[ปั่นจักรยาน] อุทยานแห่งชาติคลองลาน เรื่องสั้น "การมาถึงของ..."
ผู้เขียน พัฒน์ นวลจีน
ตะวันจูบดินและกลางคืนมาห่มผ้าสีดำกลางท้องฟ้า ผมนั่งมองกับข้าวบนโต๊ะไม้วงกลมใหญ่กับครอบครัวที่บ้านนอก เรากินข้าวพร้อมกันทุกเย็นและจากสังเกตกับข้าวมื้อนี้ส่วนใหญ่เป็นพวกน้ำพริกเสียมากกว่า มีทั้งน้ำพริกกะปิที่ใช้มะเขือพวงจากต้นหลังบ้านและกะปิที่ซื้อมาจากเพิงขายของเยื้องกับบ้านเรา น้ำพริกมะขาม! (เราเรียกแบบนั้น) เป็นฝีครกการตำของย่า ย่าใช้มะขามดิบในการตำกับพริกและเครื่องปรุงหลายอย่างรสมันเปรี้ยวเผ็ดเข้ากันกับผักสดหลายอย่าง ต่อมาน้ำพริกผัดเราซื้อมันจากตลาดนัดในตัวอำเภอ และจานผักแกล้มน้ำพริกหลากชนิด หน่อไม้ต้ม มะเขือตอแห_ ยอดกระถิน มะเขือเปราะ บวบต้มจนเปื่อย (สำหรับย่า) ไข่ต้มอีกหลายฟองและคั่วกลิ้งหมูฝีมือย่า อาห์...เกือบลืมไปเรามีชะอมชุบไข่ทอดกินกับน้ำพริกกะปิแต่วันนี้เราไม่มีปลาทู!
เรากินเพื่อเอาใจความหิวบนโต๊ะไม้วงกลมใหญ่ และผมจบอาหารมื้อนี้ด้วยของหวานเป็นถั่วดำต้มน้ำกะทิและขนมไข่เหี้_ที่ชาวศิวิไลซ์ต่างมอบชื่อกับมันใหม่ว่าขนมไข่สวรรค์ แต่...ผมว่าชื่อไข่เหี้_มันดูน่ารักกว่าเป็นไหนไหน
และ...หลังจากมื้อเย็นผมนั่งเล่น facebook ไปจนเกือบเที่ยงคืน อย่างน้อยคืนนี้ผมควรจบบันทึกการเดินทางสักเรื่องก่อนเข้านอน ผมนั่งเปิดรูปเก่าดู ทั้งใน Instagram และใน facebook ว่าควรจะเขียนถึงการเดินทางไหนดีและมันควรจะเป็นการเดินทางด้วยจักรยานที่บังเอิญผมมีมากมายเหลือเกินตั้งแต่รู้จักกับจักรยานมา
กำแพงเพชร สุโขทัย ตาก และหรือ ฯลฯ ผมควรขอบคุณเครื่องหมายไปยาลใหญ่เหลือเกินที่ทำให้ผมไม่ต้องนึกอีกหลายการเดินทางที่ผมยังนึกไม่ออกระหว่างที่นั่งเขียนอยู่นี่ บนเข็มนาฬิกาบอกเวลาตีหนึ่งกลางคืนเงียบถ้าไม่นับเสียงหริ่งเรไรที่มันระงมไปตามต้นไม้ที่หนาตานอกหน้าต่างและบรรเลงแจ๊ซซ์ของ Doc Cheatham & Nicholas Payton แต่เห็นทีคืนนี้ความครื้นเครงจากดนตรีแจ๊ซซ์และเสียงเรไรจะไม่มากเท่าจำนวนยุง!
ยุงเป็นสัตว์ตัวเล็กที่ผมกลัวบรรลัย แทบทุกที่ในความเงียบของป่าหรือความดังของร้านเหล้า มันอยู่ได้ทุกที่โดยไม่ครั่นคร้ามกับอะไรหรืออะไรและบางทีจากยากันยุง!
