อยากให้เรื่องที่เล่าเป็นกำลังใจให้เสาหลักของทุกบ้านสู้ๆค่ะ
เราเป็นลูกคนสุดท้อง พี่น้องทั้งหมดเจ็คคน หลังจากเรียน (เกือบ)จบ ก็ทำงานไม่เคยขอที่บ้านแล้วก็ให้พ่อกับแม่ใช้ทุกเดือน มากบ้างน้อยบ้าง จากนั้นเราก๋ย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัดแต่ก็ยังส่ง ไม่ทุกเดือนเนื่องจากใจแตก ชอบเที่ยว หลง เสียงสี ที่บ้านก็ไม่ว่า ลำบากจริงๆถึงโทรมาขอ พี่ๆแยกย้ายไปอยู่ที่อื่น มีแต่พี่สาวกับครอบครัว (สามี+ลูก3) อยู่กับพ่อแม่ บ้านที่เกิดจนโตเป็นบ้านพักข้าราชการ (แฟลต) เคยอยู่รวมกันถึง 9 ชีวิต
พี่สาวคนโต ทำงานบริษัทเอกชน + พี่เขย ก็เหมือนกัน + หลาน 3 คนกำลังเรียน ประถม
พี่ชายคนรอง ไม่มีหลักแหล่ง รับจ้างทั่วไป รายได้ไม่แน่นอน ไม่ค่อยได้เจอหน้า
พี่ชายคนที่3 เสียชีวิตตั้งแต่ วัยรุ่น
พี่สาวคนที่4 รับจ้างเลี้ยงเด็ก รายได้น้อยมากกกก
พี่ชายคนที่5 รับราชการที่เดียวกับพ่อ แต่งงาน ลุก 1 เช่าบ้านอยู่
เราคนสุดท้อง ทำงานบริษัทเอกชน อยู่ต่างจังหวัด
พ่อปลดเกษียณต้องย้ายออกจากบ้านพักสวัสดิการ เลยให้พี่ชายขอให้สิทธิอยู่ต่อ เพื่อให้พ่อกับแม่อยู่ ส่วนพี่ชายก็เช่าบ้านอยู่เหมือนเดิม จากนั้นประมาณ 1-2ปี พี่ชายมาบอกพ่อกับแม่ว่า เค้าจะย้ายเข้ามาอยู่ให้พ่อกับแม่เตรียมหาบ้านใหม่ แกเสียใจมาก ไม่เคยคิดว่าบั้นปลายชีวิตลูกจะทำอย่างนี้
พี่สาวคนที่4โทรมาบอกเราเล่าให้ฟัง ตอนนั้นพ่อกับแม่ย้ายมาเช่าอยู่แฟลตแถวๆบ้าน เราเองก็ไม่เคยตั้งใจเก็บเงิน เลยไม่มีเงินก้อนในเวลาฉุกเฉินแบบนี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ 50000 (สัญญากับพ่อว่าจะเริ่มเก็บตั้งซื้อที่ปลูกบ้านเล็กให้พ่อที่ บ้านนอก)
สรุปว่าเราเอาเงินดาวน์บ้านให้พ่อแถวนนทบุรี แล้วยื่นกู้แบงค์ ตอนนั้นเงินเดือน 12000 กู้เดี่ยวแล้วก็ผ่านด้วย ดีใจมาก เราผ่อนบ้านคนเดียวตั้งแต่ซื้อ ไม่เคยลำบากพี่น้องคนไหนเพราะว่าเรายังไม่มีครอบครัว ภาระน้อบ แต่ไม่ได้ส่งเสียพ่อแม่ พ่อก็ใช้บำนาญอยู่กับแม่และพี่ๆ จนพ่อเสียหลังจากนั้น 7 ปี แม่ก็อายุ70กว่าแล้ว แต่ก็พยายามขายของหน้าบ้านทุกๆเสาร์อาทิตย์หารายได้เพราะ พ่อไม่อยู่ ไม่มีเงินบำนาญแล้ว พี่สาวที่อยู่ด้วยก็มีภาระเยอะ ช่วยอะไรแม่ไม่ได้
พี่สาวคนโต ตาบอดเพราะเบาหวาน ต้องออกจากงาน สามีทำงานคนเดียว
พี่ชายคนรอง เป็นอัมพาตซีกซ้าย ช่วยตัวเองได้นิดหน่อย ทำงานไม่ได้เลย แม่ต้องดูแล
