อยู่ในการเมืองก็เก่งโกงชะมัด ไปอยู่วัดก็บัดสี

พระนั้น  จะถือพรรษาครับ  ไม่ได้ถืออายุ
คือนับความอาวุโสกันที่พรรษา  ไม่ได้นับที่อายุ

ถือว่าใครบวชนานกว่า  ก็ถือว่ามีศีลมากกว่า  ครองศีลมากกว่า  บริสุทธิ์เหนือกว่า  อาวุโสกว่า

พระถึงต้องมีอาสนะรองนั่งไงครับ  เพราะถือว่ามีศีลเหนือกว่าฆราวาส

พระ ก.  อายุ 35   อุปสมบทตั้งแต่ 20  ก็ถือว่ามีพรรษา 15
พระ ส.  อายุหกสิบกว่า  บวชเมื่อวานนี้เอง  พรรษาไม่ถึงปี
อย่างนี้   พระ ส. ด้อยอาวุโสกว่าพระ ก. ครับ   ต้องกราบพระ ก.  เพราะพระ ก. อาวุโสกว่าเยอะ

จะไม่ถือว่าใครแก่ใครอ่อนทางอายุครับ  นับอาวุโสพรรษา
ต่อให้อายุเจ็ดแปดสิบ แต่เพิ่งบวช  ก็ต้องกราบพระที่อายุ 30  แต่พรรษามากกว่าครับ

ดูเวลาพระออกบิณฑบาตรนะครับ   จะเดินเรียงตามพรรษา

อย่างที่เห็น  พระบางรูป   เรียกตัวเองว่าหลวงปู่  หรือญาติโยมเรียกว่าหลวงปู่ด้วยความนับถือ
ก็หลงตน  นึกว่าตนแก่ศีล  ทั้งที่บวชไม่กี่พรรษา  
เรียกว่าอ่อนทั้งศีล  อ่อนทั้งอายุ   แต่หลงตนว่าเป็นปู่ซะแระ
ทั้งที่ไม่ปู่สักเรื่อง  ไม่ปู่สักทาง  ไม่ว่าทางศีล  หรือทางโลก

พระนั้น  จะมีสองสาย   คือสายปริยัติ   กับสายวิปัสนา
เรียกกันง่าย ๆ ว่า  สายบ้าน  กับสายป่า

ปริยัติ  ก็คือพระที่เล่าเรียนทางธรรม  ศึกษาพระไตรปิฎก
ก็ตั้งแต่นักธรรมตรี  โท  เอก   เรียนบาลีไปด้วย  ที่เรียกว่าเปรียญนั่นแหละครับ
ผ่านเปรียญสามปั๊บ  ก็เป็นมหา   สูงสุดก็คือเปรียญ 9  หรือมหา 9 ประโยค

วิปัสนา  ที่เรียกเต็ม ๆ ว่า  วิปัสนากรรมฐาน   ก็มุ่งไปทางพัฒนาจิตปฏิบัติธรรมให้รู้แจ้งเห็นจริง
ก็แบบพระพุทธองค์ทรงปฏิบัตินั่นแหละครับ

ธรรม  ก็คือ  ธรรมชาติ
ศีล  ไม่ใช่ข้อห้าม  แต่ศีลคือธรรมชาติที่มีที่เป็นอยู่
รักษาศีล  ก็คือรักษาธรรม

พระบางพวก  ที่เห็นกันบ่อย ๆ นั่นแหละครับ   ไม่รู้สายไหน
จะว่าสายวิปัสนาก็ไม่ใช่  จะว่าสายปริยัติก็ไม่เชิง
พวกนี้จะหนักไปทางโลก   เขี้ยวทางไสยศาสตร์  
เอาพราหมณ์มาเป็นพุทธ  ดูหมอ ให้หวย เล่นมนต์  ของขลัง  หากินกับความงมงาย
หนักหน่อยก็ทำตัวเป็นหัวหน้าม็อบ  เล่นการเมืองในผ้าเหลือง

สายปริยัติบางองค์ก็ร้อนเกินควร  อยากดังเกินเหตุ  ติดเด่นจนครองตนไม่อยู่
อ่านมาก  รู้มาก  พูดเก่ง  ไอเดียเยอะ   เลยเอาจิตไม่อยู่  เตลิดเปิดเปิงถึงขั้นอร่อยจนลืมกลับวัดก็มี




ไอ้การบวชชนิดห่มจีวรเองยังไม่คล่อง   แต่เดินสายเทศน์นี่   ดูแล้วกระอักกระอ่วนนะครับ
เพราะไม่รู้เอาอะไรไปเทศนา  