ผมจะเริ่มต้นการเดินทางของวันนั้นในกลางคืนนี้ มันเริ่มจากอาว์ (ผู้ชาย)และครอบครัวของเขาที่จังหวัดพิษณุโลกปั่นจักรยานกันทั้งครอบครัวและการจัดทริปปั่นจักรยานของเขาที่ผมถูกชวนบ่อยๆ น้ำตก ภูเขา หรือเขื่อนต่างๆ คือจุดหมายที่ถูกว่าถึงมากที่สุดและวันนั้นเขากดมือถือโทรมาหาผมพร้อมเอ่ยปากชวนไปปั่นจักรยานที่จังหวัดกำแพงเพชร อย่างที่คิดเขาบอกผ่านอากาศมาว่าไปน้ำตกคลองลานกันเถอะ
น้ำตกคลองลาน สายน้ำของมันที่ทิ้งตัวตามแรงโน้มถ่วงมากระทบหินขนาดใหญ่ด้านล่างและพุ่งฟุ้งกระจายขึ้นกลายเป็นละอองน้ำใหญ่ที่อวลไปทั่วแอ่งน้ำด้านล่าง เสียงของมันกังวานกว่าฝนตกห่าใหญ่ใส่สังกะสี และความใหญ่ของมันทำเอาช้างกลายเป็นมด นั่นคือภาพที่ผมพอเห็นรางรางจากการไปพบมันเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ผมยังเรียนชั้นประถม! ด้วยความที่มันเข้าถึงง่ายจากถนนและถนนนั้นมันพารถหลากหลายประดังประเดเข้าไปจนบางทีกลายเป็นความรกของธรรมชาติ! ความงามของธรรมชาติไม่ควรมีถุงพลาสติกและขยะของคนเมืองมาประดับอยู่ในนั้น
ผมตอบตกลงกับอาว์และเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้ ผมต้องยัดของเข้ากระเป๋า จักรยานเสือภูเขาคันแดงที่จอดพิงกับฝาข้างบ้านถูกติดตั้งตะแกรงหลังสำหรับแขวนกระเป๋าแพนเนียร์ที่เคยใช้มาแล้วหลายครั้งในการเดินทางไกล มันทั้งเก่าและขาดแต่นั่นคือร่องรอยของการเดินทาง ความทรงจำของผมส่วนหนึ่งถูกรอยขาดวิ่นนั่นบันทึกไว้ ไฟหน้าหลังถูกติดเข้าประจำการบนแฮนด์เดิ้ลบาร์และประจำกับหลักอานท้ายรถ ไฟของมันสว่างมากพอที่จะเห็นระยะหลายร้อยเมตร
เย็นย่ำของวันนัดมาถึงและก่อนตะวันจะจูบพื้นดินผมเริ่มควงขาปั่นออกมาจากตัวเมืองพิจิตรด้วยความเร็วคงที่ไม่เกิน 30 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เรื่อยมาด้วยความเร็วระดับนั้นทำให้การมาถึงของผมช้าลงไปหลายนาที มันมาจากความหนักของกระเป๋าและแรงลมที่ปะทะเข้าหาตัว ไม่นานเกินรอก่อนที่ตะวันจะทิ้งแสงผมมาถึงจุดนัดพบและเราทักทายกันตามประสาญาติมิตร รถจักรยานเสือภูเขาคันแดงถูกถอดล้อหน้าออกและยกขึ้นไปไว้บนกระบะท้ายรถ เราล็อคมันเข้ากับคานเหล็กแน่นหนา มันแนบสนิทกันด้วยแกนปลด รถกระบะของเรามุ่งหน้าไปหากำแพงเพชรทางอำเภอขาณุวรลักษบุรีเข้าหาอำเภอคลองขลุง และเราพักค้างคืนกันที่นั่น
ที่นั่นถนนลูกรังพารถเราเข้าไปบ้านในอำเภอคลองขลุงซึ่งเป็นบ้านญาติของเพื่อนอาว์ผม เรานำรถจักรยานลงมาจอดเตรียมพร้อมไว้ที่นั่นก่อนการมาถึงของวันพรุ่งนี้ จากนั้นความมืดบอกเราว่าการพักผ่อนเป็นสิ่งสำคัญ เรากลับขึ้นรถและขับไปยังโรงแรมที่ถูกจองไว้ล่วงหน้าในสายหมอกของธันวาคม
เมื่อเปิดประตูรถลงที่โรงแรมกลางดึกของคืนนั้น บนเข็มสั้นชี้เลข 9 บนหน้าปัดนาฬิกาข้อมือสามทุ่มถือว่ายังไม่ดึกสำหรับการพักผ่อน ลมหนาวจากธันวาคมพัดเข้ามาหาเรา มันเย็นเยือกแบบภูเขา ด้านหลังโรงแรมมีธารน้ำไหลเอื่อยสายน้ำของมันจากการสัมผัสเย็นมากกว่าน้ำจากตู้เย็นและบางทีอากาศคืนนี้เราต้องการฮีตเตอร์มากกว่าแอร์คอนดิชั่นหรือผ้าห่มนวมหนามันสักผืนหรืออะไรก็ตามที่มันให้อบอุ่นกับเราได้ในคืนนี้ เสียงป่าดังระงมและความง่วงไล่เราเอาหัวหนุนหมอน การหลับใหลเข้ามาถึงพร้อมกับการซุกตัวเข้าไปอยู่ในผ้านวมผืนหนา เราหลับไปพร้อมเสียงของป่า!