ณ เวลานี้ เราแต่งงาน ลูก1 สัญญากับพ่อว่าจะดูแลทุกคนแทนพ่อให้ดีที่สุด
ผ่อนบ้าน 7000
เงินเดือนแม่ เพื่อใช้จ่ายในบ้าน 7000
จ้างพี่สาวคนที่4 เลี้ยงลูกเพื่อเราจะได้ทำงาน 7000 กินอยู่กับเรา
ค่าน้ำค่าไฟบ้านแม่ 2000
เดือนนึงประมาณ 23000 ยังไม่รวม ซ่อมแซมบ้าน และอื่นๆจิปาถะ
โชคดีมากที่สามีเข้าใจ
โดยเงินเดือนเราก็หมดไปดูแลคนที่บ้าน ที่ใช้จ่ายทุกวันนี้คือเงินเดือนสามีทั้งนั้น ภาระของครอบครัวเรา ค่าเช่าบ้าน + ค่าผ่อนรถ ค่าใช้จ่ายลูก (เล็ก) ค่าประกับชีวิต + ประกันรถ + บัตรเครดิต
บ้านที่ผ่อนก็ทำใจว่าเราคงไม่ได้ไปอยู่เพราะเรามาตั้งครอบครัวที่ต่างจังหวัดแล้ว ขายก็ไม่ได้เพราะพี่กับหลาน แล้วพี่ชายที่พิการก็จะไม่มีที่อยู่ ถ้าไม่มีแม่แล้วก็คงให้พี่สาวกับครอบครัวอยู่ต่อ แล้วเราก็จะผ่อนให้จนหมด
เราขี่มอเตอร์ไซด์ไปทำงานทุกวัน ทุกครั้งเราจะคุยกับพ่อในใจว่า คุ้มครองหนูด้วยนะ หนูตายไม่ได้นะไม่งั้นที่บ้านแย่แน่ๆ บางครั้งท้อ เหนื่อย ล้า แต่มานึกถึงแม่ที่สู้เพื่อลูก ขายก๋วยเตี๋ยว ขายกับข้าว พยายามทำตัวไม่ให้เป็นภาระลูกๆ แล้วรู้สึกว่ามันมีแรงฮึด อยากให้แม่สบาย แม่บอกว่าความกตัญญูคือสิ่งที่จะนำทางให้เราพบแต่ความเจริญ
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นเสาหลักของครอบครัวค่ะ
ห้าม ป่วย ห้าม ตาย!!!!!
เราเป็นลูกคนสุดท้อง พี่น้องทั้งหมดเจ็คคน หลังจากเรียน (เกือบ)จบ ก็ทำงานไม่เคยขอที่บ้านแล้วก็ให้พ่อกับแม่ใช้ทุกเดือน มากบ้างน้อยบ้าง จากนั้นเราก๋ย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัดแต่ก็ยังส่ง ไม่ทุกเดือนเนื่องจากใจแตก ชอบเที่ยว หลง เสียงสี ที่บ้านก็ไม่ว่า ลำบากจริงๆถึงโทรมาขอ พี่ๆแยกย้ายไปอยู่ที่อื่น มีแต่พี่สาวกับครอบครัว (สามี+ลูก3) อยู่กับพ่อแม่ บ้านที่เกิดจนโตเป็นบ้านพักข้าราชการ (แฟลต) เคยอยู่รวมกันถึง 9 ชีวิต
พี่สาวคนโต ทำงานบริษัทเอกชน + พี่เขย ก็เหมือนกัน + หลาน 3 คนกำลังเรียน ประถม
พี่ชายคนรอง ไม่มีหลักแหล่ง รับจ้างทั่วไป รายได้ไม่แน่นอน ไม่ค่อยได้เจอหน้า
พี่ชายคนที่3 เสียชีวิตตั้งแต่ วัยรุ่น
พี่สาวคนที่4 รับจ้างเลี้ยงเด็ก รายได้น้อยมากกกก
พี่ชายคนที่5 รับราชการที่เดียวกับพ่อ แต่งงาน ลุก 1 เช่าบ้านอยู่
เราคนสุดท้อง ทำงานบริษัทเอกชน อยู่ต่างจังหวัด
