาะจงจงที่เรา เราจะตอบไม่ค่อยได้ บางทีก็เงียบแล้วก็หะ?? อะไรนะคะ agian บ่อย
บางทีคนข้างๆต้องแปลให้ แบบเซง ทุกสายตาจดจ่องมาที่เรา บอกตรงๆว่าอายค่ะ แต่รู้ตัวเองว่าเราช้ามาก
อ่อนมากแต่ทุกวันนี้ก็ยังพยายามอยู่ค่ะ
ตอนนี้ก็ทำงานมา 2 ปีได้แล้วค่ะ เงินเดือนก็ 2 หมื่นนิดๆ งานสบาย ฐานะทางบ้านพอกินค่ะ แต่เป็นหนี้เยอะ
เพราะแม่โดนโกงไป เลยต้องไปเล่...(เขียนถูกเปล่าไม่รู้) กู้ธนาคารเพื่อเอาเงินไปใช้หนี้ให้แม่
ต้องส่งธนาคารทุกเดือน หักจากธนาคารแล้วก็จะเหลือใช้แค่10000.- ไม่รวมค่าเช่าห้อง
ทีนี้เลยมีความคิดที่ว่า จะเก็บเขาธนาคารทุกเดือนค่ะ เดือนละ 5000.- เพื่อกินดอกไม่รู้จะได้สักกี่บาท)
จนปลายปีหน้ากะว่าจะได้สัก1แสน อยากไปอยู่นอก ไม่อังกฤษก็อเมริกา
เพราะคิดในหัวว่าค่าเงินเขามากกว่าเรา ทำงานไปประหยัดๆหน่อย
เพราะทุกวันนี้ พยายามใช้เงินไม่เกิน100.- บางวันเคยใช้ต่ำสุด 20 บางวันไม่ได้ใช้สักบาทค่ะ
เพราะกลับบ้านทีก็ให้แม่ตำน้ำพริก หิ้วกับข้าวขึ้นมาหอด้วย หุงข้าวกินเองมั้งนั้นนี่มั้ง บางช่วงบริษัทก็จะมีเลี้ยงอาหารกลางวัน
ประหยัดที่สุดเท่าที่จะทำได้ เลยคิดเอาเองว่า มันก็คงไม่น่ายาก ถ้าเราจะไปประหยัดๆแบบนี้ ที่โน้นบ้าง
เรื่องภาษาจากอ่อนเป็นเด็กอย่างเรา อยู่ไปน่าจะเคยชินจนฟังออกรู้เรื่อง ได้ละมั้ง(คิดเอาเอง)
ทีนี้ ปรึกษาหลายคนค่ะ และหลายคนก็บอกว่า อย่าไปเลย เพราะที่อยู่ทุกวันนี้ก็มั่นคงอยู่แล้ว
ที่กำลังจะไปไม่รู้จะเจออะไรแบบไหน จะอยู่ได้จริงๆเหลอ จะเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆอะเหรอ คิดสั้นไปรึเปล่า
เลยทำให้มีความกลัวในใจมากขึ้นเรื่องๆ แต่ลึกๆแล้วก็ยังอยากไปอยู่ดีค่ะ อยากไป อยากทำ อยากคุยได้ฟังรู้เรื่อง
อยากทำงานกับฝรั่ง อยากไปที่ใหม่ๆที่เราไม่เคยไป ไม่อยากแบบหาแฟนฝรั่งแล้วตามเขาไป ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น
เพราะดูๆแล้ว แค่นี้ฝรั่งเขาก็ดูถูกผู้หญิงไทยมากแล้วนะ แบบมีเมียไทยต้องดูแลยังพ่อแม่พี่น้อง เหอะๆ
อยากขอความคิดเห็นจากผู้มีประสบการณ์
กับการตัดสินใจของเราหน่อยค่ะ
มีข้อแนะนำอะไร ได้มากเท่าไหร่ บอกได้เลยค่ะ
ถือมาทำบุญ เพราะมันเป็นจุดเปลี่ยนของเราได้เลย
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เสียเวลาอ่าน
เขียนผิดตรงไหน ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
เขียนเพิ่มเติมนะคะ หลังจากอ่าน10คอมเม้นท์ค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ
เราไปอยู่กับคนที่ไว้ใจได้เป็นเพื่อนสนิทของป้า
ถ้าเราไปก็ไปอยู่กับเขาค่ะ กินอยู่กับเขา
ช่วยเขาทำงานที่ร้านอาหารค่ะ
ถ้าแบบนี้ยังพอไปรอดอยู่ไหมค่ะ
รบกวนแนะนำหน่อยค่ะ กำลังเก็บเงินไปอยู่ต่างแดน ทั้งที่ตอนนี้มีงานมีการทำที่มันคงอยู่แล้ว ดิฉันกำลังคิดสั้นหรือเปล่าคะ