การมาถึงของเช้ามืดตะวันยังไม่ทันโผล่มาทักทาย เราทุกคนตื่นก่อนตะวันและเตรียมพร้อมกับการปั่นทางไกลวันนี้ ระยะทาง 40 กว่ากิโลเมตรจากคลองขลุงถึงคลองลานเป็นความไกลของบางคนและสำหรับบางคนมันเป็นความธรรมดา ยางรถจักรยานบดไปตามพื้นถนนมันมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเข้าหาอุทยานแห่งชาติคลองลาน น้ำตกขนาดใหญ่ที่สายน้ำมันไหลมาจากเทือกเขาขุนคลองลาน บนความสูงกว่า 1,500 เมตร!
บนถนนของเช้ามืด ตะวันตื่นสายเพราะการอยู่ของฤดูหนาว เราปั่นจักรยานเย้ยหยันอากาศเย็นนั้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา และสองมือที่สั่นเกร็ง เราไม่ครั่นคร้ามต่อมันเพราะการปั่นจักรยานช่วยเพิ่มความอุ่นให้ร่างกาย สายหมอกเริ่มบางเบาตะวันของเช้าวันใหม่ทักทายด้วยแสงเรื่อๆ ความงามของอาทิตย์ขึ้นผ่านสายหมอกที่ทำให้เช้าวันนี้เป็นเช้าที่อาจทำให้ใครหลายคนอิจฉา ความงามของการปั่นจักรยานในที่ที่ไม่รู้จักคือความตื่นเต้นของสิ่งที่เราจะเจอระหว่างทางข้างหน้า ดอกหญ้าฤดูหนาวสองข้างทาง ขจรจบ ดอกตุ๊กแก แห้วหมู ดอกแดง ชันกาศ แขม เลา ฯลฯ ไหวติงบ้างจากลมเอื่อยๆ คล้ายมันเป็นปะการังบกบนที่สูงเหนือระดับน้ำทะเล
ทางลาดยางของถนนตัดผ่านภูเขาขึ้นลงซับซ้อน จักรยานหลายคันปั่นตามกันไปเป็นแถวยาวการปั่นลักษณะนี้เป็นการปั่นที่ช่วยลดการปะทะจากลมได้ดีมันทำให้แรงเราเหลือเยอะมากกว่าการปั่นคนเดียว เราสลับกันขึ้นเป็นหัวลาก – Domestique และมีบางครั้งทีกลุ่มแยกออกไปบ้าง เราหยุดรอกันที่ข้างทางที่คิดว่าเหมาะสม ร้านกาแฟข้างทางถูกใช้เป็นจุดพักรถที่ดี การละเมียดกาแฟยามสายของวันถือเป็นชีวิตประจำวันของผม อืมม์...กาแฟร้อนในถ้วยของมันที่พวยควันลอยเอื่อยเป็นสาย ผมจิบมันทีละนิดบนความพลิ้วไหวของดอกหญ้าและลมหนาวจากธันวาคม – ความสุขริมทาง
การดื่มกาแฟบางครั้งผมเลือกที่จะดื่มร้อนมากกว่าเย็น แต่เนื่องด้วยบางร้านกาแฟร้อนรสปร่าลิ้นไม่ทำให้ผมพอใจ ด้วยที่กาแฟเป็นผลไม้ดังนั้น Espresso หนึ่งแก้วควรให้รสอื่นมากกว่าฟาดขม ความเปรี้ยวแบบผลไม้แถบแอฟริกาจึงเป็นรสกาแฟที่ผมชอบและอาจตามมาด้วยถั่วคั่วและเครื่องเทศจากเอเชีย เครื่องดื่มสวรรค์นี้ถูกมอบให้มนุษย์ผ่านคนเลี้ยงแกะในดินแดนที่ราบสูงแอฟริกาตะวันออก และชีวิตผมของทุกเช้ามันเริ่มต้นด้วยกาแฟแก้วแรกของวัน ผมควรจบการเขียนเรื่องกาแฟแบบงูงูปลาปลาของผมบนบรรทัดนี้เสียที ความรู้อันต่ำต้อยของผมบางทีอาจมาจากความเข้าใจผิด และผมยอมรับว่าความจริตในการดื่มของผมสูง – ศิลปะในการดื่มกาแฟเป็นเรื่องที่ท้าทายพอพอกับผู้ชายควรรู้จักชนิดของเหล้าและการดื่มอย่างถูกวิธี!