พ่อปลดเกษียณต้องย้ายออกจากบ้านพักสวัสดิการ เลยให้พี่ชายขอให้สิทธิอยู่ต่อ เพื่อให้พ่อกับแม่อยู่ ส่วนพี่ชายก็เช่าบ้านอยู่เหมือนเดิม จากนั้นประมาณ 1-2ปี พี่ชายมาบอกพ่อกับแม่ว่า เค้าจะย้ายเข้ามาอยู่ให้พ่อกับแม่เตรียมหาบ้านใหม่ แกเสียใจมาก ไม่เคยคิดว่าบั้นปลายชีวิตลูกจะทำอย่างนี้
พี่สาวคนที่4โทรมาบอกเราเล่าให้ฟัง ตอนนั้นพ่อกับแม่ย้ายมาเช่าอยู่แฟลตแถวๆบ้าน เราเองก็ไม่เคยตั้งใจเก็บเงิน เลยไม่มีเงินก้อนในเวลาฉุกเฉินแบบนี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ 50000 (สัญญากับพ่อว่าจะเริ่มเก็บตั้งซื้อที่ปลูกบ้านเล็กให้พ่อที่ บ้านนอก)
สรุปว่าเราเอาเงินดาวน์บ้านให้พ่อแถวนนทบุรี แล้วยื่นกู้แบงค์ ตอนนั้นเงินเดือน 12000 กู้เดี่ยวแล้วก็ผ่านด้วย ดีใจมาก เราผ่อนบ้านคนเดียวตั้งแต่ซื้อ ไม่เคยลำบากพี่น้องคนไหนเพราะว่าเรายังไม่มีครอบครัว ภาระน้อบ แต่ไม่ได้ส่งเสียพ่อแม่ พ่อก็ใช้บำนาญอยู่กับแม่และพี่ๆ จนพ่อเสียหลังจากนั้น 7 ปี แม่ก็อายุ70กว่าแล้ว แต่ก็พยายามขายของหน้าบ้านทุกๆเสาร์อาทิตย์หารายได้เพราะ พ่อไม่อยู่ ไม่มีเงินบำนาญแล้ว พี่สาวที่อยู่ด้วยก็มีภาระเยอะ ช่วยอะไรแม่ไม่ได้
พี่สาวคนโต ตาบอดเพราะเบาหวาน ต้องออกจากงาน สามีทำงานคนเดียว
พี่ชายคนรอง เป็นอัมพาตซีกซ้าย ช่วยตัวเองได้นิดหน่อย ทำงานไม่ได้เลย แม่ต้องดูแล
ณ เวลานี้ เราแต่งงาน ลูก1 สัญญากับพ่อว่าจะดูแลทุกคนแทนพ่อให้ดีที่สุด
ผ่อนบ้าน 7000
เงินเดือนแม่ เพื่อใช้จ่ายในบ้าน 7000
จ้างพี่สาวคนที่4 เลี้ยงลูกเพื่อเราจะได้ทำงาน 7000 กินอยู่กับเรา
ค่าน้ำค่าไฟบ้านแม่ 2000
เดือนนึงประมาณ 23000 ยังไม่รวม ซ่อมแซมบ้าน และอื่นๆจิปาถะ
โชคดีมากที่สามีเข้าใจ
บ้านที่ผ่อนก็ทำใจว่าเราคงไม่ได้ไปอยู่เพราะเรามาตั้งครอบครัวที่ต่างจังหวัดแล้ว ขายก็ไม่ได้เพราะพี่กับหลาน แล้วพี่ชายที่พิการก็จะไม่มีที่อยู่ ถ้าไม่มีแม่แล้วก็คงให้พี่สาวกับครอบครัวอยู่ต่อ แล้วเราก็จะผ่อนให้จนหมด
เราขี่มอเตอร์ไซด์ไปทำงานทุกวัน ทุกครั้งเราจะคุยกับพ่อในใจว่า คุ้มครองหนูด้วยนะ หนูตายไม่ได้นะไม่งั้นที่บ้านแย่แน่ๆ บางครั้งท้อ เหนื่อย ล้า แต่มานึกถึงแม่ที่สู้เพื่อลูก ขายก๋วยเตี๋ยว ขายกับข้าว พยายามทำตัวไม่ให้เป็นภาระลูกๆ แล้วรู้สึกว่ามันมีแรงฮึด อยากให้แม่สบาย แม่บอกว่าความกตัญญูคือสิ่งที่จะนำทางให้เราพบแต่ความเจริญ
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นเสาหลักของครอบครัวค่ะ