จริงๆแล้วคุณค่าของคน เราวัดกันจากอะไร

สิ่งที่เขาทำเหรอ หรือคุณประโยชน์ที่เค้าทำต่อส่วนรวม หรือระดับเงินเดือน ถ้าอย่างนั้น คนที่ไม่ได้ทำอะไร อยู่ไปวันๆ หรือเดินคุ้ยเก็บของตามถังขยะก็ไม่มีคุณค่าเลยสิ
แล้วคนที่พิการแต่กำเนิดหละ เป็นอัมพาตต้องให้พ่อแม่ดูแลตลอดชีวิต คอยพลิกตัวทุกๆ3ชั่วโมง คอยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ ตั้งแต่เกิดจนตายจากไป คนเหล่านี้เค้ามีคุณค่ามั้ย หรือเค้าจะมีคุณค่าต่อเมื่อเค้าลุกขึ้นมาทำงานทำการได้เหมือนคนทั่วไป

มันทำให้ผมนึกถึงรูปวาดของแวนโกะห์ ตอนที่ศิลปินวาดภาพนี้ใหม่ๆไม่มีคนยอมรับเลยว่าสวย ตราบจน100ปีต่อมา คนถึงได้เห็นคุณค่าภาพวาดของเค้า จนงานของเค้ามีราคาเป็น100ล้านเหรียญ คำถามก็คือ รูปของเเวนโกะห์มีคุณค่าตั้งแต่ตอนที่ศิลปินเขียนเสร็จ หรือว่ามันเพิ่งจะมีคุณค่าต่อเมื่อคนรุ่นหลังเริ่มให้ความสำคัญกับมัน  

บางทีมันก็น่าหงุดหงิดนะ กับคำถามที่คำตอบของคนแต่ละคนมีนิยามในใจเป็นของตนเอง

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่