กาแฟขอดแก้วและคราบสีน้ำตาลเกาะเกรอะกรัง เราคว้าจักรยานเข้าสู่ถนนและยันบันไดถีบไปตามเส้นทาง ภูเขาสูงและเนินสูงเริ่มเข้ามาเย้ยหยันและเราต้องข้ามผ่านมันไปด้วยแรงขา ความพยายามบอกผมให้ไปต่อแต่แรงขานั้นอ่อนล้าพอสมควร เมื่อถึงยอดเนินได้สิ่งแรกที่ทำคือปลดตีนออกจากบันไดแล้วปล่อยรถให้ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงโลก มันดึงเราสู่เบื้องล่างและยังพอมีแรงที่จะส่งให้เราขึ้นสู่อีกเนิน มันเป็นเช่นนี้ไปเรื่อยเรื่อยจนล้อจักรยานเราผ่านเข้าเขตอุทยานแห่งชาติคลองลาน ทางที่เป็นเขาสูงชันขึ้นและเราต้องใช้เรี่ยวแรงมาจากการกินเสบียงที่เตรียมมาระหว่างทาง
ใครบางคน (ช่างมัน) บอกว่ากล้วยเป็นแหล่งพลังงานสำหรับนักปั่นที่ดีที่สุด Power bar Organic ผมพกมันติดกระเป๋ามาสองสามลูก และมันช่วยผมดึงขาขึ้นลงผ่านเนินไปได้ในที่สุด – ด้วยความทุลักทุเล
ป้ายบอกที่หมายตะโกนบอกเรามาแต่ไกลด้วยตัวหนังสือขนาดใหญ่ว่าเรามาถึงน้ำตกคลองลานแล้วอีกไม่กี่เมตรข้างหน้า เสียงน้ำที่หล่นลงซัดกับพื้นน้ำและก้อนหินน้อยใหญ่เบื้องล่างเสียงมันกังวานป่าราวกับห่าฝนที่ตกลงใส่หลังคาสังกะสีหรืออาจดังกว่านั้น บางครั้งเสียงน้ำตกที่ดังนี้ทำให้เรารู้ถึงการมาถึงโดยไม่ต้องพึ่งแผ่นป้าย เสียงน้ำตกเป็นป้ายบอกทางด้วยเสียง!
สายตาผมไล่ระดับขึ้นมองหน้าผาสูงกว่า 100 เมตรสายน้ำหล่นลงมาสีฝ้าขาว ละอองน้ำอบอวลไปทั่วบริเวณ เสียงมันดังจริงๆให้ตายเถอะ มันดังก้องป่าราวกับบอกว่าธรรมชาติยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ธรรมชาติจัดการทุกอย่างให้เรียบง่ายสำหรับเราทำไมเราจึงต้องไปสรรหาวิธีเหล่านั้นอีก ต้นไม้ใหญ่สูงหลายต้นขึ้นเย้ยภูเขาและท้องฟ้า ความงามของป่าที่สัมผัสได้ผมได้กลิ่นไอของความชื้นและม่านหมอก ใครบางคนที่บ้าท้าความหนาวลงไปแช่น้ำอยู่กลางแอ่งน้ำนั่น เล่นกันราวกับว่าอุณหภูมิลดต่ำทำอะไรร่างกายไม่ได้ราวกับเป็นสัตว์เลือดเย็น! ให้ Cognac XO ผมหนึ่งขวดผมก็ไม่ลงไปแช่น้ำนั่นหรอก!
น้ำตกคลองลานเป็นความประทับใจที่ติดใจจึงนำมาเขียนเล่าให้ฟัง บนความงามของประเทศไทยยังรอการก้าวเท้าเข้าไปของนักเดินทาง (ที่อนุรักษ์) บางครั้งความแพงของคนเมืองได้เข้ามาทำลายบางอย่างจากธรรมชาติไป การตัดถนนเข้าถึงน้ำตกทำให้การเข้ามาถึงของคนง่ายมากขึ้น ถุงพลาสติก เศษขวดน้ำ หรือกระทั่งถุงยางอนามัย! ความบัดซบพวกนี้ไม่ควรอยู่ในความงามของป่า และบางครั้งถ้าป่าพูดได้สิ่งที่เขาอยากบอกอาจเป็นการแก้แค้นอย่างสาสม!
