เพื่อนเราสองคนที่ไม่คุยกัน มานานกว่า 3 ปี พึ่งจะคุยกัน ซึ่งเมื่อย้อนไปเมื่อสามปีที่แล้ว เพื่อนเราสองคนนี้นั้นสนิทกันมาก เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนรักกันก็ว่าได้ไปเที่ยวด้วยกันตลอด มีอะไรก็ปรึกษากัน เพื่อนคนนึงเค้าจะมีนิสัยเป็นคนขี้น้อยใจ แต่เค้าคนนั้นเป็นคนใส่ใจเพื่อนมาก ส่วนอีกคนก็จะดูห้าวๆ อาจเป็นคนที่มีทิฐิตัวเองบ้างนี่ก็คือลักษณะของเพื่อนทั่งสอง เหตุการณ์พริกน้ำปลา อันเป็นปมให้ทั้งคู่ขัดแย้งนั้น
เริ่มต้นจากพวกเรานั้นเป็นเด็กจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ เมื่อปิดเทอมก็นัดเรียนซัมเมอร์กันที่กรุงเทพ ซึ่งก็ไปกันประมาน 6-7 คน ซึ่งเพื่อนทั้งสองของปมขัดแย้งนี้ก็ไปด้วยกัน เหตุการณ์พริกน้ำปลาเกิดขึ้นใกล้ๆกับที่เราจะเรียนเสดและใกล้จะกลับบ้าน ซึ่งวันนั้นเราก็ไปซื้อข้าวผัดมากินกัน ก็ซื้อมาครบทุกคน มากินกันที่ห้อง แต่เพื่อนคนที่ชอบน้อยใจนั้น เขาก็บอกว่าค่อยกิน เราที่เหลือก็ทยอยกันกินข้าว เมื่อเรากินเสร็จ เพื่อนที่ดูห้าวๆก็นำขยะที่เรากินเหลือไปทิ้ง แต่มันดันทิ้งพริกน้ำปลาของเพื่อนที่ชอบน้อยใจไปด้วย เมื่อเพื่อนคนที่ชอบน้อยใจจะมากินก็ถามถึงพริกน้ำปลา คนที่ห้าวๆ ก็ตอบไปว่า "เห้ยเมิงกูทิ้งไปเอง" คนที่ชอบน้อยใจก็อารมเสีย บวกกับความหิว ทำให้ เค้าตอกกลับไปว่า "ไม่มีพริกน้ำปลา แล้วกูจะกินยังไง" เค้าจึงโกรธมาก ไม่ยอมคุยกัน ทำให้ฉันเองต้องไปเอาแม้กกี้มาให้
แต่เหตุการณ์นั้น ทำให้ เค้าทั้งสองโกรธไม่คุยกันเป็นเวลานาน เมื่อกลับมาคุยกันก็ต้องมีเรื่องให้ไม่คุยกันถึงสามปี ก็คือ เพื่อนห้าวไม่ยอมรอเพื่อนที่น้อยใจเต้นหลีด แต่รอเพื่อนอีกคนได้ ทำให้เค้าทั้งสองไม่คุยกัน ซึ่งตอนนั่นเรียนม.6 จนปัจจุบันอยู่มหาวิทยาลัย ปี 4
แล้วคนอื่น มีประสบการณ์เพื่อนทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระเหมือนเพื่อนของจขกทมั้ย เล่าสู่กันฟังได้
ความเป็นเพื่อนเกือบจบลงที่พริกน้ำปลา
เริ่มต้นจากพวกเรานั้นเป็นเด็กจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ เมื่อปิดเทอมก็นัดเรียนซัมเมอร์กันที่กรุงเทพ ซึ่งก็ไปกันประมาน 6-7 คน ซึ่งเพื่อนทั้งสองของปมขัดแย้งนี้ก็ไปด้วยกัน เหตุการณ์พริกน้ำปลาเกิดขึ้นใกล้ๆกับที่เราจะเรียนเสดและใกล้จะกลับบ้าน ซึ่งวันนั้นเราก็ไปซื้อข้าวผัดมากินกัน ก็ซื้อมาครบทุกคน มากินกันที่ห้อง แต่เพื่อนคนที่ชอบน้อยใจนั้น เขาก็บอกว่าค่อยกิน เราที่เหลือก็ทยอยกันกินข้าว เมื่อเรากินเสร็จ เพื่อนที่ดูห้าวๆก็นำขยะที่เรากินเหลือไปทิ้ง แต่มันดันทิ้งพริกน้ำปลาของเพื่อนที่ชอบน้อยใจไปด้วย เมื่อเพื่อนคนที่ชอบน้อยใจจะมากินก็ถามถึงพริกน้ำปลา คนที่ห้าวๆ ก็ตอบไปว่า "เห้ยเมิงกูทิ้งไปเอง" คนที่ชอบน้อยใจก็อารมเสีย บวกกับความหิว ทำให้ เค้าตอกกลับไปว่า "ไม่มีพริกน้ำปลา แล้วกูจะกินยังไง" เค้าจึงโกรธมาก ไม่ยอมคุยกัน ทำให้ฉันเองต้องไปเอาแม้กกี้มาให้
แต่เหตุการณ์นั้น ทำให้ เค้าทั้งสองโกรธไม่คุยกันเป็นเวลานาน เมื่อกลับมาคุยกันก็ต้องมีเรื่องให้ไม่คุยกันถึงสามปี ก็คือ เพื่อนห้าวไม่ยอมรอเพื่อนที่น้อยใจเต้นหลีด แต่รอเพื่อนอีกคนได้ ทำให้เค้าทั้งสองไม่คุยกัน ซึ่งตอนนั่นเรียนม.6 จนปัจจุบันอยู่มหาวิทยาลัย ปี 4
แล้วคนอื่น มีประสบการณ์เพื่อนทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระเหมือนเพื่อนของจขกทมั้ย เล่าสู่กันฟังได้