เพราะเรียนพิเศษภาษาอังกฤษเพิ่มอยู่ค่ะ กับฝรั่ง ในห้องเราหัวอ่อนสุด ฟังอาจารย์ไม่ค่อยรู้เรื่อง
เวลาเขาถามอะไรชี้เฉพาะจงจงที่เรา เราจะตอบไม่ค่อยได้ บางทีก็เงียบแล้วก็หะ?? อะไรนะคะ agian บ่อย
บางทีคนข้างๆต้องแปลให้ แบบเซง ทุกสายตาจดจ่องมาที่เรา บอกตรงๆว่าอายค่ะ แต่รู้ตัวเองว่าเราช้ามาก
อ่อนมากแต่ทุกวันนี้ก็ยังพยายามอยู่ค่ะ
ตอนนี้ก็ทำงานมา 2 ปีได้แล้วค่ะ เงินเดือนก็ 2 หมื่นนิดๆ งานสบาย ฐานะทางบ้านพอกินค่ะ แต่เป็นหนี้เยอะ
เพราะแม่โดนโกงไป เลยต้องไปเล่...(เขียนถูกเปล่าไม่รู้) กู้ธนาคารเพื่อเอาเงินไปใช้หนี้ให้แม่
ต้องส่งธนาคารทุกเดือน หักจากธนาคารแล้วก็จะเหลือใช้แค่10000.- ไม่รวมค่าเช่าห้อง
ทีนี้เลยมีความคิดที่ว่า จะเก็บเขาธนาคารทุกเดือนค่ะ เดือนละ 5000.- เพื่อกินดอกไม่รู้จะได้สักกี่บาท)
จนปลายปีหน้ากะว่าจะได้สัก1แสน อยากไปอยู่นอก ไม่อังกฤษก็อเมริกา
เพราะคิดในหัวว่าค่าเงินเขามากกว่าเรา ทำงานไปประหยัดๆหน่อย
เพราะทุกวันนี้ พยายามใช้เงินไม่เกิน100.- บางวันเคยใช้ต่ำสุด 20 บางวันไม่ได้ใช้สักบาทค่ะ
เพราะกลับบ้านทีก็ให้แม่ตำน้ำพริก หิ้วกับข้าวขึ้นมาหอด้วย หุงข้าวกินเองมั้งนั้นนี่มั้ง บางช่วงบริษัทก็จะมีเลี้ยงอาหารกลางวัน
ประหยัดที่สุดเท่าที่จะทำได้ เลยคิดเอาเองว่า มันก็คงไม่น่ายาก ถ้าเราจะไปประหยัดๆแบบนี้ ที่โน้นบ้าง
เรื่องภาษาจากอ่อนเป็นเด็กอย่างเรา อยู่ไปน่าจะเคยชินจนฟังออกรู้เรื่อง ได้ละมั้ง(คิดเอาเอง)
ทีนี้ ปรึกษาหลายคนค่ะ และหลายคนก็บอกว่า อย่าไปเลย เพราะที่อยู่ทุกวันนี้ก็มั่นคงอยู่แล้ว
ที่กำลังจะไปไม่รู้จะเจออะไรแบบไหน จะอยู่ได้จริงๆเหลอ จะเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆอะเหรอ คิดสั้นไปรึเปล่า
เลยทำให้มีความกลัวในใจมากขึ้นเรื่องๆ แต่ลึกๆแล้วก็ยังอยากไปอยู่ดีค่ะ อยากไป อยากทำ อยากคุยได้ฟังรู้เรื่อง
อยากทำงานกับฝรั่ง อยากไปที่ใหม่ๆที่เราไม่เคยไป ไม่อยากแบบหาแฟนฝรั่งแล้วตามเขาไป ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น
เพราะดูๆแล้ว แค่นี้ฝรั่งเขาก็ดูถูกผู้หญิงไทยมากแล้วนะ แบบมีเมียไทยต้องดูแลยังพ่อแม่พี่น้อง เหอะๆ
อยากขอความคิดเห็นจากผู้มีประสบการณ์
กับการตัดสินใจของเราหน่อยค่ะ
มีข้อแนะนำอะไร ได้มากเท่าไหร่ บอกได้เลยค่ะ
ถือมาทำบุญ เพราะมันเป็นจุดเปลี่ยนของเราได้เลย
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เสียเวลาอ่าน
เขียนผิดตรงไหน ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
เขียนเพิ่มเติมนะคะ หลังจากอ่าน10คอมเม้นท์ค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ
เราไปอยู่กับคนที่ไว้ใจได้เป็นเพื่อนสนิทของป้า
ถ้าเราไปก็ไปอยู่กับเขาค่ะ กินอยู่กับเขา
ช่วยเขาทำงานที่ร้านอาหารค่ะ
ถ้าแบบนี้ยังพอไปรอดอยู่ไหมค่ะ