กระทู้การเดินทางเก่า
http://pantip.com/topic/32406945
http://pantip.com/topic/32458249
[ปั่นจักรยาน] อุทยานแห่งชาติคลองลาน เรื่องสั้น "การมาถึงของ..."
ผู้เขียน พัฒน์ นวลจีน
ตะวันจูบดินและกลางคืนมาห่มผ้าสีดำกลางท้องฟ้า ผมนั่งมองกับข้าวบนโต๊ะไม้วงกลมใหญ่กับครอบครัวที่บ้านนอก เรากินข้าวพร้อมกันทุกเย็นและจากสังเกตกับข้าวมื้อนี้ส่วนใหญ่เป็นพวกน้ำพริกเสียมากกว่า มีทั้งน้ำพริกกะปิที่ใช้มะเขือพวงจากต้นหลังบ้านและกะปิที่ซื้อมาจากเพิงขายของเยื้องกับบ้านเรา น้ำพริกมะขาม! (เราเรียกแบบนั้น) เป็นฝีครกการตำของย่า ย่าใช้มะขามดิบในการตำกับพริกและเครื่องปรุงหลายอย่างรสมันเปรี้ยวเผ็ดเข้ากันกับผักสดหลายอย่าง ต่อมาน้ำพริกผัดเราซื้อมันจากตลาดนัดในตัวอำเภอ และจานผักแกล้มน้ำพริกหลากชนิด หน่อไม้ต้ม มะเขือตอแห_ ยอดกระถิน มะเขือเปราะ บวบต้มจนเปื่อย (สำหรับย่า) ไข่ต้มอีกหลายฟองและคั่วกลิ้งหมูฝีมือย่า อาห์...เกือบลืมไปเรามีชะอมชุบไข่ทอดกินกับน้ำพริกกะปิแต่วันนี้เราไม่มีปลาทู!
เรากินเพื่อเอาใจความหิวบนโต๊ะไม้วงกลมใหญ่ และผมจบอาหารมื้อนี้ด้วยของหวานเป็นถั่วดำต้มน้ำกะทิและขนมไข่เหี้_ที่ชาวศิวิไลซ์ต่างมอบชื่อกับมันใหม่ว่าขนมไข่สวรรค์ แต่...ผมว่าชื่อไข่เหี้_มันดูน่ารักกว่าเป็นไหนไหน
และ...หลังจากมื้อเย็นผมนั่งเล่น facebook ไปจนเกือบเที่ยงคืน อย่างน้อยคืนนี้ผมควรจบบันทึกการเดินทางสักเรื่องก่อนเข้านอน ผมนั่งเปิดรูปเก่าดู ทั้งใน Instagram และใน facebook ว่าควรจะเขียนถึงการเดินทางไหนดีและมันควรจะเป็นการเดินทางด้วยจักรยานที่บังเอิญผมมีมากมายเหลือเกินตั้งแต่รู้จักกับจักรยานมา
กำแพงเพชร สุโขทัย ตาก และหรือ ฯลฯ ผมควรขอบคุณเครื่องหมายไปยาลใหญ่เหลือเกินที่ทำให้ผมไม่ต้องนึกอีกหลายการเดินทางที่ผมยังนึกไม่ออกระหว่างที่นั่งเขียนอยู่นี่ บนเข็มนาฬิกาบอกเวลาตีหนึ่งกลางคืนเงียบถ้าไม่นับเสียงหริ่งเรไรที่มันระงมไปตามต้นไม้ที่หนาตานอกหน้าต่างและบรรเลงแจ๊ซซ์ของ Doc Cheatham & Nicholas Payton แต่เห็นทีคืนนี้ความครื้นเครงจากดนตรีแจ๊ซซ์และเสียงเรไรจะไม่มากเท่าจำนวนยุง!
ยุงเป็นสัตว์ตัวเล็กที่ผมกลัวบรรลัย แทบทุกที่ในความเงียบของป่าหรือความดังของร้านเหล้า มันอยู่ได้ทุกที่โดยไม่ครั่นคร้ามกับอะไรหรืออะไรและบางทีจากยากันยุง!