ไม่ต่างหรอกครับ  กับนักการเมืองเดินสายปราศรัยหาเสียง
ก็มีแต่พูดกล่อมชักจูงญาติโยมให้เลื่อมใสศรัทธาตัวเอง   อาศัยผ้าเหลืองสร้างค่าให้ตัวเองเท่านั้น

สวดพาหุงก่อนฉันได้หรือยังก็ไม่รู้


ประเด็นก็คือ  หากชาวพุทธไปหลงทาง  ไปนับถือพระผิดวิธี  
ศาสนาก็น่าเป็นห่วงครับ

จะไม่ใช่การนับถือศาสนา  แต่จะกลายเป็นนับถือตัวบุคคลไป

แต่ก่อนนั้น  ฆราวาสนับถือ  เคารพ  ยกย่องพระ  เพราะเห็นวัตรปฏิบัติ  เพราะเห็นศีลในตัวพระ
แต่ทุกวันนี้  ทะม่อง ๆ ครับ   กลับเห่อพระแบบศีลเสินไม่จำเป็นแล้ว   ขอชอบพระเป็นพอ  
เพราะพระหล่อ  พระมีชื่อเสียง  พระเป็นดารา  พระเป็นไฮโซ
เป็นการนำโลกียะเข้าวัด  ทำให้พระท่านเดือดร้อน  วัดร้อนไปด้วย

สีกาน่ะตัวดีนัก   มักหลงพระ   แล้วก็เทียวไล้เทียวขื่อ
สุดท้ายพระก็ศีลขาด  เสร็จสีกา   เห็นมานักต่อนัก

ผมเองตอนบวช  ถ้าสีกาไม่แก่หน่อย  เอ๊าะ ๆ แบบน้องแขวิมล  คนลากหญ้า  ล่ะก็
ได้เมียกลางพรรษาไปแล้ว





พระเอง  ก็ควรรู้ตัว  รักษาศีลให้ดี  รู้เท่าทันจิตตนให้ได้
เพราะหากศีลไม่ถึง  ไม่แน่นพอ  เวลารับกิจนิมนต์นี่   อาจพูดอาจทำอะไรที่ผิดศีลง่าย ๆ ก็ได้
กลายเป็นหลอกหลวงญาติโยมแบบไม่รู้ตัว
บวชแล้วแทนที่จะได้บุญ  จะได้สงบจิต   กลับกลายเป็นพอกกิเลสหนากว่าเดิมซะอีก
สร้างบาปสร้างกรรมแบบไม่รู้ตัว  เพราะไม่รู้จิตตน
พระต้องไม่หลอกตัวเองก่อน  ต้องรู้ว่าตัวเองน่ะตั้งในธรรม  รู้ในธรรม  เข้าใจในธรรมแค่ไหนก่อน

พระน่ะ  เป็นนามนะครับ  เป็นนามที่เรียกคนบวช  
อายุไม่ถึงยี่สิบ   บวช หรือบรรพชาแล้วก็เรียกว่าเณร    อายุยี่สิบ  บวช หรืออุปสมบท  ก็เรียกว่าพระ

จะเหนือกว่านั้น  ก็ขึ้นกับศีลล่ะครับ
พระบางองค์  ไม่ได้เหนือกว่าเณรในเรื่องศีล  
เณรศีล 8  รักษาครบ   แต่พระศีล 227  ไม่รักษาเลยก็มี   โกหกตั้งแต่ตื่นยันจำวัด

ไม่ใช่เป็นพระแล้วจะหมายถึงเป็นผู้ทรงศีลโดยอัตโนมัติ

หากถือว่าพูดเก่ง   รับกิจนิมนต์ได้สบายมาก   อย่างนี้  อันตรายครับ
ดีไม่ดี  ตีความธรรมไปตามใจ  ญาติโยมก็เชื่อ  เพราะชอบและเชื่อตั้งแต่ยังไม่เทศน์แล้ว
อิ๊บอ๋ายเลยล่ะครับ



พอเถอะหลวงลุง
อย่าทำให้พระศาสนาหมองเลย   กลับออกมาเหอะ
ถ้าจะอยู่ต่อ  ก็อย่าเอา "วาสนา" การเมืองเข้าไปในวัดด้วย  วางไว้ข้างนอก

99 ศพ  ยังไม่เคลียร์
จะไปสร้างบาปมหันต์เพิ่มซะแระ

ปวดตับบ่ะ