ผมจะเริ่มต้นการเดินทางของวันนั้นในกลางคืนนี้ มันเริ่มจากอาว์ (ผู้ชาย)และครอบครัวของเขาที่จังหวัดพิษณุโลกปั่นจักรยานกันทั้งครอบครัวและการจัดทริปปั่นจักรยานของเขาที่ผมถูกชวนบ่อยๆ น้ำตก ภูเขา หรือเขื่อนต่างๆ คือจุดหมายที่ถูกว่าถึงมากที่สุดและวันนั้นเขากดมือถือโทรมาหาผมพร้อมเอ่ยปากชวนไปปั่นจักรยานที่จังหวัดกำแพงเพชร อย่างที่คิดเขาบอกผ่านอากาศมาว่าไปน้ำตกคลองลานกันเถอะ
น้ำตกคลองลาน สายน้ำของมันที่ทิ้งตัวตามแรงโน้มถ่วงมากระทบหินขนาดใหญ่ด้านล่างและพุ่งฟุ้งกระจายขึ้นกลายเป็นละอองน้ำใหญ่ที่อวลไปทั่วแอ่งน้ำด้านล่าง เสียงของมันกังวานกว่าฝนตกห่าใหญ่ใส่สังกะสี และความใหญ่ของมันทำเอาช้างกลายเป็นมด นั่นคือภาพที่ผมพอเห็นรางรางจากการไปพบมันเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ผมยังเรียนชั้นประถม! ด้วยความที่มันเข้าถึงง่ายจากถนนและถนนนั้นมันพารถหลากหลายประดังประเดเข้าไปจนบางทีกลายเป็นความรกของธรรมชาติ! ความงามของธรรมชาติไม่ควรมีถุงพลาสติกและขยะของคนเมืองมาประดับอยู่ในนั้น
ผมตอบตกลงกับอาว์และเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้ ผมต้องยัดของเข้ากระเป๋า จักรยานเสือภูเขาคันแดงที่จอดพิงกับฝาข้างบ้านถูกติดตั้งตะแกรงหลังสำหรับแขวนกระเป๋าแพนเนียร์ที่เคยใช้มาแล้วหลายครั้งในการเดินทางไกล มันทั้งเก่าและขาดแต่นั่นคือร่องรอยของการเดินทาง ความทรงจำของผมส่วนหนึ่งถูกรอยขาดวิ่นนั่นบันทึกไว้ ไฟหน้าหลังถูกติดเข้าประจำการบนแฮนด์เดิ้ลบาร์และประจำกับหลักอานท้ายรถ ไฟของมันสว่างมากพอที่จะเห็นระยะหลายร้อยเมตร
เย็นย่ำของวันนัดมาถึงและก่อนตะวันจะจูบพื้นดินผมเริ่มควงขาปั่นออกมาจากตัวเมืองพิจิตรด้วยความเร็วคงที่ไม่เกิน 30 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เรื่อยมาด้วยความเร็วระดับนั้นทำให้การมาถึงของผมช้าลงไปหลายนาที มันมาจากความหนักของกระเป๋าและแรงลมที่ปะทะเข้าหาตัว ไม่นานเกินรอก่อนที่ตะวันจะทิ้งแสงผมมาถึงจุดนัดพบและเราทักทายกันตามประสาญาติมิตร รถจักรยานเสือภูเขาคันแดงถูกถอดล้อหน้าออกและยกขึ้นไปไว้บนกระบะท้ายรถ เราล็อคมันเข้ากับคานเหล็กแน่นหนา มันแนบสนิทกันด้วยแกนปลด รถกระบะของเรามุ่งหน้าไปหากำแพงเพชรทางอำเภอขาณุวรลักษบุรีเข้าหาอำเภอคลองขลุง และเราพักค้างคืนกันที่นั่น
ที่นั่นถนนลูกรังพารถเราเข้าไปบ้านในอำเภอคลองขลุงซึ่งเป็นบ้านญาติของเพื่อนอาว์ผม เรานำรถจักรยานลงมาจอดเตรียมพร้อมไว้ที่นั่นก่อนการมาถึงของวันพรุ่งนี้ จากนั้นความมืดบอกเราว่าการพักผ่อนเป็นสิ่งสำคัญ เรากลับขึ้นรถและขับไปยังโรงแรมที่ถูกจองไว้ล่วงหน้าในสายหมอกของธันวาคม
เมื่อเปิดประตูรถลงที่โรงแรมกลางดึกของคืนนั้น บนเข็มสั้นชี้เลข 9 บนหน้าปัดนาฬิกาข้อมือสามทุ่มถือว่ายังไม่ดึกสำหรับการพักผ่อน ลมหนาวจากธันวาคมพัดเข้ามาหาเรา มันเย็นเยือกแบบภูเขา ด้านหลังโรงแรมมีธารน้ำไหลเอื่อยสายน้ำของมันจากการสัมผัสเย็นมากกว่าน้ำจากตู้เย็นและบางทีอากาศคืนนี้เราต้องการฮีตเตอร์มากกว่าแอร์คอนดิชั่นหรือผ้าห่มนวมหนามันสักผืนหรืออะไรก็ตามที่มันให้อบอุ่นกับเราได้ในคืนนี้ เสียงป่าดังระงมและความง่วงไล่เราเอาหัวหนุนหมอน การหลับใหลเข้ามาถึงพร้อมกับการซุกตัวเข้าไปอยู่ในผ้านวมผืนหนา เราหลับไปพร้อมเสียงของป่า!
การมาถึงของเช้ามืดตะวันยังไม่ทันโผล่มาทักทาย เราทุกคนตื่นก่อนตะวันและเตรียมพร้อมกับการปั่นทางไกลวันนี้ ระยะทาง 40 กว่ากิโลเมตรจากคลองขลุงถึงคลองลานเป็นความไกลของบางคนและสำหรับบางคนมันเป็นความธรรมดา ยางรถจักรยานบดไปตามพื้นถนนมันมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเข้าหาอุทยานแห่งชาติคลองลาน น้ำตกขนาดใหญ่ที่สายน้ำมันไหลมาจากเทือกเขาขุนคลองลาน บนความสูงกว่า 1,500 เมตร!
บนถนนของเช้ามืด ตะวันตื่นสายเพราะการอยู่ของฤดูหนาว เราปั่นจักรยานเย้ยหยันอากาศเย็นนั้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา และสองมือที่สั่นเกร็ง เราไม่ครั่นคร้ามต่อมันเพราะการปั่นจักรยานช่วยเพิ่มความอุ่นให้ร่างกาย สายหมอกเริ่มบางเบาตะวันของเช้าวันใหม่ทักทายด้วยแสงเรื่อๆ ความงามของอาทิตย์ขึ้นผ่านสายหมอกที่ทำให้เช้าวันนี้เป็นเช้าที่อาจทำให้ใครหลายคนอิจฉา ความงามของการปั่นจักรยานในที่ที่ไม่รู้จักคือความตื่นเต้นของสิ่งที่เราจะเจอระหว่างทางข้างหน้า ดอกหญ้าฤดูหนาวสองข้างทาง ขจรจบ ดอกตุ๊กแก แห้วหมู ดอกแดง ชันกาศ แขม เลา ฯลฯ ไหวติงบ้างจากลมเอื่อยๆ คล้ายมันเป็นปะการังบกบนที่สูงเหนือระดับน้ำทะเล
ทางลาดยางของถนนตัดผ่านภูเขาขึ้นลงซับซ้อน จักรยานหลายคันปั่นตามกันไปเป็นแถวยาวการปั่นลักษณะนี้เป็นการปั่นที่ช่วยลดการปะทะจากลมได้ดีมันทำให้แรงเราเหลือเยอะมากกว่าการปั่นคนเดียว เราสลับกันขึ้นเป็นหัวลาก – Domestique และมีบางครั้งทีกลุ่มแยกออกไปบ้าง เราหยุดรอกันที่ข้างทางที่คิดว่าเหมาะสม ร้านกาแฟข้างทางถูกใช้เป็นจุดพักรถที่ดี การละเมียดกาแฟยามสายของวันถือเป็นชีวิตประจำวันของผม อืมม์...กาแฟร้อนในถ้วยของมันที่พวยควันลอยเอื่อยเป็นสาย ผมจิบมันทีละนิดบนความพลิ้วไหวของดอกหญ้าและลมหนาวจากธันวาคม – ความสุขริมทาง
การดื่มกาแฟบางครั้งผมเลือกที่จะดื่มร้อนมากกว่าเย็น แต่เนื่องด้วยบางร้านกาแฟร้อนรสปร่าลิ้นไม่ทำให้ผมพอใจ ด้วยที่กาแฟเป็นผลไม้ดังนั้น Espresso หนึ่งแก้วควรให้รสอื่นมากกว่าฟาดขม ความเปรี้ยวแบบผลไม้แถบแอฟริกาจึงเป็นรสกาแฟที่ผมชอบและอาจตามมาด้วยถั่วคั่วและเครื่องเทศจากเอเชีย เครื่องดื่มสวรรค์นี้ถูกมอบให้มนุษย์ผ่านคนเลี้ยงแกะในดินแดนที่ราบสูงแอฟริกาตะวันออก และชีวิตผมของทุกเช้ามันเริ่มต้นด้วยกาแฟแก้วแรกของวัน ผมควรจบการเขียนเรื่องกาแฟแบบงูงูปลาปลาของผมบนบรรทัดนี้เสียที ความรู้อันต่ำต้อยของผมบางทีอาจมาจากความเข้าใจผิด และผมยอมรับว่าความจริตในการดื่มของผมสูง – ศิลปะในการดื่มกาแฟเป็นเรื่องที่ท้าทายพอพอกับผู้ชายควรรู้จักชนิดของเหล้าและการดื่มอย่างถูกวิธี!
กาแฟขอดแก้วและคราบสีน้ำตาลเกาะเกรอะกรัง เราคว้าจักรยานเข้าสู่ถนนและยันบันไดถีบไปตามเส้นทาง ภูเขาสูงและเนินสูงเริ่มเข้ามาเย้ยหยันและเราต้องข้ามผ่านมันไปด้วยแรงขา ความพยายามบอกผมให้ไปต่อแต่แรงขานั้นอ่อนล้าพอสมควร เมื่อถึงยอดเนินได้สิ่งแรกที่ทำคือปลดตีนออกจากบันไดแล้วปล่อยรถให้ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงโลก มันดึงเราสู่เบื้องล่างและยังพอมีแรงที่จะส่งให้เราขึ้นสู่อีกเนิน มันเป็นเช่นนี้ไปเรื่อยเรื่อยจนล้อจักรยานเราผ่านเข้าเขตอุทยานแห่งชาติคลองลาน ทางที่เป็นเขาสูงชันขึ้นและเราต้องใช้เรี่ยวแรงมาจากการกินเสบียงที่เตรียมมาระหว่างทาง
ใครบางคน (ช่างมัน) บอกว่ากล้วยเป็นแหล่งพลังงานสำหรับนักปั่นที่ดีที่สุด Power bar Organic ผมพกมันติดกระเป๋ามาสองสามลูก และมันช่วยผมดึงขาขึ้นลงผ่านเนินไปได้ในที่สุด – ด้วยความทุลักทุเล
ป้ายบอกที่หมายตะโกนบอกเรามาแต่ไกลด้วยตัวหนังสือขนาดใหญ่ว่าเรามาถึงน้ำตกคลองลานแล้วอีกไม่กี่เมตรข้างหน้า เสียงน้ำที่หล่นลงซัดกับพื้นน้ำและก้อนหินน้อยใหญ่เบื้องล่างเสียงมันกังวานป่าราวกับห่าฝนที่ตกลงใส่หลังคาสังกะสีหรืออาจดังกว่านั้น บางครั้งเสียงน้ำตกที่ดังนี้ทำให้เรารู้ถึงการมาถึงโดยไม่ต้องพึ่งแผ่นป้าย เสียงน้ำตกเป็นป้ายบอกทางด้วยเสียง!
สายตาผมไล่ระดับขึ้นมองหน้าผาสูงกว่า 100 เมตรสายน้ำหล่นลงมาสีฝ้าขาว ละอองน้ำอบอวลไปทั่วบริเวณ เสียงมันดังจริงๆให้ตายเถอะ มันดังก้องป่าราวกับบอกว่าธรรมชาติยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ธรรมชาติจัดการทุกอย่างให้เรียบง่ายสำหรับเราทำไมเราจึงต้องไปสรรหาวิธีเหล่านั้นอีก ต้นไม้ใหญ่สูงหลายต้นขึ้นเย้ยภูเขาและท้องฟ้า ความงามของป่าที่สัมผัสได้ผมได้กลิ่นไอของความชื้นและม่านหมอก ใครบางคนที่บ้าท้าความหนาวลงไปแช่น้ำอยู่กลางแอ่งน้ำนั่น เล่นกันราวกับว่าอุณหภูมิลดต่ำทำอะไรร่างกายไม่ได้ราวกับเป็นสัตว์เลือดเย็น! ให้ Cognac XO ผมหนึ่งขวดผมก็ไม่ลงไปแช่น้ำนั่นหรอก!
น้ำตกคลองลานเป็นความประทับใจที่ติดใจจึงนำมาเขียนเล่าให้ฟัง บนความงามของประเทศไทยยังรอการก้าวเท้าเข้าไปของนักเดินทาง (ที่อนุรักษ์) บางครั้งความแพงของคนเมืองได้เข้ามาทำลายบางอย่างจากธรรมชาติไป การตัดถนนเข้าถึงน้ำตกทำให้การเข้ามาถึงของคนง่ายมากขึ้น ถุงพลาสติก เศษขวดน้ำ หรือกระทั่งถุงยางอนามัย! ความบัดซบพวกนี้ไม่ควรอยู่ในความงามของป่า และบางครั้งถ้าป่าพูดได้สิ่งที่เขาอยากบอกอาจเป็นการแก้แค้นอย่างสาสม!
กระทู้การเดินทางเก่า
http://pantip.com/topic/32406945
http://pantip.com/topic/32458249